ชีคหนุ่มดึงร่างบางขึ้นอย่างรวดเร็ว และฉีกทึ้งเสื้อผ้านางระบำแสนสวยออก เสียงผ้าที่ขาดกระจายนั้นทำให้พีรกานต์หวาดกลัวเล็กน้อย อึดใจต่อมาร่างบางก็เปลือยเปล่า คราวนี้ถึงทีจาฟาร์เป็นฝ่ายเชยชมความงามพิสุทธิ์นั้นบ้าง

จาฟาร์สะบัดเสื้อที่ยังคลุมร่างหนาออกรวดเร็ว และทิ้งตัวลงคลุกเคล้าร่างระหง ริมฝีปากร้อนผ่าวเพราะความต้องการ บดขยี้เรียวปากนุ่มสวยอย่างเร่าร้อน

ชายหนุ่มมอบความเร่าร้อนรุนแรง ผสมกับความอ่อนโยนให้หญิงสาว อารมณ์รักที่พีรกานต์จุดขึ้นนั้น ขณะนี้โหมกระพือลุกลามอย่างเร่าร้อน ความโหยหาส่งผลให้ไฟรักของจาฟาร์ลุกโชติช่วง ริมฝีปากร้อนผ่าวถอนจุมพิตจากเรียวปากนุ่ม เลียไล้แก้มนวล สูดดมความหอมจากพวงแก้มนุ่ม ชายหนุ่มลากไล้เรียวลิ้นต่ำลงไปยังลำคอระหงขาวผ่อง ดูดดึงผิวเนื้อนวล ฝากรอยรักให้กำซาบซ่านรัญจวนใจ

มือใหญ่เคล้นคลึงปทุมถันคู่งามหนักมือ ก่อนช้อนขึ้นส่งยอดถันเข้าปากร้อนชื้น ปลายลิ้นสากตวัดไล้ยอดถันชูชัน ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย หน้าท้องแบนราบถูกทาบทับด้วยความร้อนผ่าวจากฝ่ามือใหญ่ ลูบไล่แผ่วเบาสลับหนักหน่วง ก่อนสอดเข้าใต้ร่างบางยกขึ้นเล็กน้อย ก้นงอนงามที่สะบัดส่ายไหวยั่วยวน ตามทำนองท่วงท่านางระบำ บัดนี้ถูกเคล้นคลึงอย่างหนักมือ

จาฟาร์เลื่อนริมฝีปากต่ำลง หานวลเนื้อนุ่มนิ่ม เนินสวาทอวบอูมถูกปลายจมูกโด่งสูดดมความหอมหวาน เกสรงามที่พรั่งพร้อมถูกปลายลิ้นสากตวัดส่ายวน ดูดดื่มน้ำหวานที่ถูกขับออกมาทุกหยาดหยด กลีบดอกไม้ถูกเรียวนิ้วช่ำชองสอดลึก ก่อนเริ่มขยับเบียดขยี้เกสรด้วยปลายนิ้วหัวแม่มือ

“จาฟาร์…” พีรกานต์ครางเสียงกระเส่า ขาดห้วงตามลมหายใจ ร่างบางบิดส่ายไปมาอย่างห้ามไม่อยู่ สะโพกผายถูกมือใหญ่ยกขึ้น อัดแนบเรียวลิ้นร้ายกาจ ร่างบางกระตุกเยือก เมื่อความทรมานถูกแทนที่ด้วยความสุขสม

ชีคหนุ่มดูดดื่มน้ำหวานจนพอใจ แล้วหยัดร่างขึ้นประกบปากนุ่มด้วยเรียวปากร้อนอีกครั้ง ปลายลิ้นสากที่สร้างความทรมานใจกลางร่างสาว ส่งผ่านความหวานของน้ำหวานจากร่างบาง ให้เจ้าของที่แท้จริงได้ลิ้มรส ต้นขากำยำสอดระหว่างขาอวบ ขยับแยกจากกันจนกว้าง ความแข็งแกร่งถูกจดจ่อกับดอกกุหลาบงาม คลึงเคล้าความแข็งแกร่งเข้าหาความฉ่ำชื้น ก่อนกดลึกเข้าไปในความนุ่มที่ขยายรับ

ชีคหนุ่มพลิกกายลงนอนหงายและพลิกร่างบางให้ขึ้นมาทาบทับ ลมหายใจของทั้งคู่หอบกระเส่าประสานกัน หยาดเหงื่อไหลอาบชโลมเรือนร่างกำยำจนเปียกชื้น แต่หญิงสาวไม่คิดรังเกียจ เธอเบียดร่างเข้าหาความร้อนจากร่างหนาที่เริ่มคลายลงจนเป็นปกติ

“ขอบใจสำหรับของขวัญชิ้นพิเศษ ข้าชอบมาก” จาฟาร์บอก และกดจุมพิตลงบนขมับบาง

“ค่ะ”

“ค่ะ เจ้าพูดได้แค่นี้เองเหรอ”

“ค่ะ”

จาฟาร์เริ่มแปลกใจ จนต้องผงกศีรษะขึ้นมองดวงหน้าหวาน และได้เห็นดวงตาที่หลับพริ้ม พีรกานต์เหนื่อยอ่อนจนอยากหลับใหล

“หึ…หึ คนที่ควรเหนื่อยจนหมดแรงต้องเป็นข้า ไม่ใช่เจ้านะฮันนี่ แต่เอาเถอะ ข้าอนุญาตให้เจ้านอนพักสักครู่ แล้วข้าจะปลุกเจ้าขึ้นมาฝากรักอีกครั้ง” ชีคหนุ่มกระซิบบอก ก่อนหลับตาลงและหลับใหลตามหญิงสาวไปอีกคน

ณ โอเอซิสกลางทะเลทราย เวลาเย็นย่ำจวนเจียนจะมืดมิด ความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ บรรยากาศโดยรอบกำลังสบาย เสียงลมพัดดังหวีดหวิว จาฟาร์มองทิศทางลมอย่างระแวดระวังว่าอาจจะมีพายุทะเลทรายเกิดขึ้น แต่คงไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อสายลมนั้นไม่ได้รุนแรงจนน่ากลัว