เรื่องราวของ Gimonfu San - ตอนที่ 17 เริ่มต้นใหม่

วันที่27 ของการใช้ชีวิตในเกยโซเคียว (วันพุธ)

12.00น.

     หลังเหตุการณ์โยวไคบุกหมู่บ้านก็ผ่านมา4วัน ตอนนี้ก็ยืนยันแล้วว่า…คุณปู่กับคุณย่าและคนอื่นๆที่อยู่ในบ้านแถวนั้น… ไม่มีใครรอดชีวิตเลย…

     ฮาริจังถูกส่งไปที่ที่เหมือนสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า โดยมีคุณเคย์เนะเป็นคนคอยดูแล ส่วนเราในตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ… ฮาริจัง… เราไม่กล้าไปเจอเลย ทั้งคุณปู่ คุณย่า กับฮาริจัง ในโลกนี้เป็นเหมือนครอบครัวของเรา 

     ถึงเราจะทำใจกับเรื่องนี้ได้แล้ว เราเองก็แปลกใจกับตัวเองที่ทำใจได้เร็วขนาดนี้ อาจเป็นเพราะเรื่องมันเกิดเร็วจนเราตามไม่ทัน หรือไม่ก็เพราะเราชินแล้ว… ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เราก็เจอเรื่องที่กระทบจิตใจมาแล้ว เราอาจจะทำใจเผื่อไว้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ได้ ก็ที่นี่คือเกนโซเคียวนิ นี่ไม่ใช่ทั้งเกมหรือมังงะอนิเมะสำหรับเรา แต่เป็นชีวิตจริงที่อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ ถ้าจะอยู่ให้รอดในที่แห่งนี้เราต้องเข้มแข็งเข้าไว้ แต่ว่าตอนนี้ เรา…ควรทำยังไงต่อ 

     จะให้เริ่มต้นใหม่อีกรอบหรอ ถ้าเกิดมันเป็นแบบเดิมหล่ะ ถ้าเกิดรอบนี้เราทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิมหล่ะ… ถ้าเป็นตาแก่…เขาจะทำยังไงกันนะ… จริงสิิ หลังเขาลูกชายไปเขาก็ยังค่อยทำงานค่อยดูแลคนที่เหลือต่อนิ… ต่อให้เสียคนที่สําคัญไป แต่คนที่ยังอยู่นั้นสําคัญกว่า ตอนนี้เรายังเหลือฮาริจังอยู่ เราต้องดูแลฮาริจังให้ได้! แต่เราในตอนนี้น่ะคงไม่ไหวหรอก เราต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้ แล้วก็ต้องหาเงินให้ในส่วนของฮาริจังด้วย เพราะฉะนั้นคงต้องหางานก่อนล่ะ

     ถ้าเกิดเราต้องการแข็งแกร่งขึ้นล่ะก็… คงต้องให้คนช่วยฝึกล่ะนะ แต่ว่าจะใครหล่ะ? เรย์มุ?…ก็ไม่ได้ เพราะเราก็ต้องหาเงินด้วย ถ้าอย่างนั้นคุณโมโควก็ไม่ได้ ….เราไม่มีพลังอะไรเลย ถ้าอย่างงั้นก็ต้องใช้แต่พละกำลัง ถ้าอย่างงั้นต้องเลือกคนที่ใช้พละกำลังเป็นหลัก พวกยักษ์ก็ไม่ไหว ต่างกันเกินไป… ในตอนนี้คนที่อยู่ในเกนโซเคียวที่ใช้พละกำลังในการต่อสู้เป็นหลักก็ไม่แค่… ยามเฝ้าประตูคฤหาสน์มารแดง Hong Meiling 

     ถ้าเป็นเหม่ยหลิงล่ะก็ เราก็จะสามารถหางานได้โดยการทำงานในคฤหาสน์มารแดงได้ แต่ว่า เราจะสมัครเข้าทำงานยังไงให้ผ่านหล่ะ ส่วนใหญ่คนที่ทำงานบ้านทั้งหมดก็เป็น หัวหน้าเมด Izayoi Sakuya ที่เป็นคนทำเองเกือบทั้งหมดอยู่แล้ว แถมเป็นมนุษย์แค่คนเดียวในนั้นด้วย คนใช้ที่เหลือก็จะเป็นพวกภูต จริงสิ!! ถ้าเราใช้ความรู้ของเราอาจจะทำให้คนในคฤหาสน์สนใจได้ก็ได้ แต่ถ้าไม่ไหวก็คงต้องหาทางอื่นหล่ะนะ ดีหล่ะถ้ายังลองไปเลยดีกว่า

.

