มันไม่มีคฤหาสน์มารแดงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!

เดี๋ยวสิๆๆ ถ้าเกิดว่ายังไม่มีฤหาสน์มารแดงก็แปลว่าวันอยู่ในช่วงก่อนเริ่มภาค6ละสิ นี่มันโครตตตตตตตตเจ๋งเลยนี่หว่าาาาาา เราสามารถใช่ความรู้ของเราหาผลประโยชน์จากเหตุการณ์ต่างๆได้โดยที่ไม่ต้องเข้าไปมีส่วนในเนื้อเรื่องได้!!

 

“นี่! Gimonfu?”

“อะ! ค..ครับ” ซวยละสิคิดเพลินไปหน่อย

“เป็นอะไรไปน่ะ อยู่ดีๆก็เหม่อ”

“ป..เปล่าครับ พอดีคิดอะไรเพลินนิดหน่อย ฮ่า. ฮ่า ฮ่า…”

“ให้ตายสิ เอ้า ไปหาเคย์เนะกันเถอะ เวลานี้โรงเรียนน่าจะเลิกแล้วละ”

“ครับ”

.

.

 

//ไปหาเคย์เนะ

.

“เคย์เนะะะ!!”

“อ้ะ?! โมโควกับGimonfuคุงนี่น่า” ดูเหมือนพวกเด็กๆกำลังจะกลับบ้านกันแฮะ

“ทักทายกันสิจ้ะเด็กๆ”

“สวัสดีครับ!/สวัสดีค่ะ!” น..นี่มัน!! ปกติเราก็ไม่ใช่คนรักเด็กหรอกนะ แต่นี้มันให้พลัง+ จริงๆ

“โอ้ส / สวัสดีนะ”

.

//พวกเด็กๆ กำลังกลับบ้าน

“กลับกันดีๆนะจ้ะะะ!”

“ครับบบ/ค่ะะะ”

สุดยอดเลยแฮะที่นี่เนี่ย เป็นเรื่องปกติที่แตกต่างกับโลกภายนอกเยอะเลย…

 

“นี่Gimonfuคุง พร้อมไปดูบ้านของเธอรึยังจ้ะ”

“เอ๋ ค..ครับ!” เร็วจัง คิดว่าจะใช้เวลานานก็นี้ซะอีก แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ทำอะไรอิสระขึ้นหน่อย

.

.

 

//ถึงบ้านใหม่

“ที่นี่แหละจ้ะ อยู่ได้ไหม?”

ตรงหน้าเราคือบ้านขนาดกลาง ถึงจะไม่ใหญ่เท่าบ้านของคุณเคย์เนะหรือบ้านเก่าเรา แต่นี้มันดีกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ นึกว่าจะเป็นบ้านหลังเล็กๆซะอีก

 

“ค..ครับ!”

“เหหหหหห.. เป็นบ้านที่ดีใช้ได้เลยนี่ ขอฉันอยู่ด้วยเซ่”

“อ..เอ๋!?”

“ล้อเล่นน่า ฉันเองก็มีบ้านเล็กๆในป่าไผ่อยู่เหมือนกันนะ ว่างๆก็ไปเที่ยวกันบ้างละ (ถ้าไม่หลงซะก่อนละนะ)”

“นั้นสินะ คงต้องทำความสะอาดให้บ้างละ”

“ม..ไม่ได้!รกขนาดนั้นซะหน่อยย”

“ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะว่ารกนะ”

“;” หวา เหมือนคู่รักกันเลย(จิ้น) แต่ก่อนอื่น

“เอออ คือออ เรื่องค่าบ้าน…”

“อ๋อ เรื่องนั้นฉันคุยมาให้แล้วละ เดิมทีบ้านหลังนี้ไม่มีคนใช้อยู่แล้วน่ะ หัวหน้าหมู่บ้านเลยจะให้เธออยู่แลกกับเธอต้องทำงานให้หมู่บ้านน่ะ”

“งานอะไรหรอฮะ” คงไม่ใช่พวกงานอัตรายๆหรอกนะ

“อืมมมมมมม ก็คงประมาณว่าจิตอาสาละมั้ง”

“ถ้างั้นก็Okเลยฮะ”

“งั้นก็ดีเลย ถ้างั้นฉันไปก่อนนะ ถ้าเกิดมีอะไรให้ช่วยก็มาหาได้นะจ้ะ”

“ค…ครับ ขอบคุณที่ช่วยเหลือนะครับ!”

“ถ้างั้นฉันเองก็ขอตัวละ”

“ค..ครับ ขอให้โชคดีนะครับ!”

“อาา โชคดีนะ/โชคดีนะจ้ะ”

.

.

//คุณเคย์เนะกับโมโควกลับกันไปแล้ว

.

เอาแล้วเข้าไปดูบ้านดีกว่า

 

 

 

 

 ตัดมาที่เคย์เนะกับโมโคว

“เธอคิดว่าไงละเคย์เนะ”

“ไม่รู้สิ ตอนนี้เขาดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่คงต้องจับตาดูไปก่อนละนะ”

“แล้วเธอคิดว่ายังไงละ”

“นั้นสินะ เขาดูเหมือนมนุยษ์ก็จริง แต่ก็มีอะไรบ้างอย่างที่ทำให้แปลกออกไป ไม่เหมือนทั้งโยวไคหรือมนุษย์ แถมยังมีนัยตาเป็นรูปเครื่องหมายคำถามนั้นอีก”

“ดูเหมือนเจ้าตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน”

“นั้นสินะ”