เริงรักข้ามรุ่น - ตอนที่ 3
เช้าวันต่อมา…ปรียาตื่นขึ้นมาบนด้วยอาการปวดหัวเล็กน้อย เธอควานหายาแก้ปวดที่ปกติมักจะซุกไว้ที่หัวเตียง แต่ทว่า..กลับเจอร่างของใครคนหนึ่งนอนอยู่เคียงข้าง
“ว๊าย!…”
หญิงสาวร้องอย่างตกใจ พร้อมกับผุดลุกออกจากเตียง แต่แล้วก็กลับเข้าไปซุกตัวใต้ผ้าห่ม เมื่อเห็นว่าตัวเองเปลือยอยู่ทั้งร่าง
“นี่คุณทำอะไรฉัน บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
เธอโถมเข้าไปทุบร่างที่นอนหลับสนิทอยู่จนเขาตื่น แล้วรวบเธอไว้ทั้งตัว
“นี่คุณ..คุณมีสติหน่อย นี่ผมเอง”
“ผมน่ะใคร…ฉันไม่รู้จักคุณ”
ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไป ใช่สิ! เธอจะรู้จักเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาแค่คนขับรถรับจ้าง
“ฉันจำคุณได้แล้ว คุณก็คือลุงที่ขับรถเมื่อคืน”
ชายหนุ่มถอนใจหนักๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยกางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว
“ลุงทำอะไรฉันเมื่อคืน”
หญิงสาวเสียงอ่อนลง อย่างน้อยเขาไม่ได้ข่มขืนเธอแล้วฆ่าก็บุญเท่าไหร่แล้ว แต่ตอนนี้เธอต้องทำใจดีสู้เสือ ถ้าเขาไม่ชดใช้ค่าเสียหายให้เธอ เธอก็จะแจ้งความ
“ผมแก่มากขนาดเรียกลุงเลยหรือครับ”
เขาหันกลับมาหาเธอด้วยเรือนร่างแกร่งกำยำ หน้าอกมีมัดกล้ามเป็นลอนแกร่ง สะโพกเพียวสอบลงมาที่ลำขาแข็งแรง เมื่อมองขึ้นไปบนใบหน้า หัวใจเธอก็แทบจะหยุดเต้น เมื่อมองเห็นหน้าเขาชัดๆ
ผู้ชายคนนี้ดูดีเหลือเกิน เขามีริ้วรอยของประสบการณ์บ้าง แต่ก็คมคายและมีเสน่ห์ ดวงตาเขาดุเหมือนเหยี่ยว จมูกโด่งคม และริมฝีปากหนาได้รูป
“คุ..คุณไม่แก่เลย”
หญิงสาวรีบบอกเสียงตะกุกตะกัก
“ผมอาจจะอายุมาก แต่คงไม่แก่พอที่จะเรียกลุง หรือคุณว่าไง?”
“ค่ะ ฉันเรียกคุณว่าพี่ก็ได้”
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรือ ผมชื่อกวินทร์ เรียกผมว่า วิน”
“ค่ะ คุณวิน”
“คุณชื่อเป้ ผมจะเรียกคุณว่าเป้ก็แล้วกันนะครับ”
“ได้ค่ะ”
เธอมองเขาตาปรอย ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ก็ดูดีไปหมด เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาคือแท็กซี่ของบริษัทแห่งหนึ่ง
“มีอะไรสงสัยหรือครับ?”
กวินทร์เท้าสะเอวมองหญิงสาวขำๆ จะว่าไป ถ้าเขามีลูกสาวตอนอายุ ๒๐ เธอก็คงเป็นลูกสาวเขาได้เลย เขาจึงเอ็นดูเธอมากกว่าจะมองว่ารำคาญ
“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นคะ?”
หญิงสาวถามขึ้นแล้วหน้าแดงซ่าน
“ไม่มีอะไรนี่ครับ”
“แต่ว่า…”
หญิงสาวกระชับผ้าห่มแนบตัว แสดงให้เขารู้ว่าเธอเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มนี้
“คุณเมามาก ผมอุ้มคุณขึ้นมาบนห้อง”
“คุณรู้ว่าเป้อยู่ห้องไหน?”
ชายหนุ่มส่ายหน้า
“รปภ.เขาถือของมาให้คุณ แล้วก็เปิดห้องคุณให้ผม แต่ว่า…มันบังเอิญที่คุณละเมอขึ้นมาอาเจียน จนผมต้อง..ลงเอยแบบนี้”
เขาอธิบายง่ายๆ แล้วเดินไปสวมเสื้อและสวมกางเกง ก่อนจะมานั่งอยู่ข้างๆ เธอ
“คุณไม่ได้บุบสลายอะไรหรอก ผมก็แค่เหนื่อยแล้วนอนพักบนเตียงคุณเท่านั้น”
เขาตบเบาๆ ที่ศีรษะของเธอ ขณะเดียวกับที่หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา จู่ เธอก็หวนถึงรสรักที่เริดร้างไปนาน กลิ่นกายของผู้ชายที่โชยชายเข้าจมูก ทำให้อารมณ์ปรารถนาของเธอพรุ่งพล่านขึ้นมา แล้วผ้าห่มก็หลุดร่วงลงมาที่เอวคอด เผยให้เห็นถึงทรวงอกเต่งตึงที่ที่เด้งกระเพื่อมอยู่ตรงหน้าเขา
“เอ่อ..ขอโทษ เดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอก”
“ไม่ต้องค่ะ”
ปรียารีบคว้าข้อมือเขาไว้ ชายหนุ่มชะงัก
“คุณมีครอบครัวแล้วหรือยัง?”
กวินทร์ค่อยๆ หันกลับมามองเธอแล้วจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“คุณหมายความว่ายังไง?”
“คุณยังไม่มีครอบครัวใช่ไหมคะ ถ้ายังไม่รีบไปไหน…คุณพักที่นี่ก่อนก็ได้”
หญิงสาวรั้งเขาจนล้มลงมาบนเตียงจนร่างเกยทับกันอยู่
“มันจะดีเหรอครับ”
“ถ้าคุณปฏิเสธ มีอยู่ไม่กี่เหตุผลค่ะ” เธอยิ้มยั่ว
“หนึ่งในเหตุผลนั้นคือ คุณ…ไม่ใช่ผู้ชาย”
เธอกระตุ้นอารมณ์โกรธเขาเบาๆ เพราะถูกใจเขาเหลือ เกิน สิ่งหนึ่งที่เธอแน่ใจว่าเขาไม่มีใคร ก็เพราะเขาเลือกที่จะค้างกับเธอมาแล้วตลอดทั้งคืน
“แล้วคุณจะรู้”
กวินทร์คำรามเบาๆ และเริ่มอดใจไม่ไหว เขาผลักเธอให้นอนหงายลงไปกับพื้นเตียงแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอด้วยความกระหาย ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปพรมจูบที่ใบหน้าสวยหวานของเธอลงท้ายที่การบดปากจูบที่ริมฝีบางบางของเธออย่างดูดดื่ม
YOU MAY ALSO LIKE
