เส้นทางแห่งโชคชะตา - ตอนที่ 58: บ้านผีสิง (1)

เล่ม 1 ตอนที่ 58: บ้านผีสิง (1)

สิบนาทีต่อมาสายฟ้าซวนและพรรคพวกที่เหลือก็ต่างพากันพักผ่อนจนหายเหนื่อย ทั้งมานาและค่าพลังชีวิตของพวกเขา ค่อย ๆ ฟื้นกลับมาจนเต็มอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็จ้องมองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนอย่างมีความหวัง

“พี่โจร ลงมือกันเถอะ” สายฟ้าปาฉีลุกขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นจากนั้นเธอก็ดึงแขนของมู่หรงเสี่ยวเทียนอย่างรุนแรง “ไปกันเถอะ เมื่อไปถึงที่นั่นสมาชิกลับที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มพันธมิตรเจียจู๋จะส่งสัญญาณให้เอง ที่เสียหน้าไปเมื่อกี้นี้ ฉันคนนี้อยากจะแก้แค้นให้มันสาสม ไม่เช่นนั้นฉันก็คงจะกินข้าวอย่างไม่มีความสุข”

“สมาชิกลับที่แฝงตัวอยู่งั้นหรือ หมายความว่าอะไร ? ” มู่หรงเสี่ยวเทียนผงะ จากนั้นเขาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย

“น้องสามของฉันกําลังพูดถึงเพื่อนของเธอที่แฝงตัวอยู่ในพันธมิตรเจียจู๋” สายฟ้าซวนอธิบายด้วยรอยยิ้ม

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็ส่ายหัวไปมาและพูดตรง ๆ ว่า “ไม่จําเป็น !”

หลายคนตกตะลึงเมื่อพวกเขาได้ยินคําพูดนี้ มู่หรงเสี่ยวเทียนพูดอย่างมั่นใจเต็มที่ว่าเขาสามารถลอบเข้าไปตรงที่พวกนักเวทย์อยู่ได้ด้วยตัวเอง

“เถอะน่า อย่าถามให้มากเลย ฉันคิดว่าพี่โจรคงจะมีแผนการของตัวเองแล้ว” สายฟ้าซวนพูดออกมา แต่ไม่ได้มองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนแต่อย่างใด

“ฮ่าฮ่า เมื่อทุกคนพร้อมแล้วเราจะไปสู้กับพันธมิตรเจียจู๋อีกครั้ง !” มู่หรงเสี่ยวเทียนกล่าวอย่างมั่นใจ เขาไม่ได้สนใจคนอื่นอีกต่อไป จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หลับตาลงพร้อมกับเปิดใช้ทักษะแฟนธ่อมดริฟที่มีโอกาสเพียงแค่ 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ในการที่เขาจะบุกเข้าไปจากระยะไกลเช่นนี้ คงมีแต่การเทเลพอร์ตของเขาเท่านั้น

“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว…”

“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว…”

“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว…”

มู่หรงเสี่ยวเทียนพึมพําอย่างลับ ๆ เพราะครั้งสุดท้ายที่เขาใช้เทเลพอร์ต ที่มีโอกาสเพียงแค่ 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ก็คือตอนที่หนีกองทัพหมาป่าโลหิต โอกาสสําเร็จของเขามีน้อยมาก แต่ทว่าตอนนี้เขามีโอกาสถึง 5 เปอร์เซ็นต์ทําไมมันถึงยังไม่สําเร็จอีกล่ะ ? ขณะที่กําลังพยายามอย่างสิ้นหวัง เขาก็สาปแช่งมันลับ ๆ “สกิลบ้า นี่แกกําลังล้อเล่นกับฉันอยู่หรือ ? ถ้าหากว่ามันล้มเหลว มันจะทําให้ฉันต้องอับอายขายขี้หน้ามากนะเว้ย ! ”

“พี่โจรกําลังทําอะไรอยู่ ? ” หลาย ๆ คนจ้องมองที่เขาอย่างสับสน จากนั้นสายฟ้าปาฉีก็อดทนรอไม่ไหวจึงถามขึ้น

“สวดมนต์ก่อนไปต่อสู้ยังงั้นหรือ” เทียนหยาพูดแซวออกมา

“สวดให้แกนั่นแหละมั้ง” สายฟ้าปาฉีจ้องไปยังเทียนหยาและพูดออกมาว่า “ฉันคิดว่าพี่โจรน่าจะทําการติดต่อกับเพื่อนที่มีสัตว์เลี้ยงที่บินได้เพื่อให้มาช่วยเขา” ปาฉีคิดว่าดูเหมือนว่าจะเหลือวิธีเดียวเท่านั้นที่น่าจะเป็นไปได้

“ฉันคิดว่านะ พี่โจรดูเหมือนว่ากําลังขอร้องพระเจ้าให้ส่งนายพลสวรรค์ลงมาช่วย” สายฟ้าไปเหอจ้องมู่หรงอย่างตาไม่กระพริบ จากนั้นก็เริ่มจินตนาการแปลก ๆ ออกมา

“งี่เง่า” ทุกคนพูดพร้อมกัน จากนั้นก็จ้องมองไปยังสายฟ้าไป่เหอด้วยความดูถูก

“อย่าเดากันมั่วสิ ฉันคิดว่าพี่โจรจะต้องมีเหตุผลในการทําแบบนี้ ทุกคนจงเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปข้างใน” สายฟ้าซวนพูดขัดไว้เพื่อหยุดการคาดเดาของทุกคน อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สามารถเดาได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“พี่โจรหายไปไหน ? ” เพียงชั่วขณะ มู่หรงเสี่ยวเทียนก็หายตัวไปต่อหน้าคนเหล่านั้น สายฟ้าโพเป็นคนแรกที่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา

