เล่ม 1 ตอนที่ 73: ภารกิจทหารรับจ้างครั้งแรก (1)

 

จากการกระทบกันที่รุนแรงระหว่างดาบยักษ์กับบ่อเลือดมันก็ทำให้มีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นมาอย่างมากมายหลายที่ เลือดสีแดงก็เริ่มไหลออกมาจากรูรั่วเหล่านั้น

 

“อ้ากกก !! ข้าจะฆ่าเจ้า ! ” ใบหน้าของราชาแห่งผีเปลี่ยนสีไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่น่าเกลียดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้นดูน่าสยดสยองไปมากกว่าเดิมมาก จากนั้นขวานที่แขวนอยู่บนเอวของมันก็บินว่อนลอยไปหาสายฟ้าปาฉีแทบจะทันที

 

“ระวังตัวด้วย ปาฉี! ” ทุกคนอุทานออกมา

 

บอลไฟสีแดงสว่างไสวที่ปล่อยออกมาจากวูเฟิง ได้พุ่งเข้ามาในช่วงเวลาที่เหมาะสม มันปะทะกับขวานที่กำลังบินอยู่จนเกิดเสียงดังสนั่น จากนั้นทิศทางของขวานก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จึงช่วยให้สายฟ้าปาฉีพ้นจากอันตราย

 

สายฟ้าปาฉีฉวยโอกาสนี้ ใช้ดาบฟันลงไปอีกครั้ง จากนั้นบ่อเลือดทั้งหมดก็แตกออกจากกันเป็นเสี่ยง ๆ เลือดสีแดงเข้มที่มีจำนวนมากมายไหลทะลักออกมาจนหมดแทบจะทันที

 

และตอนนี้ความตื่นตระหนกก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของราชาแห่งผี มันพยายามที่จะฉีกร่างของสายฟ้าปาฉีออกจากกันเป็นชิ้นๆ ด้วยความโกรธ มันพุ่งเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว

 

“หยุดมันไว้ ! ” มู่หรงเสี่ยวเทียนส่งเสียงดังออกมาขณะที่ราชาแห่งผีกำลังอยู่ในความตื่นตระหนก เขากระโดดถีบไปที่หน้าของราชาแห่งผีอย่างรุนแรง

 

ราชาแห่งผีตกใจ มันรีบใช้ค้อนในมือเหวี่ยงขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วของมู่หรงเสี่ยวเทียนสามารถหลบการโจมตีที่รุนแรงของราชาแห่งผีได้ อย่างไรก็ตาม นี่เป็นโอกาสดีของดาราดังจื่อเฟิงและสายฟ้าซวน พวกเขาใช้อาวุธประจำกายแทงเข้าไปที่ตาของราชาแห่งผี

 

“อ้ากกก !!” ราชาแห่งผีร้องลั่น จากนั้นมันก็เริ่มใช้ค้อนยักษ์ทุบไปมาอย่างไม่มีจุดหมาย ทั้งห้องโถงนั้นสั่นสะท้านเพราะการกระทำนั้น ท้ายที่สุดบัลลังก์ของมันก็พังทลายเพราะค้อนยักษ์อันทรงพลังของมันเอง

 

ในเวลานี้ ราชาหมาป่าโลหิตได้เปรียบเป็นอย่างมาก จากนั้นมันก็ใช้ปากและเขี้ยวที่คมกริบพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วราวกับว่าเป็นสายฟ้า ทั้งกรงเล็บอันแข็งแกร่งและพลังกัดที่รุนแรง มันจึงทำให้เนื้อและเลือดของราชาแห่งผีหลุดติดออกมาทุกครั้งที่ทำการโจมตี

 

ในที่สุดราชาแห่งผีก็เคลื่อนที่ช้าลงและเริ่มอ่อนแรง

 

“ประกาศจากระบบ แผนที่ของปราสาทราชาแห่งผีชั้นสองได้เปิดให้กับผู้เล่นแล้ว”

 

“ผู้เล่น โจร เลเวลอัพ ได้รับรางวัลเป็นค่าชื่อเสียง 2,000 หน่วย”

 

“ผู้เล่นจ่อเฟิง…”

 

“ผู้เล่น…”

