「นายหมายถึงอะไร ต่างโลก?」

มานะถามด้วยคววามโมโห

「มันยังเป็นแค่ความเห็นของชั้น อย่าเกรี้ยวกราดสิ เพราะทุกอย่างที่นี่มันแปลกเกินไป ทั้งระบบนิเวศน์และอะไรก็ตามที่พาเรามาที่นี่  

มันแปลกเกินไป」

「นั่นไม่ได้หมายความว่าที่นี่ไม่ใช่โลก มันแค่สถานที่แปลกๆ」

「ทำไมนั่นถึงเป็นแค่ความเห็นของชั้น แค่ความเห็น มันไม่มีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์อันไหนมาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย  

คำตอบนี้ชั้นได้มาจากการวิเคราะห์ของชั้นเอง」

นี่อาจเร็วเกินไปที่จะเสนอความเห็น

 

ไม่ เวลาไม่คอยท่า ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว

มันคงไม่ดีถ้าพวกเธอเริ่มโวยวายที่นี่และเสือสังเกตเห็นเรา

 

ผมไม่คิดว่าผมจะเอาชนะเสือด้วยมีดนี่ได้

「เราถอยจากตรงนี้ก่อน หลังจากนั้นค่อยคุยกัน」

ผมเริ่มถอยในขณะที่ยังจับตามองเสืออยู่

สาวๆเองก็มาด้วย

◇

ที่นี่หนาว แต่เราจัดการเคลียร์พื้นที่และตั้งที่พักบนแม่น้ำที่ผมพบแถวๆถ้ำ

「ดื่มจากแม่น้ำโดยตรงเสี่ยงที่จะท้องเสียได้ ใช้ขวดกรองน้ำของชั้นกรองก่อนจะดื่มดีกว่า」

ผมสาธิตด้วยขวดจากกระเป๋าของผม

 

ขวดของผมมีน้ำอยู่แล้ว แต่ผมเทเพื่อสาธิตใหม่อีกครั้ง

「แบบนี้」

ผมดื่มโชว์โดยไม่มีปัญหา

「ชั้นยังมีอีกสองขวด พวกเธอเอามันไปใช้เถอะ」

ผมให้ขวดกับเอริและอาริสะ

「นินจา นายพร้อมเกินไปสำหรับตอนนี้นะ! แต่นี่ไม่ใช่ว่าจูบทางอ้อมกับนินจาเหรอถ้าดื่มน้ำจากขวดนี้?  

เราไม่มีความสัมพันธ์แบบนั้นกันใช่ไหม 」

อาริสะเล่นมุกจูบทางอ้อม

เธอเป็นคนร่าเริงซึ่งการทำแบบนั้นทำให้คนมืดมนแบบผมหวั่นไหว(ฮั่นแน่)

「ไม่ต้องกังวลหรอก ขวดพวกนี้ชั้นยังไม่เคยใช้ ขวดพวกนี้เป็นของมือหนึ่ง」

「เยี่ยมไปเลย」

อาริสะเป็นตัวสีสันของกลุ่ม ผมเดาว่านั่นคงทำให้เธอสดใส

เอริกับคารินมั่นใจในความคิดของพวกเธอ พวกเธอถึงยังนิ่งอยู่

สองคนนั้นใช้ขวดน้ำด้วยกัน

พวกเธอดูสงบ ผิดกับมานะที่ดูเป็นคนเดียวที่ยังกระวนกระวายอยู่

「นี่หมายความว่าเรากลับบ้านไม่ได้แล้วใช่ไหม?」

มานะถามขณะเอาขวดน้ำจากอาริสะ

หลังจากที่เธอดื่มน้ำทีเดียวจนหมด จากนั้นก็คืนให้อาริสะต่อ

อาริสะหัวเราะและพูดว่า”เธอดื่มหนักใช้ได้นะ”และยื่นขวดน้ำให้

เธอพูดกับคนอื่นๆได้ปกติแต่การแสดงออกทางสีหน้าของเธอบ่งบอกว่าเธอกังวล

「ชั้นไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าการคาดเดาของชั้นถูกต้อง เราอาจกลับไปได้ แต่ชั้นไม่รู้ว่าต้องทำแบบไหน และมีโอกาสที่มันจะไปเกิดขึ้นอีกแล้ว

