เคย์เนะเลยหรอ!?! อะไรวะเนี่ยยยยยยยยยยยย

.

คามิชิราซาวะ เคย์เนะ เป็นครึ่งสัตว์จอมเขมือบประวิติศาสตร์ ลูกครึ่งมนุษย์-ฮาคุทาคุที่ทำหน้าที่เป็นผู้พิทักษ์ปกป้องหมู่บ้านมนุษย์ เคย์เนะ มีร่าง2ร่าง ในร่างมนุษย์ เธอสามารถ “กิน” ประวัติศาสตร์ได้  ร่างฮาคุทาคุเธอสามารถสร้างประวัติศาสตร์ได้ เธอเป็นที่รู้ประวัติศาสตร์ทั้งหมดของเกนโซเกียว

.

“ฉันพามาแล้ว” ดูเหมือนจะมาแล้วสินะ

.

.

.

………สวยจัง…. ดวงตาสีน้ำตาล ผมสีเงินยาวมีไฮไลท์สีน้ำเงิน สวมหมวกที่ดูเหมือนอาคารอะไรสักอย่างโดยมีริบบิ้นสีแดงอยู่ด้านบน  ชุดสีน้ำเงินเข้ม ส่วนที่แขนสั้นมีสีขาว และมีริบบิ้นสีแดงผูกไว้ที่ปลายปกเสื้อ…. สวยกว่าในรูปFanartอีก..

.

“เธอคือคนที่หลงออกมาจากป่าไผ่หรอ?”

.

.

“อะ..อา..ค..ครับ” ธ..เธอจ้องเราเขม็งเลย;

.

“พวกคุณกลับไปกันก่อนเลย ฉันมีอะไรจะถามเขาหน่อยนะ” โอ้ยๆๆๆ…. ไล่คนกลับเฉยเลย

“เธอไม่ใช่คนแถวนี้สินะ ไม่สิ.. เธอไม่ใช่มนุยษ์ ใช่ ไหม”

จิตสังหารของเธอพุ่งมาที่เรา ดวงตาเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง สีไฮไลท์ผมเปลี่ยนเป็นสีเขียว และมีเขางอกออกมา ริบบิ้นสีแดงย้ายไปติดที่เขาซ้าย… ตอนนี้เธอเปลี่ยนเป็นร่างฮาคุทาคุ!!!

 

 

 ใจเย็นก่อนเรา คิดสิคิด ถึงเธอจะเป็นครึ่งฮาคุทาคุ แต่ปกติเธอเป็นมิตรกับมนุษย์เธอไม่ชอบคนที่ไม่สุภาพ งั้นเราต้องใจเย็นแล้วตอบแบบคิดให้ดีก่อน

.

“เปล่านะครับ ผมเป็นมนุษย์ ถึงผมจะไม่ใช่คนแถวนี้ แต่ผมเป็นมนุษย์จริงๆนะครับ!”

“ฮืมมมม..”

“ถึงรูปร่าง ลักษณะ กลิ่นจะเหมือนมนุษย์หมด แต่เพราะอะไรบางอย่าง..มันบอกฉันว่าเธอไม่ใช่มนุษย์” เอ๋!? แต่เราก็เป็นมนุษย์100%นี่หว่า แล้วทำไ…ม

 

       ….เพราะเราไม่ใช่มนุษย์ในGensokyo?…

ก็ไม่น่าใช่นี่หว่า ขนาดในเกมตอนที่ซูมิเรโกะที่เป็นมนุษย์จากโลกภายนอกยังไม่เป็นไรเลย แต่ทำไมเราถึงแตกต่างละ

.

“ถ้าเกิดที่เธอพูดเป็นความจริงก็พิสูจน์สิ”

“เอ๋?.”

“พิสูจน์ว่ามนุษย์ธรรมดาอย่างเธอ ออกมาจากไม้ไผ่หลงทางโดยไร้รอยขีดข่วนได้ยังไง”

“เอออ.. คืออ..” คงต้องบอกความจริงไปก่อนละ

“ที่จริง… มีเด็กผู้หญิงหูกระต๋ายนำทางให้น่ะครับ”

“เทอิ……หรอ?” เยีี่ยม! ดูเหมือนเธอจะเชื่อที่เราพูดแฮะ

“แล้วก็ มีนี่ติดที่กางเกงผมครับ เธอบอกว่าเพราะสิ่งนี้พวกโยวไคเลยไม่เข้ามาทำร้ายผม”

“นี่มัน. ยันต์ของโมโควนิ”

“งั้นหรอ เพราะงี้เองสินะ.. เข้าใจแล้วฉันเชื่อเธอ เอ้าเข้ามาสิ ข้างนอกมันอัตราย” Yessssssssssssss!! ผ่านไปอีกด่านละโว้ยยยยยยย!!

.

//ตามเคย์เนะเข้าหมู่บ้าน

.

“เธอน่ะ..อืมมมม” เอ๋? อ๋อ!

“ผม…” ชื่อ…. งั้นเราตั้งตัวเองใหม่เป็น..

“ผม Gimonfu ครับ”

“Gimonfu?.. งั้นGimonfuคุงนะ” ร..รอยยิ้มนั้นนนนนน!!

“ค..ครับ” น..น่ารักกกกกก!! บรรยากาศตึงเครียดเมื่อกี้หายไปเลยย

“fuๆ Gimonfu ชื่อตั้งตามตาที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอสินะ” หัวเราะน่ารักจัง~~ แต่.. ชื่อตามตาอะไรนะ?

“ฉันคามิชิราซาวะ เคย์เนะ เป็นครูสอนประวัติศาสตร์ของโรงเรียนในหมู่บ้านแห่งนี้” รู้อยู่แล้วละฮะ;9

“ว่าแต่Gimonfuคุงหลงมาสินะ จำทางกลับบ้านได้รึเปล่า” อ่าาานางฟ้าา~

.

“อาา.. ไม่ครับ”

“งั้นหรอ งั้นนจะอยู่ที่หมู่บ้านนี้ไหมละ”

“เอ๋!? ได้หรอครับ”

“แน่นอน งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปหาที่พักให้นะ วันนี้ก็มานอนที่บ้านฉันก่อน”

“ค..ครับ!!” OMGGGGGG

.

.

ณ บ้านของเคย์เนะ

.

.

“งั้น ราตรีสวัสดิ์จ่ะ”

“ราตรีสวัสดิ์ครับ”

.

.

“…..” …แยกห้อง+ไม่มีmomentอะไรเกิดขึ้นเลยTT

 

ก็นะ นอนดีกว่า;;