“ท่านว่าอะไรนะขอรับ” จาฟาร์ต้องถามซ้ำเหมือนไม่แน่ใจ

“ท่านได้ยินไม่ผิดหรอก ข้าจะมาขอน้องสาวของท่านให้ลูกชายของข้า” ชีคโมฮัมหมัดบอกย้ำชัด ด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ใบหน้านั้นแต้มไว้ด้วยรอยยิ้มบางเบา

“น้องสาวของข้า เอ่อ…ข้าคงต้องถามความสมัครใจของจัสมินก่อน” จาฟาร์ตอบแบ่งรับแบ่งสู้

“ทำไมล่ะ หรือน้องสาวของท่านมีคู่หมายอยู่แล้ว” ชีคชราถาม และต้องกลั้นใจรอฟังคำตอบ

“ไม่ใช่หรอกขอรับ แต่…ตอนนี้ข้าไม่อยากบังคับฝืนใจน้องสาวของข้าอีกแล้ว ข้าคงต้องถามความสมัครใจของจัสมินก่อน แล้วถึงจะให้คำตอบท่านได้”

“เอางั้นเหรอ ถ้างั้นข้าและลูกชายคงต้องขอพักที่นี่สักคืนสองคืน ท่านคงไม่ว่ากระไรหรอกนะ”

“ลูกชาย…ไหนล่ะขอรับ ทำไมไม่เข้ามาพร้อมท่าน ข้าอาจจะตัดสินใจแทนน้องได้ หากได้เห็นหน้าค่าตาของลูกชายท่านเสียก่อน”

“อาเหม็ด”

ร่างสูงโปร่งของเจ้าชายอาเหม็ดเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ชีคจาฟาร์มองอาเหม็ดอย่างสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า อย่างไม่คิดจะสำรวมกิริยาเลยแม้แต่น้อย ผู้ชายตรงหน้าสำอางอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าคมคายนั้นเกลี้ยงเกลา ไม่มีแม้แต่เส้นขนที่ควรจะขึ้นประปรายเลยสักนิด

“นี่คือเจ้าชายอาเหม็ด ดารุส บิน มูนาฟ ลูกชายของข้า” ชีคโมฮัมหมัดแนะนำ

อาเหม็ดเดินเข้าไปสัมผัสมือทักทายกับชีคจาฟาร์ ด้วยความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกของผู้เป็นบิดา ชีคหนุ่มตรงหน้าช่างสง่างาม หล่อเหลา และน่ายำเกรงยิ่งนัก

“ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าชายอาเหม็ด” จาฟาร์กล่าวทักทาย

“เช่นกัน ท่านชีคจาฟาร์” อาเหม็ดตอบ

“ถ้าแผนแรกไม่สำเร็จ ก็ต้องเป็นแผนที่สอง”

จาฟาร์เดินนำหน้าร่างบางในชุดคาฟตานสีฟ้างดงามเข้ามา ชีคโมฮัมหมัดและเจ้าชายอาเหม็ดมองร่างระหงที่เดินก้มหน้าก้มตาเงียบๆ ตามพี่ชายนั้นอย่างสนใจ

“ท่านชีคโมฮัมหมัด เจ้าชายอาเหม็ด นี่จัสมินน้องสาวของข้า” จาฟาร์แนะนำ

องค์หญิงจัสมินไม่ได้เดินเข้าไปสัมผัสมือทักทายอย่างที่จาฟาร์กระทำ เธอเพียงแต่ก้มศีรษะเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดวงหน้างามยังคงก้มอยู่ ไม่ยอมเงยขึ้นมาสบตากับชีคชราและเจ้าชายอาเหม็ดเลยด้วยซ้ำ

“จัสมิน เรื่องที่พี่บอกเจ้าตั้งแต่อยู่ในห้อง เจ้าคิดว่ายังไง”

จัสมินปรายตามองพี่ชายชั่วแวบ ก่อนตวัดตามองเจ้าชายอาเหม็ด

“ข้าไม่คิดจะแต่งงานกับใคร แล้วถึงข้ายอมแต่ง ชีวิตครอบครัวก็จะไม่มีความสุข” จัสมินบอก

“ทำไมล่ะ เจ้าอยากอยู่เป็นโสดแบบนี้งั้นเหรอ” เจ้าชายอาเหม็ดถาม

“ข้า…” จัสมินปรายตามองพี่ชายอีกครั้ง “มีคนรักอยู่แล้ว แต่ตอนนี้…เขาไม่ได้อยู่ที่นี่”

“เอ๊ะ…ทำไมพวกข้าไม่รู้มาก่อนเลย ว่าองค์หญิงจัสมินมีคนรักอยู่แล้ว” อาเหม็ดแสร้งถาม “แต่ที่เจ้าบอกว่าคนรักของเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ แสดงว่าเขาอาจไม่กลับมา”

“เอ่อ…กลับหรือไม่กลับก็เป็นเรื่องของข้า พวกท่านกลับไปเถอะเจ้าค่ะ ถึงยังไงข้าก็ไม่แต่งงานกับคนอื่นแน่นอน”

“เจ้าอย่าเพิ่งปฏิเสธข้าเลย ท่านชีค…ข้ากับท่านพ่อจะขอพักอยู่ที่นี่สักคืน ท่านคงไม่รังเกียจ”

“โอ้…ข้ายินดีเป็นอย่างยิ่ง พวกท่านจะพักนานเท่าไหร่ก็ได้” จาฟาร์ตอบ

“ขอบคุณท่านมาก” อาเหม็ดกล่าวขอบคุณ

จัสมินจึงลุกขึ้นยืนและกล่าวขอตัวกลับห้องไปเงียบๆ