ก็อง ก็อง ก็อง ก็อง

“ Dia dhaoibh, an dtreorófá inniu mé chun an t-ádh a bhaint amach anseo, agus go ndéanfainn eachtraí maith díom. ”

ภายในโบสถ์ โบสถ์หนึ่งที่หมู่บ้านคนนอกบนทวีปยูโทเปียที่มีเสียงระฆังดังไปทั่ว ชายหนุ่มผมสีฟ้าปลายสีดำ ตาสีเหลือง ใบหน้าคม หูเรียวแหลมแต่ไม่ยาวเท่าเอล์ฟ เขาสวมเกราะหนักสีขาวและกำลังนั่งคุกเข่าสวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าของเขาเป็นภาษาโบราณที่ไม่อาจจะแปลออกมาเป็นคำพูดได้ง่ายๆ โดยนอกจากเขาแล้วรอบๆก็มีคนมากมายกำลังร่วมสวดมนต์อยู่ด้วยโดยทุกคนล้วนสวมชุดเกราะคล้ายๆกันกับเขา

กึงงงง ครืดดด

“ mar sin? aoi teacht? ”

แกร็ก

อย่างไรก็ตามจู่ๆก็มีคนในชุดคลุมเดินเข้ามาภายในโบสถ์ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้ต้องลุกขึ้นแล้วเดินไปต้อนรับกับบุคคลลึกลับคนดังกล่าว โดยระหว่างที่เดินไปนั้นเขาก็ได้หยิบเอาดาบกับโล่ขนาดใหญ่ประจำตัวของตนเองมาด้วย ส่วนอีกฝ่ายที่ได้เห็นท่าทางที่ดูแล้วไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่ก็ไม่ได้จะทำอะไรนอกไปจากยืนรออยู่ตรงนั้น

“ beannachtaí strainséir ”

“ … ”

“ อ่า…ข้าต้องขออภัยจริงๆ ที่ยังพูดภาษาดั้งเดิมของศาสนจักรอัศวินไอริชเราไปแบบนั้น อะแฮ่ม!! สวัสดีท่านผู้เดินทาง ”

“ สวัสดี… ”

ในตอนแรกชายหนุ่มพูดภาษาโบราณออกมาด้วยท่าทีที่เป็นมิตรอย่างมาก แต่ก็เพราะภาษานี้แหล่ะทำให้คู่สนทนาตรงข้ามไม่อาจจะเข้าใจได้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร อย่างน้อยก็ยังดีที่เจ้าตัวพอจะรู้ว่าตัวเองพลาดอะไรไปทำให้เขาเปลี่ยนมาใช้ภาษากลางที่ใครๆก็เข้าใจได้ ทว่าอีกฝ่ายที่แม้จะเข้าใจแล้วก็ยังคงตอบกลับแบบนิ่งๆไร้อารมณ์ใดๆ

“ ไม่ทราบว่าท่านผู้เดินทางมาที่นี้เพราะอะไรอย่างงั้นเหรอครับ? ”

“ แค่จดหมาย ”

คนในชุดคลุมนั้นพูดเพียงเท่านั้นด้วยเสียงที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เสียงที่บอกอะไรไม่ได้ก่อนที่คนคนนี้จะวางจดหมายลงบนพื้นตรงหน้าแล้วหันหลังเดินกลับออกไปยังด้านนอกปล่อยให้หนุ่มคนนี้ได้แต่ยืนมองด้วยความสับสนสักพัก ก่อนที่เขาจะค่อยๆโน้มตัวลงหยิบเอาจดหมายนั้นขึ้นมาเปิดอ่าน เนื้อหาข้างในที่ถูกเขียนด้วยอักษรที่สวยงามราวกับว่าพวกมันถูกเขียนขึ้นพร้อมๆกัน

[ คอนเซนทอล

หากเจ้าอยากจะได้ความร่ำรวย ชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่ จงไปยังกิลล์นักพจญภัยประจำเมืองที่ 01 ในบ่ายของวันพรุ่งนี้

และเมื่อไปถึงจงวาดภาพของผู้คนตรงหน้าและนำมันไปวางไว้ที่หน้าทางเข้าพื้นที่ต้อนรับ A-

พระเจ้า ]

“ Ó! DIA! Buíochas le Dia!! ”