“ดูนั่น เขาอยู่ที่นั่น” เทียนหยามีสายตาแหลมคม เขาพบว่าทีมนักเวทย์ของพันธมิตรเจียจู๋นั้นกําลังตกอยู่ในความสับสน จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ตรงนั้นพร้อมกับอุทานออกมาเสียงดัง

“นั่นมันสกิลเทเลพอร์ต ! ” เมื่อเห็นมู่หรงเสี่ยวเทียนหายตัวไปอยู่ที่นั่น สายฟ้าซวนผู้ที่มีความมั่นคงเสมอมาก็ต้องถึงกับหวั่นไหว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ตื่นเต้น

“ฆ่าพวกมัน ! ” สายฟ้าปาฉีมองไปในหุบเขาผีสิงด้วยสายตาร้าย จากนั้นเธอก็ตะโกนเสียงออกมา

“บุก !” สายฟ้าไปเหอพูดออกมาขณะที่เธอกําลังดื่มน้ำอัดลม จากนั้นร่างของเธอก็ราวกับเป็นกลีบกุหลาบที่พริ้วไหว ลูกชิ้นลูกใหญ่กระโดดออกจากหอสังเกตการณ์และกลิ้งไปยังหุบเขาผีสิงอย่างรวดเร็ว

“ย้ากกก !!” สายฟ้ากวงจ้านเบ่งออร่าอันทรงพลังออกมาและวิ่งตามสายฟ้าไปเหอไป “ผู้เล่นที่กําลังอยู่ในหุบเขาผีสิงจงหลีกทาง ให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้” ร่างที่สูงยาวพุ่งเข้าไปอย่างเกรี้ยวกราดและบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความต้องการฆ่าก็พรั่งพรูออกมา

สายฟ้าซวน สายฟ้าโพ และสายฟ้าปาฉี ทั้งหมดนั้นกระโดดลงมาจากหอสังเกตการณ์ที่ละคนพร้อมกับวิ่งไปยังหุบเขาผีสิงอย่างรวดเร็ว

“รอฉันด้วย” เทียนหยาผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกจากหอสังเกตการณ์เพื่อไล่ตามสายฟ้าปาไปติด ๆ “ให้ตายเถอะ เรื่องสนุกแบบนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไง ?”

มู่หรงเสี่ยวเทียนที่พยายามใช้สกิลเทเลพอร์ตครั้งแล้วครั้งเล่า หน้าผากที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของเขาเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา เขารู้สึกเขินอายเมื่อได้ยินคําพูดบ้า ๆ ของสายฟ้าไปเหอ โชคดีที่สวรรค์ยังเมตตาเขา ในที่สุดเขาก็ใช้สกิลเทเลพอร์ตได้สําเร็จ ในช่วงเวลานั้นทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว และเขาก็มาโผล่ในกลุ่มของทีมนักเวทย์ของพันธมิตรเจียจู๋ที่อยู่ในระยะ 2 ไมล์ตามที่เขาคาดเอาไว้อย่างแม่นยํา ในที่สุดมู่หรงเสี่ยวเทียนก็ถอนหายใจออก มาด้วยความโล่งอก เขาตั้งใจเลือกเป้าไปที่นักเวทย์ที่เป็นผู้นํา จากนั้นก็ทยอยฆ่าผู้เล่นรอบ ๆ ที่ยืนอยู่

จากการใช้สกิลเทเลพอร์ตหลายครั้งของมู่หรงเสี่ยวเทียน ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าไปอยู่ท่ามกลางทีมนักเวทย์พันธมิตรเจียจู๋ได้สําเร็จ หลังจากนั้นเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้เขากําลังขี่คอผู้เล่นบางคนอยู่ เธอคนนั้นอดไม่ได้ที่จะกรี๊ดออกมาอย่างน่าสมเพช เห็นได้ชัดว่ามู่หรงเลือกเป้าหมายที่เป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน

เมื่อคิดไปในแนวทางของความลามก การกระทําของมู่หรงนั้นก็ค่อนข้างชัดเจนเลยทีเดียว เมื่อไปถึง มู่หรงเสี่ยวเทียนก็ใช้สกิลกรงเล็บเหล็กกระชากวิญญาณข่วนออกไปกลายเป็นแสงสีขาวรูปกรงเล็กขนาดใหญ่ โจมตีใส่ผู้เล่นที่อยู่รอบตัวเขาอย่างรุนแรง

ด้วยการเทเลพอร์ตมาจากระยะไกลของมู่หรงเสี่ยวเทียนและความรวดเร็วในการใช้สกิลของเขา ผู้เล่นต่าง ๆ เองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนที่มู่หรงเสี่ยวเทียนปรากฏตัว และใช้สกิลกรงเล็บเหล็กกระชากวิญญาณโจมตีไปที่ร่างของพวกเขา เมื่อรู้สึกตัวอีกทีพวกเขาก็ลงไปนอนกองอยู่บนพื้นและถูกเขาเหยียบบนอกแล้ว และในตอนนี้ผู้เล่นคนในพันธมิตรเจียจู๋คนอื่น ๆ เองก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง มู่หรงเสี่ยวเทียนรีบชักดาบยาวของเขาออกมา จากนั้นก็ฟันไปที่ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น เขามอบตั๋วเครื่องบินกลับจุดเกิดฟรี ๆ ให้กับชายคนนั้นโดยไม่ต้องขอ

To be continued…