.

.

14.25น.

“แย่ล่ะสิ” ลืมไปเลยว่าคฤหาสน์มันอยู่กลางน้ำ แล้วเราจะไปยังไงดีหล่ะ จะให้ว่ายน้ำไปก็ยังๆอยู่… จริงสิ!!

//ไปหาใครสักคน

.

.

“ท่านชิลโน่คร้าบบบบ”

“โอ้ นายมันพี่ชายของฮาริจังนิ มีอะไรกับเค้าหรอ หรือว่าจะมาท้าสู้!”

“เปล่าครับๆ ผมมีเรื่องให้ท่านชิลโน่ผู้แข็งแกร่งช่วยหน่อยน่ะครับ”

“โอ้ รู้ทึงถึงแล้วแข็งแกร่งของเค้าผู้นี้แล้วสินะ! มีอะไรให้ช่วยหล่ะ” หลอกง่ายจริง

“ครับแค่ว่า…(อธิบาย)”

“ได้สิ! ของง่ายๆ!”

“ว้าว สมแล้วที่เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด”

“อยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ” 

.

.

//ชิลโน่สร้างสะพานน้ำแข็งให้

“ขอบคุณมากเลยนะครับ!!”

“เรื่องแค่นี้เองของกล้วยๆ” //วิ่งไปคฤหาสน์เลย

.

.

14.50น. ณประตูคฤหาสน์มารแดง

นี่สินะคฤหาสน์มารแดง ใหญ่เอาเรื่องเลยแฮะ แต่ว่าถ้าจำไม่ผิดภายในคฤหาสน์จะใหญ่กว่าที่เห็นจากภายนอกเพราะพลังจัดการพื้นที่ของซาคุยะ เอาหล่ะก่อนอื่นก็..

“อาาา นั้นไงว่าแล้วเชียววว หลับอยู่จริงด้วย”

     ยามเผ้าประตูที่หลับตลอดเวลา ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล และผมยาวสีแดงเข้ม หมวกเบเรต์และชุดสีเขียวที่มีลักษณะคล้ายกับเสื้อผ้าจีนแบบดั้งเดิมที่ล้ำสมัย สวมกางเกงสีขาว หมวกเบเรต์มีดาวสีทองอยู่ด้านหน้า โดยมีตัวอักษรจีนดั้งเดิม “龍” ซึ่งอ่านและออกเสียงว่า “lóng” ในภาษาจีนมาตรฐานและหมายถึงมังกร 

“ขอโทษนะครับบบบ”

“หืม..? อ้า..?” //สะลึมสะลือ

“อะ!! ข..ข..ขอโทษนะค้าาาา!! ซาคุยะซังงงง!!!”

“อ..คือออ..”

“ขอโทษค่ะ! ขอโทษค่ะ! จะไม่มีครั้งต่อไปแน่นอนค่ะ!!” เหมือนจะยังไม่ตื่นดีแฮะ

“เอออ… คือว่าาา”

“อะ.. เอ๋? นี่นายเป็นใครน่ะ?”  ตื่นสักที

“สวัสดีครับผม Gimonfu เป็นมนุษย์มาจากหมู่บ้านครับ”

“มนุษย์?…. อะ! ค่ะ แล้วมีธุระอะไรกับที่นี่หรอคะ?”

“คือว่า ผมอยากสมัครงานที่นี่น่ะครับ”

“เอ๋!?! อยากสมัครที่นี่หรอคะ??”

“ครับ” 

“อะ เออออออ ทำไงดีล่ะ ฉันไม่เคยเจออะไรแบบนี้ด้วยสิ”

“งั้นรอตรงนี้สักเดี๋ยวนะคะ”

.

“ครับ” คงไปเรียกซาคุยะมาสินะ 

.

.

.

.

