พอเรากลับไปถึงถ้ำ มานะกับสาวๆก็เพิ่งกลับมาเหมือนกัน

 

「อาริสะเป็นคนตกปลาได้!? ไม่ใช่โฮคาเงะ?! 」

 

「ที่จริงโฮคาเงะช่วยนิดหน่อย แต่ชั้นเป็นคนตกได้! ใช่ไหม? 」

 

「มันเป็นความจริง อาริสะตกด้วยตัวเอง」

 

「น่าทึ่งจริงๆ อาริสะ!」

 

「ใช่ไหม?! โฮคาเงะเอาแต่บอกฉันว่าชั้นทำผิด! โฮคาเงะ นายกังวลมากเกินไป! 」

 

อาริสะแปะมือมานะกับสาวๆ

 

ระหว่างนี้ก็เตรียมทำปลาที่อาริสาจับได้

 

ผมก่อกองไฟและเอาไม้มาล้อมเป็นทรงพีระมิด

 

จากนั้นผมก็เริ่มเตรียมย่างปลา

 

「โฮคาเงะ แล้วเครื่องปั้นดินเผาล่ะ? 」

 

ตามที่คาดไว้ คารินอยากรู้เรื่องนี้

 

「พวกมันยังเผาอยู่ แถวๆริมแม่น้ำ」

 

「งั้นนายช่วยดูหินพวกนี้ได้ไหม? ชั้นได้ตรวจสอบมาแล้ว แต่เผื่อไว้ก่อน…

 

คารินเอาหินเรียงแถวใกล้ถ้ำ

 

หินถูกเรียงและแยกชนิดอย่างเรียบร้อย

 

「นี่มันเยี่ยมไปเลย 」

 

ผมเผลออุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

เป็นเรื่องดีที่มีผู้หญิงที่ทำงานเก่ง

 

「หินพวกนี้ไม่มีปัญหาใช่ไหม? 」

 

「เท่านี้น่าจะเพียงพอแล้ว ขอบคุณนะ 」

 

「โฮคาเงะ 」「โฮคาเงะคุง」

 

คราวนี้มานะและเอริเรียกผม

 

ทั้งสองคนกำลังขอให้ผมไปตรวจสอบงานของพวกเธอ

 

「ดูเหมือนว่าพวดเธอสองคนทำได้ดีเหมือนกัน เรามีไม้อยู่พอสมควรแล้ว และของที่มานะหามาส่วนใหญ่ก็กินได้」

 

ไม่เหมือนกับคาริน แต่มานะและเอริก็พยายามอย่างเต็มที่เช่นกัน

 

เป็นความคิดที่ไม่ค่อนจะดีของผม แต่ผมคิดว่าผู้หญิงทำงานประเภทนี้ได้ไม่ค่อยดี

 

พวกเธอทำให้ผมเปลี่ยนความคิด

 

「ตอนบ่ายพวกเราจะต้องใช้แรงกันอีก ดังนั้นมาเติมพลังกันเถอะ」

 

「 「 「โอ้! 」 」 」

 

อาหารวันที่สองของเรากำลังว่ายน้ำอยู่

 

◇

 

เนื่องจากสาวๆทำงานได้ดีกว่าที่ผมคาดไว้ งานตอนบ่ายจึงเปลี่ยนไป

 

ทั้งงานของเอริ,คาริน และผมจึงเปลี่ยนไป

 

เอริไปหาดินเหนียวเพิ่มเติม ส่วนคารินดูแลการทำเครื่องปั้นดินเผา

 

จากนั้นผมก็เริ่มทำเครื่องมือโดยใช้ไม้และหินที่รวบรวมมา

 

เครื่องมือหินที่เลียนแบบขวาน หอก และมีด

 

ความคาดหวังของผมคืองานของเราจะจะออกมาดีขึ้นโดยการสร้างของพวกนี้

 

「คารินมีความรู้ด้านประวัติศาสตร์ใช้ได้เลย」

 

ผมพึมพำขณะทำงานคนเดียวหน้าถ้ำ

 

สาวๆทุกคนล้วนมีความสามารถ แต่คารินคือคนที่พิเศษกว่า

 

เธอรับช่วงต่อการทำเครื่องปั้นดินเผาและเธอก็พัฒนาฝีมือจากการอธิบายง่ายๆของผม

 

เธอมีความรู้เพียงพอ และเธอสามารถเข้าใจได้แม้ว่าคุณจะไม่อธิบายให้ละเอียดมากนัก

 

ตราบใดที่ไม่กดดันเธอเกินไป ผมคาดหวังให้เธอทำงานเป็นตัวของตัวเอง

 

