21.30 น.

“ขอโทษที่ต้องให้อยู่นานขนาดนี้นะ กลับบ้านดีๆล่ะ”

“ครับ….”

ให้ตายสิ… ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้ เอาเถอะอย่างน้อยก็ได้ หมอนขนนก กับ Power Bank เป็นของตอบแทนล่ะนะ

แต่ว่า…. ไม่เคยอยู่นอกบ้านดึกขนาดนี้มาก็เลยแฮะ โชคดีที่เราพกไฟฉายมาด้วย เอาล่ะกลับบ้านดีกว่า

//เดินทางกลับหมู่บ้านมนุษย์

.

.

.

.

“ถึงสักที..” โชคดีที่ไม่เจอโยวไคหรือโจรระหว่างทาง แต่ว่า…หมู่บ้านมนุษย์ตอนกลางคืนก็น่ากลัวเหมือนกันแฮะ แต่ก็ยังมีร้านบ้างร้านที่เปิดอยู่แฮะ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะมีร้านที่เป็นให้กับพวกโยวไคด้วยนี่นา ลองแวะดูหน่อยดีกว่า

//เดินไปร้านราเม็งข้างทางที่มีชายวัยกลางคนเป็นคนขาย

“ยินดีต้อนรับครับ อ้าว.. ยังมีมนุษย์อีกหรอเนี่ย” นี่กะจะเปิดให้แต่โยวไคเลยนี่หว่า!!

“ครับ..” ร้านราเม็งที่เปิดตอนกลางคืนก็คงจะประมาณนี้ล่ะนะ

“เอ้าๆ นั้งก่อนสิ เอานิ เมนูของมนุษย์” เมนูของมนุษย์? อยากรู้จังว่าเมนูของโยวไคเป็นยังไง

“คือว่าา.. ขอดูเมนูของโยวไคหน่อยได้ไหมฮะ?”

“อ้าว? เอ๋…? นี่เธอ.. เป็นโยวไคหรอกเรอะ กะแล้วเชียวแว็บแรกก็สงสัยอยู่ว่าเป็นโยวไคหรือมนุษย์ ปลอมตัวได้เนียนสุดๆเลยนะเนี่ย” เอ๋? กะแล้วเชียวแว็บแรกก็สงสัยอยู่ว่าเป็นโยวไคหรือมนุษย์ หรอ? แปลว่าตัวเรามันมีอะไรแปลกๆจริงด้วย..

“ป..เปล่าครับ ผมเป็นมนุษย์”

“เอ๋?? เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ เอานี่เมนู”

“ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่า.. ขอบคุณฮะ” หืม! เมนูก็เหมือนกันเลยนิ?

“มันต่างกันตรงวัตถุดิบน่ะ….”

“เอ๋!?” 

“คือว่าาา… ลุงเป็นโยวไคหรือว่ามนุษย์หรอฮะ…”

“หึม? ฮ่าๆๆ ก็ต้องโยวไคอยู่แล้วสิ” นั้นไง!! ซวยแล้ววววว!

“ไม่ต้องกลัวน่าาา เจ้าหนุ่ม โยวไคที่ทำธุรกิจหรือใช้ชีิวิตร่วมกับมนุษย์ในหมู่บ้านนี้น่ะ ส่วนใหญ่ไม่ทำร้ายมนุษย์กันหรอกนะ ส่วนใหญ่น่ะ”

“งั้นหรอครับ..”

“อาาาก็นะ คงไม่มีโยวไคตัวไหนกล้าทำร้ายมนุษย์ที่มีพวกแกร่งๆปกป้องอยู่หรอก” ก็จริงแฮะ

“งั้นของนี่ชามนึงครับ”

“โอ้จัดให้ รอสักครู่”

.

.

//กินเสร็จละกำลังกลับบ้าน

.

.

“ฮ้าาาา~~ ถึงบ้านสักที~~” ชาร์จแบตแล้ว  เอาล่ะอาบน้ำแล้วลองใช้หมอนใหม่นอนดีกว่าเลยดีกว่า..

.

.

.

วันที่18 ของการใช้ชีวิตในเกนโซเคียว (วันหยุด)

11.45น.

“เอาล่ะ”

//เช็คPower Bank 

“56% โอเคยังพอได้อยู่” แต่ว่า.. ต่อให้ใช้อย่างประหยัดก็คงอยู่ได้ไม่ถึง2เดือนแน่ ในหมู่บ้านส่วนใหญ่ก็ไม่มีไฟฟ้าด้วยสิ ถึงมีก็ไม่มีปลั็กอยู่ดี 

ที่เดียวในเกนโซเคียวที่มีไฟฟ้าใช้ก็คงเป็น…. ภูเขาโยวไค.. แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีปลั็กรึเปล่า ถ้าไม่มีก็คงต้องขอให้สร้างให้ล่ะนะ

แล้ววันนี้… เราทำอะไรดี….

“จริงสิ! ฟามร์Itemไง!!” ไปฟามร์ของที่ศาลเจ้าฮาคุเรย์ดีกว่า

“เอาล่ะ!”

//ออกบ้าน

“อ่ะ ออกมาพอดีเลย” 

“อะ หัวหน้าหมู่บ้าน สวัสดีครับ” WTF เดจาวู!?!

“สวัสดี ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่จะมาบอกว่าคนดูแลรูปปั้นคนเก่ากลับมาแล้วน่ะ”

“แปลว่าผมไม่ต้องไปทำความสะอาดแล้วใช่ไหมฮะ”

“ใช่ๆ”

“งั้นหรอครับ ถ้าอย่างงั้นถ้ามีเรื่องอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะครับ”

“โอ้ ช่วยได้มากเลยละGimonfuคุง ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ”

“ครับขอให้โชคดีนะครับ”

.

เอาล่ะไปศาลเจ้าดีกว่า

//เดินทางไปศาลเจ้า

.

.

.

.

.

.

“ถึงสักที” เอาล่ะ ก่อนอื่นก็

“แปะๆ” //หยอดเงิน //ไหว้ศาล 

“อ้าว!? มีคนมาบริจาคด้วย!”

“อะ!!” ซวยล่ะสิ ลืมสังเกต!
“ถึงจะไม่แน่ใจว่าเป็นมนุษย์หรือโยวไคก็เถอะ แต่ก็ขอบคุณที่บริจาคนะ” คนที่เราควรเลีี่ยงที่สุด!! ฮาคุเรย์ เรย์มุ!!

มิโกะแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ ฮาคุเรย์ เรย์มุ!! ตัวเอกหลักของซีรีส์ Touhou Project