ผมกังวลว่าฝนจะหยุดตกตอนไหน แต่มันก็หยุดในตอนเช้าวันถัดมา

พระอาทิตย์กำลังขึ้นและทักทายเราในตอนเช้า

「ตื่นได้แล้วสาวๆ ไปทำงานกันก่อนแล้วค่อยกลับมากินข้าวเช้ากันเถอะ」

ผมตะโกนปลุกทุกคน ส่วนใหญ่กำลังนั่งหรือไม่ก็นอนในขณะที่ผมกำลังปลุก

มีอาริสะคนเดียวนอนแผ่กิ่งก้านสาขาไปทั่ว

เธอคงไม่รอดแน่ๆถ้าน้ำเข้ามาถึงส่วนนี้เของถ้ำ

「โชคดีที่มีน้ำขังอยู่ในถ้ำไม่มาก แต่คงไม่ดีนักถ้าปล่อยมันไว้ เมย์โกะ ฮินาโกะ พวกเธอไปตักน้ำออกถ้ำหน่อยนะ」

ผมบอกพวกเธอถึงแผนงานนอกถ้ำ

มีแอ่งน้ำขังอยู่ครึ่งถ้ำ ภายในถ้ำเป็นรูปตัววี น้ำจึงไปขังอยู่บริเวณแอ่งตัววีนั้น

「แล้วเอาจะเอาน้ำออกยังไง 」

「ขั้นแรกเทดินแห้งลงไป พอดินดูดซับน้ำได้ที่แล้วก็ตักดินออก แล้วก็ปัดฝุ่นบนพื้น」

「เข้าใจล่ะ」

พี่น้องอาซากุระเริ่มลงมือทันที

พวกเธอเอาเครื่องปั้นดินเผาไปชิ้นนึงแล้วหายเข้าไปในป่าลึก

「อาริสะ เธอพยายามตกปลาให้ได้มากที่สุดนะ การจะสร้างกับดักปลาเองต้องใช้เวลาพอสมควร ทักษะของเธอมีค่ามากในเวลานี้」

「เข้าใจแล้ว เชื่อมือฉันได้เลย ฉันจะจับปลามาให้ได้เยอะๆ」

อาริสะกระตือรือร้น เธอหยิบคันเบ็ดพร้อมภาชนะไว้ใส่ปลาแล้วไปที่แม่น้ำ

「เมื่อกี้เรียกฉันเหรอ」

เอริกล่าว

「ป่าวๆ ฉันไม่ได้เรียกเธอ ฉันกำลังพูดถึงกับดักปลา พูดง่ายๆคือมันเหมือนกับเขาวงกต เวลาที่ปลาหลงเข้ามาแล้วมันจะออกไปไม่ได้ มันเรียกว่า”เอริ” 」

มานะและเอริรู้สึกประทับใจกับมัน

แต่เหมือนคารินจะรู้อยู่แล้วเลยไม่ได้โต้ตอบอะไร

「เอริ มานะ พวกเธอช่วยเก็บพวกเบอร์รี่ เห็ด และถั่วไว้ให้ดีๆนะ」

「「เข้าใจแล้ว」」

ตอนนี้เหลือเพียงแค่ผมกับคาริน

「โฮคาเงะ แล้วฉันล่ะ」

คารินพูดตามปกติเหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่ผมจะไปปล่อยเธอไป มือลึกลับนั่นคือเธออย่างแน่นอน

ผมจะไม่ถามเธอตอนนี้ เวลานี้ต้องทำงานก่อน

「คาริน เธอมาสร้างคลองกับฉัน」

「เข้าใจแล้ว」

เราเริ่มขุดคลองโดยใช้ท่อนไม้ในการขุด

ต้องขอบคุณฝนเมื่อคืนที่ทำให้ดินขุดง่ายขึ้น

「แบบนี้โอเคมั้ย 」

คารินขอให้ผมตรวจสอบงานของเธอ

「โอเคแล้วล่ะ ทำต่อไป 」.

เราทำคลองล้อมรอบถ้ำ การทำแบบนั้นจะช่วยให้เราไม่ต้องเจอปัญหาน้ำเข้าถ้ำ เว้นแต่จะเจอพายุเข้า