ชั้นรู้ว่าความคิดเรื่องต่างโลกมันงี่เง่า」

「มีวิธีสังเกตุไหมว่าเราอยู่ต่างโลกรึเปล่า」

「อืมมมมม」

ผมใช้เวลาคิดอยู่ครู่นึง

「ชั้นไม่รู้ว่าเราอยู่อีกโลกหนึ่งหรือเปล่า แต่ถ้าชั้นเห็นข้างนอกป่าชั้นก็อาจจะเจออะไรบางอย่าง  

เช่น ถ้ามีการตั้งถิ่นฐานใกล้ๆ เราก็ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบเอาตัวรอดแบบนี้สินะ? 」

「ใช่ งั้นเรารีบออกจากป่านี้กันเถอะ ชั้นอยากกลับบ้านแล้ว」

「ชั้นรู้ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ทิศทางที่ควรจะไป เราควรหาทะเลก่อน ถึงชั้นจะมีวิธีอื่นก็เถอะ」

「เธอหมายถึงอะไร?」

มานะเงยหน้าขึ้นไป อีกสามคนก็มองตาม

「ถึงเราจะไม่มีสัญญาณ แต่กล้องมือถือยังคงใช้การได้ เราเพียงแค่ต้องปืนขึ้นไปแล้วถ่ายรูปรอบๆ」

「เราปีนต้นไม้ไม่ๆด้」

 

「ชั้นสามารถปีนต้นไม้ได้」

 

อาริสะตอบว่า “สมเป็นนินจาตัวจริง!”

เอริกับคารินเองก็แปลกใจ

「เยี่ยม ใครมีไม้เซลฟี่บ้าง ? มือถือชั้นเป็นรุ่นเก่า และชั้นไม่คิดว่าฉันจะใช้ไม้เซลฟี่กับมันได้  

หวังว่าพวกเธอคงมีมือถือรุ่นใหม่ๆที่ใช้กับมันได้นะ?」

ผมรู้ว่าสาวๆมีไม้เซลฟี่กัน

 

ในยุคนี้ ไม้เซลฟี่เป็นอุปกรณ์ทั่วไปสำหรับผู้หญิง

 

แต่ผมไม่รู้วิธีใช้งาน แต่มันคงใช้งานง่ายๆแหละ

「ถ้าเป็นกรณีนี้ ใช้ของชั้นดีกว่า ของชั้นยาวที่สุดและนายสามารถถ่ายจากปุ่มบนไม้ได้」

คารินพูดระหว่างที่เธอเอาไม้เซลฟี่ของเธอออกมา

ตอนเธอเปิดกระเป๋า ในนั้นมีแต่หนังสือเรียน  

เธอขยันกว่าผมซะอีก

「นายรู้วิธีใช้มันใช่มั้ย」

 

ขณะที่ผมถือมัน ผมแตะตัวควบคุมและปุ่มต่างๆที่ใช้งานได้ด้วยนิ้วโป้ง

 

「นี่คือปุ่มเมื่อนายต้องการถ่ายภาพ เมื่อต้องการเปลี่ยนจากภาพถ่ายเป็นการบันทึกวิดีโอ  

ให้กดปุ่มนี้ นายสามารถใช้คอนโทรลเลอร์นี้เพื่อเปลี่ยนทิศทางของกล้องได้」

ไม่ยากเท่าไหร่

「เข้าใจล่ะ」

ผมลองใช้งาน มันใช้งานง่ายพอตัว

「ชั้นจอยืมเจ้านี่หน่อยนะ」

 

「ทั้งมือถือและไม้เซลฟี่ของชั้นแพงนะ อย่าทำพังล่ะ」

 

