เริงรักร้ายใต้ขอบทราย - ตอนที่ 20 ชีคคา /4 (ตอนจบ)
“เจ้าค่ะ”
“ชื่ออะไรกันล่ะจ๊ะ”
“ชีเยสขอยับ” เด็กชายวัย 2 ขวบเศษตอบอย่างฉะฉาน แม้จะไม่ค่อยชัดเจนนักก็ตาม
“ลูกของเจ้าคนโต ท่าทางจะเหมือนพ่อนะ ดูเข้มแข็งและมีความเป็นผู้นำสูง” จาฟาร์บอก
“ขอรับ เพราะเขาเป็นลูกชาย ข้าก็เลยเลี้ยงแบบชายชาตินักรบ ส่วนลูกสาวก็เป็นหน้าที่ของฟารีดาเค้าไปขอรับ” ซียาสบอก
“แล้วคนเล็กล่ะ ชื่ออะไรจ๊ะ” จัสมินถามขึ้นมาบ้าง
“ฟาร่าห์เจ้าค่ะองค์หญิง” ฟารีดาตอบ
“วันนี้สงสัยวังฮัสซาร์จะต้องมีงานเลี้ยงต้อนรับพวกเจ้าทั้งครอบครัวหน่อยแล้ว” ไฮซานกระเซ้า และเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนดังลั่น
วันนี้วังฮัสซาร์ดูครึกครื้นกว่าทุกวัน เด็กๆ เล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน และพอตกค่ำซีเรสและฟาร่าห์ก็หลับปุ๋ย แต่…
“อัสรี่ อัสลาม อัสมาวี อยู่ไหนกันน่ะลูก” เสียงหวานของคนเป็นแม่ ร้องเรียกลูกน้อยวัย 2 ขวบครึ่ง แต่ไม่ว่าจะเรียกยังไง ลูกๆ ตัวน้อยทั้งสามก็ยังไม่ออกมาหาเธอ
ชีคคาเอลิยาห์พาร่างอุ้ยอ้ายเดินหาเจ้าตัวแสบทั้งสาม จนเหงื่อซึมเต็มใบหน้า และพลันก็เห็นฮันนานหัวหน้าองครักษ์เดินผ่านมาพอดี
“ฮันนาน…เจ้าเห็นลูกๆ ของข้าบ้างมั้ย”
“อ๋อ…ไม่เห็นนะขอรับ เดี๋ยวข้าจะช่วยตามหาอีกแรงหนึ่งนะขอรับ”
“ขอบใจมาก”
เอลิยาห์เดินกลับเข้าไปในวังที่เงียบเชียบ ปกติจะมีเสียงเด็กให้ได้ยินเจี๊ยวจ๊าวตลอดเวลา แต่ตอนนี้ทำไมเงียบขนาดนี้ ความสงสัยระคนหวาดหวั่นทำให้ชีคคาเกณฑ์ทหารให้ออกตามหารอบๆ วัง แล้วเริ่มใจคอไม่ค่อยจะดี เธอไม่ทันสังเกตว่า ตอนนี้ชีคจาฟาร์และเจ้าชายไฮซานก็หายไปด้วยเช่นกัน
“ท่านพี่เอลิยาห์ ท่านกำลังตามหาใครอยู่รึเจ้าคะ” จัสมินที่มีสีหน้าเคร่งเครียด เดินเข้ามาทัก
“พี่กำลังตามหาลิงสามตัวอยู่ หาทั่วแล้วก็ไม่เจอ พี่ชักใจคอไม่ดีแล้วสิจัสมิน”
“ข้าก็ตามหาฮัสเราะห์กับฮาดีเหมือนกันเจ้าค่ะ หรือว่า…พวกเด็กๆ จะไปเล่นด้วยกัน”
ในระหว่างที่สองมารดากำลังครุ่นคิดหาที่ซ่อนตัวของลูกๆ อยู่นั้น ก็มีเสียงๆ หนึ่งดังออกมาจากห้องทำงานของชีคจาฟาร์
“โอ๊ย!”