「นี่น่าจะโอเคแล้ว เหลือแค่เสริมหน้าดินให้แน่นขึ้น น้ำจะได้ไม่ล้น」

「รับทราบ」

ไม่นานงานของเราก็เสร็จ

พี่น้องอาซากุระทีทำงานเสร็จก็กลับมาแล้ว

สาวๆทักทายกันไม่กี่คำแล้วทำงานต่อ

「เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว」

ถึงเวลาพักแล้ว

เมื่อหมดเวลาพัก เราจะเริ่มหาเสบียงต่อ

เรากลับไปพักในถ้ำ จากนั้นคารินก็เดินตามผมมา

เหมือนเธอมีอะไรบ้างอย่างอยากพูดกับผม

เธออาจมีเรื่องจะพูดกับผมเหมือนกัน

「คาริน..ช่วงที่ฝนตก.. 」

「ฉันคิดว่านายรู้แล้วว่าเป็นฉัน」

เธอยอมรับทันที

「ขอโทษที่จู่โจมนายอย่างกระทันหันนะ」

「ไม่จำเป็นหรอก ฉันก็รู้สึกดีมากเหมือกัน」

「ชั้นได้ยินนะว่านายช่วยฉัน」

แก้มของคารินเริ่มแดง เธอหันไปมองท่างอื่น

「จู่ๆทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ」

นั่นคือสิ่งที่ผมอยากรู้ ผมรู้ว่าผมไม่ใช่คนที่ดีที่สุด

แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังอยู่ในค่าเฉลี่ยคนธรรมดา

แต่ถ้าเป็นคนแบบคาริน ผมเก็บเป็นแค่ใครไม่รู้

「ฉันคิดว่าถ้าฉันจะตาย อย่างน้อยก็ขอเสียใจให้น้อยที่สุด」

「ฉันเข้าใจ」

「อากาศปลอดโปร่งแล้ว แต่ถ้ามันเป็นแบบเมื่อคืนต่อไปอีกสักสามวันล่ะ มันก็มีโอกาสสูงที่เราจะไม่รอด」

「ก็จริง」

「พอคิดว่าอยากทำอะไรก่อนตาย เซ็กส์ก็เข้ามาในหัวฉันเป็นอย่างแรก แต่เราไม่สามรถทำที่นั่นได้ใช่ไหม」

นั่นมันเป็นไปไม่ได้ มันต้องใช้เทคนิคเล็กน้อยถึงจะพอใจ

แต่มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับไอหนุ่มเวอจิ้นแบบผม(คนแปล:เวอจิ้นอะไรคาปากไปกี่รอบแล้ว)

「นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าฉันใช้มือให้กับนาย」

「ขอโทษที่คนนั้นเป็นฉันนะ เป็นไปได้ก็อยากให้เป็นคนอื่น ใช่ไหม?」

「ไม่ ฉันดีใจพี่เป็นโฮคาเงะนะ」

「ฉัน」

「นายพยายามเต็มที่เพื่อพวกเรา มานะ เอริ หรือแม้แต่อาริสะก็ตาม ต่างไว้ใจโฮคาเงะกันทั้งหมด แน่นอนว่าฉันก็ด้วย ถ้าไม่ฉันคงไม่ใช้มือและปากให้นาย ถ้าไม่ฉันจะไม่ทำมันแน่นอนแม้ฉันจะต้องเสียใจก็ตาม」

เป็นคำพูดที่ทำให้ผมดีใจอย่างมาก

ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

「แต่ฉันไม่คิดเลยว่าฟ้าผ่านั่นจะเปิดเผยตัวจริงของฉัน」

「นั่นเป็นเวลาเหมาะเลยนะ」

「เป็นช่วงที่ไม่ดีต่างหากล่ะ ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น นายคงไม่รู้ว่าเป็นใคร」

「ฉันเข้าใจสถานการณ์แล้ว เป็นเรื่องดีสำหรับฉันและฉันรู้สึกขอบคุณเธอนะคาริน  สำหรับผู้ชายในวัยนี้ การถูกห้อมล้อมด้วยสาวๆที่น่ารักจะทำให้ความใคร่ของฉันเพิ่มขึ้น ฉันต้องรั้งตัวเองไว้เหมือนเบียคุยะ」

「ฉันเดาว่าผู้ชายคงจะเงี่ยนมากสินะ」

「ก็ใช่ ถ้าไม่แสดงว่าเราป่วยแล้วล่ะ ดังนั้นฉันจะไม่ปฏิเสธ แต่ฉันก็จะไม่ทำตัวเหลวไหลเช่นกัน ถึงฉันจะเงี่ยนแค่ไหน ฉันก็จะระงับตัวเองไว้และไม่ไปข่มขืนพวกเธอ」

「มันเยี่ยมมาก โฮคาเงะ นายเป็นคนดี」

「ไม่จริงหรอก มันเป็นเรื่องปกติ」

คารินหัวเราะแล้วเดินเข้ามาหาผม

แล้วเธอก็กระซิบข้างหูผม

「ถ้าอยากจะปลดปล่อยก็บอกฉันได้นะ」

————————–

ติดตามผู้แปลได้ที่ แปลด้วยพลังใบ