ชายหนุ่มผู้นี้ คอนเซนทอล หรือ คอนเซน เขาตะโกนออกมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มดีใจเป็นอย่างยิ่งพร้อมกับเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วก็เอาแต่กุมมือไว้ที่หน้าอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความปิติอะไรบางอย่าง ก่อนที่ไม่นานเจ้าตัวจะเก็บจดหมายนั้นใส่ในกระเป๋าของกางเกงแล้วเดินออกไปจากโบสถ์เพื่อเริ่มออกเดินทางตามจดหมายนั้นด้วยความตั้งมั่นเป็นอย่างยิ่ง

…

เวลาล่วงไปได้ไม่นานนักคอนเซนก็มาถึงยังสถานที่แรก ท่ารถตู้ของยูโทเปียอย่างไรเสีย การที่เขาออกเดินทางไปโดยไม่บอกอะไรกับศาสนจักรเลยสักนิดนั้นทำให้ค่าใช้จ่ายจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้เงินเก็บของตัวเอง แน่นอนการเดินทางไปไกลให้ทันภายในเวลาอันสั้นนั้นจำแต่ต้องใช้การขนส่งโดยยูโทเปียระดับสูงที่ส่วนใหญ่จะมีแค่ประชาชนเท่านั้นที่มีเงินพอจ่าย

“ ด่วนภายในพรุ่งนี้ ตั๋วพิเศษราคา 20000 เครดิตค่ะ ”

“ นี้ครับ! เอาไปเลย!! ”

“ อ… เอ๋?? ”

และด้วยเหตุนี้คอนเซนก็จำต้องจ่ายเงินหลายพัน หลายหมื่นเครดิตเพื่อให้ได้ไปยังสถานที่นั้น สำหรับคนอื่นคงจะยากที่จะตัดสินใจจ่ายเงินจำนวนมหาศาลขนาดนี้แต่สำหรับ คอนเซนทอลผู้เชื่อมั้นและศรัธรา เขาไม่ลังเลที่จะเทเงินบัตรเหล็กจำนวนมากออกจากถุงที่พกมาจนเกือบเกลี้ยง เงินสะสมของเขาทั้งหมดตั้งแต่มาทนี้ เพื่อจะใช้มันเดินทางไปตามจดหมาย

บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน บรื้นนนนนนนนน

“ สถานทีถัดไป เมือง รหัส ศูนย์ หนึ่ง เมืองรหัสศูนย์หนึ่ง ”

“ ถึงแล้ว!! ”

แกร็ก แกร็ก

เสียงประกาศภายในรถนั้นดังขึ้น แล้วคอนเซนก็ลุกตามในทันที เขาเอื้อมมือไปหยิบของบนชั้นวางที่บนนั้นไม่ได้มีอะไรนอกไปจากดาบกับโล่และกระเป๋าขนาดเล็กของตัวเองเขาเอง เมื่อหยิบมันมาได้แล้วคอนเซนก็ก้าวลงจากรถ เดินเข้าจุดตรวจยื่นหลักฐานผ่านโดยอาศัยบัตรประจำตัวของกิลล์นักพจญภัย

“ เชิญครับ ”

“ go raibh maith agat ”

“ เอ่อ ครับ??? ”

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก บรื้นนนนนน เอี๊ยดดดด

เจ้าตัวเดินมุ่งตรงไปยังกิลล์นักพจญภัยอย่างรวดเร็ว ไม่สนแม้แต่รถที่วิ่งอยู่ที่ถนน ทุกวินาทีสำหรับเขานั้นมีค่ามาก มากเสียจนบางทีชีวิตอาจจะหมดประโยชน์ถ้าไปไม่ทันก็เป็นได้ นั้นแหล่ะเขาเลยทำอะไรไปแบบนั้นจนไม่รู้เพราะโชคหรือฟ้ากำหนด ในที่สุดเขาก็มาถึงยังที่หมายได้ พร้อมกันก็ไม่รอช้าจะเปิดประตูเข้าไปในทันที

ครืดดดดด

“ Tarraingeoidh sé pictiúr de dhaoine… ”

เขาเอ่ยคำนั้นออกมาก่อนจะนั่งลงตรงทางเข้าแล้วลงมือวาดภาพของผู้คนในนั้นอย่างรวดเร็ว ภาพที่เสมือนจริงยิ่งกว่าอะไร เขาวาด วาด วาดไม่หยุดมือทุกรายละเอียด ทุกใบหน้า ทุกอาวุธ คอนเซนบันทึกมันเอาไว้ได้ด้วยภาพที่เห็นจนเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ภาพที่ถูกร่างด้วยดินสอก็เสร็จสิ้น

