แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก - ตอนที่ 169 แม่บุญธรรมยอมปริปาก

นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 169 แม่บุญธรรมยอมปริปาก

ร่างของเซี่ยฉิวเจนสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดเธอยังไม่ได้พูดอะไรออกมาทว่าเธอหันไปมองเซี่ยจิงกงด้วยสายตาที่แลดูซับซ้อนเล็กน้อยพร้อมกับนิ่งเงียบ

เดิมทีเซียฉิงกงก็แค่พูดลองใจเธอ

ไม่ได้คาดคิดเลยว่าเซี่ยฉิวเฉินจะมีปฏิกริยาอย่างเห็นได้ชัด

เหตุใดเซี่ยฉิวเจนจึงไม่เต็มใจที่จะพบเซี่ยเจิ้งหัว ?

พวกเขารู้จักกันมาก่อนหรือไม่ ?

หรือว่า…

แม่บุญธรรมเคยมีความสัมพันธ์พิเศษกับพ่อของเธอ ..

พร้อมกันนั้นความคิดดังกล่าวก็ปรากฏขึ้นในใจของเซียฉิงกง

“แม่ … ที่แม่ไม่อยากพบคุณพ่อหนู … เป็นเพราะเคยมีความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน… แม่ก็เลยบอกหนูไม่ได้ใช่มั้ย..?”

เซียฉิวเงินตกใจจนขนหัวลุก

“นั่นหนก่าลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร แม่จะไปมีความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกับนายท่านได้อย่างไร ?”

“นายท่าน ?”

เซียงกงเข้าใจว่านั้นในทันที

เซี่ยจิวเจนมองเซียงกงท้ายที่สุดเธอก็ถอนหายใจ

“จึงกง หนูฉลาดมาก แม่รู้ว่าแม่คงไม่สามารถปิดบังหนูได้…”

เซี่ยฉิวเจินหยิบถ้วยข้าง ๆ เธอขึ้นมาพลางจิบน้ําร้อน

“ตอนนั้น แม่ตามคุณหนูเซวี่ยมาจากบ้านน่าหลานไปอยู่ที่บ้านสกุลเซีย … เพราะนายท่านเซี่ยและคุณหนูเซวี่ยเอ๋อกําลังจะแต่งงานกัน”

“ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง ?”

แม้เซียเจิ้งหัวจะเคยเล่าว่าความสัมพันธ์ระหว่างน่าหลานเซวี่ยกับเขานั้นเรียกได้ว่าดีมากทว่าเซี่ยจิงกงก็อดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้งเพื่อยืนยันรายละเอียดสําหรับค้นหาความจริงในช่วงเวลานั้น

“เดิมที่ที่คุณหนูต้องแต่งงานแน่นอนว่าเธอย่อมไม่ชอบนายท่านเซียเลยเพราะเป็นการแต่งงานที่เกิดจากการคลุมถุงชนของครอบครัวทว่าไม่นานหลังจากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ค่อยๆดีขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆทั้งคู่ต่างรักกันมากขึ้นทุกวัน

“ด้วยเหตุที่สัญญาการแต่งงานครั้งนี้เป็นความคิดริเริ่มของตระกูลเซียที่จะผูกสัมพันธ์กับบ้านน่าหลานด้วยการแต่งงานดังนั้นแม้ว่านายท่านเซี่ยจะไม่ชอบคุณหนทว่าเขาก็ยังคงทําหน้าที่ของตนเป็นอย่างดี”

เซียงกงไม่ได้ขัดจังหวะเธอฟังเซียฉิวเงินค่อยๆเล่าออกมา

“อย่างไรก็ตามแม่ก็เห็นว่าหลังจากนั้นคุณหนูเซวี่ยเอ๋อและนายท่านเซี่ยต่างก็รักกันมากคุณหนูเซวี่ยเอ๋อชอบเดินทาง และท่องเที่ยวไปทุกที่นายท่านเซียก็จะหาเวลาว่างทุกเดือน เพื่อเที่ยวเล่นกับเธอไปทุกที่”

“ต่อมา … คุณหนูเซวี่ยเอ๋อก็ตั้งครรภ์กับนายท่าน นายท่านก็ยิ่งดูแลคุณหนูมากขึ้นไปอีกหลังจากวุ่นวายกับงานที่บริษัทเสร็จในแต่ละวันเขาก็จะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูทว่าในคืนที่หนูเกิด … พ่อบ้านโจวก็อุ้มหนูมาหาแม่ … ให้แม่อุ้มหนูหนี้ออกจากที่นั่น และอย่าได้กลับไปอีกไม่อย่างนั้น…ชีวิตของหนูจะไม่รอด…ตระกูลเซีย จะส่งนักฆ่ามาไล่ล่าหนูดังนั้นอย่าให้พวกเขาหาหนูพบ …”

“ตอนนั้นแม่กลัวมากดังนั้นแม่จึงหนีจากเมืองนี้ไปพร้อมกับหนู และกลับไปที่บ้านเกิดของแม่ต่อมาเมื่อหนูอายุสิบขวบแม่ก็กลับมาที่เมืองนี้อีกครั้ง…และพบว่า … พ่อบ้านโจวโกหกแม่…แม่เสียใจมากและแม่ก็ได้ยินว่าคุณหนูเซวี่ยเอ๋อจากไปนานแล้วเพราะคิดถึงหนจนล้มป่วย… แต่แม่ก็ยังไม่กล้าส่งหนูกลับไปที่บ้านสกุลเซีย”

ข้อมูลที่หลั่งไหลออกมาอย่างรวดเร็วนั้นทําให้เซี่ยฉิงกงปวดหัวขึ้นมาเล็กน้อย

“เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของแม่ ..ที่แม่พาหนูไปจากบ้านตระกูลเซียก็เพื่อปกป้องหนูแม่พาหนูออกจากเมืองและเลี้ยงดูหนูจนโตคุณพ่อของหนูควรต้องขอบคุณด้วยซ้ำ!งานเลี้ยงหมั้นของหนูจะไม่มีแม่ได้อย่างไร ?”

“แต่แม่รู้สึกละอายใจต่อนายท่านเซียถ้าไม่ใช่เป็นเพราะแม่ตกหลุมรักโจวฉีชวนแม่คงจะไม่เชื่อเขามากเช่นนี้แม่เชื่อว่านายท่านเซี่ยจะฆ่าหนูเป็นเพราะคุณหนูเซวี่ยเอ๋อให้กําเนิดลูกสาวไม่ใช่ลูกชายดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการหนู… แม่ทําให้หนูต้องมีชีวิตที่น่าสังเวชอยู่กับแม่มานานกว่ายี่สิบปี”

พ่อบ้านโจว ? บิดาผู้ให้กําเนิดของโจวหยุนเซ็นและเซี่ยชิงฉวน

เซียงกงเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นเล็กๆว่า ..พ่อบ้านโจวคนนี้เป็นใครกัน?ทําไมถึงได้อยู่เบื้องหลังทุกเรื่องเลย ?

**จบตอน แม่บุญธรรมยอมปริปาก***