วันที่21 ของการใช้ชีวิตในเกนโซเคียว (วันพุธ)

20.00น.

“ดูเหมือนเหตุวิปลาสในครั้งนี้จะจบลงแล้วนะ”

“อะ..อา… นั่นสินะครับ” อาาา ในที่สุดก็ได้กลับบ้าน

“เอ๋~~? พี่ชายจะกลับแล้วหรอ”

“อ..อืม!” ก็อยากจะเล่นด้วยต่ออยู่หรอ แต่ดูเหมือนถ้าอยู่อีกนิดน่าจะโดนพี่สาวเขากินเอาน่ะ

“งั้นฉันจะส่งไปหน้าหมู่บ้านนะ”

“อา..ครับ ขอบคุณที่ช่วยนะครับ”

“พี่ชายไว้มาเล่นกันใหม่น้า”

“อื..//โดนส่งมาหน้าหมู่บ้าน ม..” …ยังพูดไม่จบเลยTT

.

“เอาล่ะ กลับไปนอนดีกว่าเรา”

“เอ๋? Gimonfuคุง?” อะ คุณเคย์เนะนิ

“คุณเคย์เนะ สวัสดีครับ”

“นี่เธอ! อยู่นอกหมู่บ้านตลอดเลยหรอ??” อะ แย่ล่ะสิ

“เอออ… ผมไปอยู่ที่ศาลเจ้าฮารุเรย์น่ะครับ”

“ศาลเจ้าฮารุเรย์หรอ งั้นหรอถ้าเป็นที่นั่นก็คงจะปลอดภัยดีสินะ”

“ครับ”

“เอ้า เข้ามาสิ”

“ครับ.. ว่าแต่คุณเคย์เนะคอยเฝ้าอยู่ตลอดเลยหรอครับ?”

“จ่ะ ฉันต้องคอยดูแลปกป้องหมู่บ้านแห่งนี้น่ะจ่ะ”

“เป็นฮีโร่ของหมู่บ้านเลยสินะครับ”

“แหม ก็ประมาณนั่นหล่ะนะ”

.

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

“จ่ะ กลับดีๆนะ”

“ครับ คุณเคย์เนะเองก็อย่าฝืนตัวเองนะครับ”

.

.

.

.

“ถึงแล้วววววววว~~~”

ให้ตายสิ… อุสาตั้งตารอโอกาสฟามร์ของให้เต็มที่ แต่กลับกลับมามือเปล่าซะงั้น.. ก็ได้ยังดีที่ได้ข้ออ้างไว้ป้องกันโยวไค..และก็ยังเพิ่มค่าความสัมพันธ์กับพวกยูคาริได้นิดหน่อย แต่..ดูเหมือนจะโดนรันไม่ชอบขี้หน้าเอาแล้วสิ TT

“ฮา~ นอนดีกว่า…” กว่าเหตุการณ์ภาค7จะเริ่มก็อีกนานด้วย… ระหว่างนั้นเราก็ใช้ชีวิตSlow Lifeไปเรื่อยๆดีกว่า..

.

.

.

.

.

วันที่22 ของการใช้ชีวิตในเกนโซเคียว (วันพฤหัสบดี)

6.30น.

“อรุณสวัสดิ์คร้าบบบบ”

“Gimonfuจัง อรุณสวัสดิ์จ้า ดูเหมือนเหตุการณ์หมอกสีแดงนั้นจะถูกมิโกะจัดการแล้วสินะ”

“เหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะครับ”

“แต่คฤหาสน์ที่อยู่ตรงทะเลสาบ ดูเหมือนจะเป็นคฤหาสน์ของโยวไคนะ Gimonfuจังก็ระวังตัวไว้ด้วยนะ”

“ครับ!”

“อะ! พี่ชายอรุณสวัสดิ์ค่ะ!”

“อรุณสวัสดิ์ฮาริจัง”

“หลังหนูกลับจากโรงเรียนแล้วอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้หล่ะ!!”

“โอ้!” …ชิปหายลืมไปเลย!! ว่าสัญญาว่าจะทำขนมให้กิน

“งั้นหนูไปแล้วนะค้าาาาาา!”

“อาาา/จ้าาา” ซวยล่ะสิ คงต้องทำอะไรง่ายๆให้ไปก่อนล่ะนะ

“แล้วคุณปู่ล่ะครับ?”

“ทำเต้าหู้อยู่หลังบ้านน่ะจ่ะ”

“งั้นหรอครับ.. เป็นคนที่ขยันขันแข็งจังนะครับ”

.

.

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

“ฮึ่ม หาแล้วเรอะ”

“ให้ช่วยนะครับ”

“อาา”  ถึงจะเป็นตาแก่ปากร้าย แต่ก็ไม่ใช่คนไม่ดี ไม่สิเป็นคนดีเกินคาดเลยตังหาก

//คุณปู่ทำเต้าหู้

.

.

.

10.30น.