“มาแล้วค่าาาา! อะ! คนนี้ๆคือ หัวหน้าเมดแห่งคฤหาสน์ แห่งนี้ คุณอิซาโยอิ ซาคุยะ ค่ะ”

     มาแล้ว1ในตัวละครที่เราชอบที่สุด เพราะด้วยดวงตาสีฟ้า ที่เปลี่ยนเป็นสีแดงได้ ผมสีเงินถักเปียยาวบนใบหน้าทั้งสองข้าง มีโบว์สีเขียวที่ปลายผม และผ้าคาดผมเมดสีขาว สวมชุดสาวใช้ชาวฝรั่งเศสสีขาวและสีน้ำเงินเข้ม พร้อมด้วยผ้ากันเปื้อน แขนสั้น และริบบิ้นสีเขียว

“ซาคุยะซัง คนนี้คือออ… เออออ..” ให้ตายสิ

“สวัสดี ผมGimonfuครับ”

“อาใช่ Gimonfu เป็นมนุษย์จากหมู่บ้านน่ะค่ะ”

“มนุษย์?จริงหรอ?…. ช่างมันเถอะ นายมาสมัครทำงานที่คฤหาสน์นี้หรอ”

“ครับ”

“ไม่รู้หรอว่าคฤหาสน์นี้น่ะ เป็นคฤหาสน์ของโยวไค”

“รู้ครับ”

“แล้วทำไมถึงกล้ามาสมัครหล่ะ”

.

.

“เพราว่า…”

.

.

“เพราะคิดว่าคฤหาสน์หลังใหญ่ คงต้องได้เงินเยอะแน่ๆเลยครับ”

.

.

.

.

“ก็แค่เห็นแก่เงินไม่ใช่รึไง”

“นั่นสินะคะ”

“….”

“แล้วพวกเราจะได้อะไรจากการจ้างนายหล่ะ” นั้นไงคำถามนี้

.

.

“ผมรู้วิธีการเอาใจคนอื่น รวมถึงเด็กมีปัญหาด้วยครับ”

.

.

.

     เอ็ะ!?! ตรูพูดอะไรออกไปวะเนี่ย!? ทำไมไม่รู้แต่… เรารู้สึกว่าไม่ควรพูดเรื่องความรู้ของเราออกไป แต่แบบนี้เราจะผ่านได้ยังวะเนี่ยยยย

.

.

“เริ่มงานวันพรุ่งนี้เช้า”

“เอ๋!?! / เอ๋!?!”

“ผ ผ่านหรอคะ?!” นั่นดิ

“ใช่เขาผ่าน”

“เอ๋ / เอ๋”

     //ซาคุยะกลับเข้าคฤหาสน์

.

“นี่มันยังไงกันเนี่ย…”

“น่ะสินะคะ…”

“อะ ยังไงก็ ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์มารแดงนะคะ ฉัน หง เหม่ยหลิง เป็นยามเฝ้าประตูค่ะ หลังจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะคะ”

“ครับจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับ”

.

.

     อะไรวะเนี่ย ผ่านมาได้แบบงงๆเฉยเลย งั้นวันนี้กลับก่อนดี..กว่า. . .

“…” เชี่ย! ลืมไปเลยว่าถ้าจะกลับต้องให้ชิลโน่ช่วย งั้นก็แปลว่าเรากลับไม่ได้นี่หว่า งั้นวันนี้คงต้องค้างที่นี่สินะ

“คือว่าคุณเหม่ยหลิง ผมขออยู่ค้างที่นี่ด้วยได้ไหมครับ”

“โอ้ ได้สิคะ แต่ฉันไม่มีที่นอนหรืออะไรแบบนี้ให้นะคะ”

“ครับ ไม่เป็นไรครับ”

.

.

“…”

“คุณเหม่ยหลิงครับ”

“คะ?”

“ช่วยประลองกับผมดูสักครั้งได้ไหมครับ”

“เอ๋?!”

“เอ๋!?” เราพูดอะไรไปวะเนี่ย!!

“อะ!! เออคือว่าที่ผมพูดไปเมื่อกี้คือ..”

“ได้สิคะะะะ!!! ฉันเองก็ไม่ได้มานานแล้วด้วย ถึงเมื่อไม่นานมานี้จะได้สู้กับมิโกะก็เถอะ แต่นั่นไม่นับว่าเป็นการต่อสู้ละกัน” เรียกว่าโดนตบดีกว่าสินะ แต่ว่าเอาไงดีว่ะเนี่ยยยยย~~

“ถ ถ้างั้นก็.. ออมมือให้ด้วยนะครับ”

“ค่ะ! ได้เลย! ”

     หวังว่าจะไม่ตายนะเราTT