แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก - ตอนที่ 152 ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ?

แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 152 ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ?

เธอคว้ามือของเด็กหนุ่ม จากนั้นก็บิดแขนของเขาทันที

 

“จะทําอะไรนะ ?”

“บ้าเอ๊ย ! รุ่นน้อง หน้าตาก็สวยดี ทําไมดุจัง ?”

“ไปให้พ้นเลย” หมั่นโถวพูดเสียงห้าวอย่างเคือง ๆ

 

หลังจากหมั่นโถวพูดจบ เธอก็ปล่อยเขาให้เป็นอิสระ เด็กหนุ่มนักบาสรีบหันหลังโกยอ้าวโดยไม่เหลียวกลับมามองอีกเลย

 

“ฮ่า ๆ หมั่นโถว ดูสิ เธอทําให้เขากลัวจนหัวหดแล้ว”

 

“ฉันไม่ได้ตัดมือของเขาก็นับว่าบุญเท่าไหร่แล้วว่ามั้ยนายหญิงน้อย ?” หมั่นโถวตวาดเบา ๆ ด้วยน้ําเสียงภาคภู

มิใจ

 

หน้าที่ของเธอคือปกป้องความปลอดภัยของเซี่ยฉิงกง และดูแลชีวิตประจําวันของเซียฉิงกง สําคัญที่สุดก็คือให้คนที่มีความคิดไม่ดีต่อเซี่ยฉิงกงล้มเลิกความคิดเหล่านั้นซะ

นายน้อยบอกว่า ห้ามผู้ชายคนอื่นมองนายหญิงน้อยเป็นเด็ด

ขาด !

 

ทางทีมตนโมเรียงร

 

ไม่มีใครเข้ามาพูดคุยกับพวกเธออีก

 

จริง ๆ หากเซี่ยฉิงกงอยากได้หนังสือพวกนั้น เธอก็แค่บอกให้หมั่นโถวขับรถไปจอดที่ประตูด้านหลัง เพราะลุงยามที่เธ อรู้จักนั้นปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่ประตูหลัง

 

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงอยากสัมผัสบรรยากาศในมหาวิทยาลัยและเดินไปตามถนนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้อีกสักครั้ง

เซี่ยฉิงกงมองเห็น จางฉีต้า ลุงยามที่เธอคุ้นเคยจากระยะไกล

 

“ลุงจาง ลุงเป็นอย่างไรบ้าง ?”

 

เซียฉิงกงโบกไม้โบกมือให้เขา

ครั้นได้ยินใครบางคนร้องเรียก จางฉีต้า ก็เงยหน้าขึ้น เขาเห็นเชี่ยฉิงกงกําลังเดินตรงมา ดวงตาทั้งคู่ที่มีรอยยับย่นของชายชราพลันปรากฏรอยยิ้ม

 

“ว่าไง เซี่ยฉิงกง ไม่เจอกันนานเลย หนูมีธุระอะไรถึงมาที่นี่ได้ล่ะ

” หลังจากที่หนูเรียนจบ หนูก็ได้ฝากกล่องหนังสือไว้ที่ลุงตอนนี้หนูมาขอรับหนังสือพวกนั้นค่ะ” เซี่ยฉิงกงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

 

เซี่ยฉิงกงไม่ได้เห็นลุงยามคนนี้มานานหลายเดือนแล้วเธอรู้สึกว่าลุงยามแลดูอายุมากขึ้นกว่าเดิม

 

“โอ้ ! หนังสือของหนู ลุงเก็บไว้อย่างดีเลย ช่วงนี้หนูทําอะไรบ้างล่ะ ? หางานทําได้มั้ย หลังจากเรียนจบไปน่ะ ?