“ téigh go, ah … ar an mbealach sin!! ”

“ เห้ยยย ทำบ้าอะไรวะ!! ”

“ อิย๊าาาา!! ”

“ หลบ เร็ว หลบเร็วเข้า!! ”

เมื่อวาดจนเสร็จก็ทำตามขั้นถัดไปในทันที เขาลุกขึ้นแล้วพุ่งไปยังบริเวณที่ต้อนรับนักพจญภัยระดับสูงอย่างรวดเร็วเหมือนกับโผยพุ่งเข้าใส่ และนั้นก็ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่ต้องรีบหลบกันอย่างวุ่นวาย ซึ่งก็ดีที่ว่าคนส่วนใหญ่เป็นนักพจญภัยที่มีฝีมือกันก็เลยทำให้ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บนัก

“ le treoir Dé, tugaim ómós don líníocht seo!! ”

ป๊าบบบ เปรี้ยงงง

คอนเซนทอล ฝาดภาพที่เขาวาดลงกับพื้นอย่างรุนแรงจนพื้นแตกแล้วส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณของกิลล์นักพจญภัยทำเอาหลายต่อหลายคนต้องหันมามอง แต่ว่า 1 ในคนที่มองนั้นก็ได้ลุกแล้วเดินเข้ามาหาเขา หญิงสาวในชุดเครื่องแบบประหลาดที่ดวงตาของเธอถูกปิดไว้ด้วยเกราะบางอย่างซึ่งส่งแสงสว่างสีเขียวออกมา เธอเดินมาตรงหน้าแล้วหยิบเอาภาพที่เขาวาดขึ้นมาดู

“ นาย…คอนเซนทอล? ”

“ Sea ma'am?!? อ๊ะ! ครั… ”

“ อ่า งั้นก็ลุกแล้วตามมา ”

“ ครับ?? ”

หญิงสาวนั้นบอกให้เขาตามไปด้วยเสียงที่เย็นชาเป็นอย่างมาก ทว่าความเย็นชานั้นก็ไม่ทำให้เขารู้สึกสับสนเท่ากับการที่เธอ เข้าใจในภาษาโบราณของเขาที่หลุดปากพูดออกมาก่อนหน้า นั้นทำให้ระหว่างที่เดินตามไปนั้นเขาได้แต่สับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้น กระนั้นก็ดีความสับสนก็จะหายไปเมื่อเขาได้เจอกับเด็กชายที่นั่งอยู่บนโซฟา ที่ด้านหน้าคือโต๊ะที่เต็มไปด้วยถ้วยชามากมาย

“ sir, this knight who stand beside me is the one which Tiria find to serve us. ”

“ ??!?! ”

ทางด้านของหญิงสาวนั้นเธอพูดอะไรบางอย่างกับเด็กชายตรงหน้าเป็นภาษาที่คอนเซนไม่มีทางเข้าใจ นั้นทำให้เขางุนงงอยู่ชั่วครู่ แต่สำหรับเด็กชายนั้นเขาลุกขึ้นมาแล้วมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้นั้นเป็นมิตรหรือไม่ เพราะแม้จะยิ้มแต่ในดวงตาของเขามันกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่มิอาจจะคาดเดาได้

“ นายน่ะชื่ออะไรเหรอ? ”

“ ผม คอนเซนเทล ไนท์ ออฟไอริช ครับ ”

“ แล้วแรงค์ล่ะ? ”

“ E- ครับผม ”

เขาตอบกลับโดยไม่แม้แต่จะขัดขืนหรือหยุดคิด คำพูดของเด็กชายตรงหน้านั้นเต็มไปด้วยพลังบางอย่างที่เขารู้สึกได้ว่าทุกคำถามจำเป็นต้องตอบ และการตอบก็ต้องตอบอย่างสุภาพ เหมือนกันกับตอนที่เขาพูดคุยกับมาสเตอร์ผู้เป็นอาจารย์ของตน

“ ดีๆ เรา มาร์ แรงค์ S ส่วนนั้น อคโต แรงค์ A ยินดีต้อนรับนายมาเป็นโล่ห์มนุษย์ให้กับพวกเรานะคอนเซน ”

“ ค ค ครับ?!? ”

……