「ชั้นจะระวัง」

ผมเอาไม้เซลฟี่ไว้ในกระเป๋า

ผมเอาเชือกออกมาและมัดตัวกับต้นไม้

ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่ามันจะช่วยให้ยึดกับตัวต้นไม้ได้

「นั่น นายปีนเหมือนนินจาจริงๆ」

อาริสะพูดหลังจากที่เห็นผมปีนอย่างว่องไว

「อย่างกะลิง」

เอริพูด

หลังจากนั้นมานะพูดบางอย่าง แต่ผมปีนมาสูงจนไม่ได้แล้วแต่มันคงจะเป็นมุกบางอย่าง

หลังจากที่สาวๆหัวเราะกับมุกของมานะ

「 ดีแล้วล่ะที่มานะหายกังวล」

ผมพึมพำกับตัวเองขณะปีนต้นไม้

 

ผมจะบอกว่าผู้หญิงปฏิบัติได้จริงมากกว่าผู้ชายนั่นเป็นความจริง

「นั่นไง」

ในที่สุดผมก็มาถึงจุดที่สูงที่สุดที่ผมปีนไหว

มันไม่มีอะไรเลยนอกจากใบ้ไม้

「ดีจริงๆที่หยิบไม้เซลฟีมา」

ถ้าผมใช้ไม้เซลฟี่ ผมจะถ่ายภาพจากบนต้นไม้ได้

ผมจัดการถ่ายภาพเสร็จสิ้น

ถ้ามีข้อมูลมากขนาดนี้ คงเอาไปใช้ประโยชน์อะไรได้

 

「เหลือแค่ลงไป เดี๋ยวนะ ! เฮ้! 」

 

ตอนที่ผมกำลังจะเอาไม้เซลฟี่กลับเข้ากระเป๋า…

 

「เจี๊ยกกกกก!!! 」

ไอลิงเวรขโมยไม้เซลฟี่ไป

「หยุดนะโว้ยยยย เอาคืนมา」

「เจี๊ยกกกกกกกกก เจี๊ยกกกกกก」

ไอลิงเวรนั่นมันหัวเราะเยาะผม

「เฮ้ ไอลิงนั่นมันเอาไม้เซลฟี่ไป เอามันคืนมา」

ผมตะโกนบอกสาวๆด้วยความเร่งรีบ

「นินจา นายทอะไรอยู่น่ะ」

ผมได้ยินเสียงมานะตะโกน

「ช้ันเดาว่านินจาชนะเจ้าลิงนั่นไม่ได้ 55+」

อาริสะล้อแล้วก็หัวเราะง

「ไม่ใช่เวลามาตลกนะ」

ผมลงจากต้นไม้ด้วยความไว

ด้านล่างมีสาวๆกับลิงเวรนั่น?

「เจี๊ยกกกก」

ลิงเวรนั่นกอดแถมเอาหน้าซุกหน้าอกของมานะ

แถมมันเอาไม้เซลฟี่ให้คาริน

「เกิดอะไรขึ้น?」

ผมแปลกใจมากตอนนี้

「ที่จริงชั้นมีความสามารถเข้ากับสัตว์ได้ดี」

มานะยิ้มและพูดว่า”น่าทึ่งไหม”

「แน่นอน แต่ชั้นว่าเจ้าลิงนี่เข้ากับเธอเร็วเกินไป」

 

「และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นทักษะพิเศษ」

 

「ชั้นไม่คิดเลยว่าลิงนั่นจะทำตามที่เธอพูดจริงๆ」

เอริประทับใจกับผลลัพท์  

「ค่อยยังชั่วที่มันไม่ถูกขโมยไป」

ผมถอนหายใจ

กลับมาที่หัวข้อหลัก

「เอาล่ะ มาเช็คดูผลลัพท์กัน」

———————————————-

ติดตามผู้แปลได้ที่ แปลด้วยพลังใบ