 

เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบเข้ามาเป็นชุด ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก มู่หรงเสี่ยวเทียน จื่อเฟิง สายฟ้าซวนถึงกับนั่งพักลงบนพื้น เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างพุ่งพล่านออกมาจากดวงตาของราชาแห่งผีแล้ว ดวงตาของทุกคนก็เปล่งประกายเจิดจ้าออกมา

 

ณ เมืองฟินิกซ์ บนห้องที่หรูหราที่สุดบนชั้นสองของร้านอาหารโจรอันดับหนึ่งในใต้หล้า มู่หรงเสี่ยวเทียน วูเฟิง ดาราดังจื่อเฟิง หมิงซิน สายฟ้าซวน สายฟ้าโพ สายฟ้าปาฉี หยางซ่ง และกวยหลงทั้งเก้าคนนั่งรวมกันอยู่ในนั้น บนโต๊ะกลมที่ดูหรูหรา มีเพียงถ้วยชาที่วางอยู่ตรงหน้าของทุกคน ในขณะที่ตรงกลางโต๊ะนั้นมีอาวุธและอุปกรณ์สวมใส่มากมายกองอยู่

 

“ตามหลักการแบ่งไอเท็มที่ได้กล่าวเอาไว้แล้ว สิ่งใดก็ตามที่ใครคนใดใช้ได้มันก็จะกลายเป็นของคนคนนั้น สำหรับคนที่ใช้ไม่ได้ก็จะต้องขายแลกกับเงิน มาเถอะมาเลือกดูกัน” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้มเพื่อชักชวน มันเป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนเริ่มหาไอเท็มที่เข้าตัวเอง

 

“ว้าว” หยางซ่งนั้นตื่นเต้นที่สุดเพราะเขาเป็นคนแรกที่จะได้เลือก ส่วนคนอื่น ๆ นั้นก็กำลังถูกดึงดูดด้วยสายตาเป็นประกาย ผู้ที่ได้รับอุปกรณ์สวมใส่สีฟ้าระดับ 4 ก็เปลี่ยนเพื่อสวมใส่ทันที จากนั้นก็วางอุปกรณ์สวมใส่สีม่วงระดับ 3 อันเดิมของพวกเขาเอาไว้ บนโต๊ะสิ่งนั้นมันทำให้มู่หรงเสี่ยวเทียนมีความสุขเป็นอย่างมาก สิ่งเหล่านี้ทำให้เห็นแล้วว่ามันคู่ควรกับทุก ๆ คน นี่คือสายสัมพันธ์ที่ดีเพราะพวกเขานั้นให้ความสำคัญกับมิตรภาพมากกว่าอุปกรณ์

 

เมื่อทุกคนเลือกกันเสร็จเรียบร้อย นอกเหนือจากอุปกรณ์ที่พวกเขาสลับสับเปลี่ยนแล้ว มันก็ไม่มีใครเคลื่อนไหวแต่อย่างใด เพราะไม่มีใครแน่ใจถึงเรื่องน้ำหนักของพวกมันอย่างชัดเจน

 

“อะไรกัน ? งั้นเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้ม “ฉันไม่อยากจะเก็บพวกมันไว้เองหรอกนะ ดังนั้นเรามาแบ่งกันจะดีกว่า”

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนหยิบแหวนขึ้นมา มันมีชื่อว่า แหวนวิญญาณ

 

“แหวนวิญญาณ อุปกรณ์สีฟ้าระดับที่ 4”

 

ความว่องไว +35

 

ความแข็งแกร่ง +20

 

ความแข็งแกร่งทางกายภาพ +20

 

การป้องกันเวทมนตร์ +40 เปอร์เซ็นต์ของเวทมนตร์ทั้งหมด

 

“สิ่งนี้เป็นของดีเลยทีเดียว ทั้งสามสเตตัสที่เพิ่มขึ้นมามีโบนัสแฝงอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งค่าของการป้องกันพลังเวทมนตร์ที่สูงแบบนั้นก็ค่อนข้างหายาก พูดง่าย ๆ ว่ามันเป็นของดีที่สุดเลยก็ว่าได้” มู่หรงเสี่ยวเทียนพูดขึ้นก่อนที่จะส่งมันไปให้กวยหลง “ความแข็งแกร่งของกวยหลงท่ามกลางพวกเรานั้นก็แทบจะพอ ๆ กัน แต่ทว่าอุปกรณ์ของพวกเรานั้นก็มีดีพอตัวอยู่แล้ว ส่วนอุปกรณ์ของเขานั้นยังถือว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ฉันจะให้แหวนนี้กับเขาไป ห้ามคนใดออกความเห็นทั้งนั้น !”