“เสร็จซะทีนะครับ!”

“อาาา ช่วงบ่ายก็เอาไปทอดซะ ฝากแกด้วยละ”

“เอ๋!? จะให้ผมเป็นคนทำหรอครับ?”

“เออสิ! ฉันไปนอนหล่ะ” เอ๋~~

.

“เพราะคุณปู่เขาเชื่อใจให้Gimonfuคุงทำแล้วยังไงล่ะจ้ะ”

“งั้นหรอกหรอครับ…” ตาแก่เชื่อใจเราขนาดนั้นแล้วหรอเนี่ย.. คงไม่ใช้เพราะขี้เกียจหรอกนะ!!

“งั้นให้ย่าช่วยนะจ้ะ”

“ม…ไม่เป็นไรครับ! ผมจะเป็นคนทำเอง”

“งั้นหรอ งั้นขอฝากด้วยนะจ้ะ”

“ครับ! จะพยายามให้เต็มที่ครับ”

จริงสิงั้นทำขนมให้ฮาริจังไปด้วยเลยดีกว่า.. ขนมที่พอทำได้… ไอ่นั่นไง!

//เตรียมอุปกรณ์

.

.

.

12.30น.

“ดีนะที่มีชุดเครื่องครัวสนามที่เก็บได้มาจากข้างศาลเจ้า” ที่เหลือก็

ของที่ไม่มีก็ใช้อย่างอื่นแทนละกัน “เอาล่ะ!!”

.

.

.

15.30น.

“กลับมาแล้วค้าาา”

“ยินดีต้อนรับบบบ”

“นี่..พี่ชายยย สัญญาที่เคยให้ไว้ละะะ”

“คร้าบๆ นี่ไง”

“นี่คืออะไรอะ? หนูไม่เคยเห็นมาก่อนเลย?” เอ๋? จริงสิในเกนโซเคียวคงไม่มีเจ้านี่สินะ

“ลองกินดูสิ คุณย่าเองก็ลองดูสิครับ”

“จ้าา”

.

“จะทานละนะค้าาาาาา” “ง่ำ”

“ว้าว!? อร่อยจัง! เจ้านี่คืออะไรหรอพี่ชาย!”

“มันเรียกว่าโรตีน่ะ”

“โรตีหรอ? คุณย๋ารู้จังไหมคะ?”

“ไม่จ่ะ ย่าเองก็พึึ่งเคยได้ยินเนี่ยแหละจ่ะ แต่ว่าอร่อยมากเลยนะเนี่ย”

“งั้นหรอครับ มันเป็นขนมที่ผมอ่านเจอมาน่ะครับ”(โม้) ถึงจะไม่เหมือน100%เพราะไม่มีวัตถุดิบน่ะนะ

“งั้นหรอ เป็นขนมโบราณสินะ”

“ครับ”

//ให้ฮาริจังกับคุณย่ากินไป

.

.

“คุณย่าครับ นี่ส่วนของคุณปู่ครับ”

“แหม่ๆงั้นหรอจ่ะ เดียวย่าเอาไปให้ปู่จ๋าก่อนนะ”

“ครับ”

“นี่ๆพี่ชาย คราวหน้าทำให้กินอีกสิ!”

“คร้าบๆ คราวหน้าจะทำอย่างอื่นที่อร่อยกว่านี้ให้นะ”

“จริงนะ!! เย้~~!!!” 

.

.

.

วันที่23 ของการใช้ชีวิตในเกนโซเคียว (วันศุกร์)

13.00น. //กำลังทอดเต้าหู้

//ลูกค้ามา

“ยินดีต้อนรับคร้าบบบบ”

“ยินดีต้อนรับจ้าาาา อ้าว?! รันจังไม่ได้มาตั้งนาน เป็นยังไงบ้างจ่ะ”

“สวัสดีค่ะคุณยาย ฉันสบายดีค่ะ ขอเต้าหู้ทอด6ชิ้นค่ะ”

“6ชิ้นนะครับ รอสักครู่นะครับ”

.

.

. รัน… รัน?

“เอ๋!?! คุณรัน!?” ไม่ได้มาตั้งนาน รันเป็นลูกค้าประจำของที่นี่หรอเนี่ย!? จริงสิรันชอบเต้าหู้ทอดมากเลยนี่นา

“เอ๋!? Gimonfu?”

“อ้าวๆ ทั้ง2คนรู้จักกัน”

“ค..ครับ / ค..ค่ะ ก็นิดหน่อยน่ะค่ะ”

“งั้นหรอๆ งั้นยายแถมให้2ชิ้นนะ” เอ๋!

“เอ๋!?.. ค..ค่ะ! ขอบคุณค่ะ!!”

“ถ้างั้น ฉันขอตัวไปก่อนนะค่ะ”

“จ้าาาา โชดดีนะจ่ะ”

.

.

.

ไปศาลเจ้าคราวหน้า เอาเต้าหู้ทอดไปด้วยดีกว่า