เริงรักข้ามรุ่น - ตอนที่ 8
หลายอาทิตย์ต่อมากับเช้าวันจันทร์ที่น่าเบื่อ ปรียายังคงทำงานด้วยความขยันขันแข็ง เธอรับอาสาทำงานทุกอย่าง จนแทบจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน จนเพื่อนร่วมงานพากันแปลกใจ
“เกิดอะไรขึ้นวะแก ทำงานงกๆ อย่างนี้หลายวันแล้วนะ”
อั๋นเดินเตร็ดเตร่เข้ามาถาม พลางพินิจพิจารณาเพื่อนว่ามีอะไรผิดปกติไปบ้าง ปรียาเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้ม
“ไม่มีไร ก็อยากทำงานให้มันเสร็จๆ ไป”
“งานมันไม่ได้ยุ่งขนาดนั้นนะ ไม่รู้ว่าจะเร่งรีบทำไปทำไม แล้วนี่เอางานคนอื่นมาทำอีก”
ออยยื่นหน้าเข้ามาฟ้องแฟนสาว ก่อนจะเก็บข้าวของบนโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน
“อ้าวนั่นจะกลับแล้วเหรอ?”
ปรียาหันมาถามทันทีที่เห็นเพื่อนเก็บของเตรียมกลับบ้าน
“ก็มันเลิกงานแล้วและงานก็เสร็จแล้ว เธอเองก็เหมือนกันเป้ เก็บของได้แล้ว”
“ใช่! ทำงานดีแค่ไหน สุดท้ายแกตาย เขาก็หาคนใหม่มาแทนแกอยู่ดี” อั๋นพูดอย่างขำๆ จนทำให้เพื่อนๆ ที่ได้ยินต่างก็หัวเราะไปด้วย
“ฉันไม่ได้ว่าบริษัทนะ ฉันแค่อยากให้เราทำงานพอดีกับสุขภาพของเรา คนนะไม่ใช่เครื่องจักร”
อั๋นรีบแก้ตัวทันที เพราะคนในบริษัทก็เหมือนกับสังคมทั่วๆ ไป มีคนรัก คนชอบ ย่อมต้องระวังตัวเป็นธรรมดา ปรียาไม่ได้ทำงานต่อ เธอเก็บของและปิดคอมพิวเตอร์ทันทีที่รู้ว่าเลิกงานแล้ว
“ฉันทำงานเพลินจนไม่รู้ว่างานเลิก ดีจังเลยที่มีงานยุ่งทั้งวัน ทำให้สมองไม่ต้องคิดเรื่องอื่น”
“หือ…แล้วมีเรื่องอะไรที่ต้องคิดเหรอ?”
ออยถามขึ้นทันที ทำเอาปรียาชะงักยิ้มเจื่อนๆ
“ไม่มีอะไรจ้า ฉันก็แค่..ทำงานเพลิน เวลามันหมดเร็วดี”
“ไม่มีอะไรแน่นะ”
ปรียาพยักหน้า แล้วรีบเดินนำหน้าออกไปจากออฟฟิศ โดยไม่รอเพื่อนๆ ทำให้อั๋นและออยรีบวิ่งตามออกไป เพราะปกติ ทั้งสามคนมักจะกินข้าวเย็นกันก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“เป้ วันนี้ไม่กินข้าวกันก่อนเหรอ”
“ไม่ๆ วันนี้เป้จะรีบกลับบ้าน”
ปรียาตะโกนกลับมา แล้วลับหายไปกับผู้คนที่ทยอยเดินทางกลับ ทิ้งให้อั๋นและออยยืนมองแล้วส่ายหัวกับความรีบร้อนของหญิงสาว ขณะเดียวกันนั้นกวินทร์กำลังเดินผ่านเข้ามาในอาคารพร้อมด้วยหญิงสาวไฮโซข้างกาย โดยที่อั๋นและออยเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ
******
ปรียากลับมาถึงคอนโดฯ ด้วยความเหนื่อยอ่อน เธอถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ทีละชิ้น อย่างเบื่อหน่าย สายตามีแววล้าโรย หลายวันมานี่ เธอเริ่มที่คิดถึงตัวเองมากขึ้นว่าต้องหาใครสักคนเสียแล้ว การอยู่เป็นโสดไม่สนุกอย่างที่เธอคิด เพราะเหตุการณ์วันนั้น มันทำให้เธอโหยหาจนลืมไม่ได้ หญิงสาวเดินเข้าห้องน้ำแล้วปล่อยให้สายน้ำพร่างพรมร่างอันสมส่วนสวยงามของเธอจนเนื้อตัวเปียกโชก เธอคว้าสบู่เหลวเทใส่ฝ่ามือแล้วลูบไล้ไปตามเรือนร่างเพื่อชำระล้างคราบเหงื่อไคล แต่แล้วสมองกลับครวญคิดถึงบางอย่างที่ไม่อาจสลัดหลุดไปจากความทรงจำได้ มันคือแรงปรารถนาของร่างกายที่ต้องการขับเคลื่อน
“คุณวิน ทำไมเป้ยังต้องคิดถึงคุณอยู่นะ”
หญิงสาวนึกถึงเขา ขณะที่มือก็เลื่อนลูบขึ้นมาที่ทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเอง
“ฝ่ามือของคุณยังตราตรึงอยู่ที่ผิวเนื้อเป้อยู่เลยนะคะ”
เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วลูบไล้ทรวงอกตัวเองหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนปทุมถันเต็มไปด้วยฟองสบู่
“อืมม..เป้อยากให้นี่เป็นมือคุณเหลือเกิน”
นิ้วเรียวยาวของปรียาบดบี้กับปลายถันของตัวเองด้วยความเสียวกระสัน ก่อนจะเลื่อนมือต่ำลงมาที่กลางลำตัวของเธอแล้วสอดนิ้วลงไปที่ร่องรักช้าๆ
“ซี้ดดด” เธอครางครวญกับความเสียวซ่านที่ตัวเองปลุกขึ้น โดยมีมโนภาพเป็นหนุ่มใหญ่เจ้าของธุรกิจนำเที่ยวที่กำลังมีชื่อเสียง หญิงสาวเร่งมือข้างหนึ่งที่บีบบี้อยู่ที่ทรวงอีก และอีกมือกระตุกติ่งไตอยู่ที่ร่องสวาทของเธออย่างเมามัน จนได้ยินเสียงนิ้วที่กระตุกอยู่ที่ร่องผ่านน้ำรักที่เอ่อซึมออกมาดัง แจ๊ะ แจ๊ะ เป็นจังหวะ ก่อนที่หญิงสาวจะเกร็งสะโพกแล้วช่องรักบีบนิ้วตัวเองแน่น
“ซี้ดดด” หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นสูดปากครางรับความเสียวกระสันที่กำลังแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง กระทั่งร่างสั่นไหวกระตุกเบา ๆ น้ำรักไหลเยิ้มออกมาเปรอะเลอะที่ต้นขาจนเธอซวนทรุดลงกับพื้นห้องน้ำ ปล่อยให้สายน้ำชำระคราบไคลคาวกามของตัวเองให้จางลงไปกับการถึงจุดสุดยอดด้วยตัวเอง
“คุณวินขา…เราจะไม่ได้พบกันอีกแล้วหรือคะ?”
ในใจของปรียาเฝ้าครุ่นคิดถึงแต่ชายหนุ่ม ความปรารถนาของเธอลุกโชนขึ้น แม้เธอจะดับได้เอง ทว่า…ความตรึงตราในรสสวาทของเขานั้น มันทำให้เธอโหยหาและไม่เพียงพอต่อความต้องการที่เธอจะปลดปล่อย บางทีเธออาจจะต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เธอบรรลุเป้าหมาย
YOU MAY ALSO LIKE