 

ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

“พระเจ้า ! ให้ตายเถอะพี่เทียน แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยนะ !” กวยหลงโบกมือครั้งแล้วครั้งเล่า

 

“น้องกวยหลง ไม่ต้องอายไปหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะนายสังเกตเห็นรายละเอียดเรื่องของบ่อเลือด ฉันเกรงว่าคราวนี้พวกเราคงจะต้องตายไปทั้งหมดนั่นแหละ” สายฟ้าปาฉีตะโกนออกมา

 

“น้องกวยหลง ฉันอยากจะให้นายเข้าใจอะไรบางอย่าง” ดาราดงจื่อเฟิงพูดอย่างเคร่งขรึม “เนื่องจากว่าพวกเรารวมทีมกันเพื่อที่จะไปต่อสู้กับมอนสเตอร์ ดังนั้นเรื่องความแข็งแกร่งของทุก ๆ คนนั้นก็ไม่ต่างกันเพราะทุกคนก็มีหน้าที่ของตัวเอง ทุกคนเท่าเทียมกันหมด ถ้าหากว่านายมัวแต่แบ่งแยกแบบนี้ พวกเราจะเป็นเพื่อนแท้ของกันและกันได้อย่างไร ? ”

 

“ฮ่าฮ่า น้องกวยหลง จื่อเฟิงพูดถูก คำว่าเพื่อนอาจจะเรียกดูเหมือนง่าย แต่มันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ถ้าหากว่านายพอใจก็คว้ามันเอาไว้ก็แล้วกัน พวกเรานั้นไม่ต่างอะไรไปจากพี่น้อง !” สายฟ้าซวนก็หัวเราะเช่นกัน

 

“เอาล่ะ ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ก็แล้วกัน พี่น้องทั้งหลายดูให้ดี ๆ นะ ฉันจะรับแหวนอันมีค่านี้เอาไว้เอง ! ” ในที่สุดกวยหลงก็ยืดอกรับมัน

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนหยิบหนังสือทักษะขึ้นมา มันมีชื่อว่า “พายุขวาน” ซึ่งเป็นสกิลเดียวกันเป๊ะ ๆ กับที่ราชาแห่งผีใช้ทักษะขวานหมุนของมันขว้างใส่สายฟ้าปาณีนั่นเอง “ปาฉี ฉันเพิ่งจะพูดกับคนอื่นไปเมื่อสักครู่นี้ ทำไมเธอถึงไปเรียนรู้ที่จะทำปากว่าแต่ตาขยิบ (พูดอย่างแต่ทำอีกอย่าง) เหมือนกันล่ะ ? ด้วยความเร็วของเธอก็ช้าเป็นอย่างมาก ดังนั้นคงจะไม่มีใครเหมาะสมกับหนังสือเล่มนี้ไปมากกว่าเธอแล้ว”

 

“เนื่องจากพี่เทียนพูดมาเช่นนั้น ฉันก็จะไม่ปฏิเสธ” สายฟ้าปาฉีหยิบมันไปอย่างเคร่งขรึม

 

มู่หรงเสี่ยวเทียนหยิบหนังสือสกิลขึ้นมา “การสร้างพิษ” จากนั้นก็โยนมันไปให้วูเฟิงโดยไม่มองเลยแม้แต่น้อย มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถใช้มันได้ก็คือวูเฟิง แน่นอน ไม่มีคนอื่นสามารถใช้มันได้

 

“พี่เอาไปเถอะ” วูเฟิงผลักหนังสือคืนไป เป้าหมายของเขาไม่ได้อยู่ที่หนังสือเล่มนี้ แต่ทว่าสิ่งที่เขาเป้าหมายก็คือวิญญาณทหารรับ