「ว้าว นายทำขวานกับหอกเสร็จแล้ว โฮคาเงะคุง นายทำได้เร็วมาก」

 

เอริปรากฏตัวในขณะที่ผมหมกมุ่นอยู่กับงาน

 

ดูเหมือนว่าเธอจะเก็บดินเหนียวอยู่ใกล้ถ้ำ

 

มือของเธอสกปรก

 

「คาริน ดูเหมือนหินจะโดนลับมาก่อน มันเข้ากับไม้ที่เอริเก็บมา และมันสะดวกต่อการทำเครื่องมือพวกนี้」

 

「เรามีหินแหลมเยอะใช่ไหม? 」

 

「ใช่ การลับหินให้คมอาจต้องใช้เวลา แต่ส่วนใหญ่ไม่ต้องจำเป็นลับคมเลย」

 

เอริดูเหมือนเธอจะเข้าใจ แล้วเธอก็อยู่ข้างๆผม

 

แล้วเธอก็มองมาที่หน้าผม

 

「มอง-อะไรน่ะ? 」

 

ผมมองหน้าเอริและนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

 

ฉากที่เธอใช้มือให้ผม

 

「เหมือนนายจะแข็งอีกแล้วนะ」

 

เธอหัวเราะ

 

มันตั้งตรงแล้ว 70% ดังนั้นจึงง่ายที่จะสังเกตุเห็นมัน

 

「แค่ชั้นมองนายก็แข็งแล้วเหรอ  โฮคาเงะคุง」

 

「ช่วยไม่ได้ ชั้นเป็นผู้ชาย」

 

「อยากให้ชั้นช่วยอีกครั้งไหม? 」

 

เธอพูดด้วยสายตาที่มองขึ้นมาจากด้านล่าง

 

ผมไม่รู้ว่าเธอพูดเล่นหรือจริงจัง

 

ผมไม่รู้ แต่ฉันตอบคำถามด้วยคำถาม

 

「เธอแน่ใจนะ? 」

 

น่าเศร้าจริงๆที่ผมถูกล่อเหมือนลิง

 

「นายทำดีที่สุดเพื่อประโยชน์ของเรา คิดซะว่าเป็นรางวัล」

 

「 โอ้」

 

ผมถูกรบกวนจากงาน

 

เธอไม่ได้สัมผัสผมเลย แต่ตอนนี้ผมแข็งเต็มที่แล้ว

 

เอริช่วยผมเมื่อวานและวันนี้ด้วย

 

แค่นึกภาพก็อยากจะพุ่งออกมาแล้วสิ

 

「แต่อย่างที่นายเห็น มือของชั้นสกปรก」

 

「จ-ถ้าอย่างนั้นปากของเธอ!ช-ใช้ปากได้รึเปล่า? 」

 

「ชั้นเดาว่ามันเป็นทางเลือกเดียว」

 

เอริตกลงทันที

 

「ตรงนี้เด่นเกินไป เข้าไปในถ้ำกันเถอะ」

 

「ช-ใช่ เข้าใจแล้ว! 」

 

ผมไม่สามารถหยุดได้อีกต่อไป ไม่มีใครหยุดผมได้

 

เราเข้าไปในถ้ำ

 

ส่วนที่ลึกที่สุดของถ้ำมืดแม้ในเวลากลางวัน

 

แสงภายนอกเข้าไปแทบไม่ได้

 

แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่เรามองไม่เห็นกัน

 

「คราวนี้นายถอดเสื้อผ้าออก」

 

เอริคุกเข่าลง

 

ผมทำตามที่เธอบอกและดึงกางเกงและกางเกงในของผมลง

 

ไอนั่นที่แข็งตัวของผมพุ่งออกมาต่อหน้าเธอ

 

「ชั้นจะไม่ใช้มือของชั้นในคราวนี้ดังนั้นนายต้องจัดการนะโฮคาเงะคุง」

 

เอริเปิดปากของเธอ

 

เธอวางมือของเธอ

 

「เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ」

 

ฉันจับหัวของเอริ ด้วยมือซ้ายและจับไอนั่นของผมด้วยมือขวา

 

จากนั้นผมก็ปรับระดับน้องชายในแนวนอนแล้วใส่เข้าไปในปากของเอริ

 

「อ่อก」

 

ทันทีที่น้องชายของผมเข้าไปในปากของเธอแล้วเธอก็เริ่มอมมัน

 

ผมกังวลว่าฟันของเธอจะจะโดนน้องชายของผม แต่มันก็ไม่เกิดขึ้น

 

