เวลาผ่านไปอย่างดวงจันทร์ - ตอนที่ 1 โดนบังคับทำแท้งเเละให้แต่งงานแทน

ฤดูร้อนในเซี่ยงไฮ้นั้นร้อนมาก เฉินซู่ที่กำลังตั้งครรภ์ทำงานร้านสะดวกซื้อ ย้ายกล่องลังและขายของ เธอดูแลร้านสะดวกซื้อนี้ทั้งหมดคนเดียว เวลามีคนโทรมาสั่งเบียร์ เธอก็จะขี่สามล้อที่มีอยู่คันเดียวของร้านออกไปส่ง จากนั้นก็แบกขึ้นชั้นหกของเขตแบบโบราณ

ก่อนจะมาที่นี่ เฉินซู่เองก็ไม่รู้เลยว่าผู้คนเขาใช้ชีวิตกันแบบนี้เพื่อหาเงิน

ตอนกลางคืนเธอก็นอนในโกดังที่เจ้านายแสนตระหนี่เตรียมไว้ให้

ทั้งร้อนทั้งชื้นแฉะ เเต่ถึงอย่างนั้นเฉินซู่ก็ไม่ยอมกลับไปแต่งงานกับชายพิการแทนน้องสาว และยิ่งไม่ยอมเอาเด็กที่เธอมองเป็นความหวังออกเเน่

ลมพัดในยามกลางดึก เฉินซู่ที่เพิ่งหลับไป จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาในโกดัง จับมือและเท้าของเธอไว้ก่อนเธอจะโดนปิดปากด้วยผ้าฉุน

เฉินซู่ลืมตาขึ้น ก่อนจะทั้งส่งเสียงอู้อี้เเละส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่นะ…"

"ถ้าอยากเกลียดก็เกลียดพ่อตัวเองเเล้วกัน เขาสั่งให้เรามาทำแบบนี้" ผู้หญิงที่จับศีรษะของเฉินซู่ทนไม่ไหว แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะรับเงินมาแล้ว

คำอ้อนวอนของเฉินซู่ไม่ช่วยอะไร เธอค่อยๆ ไร้สติไปแต่ก็สัมผัสได้ว่าอุปกรณ์เย็นยะเยือกในร่างกายส่วนล่างที่กำลังขยับและชีวิตเล็กๆ ที่อยู่ในครรภ์เป็นเวลาถึงสามเดือนกำลังจะจากเธอไป

เลือดไหลออกจากส่วนล่างของเฉินซู่ ในถังขยะยังมีก้อนเลือดที่ยังคงเต้นอยู่ ผู้หญิงที่สวมถุงมือยางถอนหายใจ

"ต้องพาตัวกลับไป เร็วเข้า สองคนมาพาขึ้นรถหน่อย"

เฉินซู่ถูกโยนขึ้นรถเหมือนลังเบียร์ที่เธอย้าย รถทิ้งไว้เพียงฝุ่นแล้วจากไป ช่วงที่กำลังไม่ค่อยได้สติ เธอก็ร้องไห้ ลูกจ๋า เป็นเพราะแม่เองที่ปกป้องลูกไม่ได้

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เฉินซู่ก็มีอาการปวดท้องราวกับโดนคมมีด พยายามลืมตาเพื่อดูสถานการณ์ตรงหน้าก็เห็นว่าตัวเองกลับมาอยู่ที่ห้องเดิมแล้ว ที่หลบหนีออกไปทำงานก่อนหน้านี้ก็ราวกับฝันไป

เฉินจินซานเปิดประตูเดินเข้ามาหน้าเตียงของเฉินซู่ก่อนจะพูดเตือน: "เฉินซู่ ฉันไม่กลัวที่จะบอกเธอหรอกนะว่าก้อนเนื้อชั่วๆ ในท้องของเธอหายไปแล้ว ตอนนี้ถึงเธอจะไม่อยากแต่งก็ต้องแต่ง งานแต่งคือสิ้นเดือน ถ้าเธอยังกล้าหนี ฉันก็จะหักขาเธอซะ!"

"แม้แต่กับหลานชายตัวเองยังกล้าลงมือ พ่อยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?" ใบหน้าของเฉินซู่ซีด แต่ดวงตากลับแดงก่ำ

เฉินจินซานหัวเราะเยาะ สีหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นไร้ความรู้สึก "ที่เธอท้องก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน ถึงเธอคลอดออกมา ฉันก็คงได้เเต่เรียกว่าเด็กชั้นต่ำ ไม่มีทางยอมรับว่าเป็นหลานชายฉันอยู่ดี"

หลังจากพูดจบ เขาก็กระแทกประตูและออกจากห้องเธอไป

เฉินซู่กำหมัดแน่น น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่แดงก่ำ ลูกไม่ต้องห่วงนะ แม่จะไม่ยอมให้ลูกตายเปล่าๆ แน่!