เอลิยาห์และจัสมินรีบรุดไปตามที่มาของเสียงทันที
“นี่แน่ะ นี่แน่ะ…ท่านป้อตายชะเยย”
เมื่อเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป ทั้งเอลิยาห์และจัสมินก็ต้องยืนนิ่งเหมือนถูกสาบ เมื่อเห็นร่างน้อยๆ ของลูกแฝด 3 จอมซนขึ้นขี่อยู่บนอกกว้างของคนเป็นพ่อ และเป็นชีคผู้ปกครองนครบาร์ยาเนีย ในมือของเด็กน้อยทั้งสามมีอาวุธครบมือ ทั้งปืน ดาบ และมีดสั้น ล้วนแล้วแต่เป็นของเด็กเล่นทั้งนั้น และตอนนี้อาวุธนั้นก็จี้อยู่ที่ลำคอของคนเป็นพ่อ ส่วนอีกด้านหนึ่งของห้องหลังโซฟาตัวสวย ร่างสูงของน้องเขยและลูกชายวัยขวบเศษที่เพิ่งเดินเตาะแตะกับลูกสาวตัวน้อยวัย 3 ขวบ กำลังซุ่มโจมตีฝ่ายตรงข้ามอยู่ด้วยลูกระเบิดกระดาษนับสิบลูก ที่ลอยละลิ่วไปยังเด็กแฝดทั้งสามคนโดนบ้างไม่โดนบ้าง ดูๆ แล้วก็งงๆ ว่ากำลังเล่นอะไรกันอยู่ เหมือนจะแบ่งออกเป็นสองฝ่าย แต่อีกฝ่ายหนึ่งกับโจมตีกันเองซะงั้น
“อัสรี่ อัสลาม อัสมาวี นั่นทำอะไรท่านพ่อน่ะลูก”
“ท่านพี่ไฮซาน ฮาดี ฮัสเราะห์ล่ะ ทำอะไรกันอยู่”
“เย่นกันอยู่เจ้าค่ะ ท่านแม่” อัสมาวีลุกออกจากหลังของบิดา แล้ววิ่งมาหามารดาด้วยหน้ามันเยิ้ม “ท่านแม่ขา ชาหนุกจังเยยเจ้าค่ะ ท่านป้อแป้เยายาบคาบเยย”
เอลิยาห์มองคนที่เป็นสามีที่ยังถูกลูกชายอีก 2 คนขี่หลังอยู่ แล้วต้องถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
“ทำไมมาเล่นสนุกกันแบบนี้ แล้วไม่มีใครบอกแม่สักคน ทั้งคนตัวโตคนตัวเล็กเหมือนกันไปหมด รู้มั้ยว่าแม่ตามหาอยู่ตั้งนานสองนาน”
จาฟาร์และไฮซานเห็นท่าทางของเมียรัก ที่กำลังจะกลายร่างเป็นแม่เสือห่วงลูก ก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้าสำนึกผิด
“พี่…เอ่อ…พี่ขอโทษจ้ะ พี่ไม่คิดว่าเอลิยาห์จะตามหาลูก ก็เสียงของเราออกจะดัง พี่คิดว่าเอลิยาห์น่าจะได้ยินและรู้ว่าลูกๆ อยู่ที่นี่” จาฟาร์บอกเสียงอ่อย
“พี่ก็เหมือนกันจ้ะ อย่าโกรธเลยนะจ๊ะ เดี๋ยวไม่สวยน๊า…” ไฮซานออดอ้อนเสียงหวาน
“ข้าจะโกรธ” เสียงสองสาวดังขึ้นพร้อมกัน ก่อนทั้งคู่จะสะบัดหน้าพรืดและหมุนตัวเดินหนีไป เด็กแฝด 2 ชาย 1 หญิงและเด็กสองพี่น้อง เมื่อเห็นคนเป็นแม่โกรธก็รีบวิ่งตามไปเป็นพรวน ทิ้งให้คนเป็นพ่อต้องหันไปมองหน้ากัน ก่อนจะเผ่นตามไปง้องอนเมียรักให้หายโกรธ
เรื่องยุ่งๆ ในวังฮัสซาร์ยังคงมีอีกมาก เพราะกว่าเด็กทั้ง 5 และอีก 1 ที่ยังอยู่ในท้องของเอลิยาห์จะโตจนดูแลตัวเองได้ ก็เล่นเอาคนเป็นพ่อและแม่ปวดหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยังเหล่าองครักษ์ที่ต้องคอยวิ่งตามคอยดูแลไม่ห่างอีก ก็พลอยเหนื่อยสายตัวแทบขาด นี่ยังมีแค่ 5 แล้วถ้าในท้องเกิดขึ้นมาอีก และไม่รู้ว่าจะมีตามมาอีกกี่คน เพราะท่านชีคและเจ้าชายไฮซานขยันปั๊มลูกได้ทุกวี่ทุกวัน แต่เด็กๆ ก็สร้างเสียงหัวเราะ และสร้างสีสันให้เกิดขึ้นในวังฮัสซาร์ ถึงจะเหนื่อยแสนเหนื่อยแค่ไหน ทุกคนก็มีความสุข ตอนนี้นครบาร์ยาเนียกำลังปูด้วยผืนทรายสีชมพู เพราะความสุขที่อาบไล้จนถ้วนทั่วขอบเขตของบาร์ยาเนีย ดินแดนแห่งมนตราความรัก
– จบบริบูรณ์ –