เธอดูดอย่างแรงโดยไม่พูดอะไร

 

เธอโจมตีน้องชายของผมด้วยความรุนแรงแรง

 

「ว-ว้าว」

 

ผมไม่ได้ขยับตัวแม้แต่นิดเดียวแต่ผมก็แทบอยากจะพุ่งออกมาแล้ว

 

「มันรู้สึกดีมากเลยเอริ」

 

เอริมองมาที่ผมในขณะที่น้องชายของผมอยู่ในปากของเธอแล้วเธอก็ยิ้มเล็กน้อยในดวงตาของเธอ

 

「เริ่มขยับละนะ」

 

ผมพูดแล้วขยับสะโพก

 

แค่ขยับเข้าออกเล็กน้อยก็สร้างแรงกระตุ่นที่รุนแรงได้แล้ว

 

เสียงปากของเธอก้องในถ้ำช่วยให้มีผมฟินสุดๆ

 

「อาร์ อึก สุดยอดจริงๆ」

 

ผมเริ่มขยับเร็วขึ้น

 

ผมจับหัวของเอริด้วยมือทั้งสองข้างแล้วโยกต่อไป

 

เอริจ้องมาที่ผมและดูดต่อไปด้วยปากของเธอ

 

「ชั้นจะแตกแล้ว! ชั้นพร้อมแล้ว! ชั้นสามารถแตกในปากของเธอได้ใช่ไหม? 」

 

เอริพยักหน้าเบาๆ

 

เธออนุญาตให้ผมแตกในปากของเธอได้

 

「ขอบคุณ ขอบคุณเธอจริงๆเอริ」

 

สปีดการโยกของผมค่อยๆช้าและสั้นลง

 

ฉันจดจ่อกับสถานการณ์ตรงหน้าและใกล้จะถึงจุดสุดยอด

 

มันพร้อมเต็มที่แล้ว และกำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

 

「แตกแล้ว! 」

 

ทันทีที่ผมพูดผมก็แตกออกมา

 

เมื่อวานผมรู้สึกยอดเยี่ยมมาก แต่คราวนี้ผมรู้สึกดีกว่าเดิมมาก

 

「 ฟู่ 」

 

ผมค่อยๆพาน้องชายของผมออกจากปากของเอริ

 

handjobของเธอดีมาก แต่การใช้ปากของเธอนั้นสุดยอดกว่า

 

「ถ้าเธอคายน้ำอสุจิที่ชั้นแตกในปากของเธอ ตรงนี้มันจะมีกลิ่นนะ」

 

ตอนนี้ผมอยู่ในโหมดปราชญ์ที่แท้จริง(คนแปล:แหม่ ฉบาดขึ้นมาเชียว)

 

「โอเค งั้นนายออกไปรอนอกถ้ำ」

 

จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงกลืน

 

ฉันได้ยินเอริกลืนน้ำของผม

 

「ชั้นกลืนมันแล้วนะ」

 

เอริกลืนทุกอย่างลงไปและแสดงรอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์ขณะที่เธอพูด

 

「เอกลืนมัน? เธอโอเคนะ? 」

 

「ชั้นไม่ต้องการเดินไปรอบๆในขณะที่ถือมันไว้และชั้นก็ไม่ได้รังเกียจมันนะ」

 

ผมอดเซอร์ไพรส์ไม่ได้

 

「 ว่าแต่ น้ำชั้นรสชาติเป็นยังไง? 」

 

「ถ้าอยากรู้ก็จูบชั้นสิ น้ำของโฮคาเงะคุงยังหลงเหลืออยู่ในปากของชั้นอยู่นะ ถ้านายสอดลิ้นเข้าไป ชั้นคิดว่านายสามารถลิ้มรสมันได้นะ」

 

「ชั้นขอผ่านก่อนละกัน」

 

「นั่นคือสิ่งที่นายพูด ทั้งที่ไม่นายไม่อดกลั้นมันกับชั้นงั้นเหรอ? 」

 

เอริยิ้ม

 

「ไม่ ใช่ นั่น ขอโทษ」

 

「ฮ่าฮ่า ชั้นแค่ล้อเล่น ตอนนี้นายรู้สึกสดชื่น นายทำงานของนายต่อไปเถอะ」

 

「ใช่-ใช่」

 

ผมคิดว่ามไม่คู่ควรกับเอริ(คนแปล:แต่มึงคาปากเค้าไปสองรอบแล้วนะ)

 

——————————

เป็นไงกันบ้างครับตอนนี้ กลัวบินเหลือเกิน

ติดตามผู้แปลได้ที่ แปลด้วยพลังใบ