เพียงพริบตาเดียวก็ถึงสิ้นเดือน สุขภาพของเฉินซู่ก็เกือบจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเเล้ว การแต่งงานทางธุรกิจของเธอและเหลยถิงไม่ได้จัดใหญ่โตอะไรมากมาย เชิญมาแต่คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ คนเดียวที่เกี่ยวข้องกับเธอคือแม่ที่เพิ่งเสียไปเมื่อสามเดือนก่อน

ในงานแต่งงาน เฉินซู่ไม่แม้จะยิ้มแย้มเเละเหลยถิงเองก็เช่นกัน

ตอนกลางคืนเหลยถิงก็มาที่ห้องของเฉินซู่ เฉินซู่ที่กำลังอาบน้ำ ประตูที่ล็อคไว้ก็ถูกฝ่ามือเขาผลักออก เฉินซู่ตกใจจนเอาผ้าขนหนูมาคลุมที่หน้าอกก่อนจะขดตัวหนีบขาเข้าหากันทันที

"ออกไปเลยนะ ฉันยังอาบน้ำอยู่" เฉินซู่หวังว่าคำพูดตัวเองจะได้ผล แต่ก็ไร้ประโยชน์

"เธอคิดว่าฉันต้องการเธอหรือไง? ถ้าไม่ใช่เพราะ…" เขาเลิกคิ้วขึ้น และดวงตาเรียวก็มองอย่างเย็นชา "ถ้าจะโทษก็ไปโทษพ่อตัวเอง ให้ฉันช่วยบริษัทที่ใกล้เดี้ยง เขาก็ขายเธอให้ฉันแบบไม่พูดอะไรสักคำ"

เฉินซู่สบตาเขานิ่งๆ "บังเอิญจังที่ฉันเองก็ไม่อยากได้คุณ ฉันมันจน คุณมันพิการ เราก็ไม่ควรดูถูกกันนะ"

ดวงตาเหลยถิงหรี่ลงก่อนจะค่อยๆพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น "เธอบอกว่าฉันพิการงั้นเหรอ?"

ดวงตาของเฉินซู่ชะงัก สัมผัสได้ถึงอันตรายจนต้องก้าวถอยหลัง

เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเหลยถิงเลย เคยได้ยินเเต่ชื่อของเขาเท่านั้น เธอรับประกันว่าเมื่อกี้เธอแค่พูดไปลอยๆ ไม่คิดว่าจะไปจี้จุดอะไรเขา

แม้ว่าเหลยถิงจะนั่งรถเข็น แต่ก็มีกำลังมาก เขาคว้าแขนของเฉินซู่และดึงร่ายที่เปลือยเปล่าเข้ามาในอ้อมแขน เขารั้งเอวเธอไว้ด้วยมือเดียว อีกมือปัดป่ายอยู่บนหน้าอกและทรมานเธออย่างป่าเถื่อน

เฉินซู่กรีดร้องและปัดมือเขา ยิ่งเธอเป็นแบบนี้ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

เฉินซู่ทั้งกังวลและหวาดกลัวเเละบิดร่างกายไปมา "อย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉันผิดไปแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ…"

"ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ?" เขากดเสียงพูดข้างหูเฉินซู่ เฉินซู่รู้สึกว่ามือของเขาขยับอยู่ตรงท่อนล่าง เขากำลังจะทำอะไรน่ะ?

ทันใดนั้นเหลยถิงก็ยกเอวของเฉินซู่ขึ้นแล้วกดลงอย่างแรง เฉินซู่พ่นลมหายใจและรู้สึกหนักใจทันที ไม่ทันให้เธอได้ปรับตัว เขาก็เริ่มขยับแล้ว

"ฉันขอร้องล่ะ ฉันทำไม่ได้ คุณช่วย…เบาๆหน่อยนะ"

"อยากเสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ เธอใช้สิทธิ์อะไรมาให้ฉันสงสารล่ะ?" เหลยถิงพูดอย่างเกรี้ยวกราด และรถเข็นก็ส่งเสียงเป็นจังหวะ

มือเฉินซู่ที่จับผนังเอาไว้ บังเอิญไปเปิดฝักบัวโดยไม่ได้ตั้งใจจนน้ำสาดเข้ามาทำให้ร่างกายของพวกเขาเปียกโชก เหลยถิงถอดเสื้อผ้าแล้วเข้าไปในอ่างอาบน้ำ คราวนี้เฉินซู่อยู่ล่างเขาอยู่บน ระหว่างอยู่ในอ่างอาบน้ำ ร่างกายเธอก็โดนทุบเป็นชิ้นๆ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ น้ำในอ่างก็กลายเป็นสีแดง

"อย่าบอกนะว่านี่เลือดบริสุทธิ์ของเธอน่ะ" เขาพ่นลมหายใจอย่างรังเกียจ

เฉินซู่เองก็รู้ว่าไม่ใช่เลยไม่ได้อธิบายอะไร

วันรุ่งขึ้น เฉินซู่และเหลยถิงก็ไปเข้าร่วมพิธีดื่มชา เพราะกลัวว่าจะถูกเขาจับจุดอ่อน เธอเลยตื่นแต่เช้า ขาของเหลยถิงไม่สะดวกจนการใส่กางเกงก็เป็นปัญหา

หลังจากเรื่องเมื่อคืนนี้ เฉินซู่ก็ได้รับตำแหน่งในสถานที่แห่งนี้ เธอโบกมือให้คนใช้ออกไปและใส่กางเกงเเละรัดเข็มขัดให้กับเหลยถิงเองด้วยตัวเอง

"วางตำแหน่งตัวเองได้ชัดเจนดีนี่" เขาพูดเยาะเย้ย

สีหน้าเฉินซู่ไม่แสดงออกอะไร "ในเมื่อคุณและฉันต่างก็รู้ว่าการแต่งงานของเรามันเป็นมายังไง ฉันหวังว่าเราจะสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างสงบสุข และฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้คุณพอใจ"

"เธอกับฉัน? อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขเนี่ยนะ?" นิ้วของเขาจิ้มเข้าที่หน้าอกของเฉินซู่แรงจนทำเธอถอยหลัง "เฉินซู่ นี่เธอฝันอยู่หรือไง?"