เซี่ยฉิงกงส่ายศีรษะช้า ๆ

 

ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ นับตั้งแต่สําเร็จการศึกษาเธอต้องเผชิญกับหลายสิ่งหลายอย่างมากมายเสียเหลือเกิน และเธอก็ต้องออกจากชีวิตแบบเดิม ๆ ของเธอด้วย

 

“ยังไม่ได้เลย ว่าแต่ลุงจาง หนูกําลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้มาร่วมงานแต่งงานของหนูด้วยนะ ไว้ถึงเวลาหนูจะให้คนมาส่งบัตรเชิญให้

ลุง”

 

ครั้นได้ยินเช่นนี้ จางฉีต้าผู้ซึ่งกําลังไปหยิบหนังสือให้เซี่ยฉิงกงพลันชะงักเขาพูดขึ้นว่า

 

“เซียฉิงกง หนูกําลังจะแต่งงานแล้ว ลุงขอแสดงความยินดีด้วยไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนไหนเป็นผู้โชคดีที่ได้แต่งงานกับหญิงสาวสวยๆเช่นหนู”

 

จางฉีต้ายกกล่องที่ซึ่งถูกปิดผนึกออกมาจากตู้ในห้องรักษาความปลอดภัยซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือ

 

” หนังสือของหนูอยู่นี่ไง”

“ขอบคุณค่ะลุงจาง”

 

เซียฉิงกงยิ้มหวาน เธอย่อตัวลงเปิดกล่อง จากนั้นก็หยิบหนังสือของตนเองขึ้นมาเปิด หนังสือของเธอยังคงเต็มไปด้วยกระ ดาษโน้ต

 

หมั่นโถวที่อยู่ข้างหลังรู้สึกปวดท้องเล็กน้อย เธอจึงบอกกับเซี่ยฉิงกงว่า

 

“นายหญิงน้อย ฉันปวดท้องนิดหน่อย ขอไปห้องน้ําก่อนคุณรอฉันอยู่ที่นี่นะ แล้วฉันจะรีบกลับมา”

“ห้องน้ําสาธารณะของที่นี่อยู่บริเวณประตูหน้า เอางี้หมั่นโถวไม่ต้องวิ่งย้อนกลับมา เดี๋ยวฉันขอคุยกับลุงจางสักครู่ จากนั้นเราค่อยไปเจอกันที่ประตูหน้า”

หมั่นโถวครุ่นคิดเล็กน้อย แต่ที่นี่คือมหาวิทยาลัยไม่น่าที่จะมีอันตรายใดๆหากปล่อยให้เซี่ยฉิงกงอยู่ที่นี่คนเดียว เธอจึงพยักหน้าจากนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องสุขา

 

จางฉีต้าตกใจ เมื่อได้ยินหมั่นโถวเรียกเซี่ยฉิงกงว่านายหญิงน้อยหากแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

 

เซี่ยฉิงกงคุยกับจางฉีต้าอยู่ครู่หนึ่ง เธอปฏิเสธความเมตตาของจางฉีต้าที่จะช่วยยกกล่องหนังสือไปส่งที่ประตูหน้า เธอกล่าวสวัสดีจากนั้นก็อําลาจางฉีต้าเพื่อที่จะไปพบกับหมั่นโถวตามที่นัดแนะกันไว้

 

กล่องหนังสือนั้นค่อนข้างหนัก เมื่อผ่านไปได้เพียงครึ่งทางเซียงกงก็บังเอิญสะดุดก้อนหินที่อยู่บนพื้น เธอร้องอุทานเสียงดังพร้อมกันนั้นกล่องก็ร่วงตกลงบนพื้น หนังสือสองสามเล่มกระเด็นหลุดออกจากกล่อง

เซี่ยฉิงกงรู้สึกเซ็งเล็กน้อย เธอถอนหายใจจากนั้นก็ลงนั่งยอง ๆ

 

มือเรียว ๆ ปรากฏขึ้นในสายตาของเธอ มือนั้นช่วยเธอเก็บหนังสือที่ละเล่ม

 

” ขอบคุณ” เซี่ยฉิงกงเงยหน้าขึ้นพยายามมองคนที่เข้ามาช่วย

 

“เซียฉิงกง ไม่ได้เจอเธอแค่ปีกว่าๆทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้

นะ ?”

 

***จบตอน ทําไมถึงยังซุ่มซ่ามขนาดนี้ ***