เริงรักข้ามรุ่น - ตอนที่ 11
“มิน่าล่ะ เป้เห็นพนักงานของคุณยิ้มให้ทุกคนที่เข้ามาที่นี่”
“ครับ เราไม่ตัดสินลูกค้ากับรสนิยมเสื้อผ้า การแต่งกาย ทุกคนสามารถเป็นลูกค้าเราได้ ถ้ามีเงินซื้อบริการของเรา และเราบริการเท่าเทียมกัน”
กวินทร์อธิบายยืดยาวพร้อมจับตามองหญิงสาวนิ่งๆ ก่อนจะปิดเอกสารทั้งหมดบนโต๊ะทำงานแล้วเดินเข้ามาหาเธอ
“คุณมาสมัครงานที่บริษัทผม ซึ่งผมก็คิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะทำงานกับผมได้”
“ค่ะ”
ปรียายิ้มเจื่อนๆ เพราะเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาสมัครงาน แต่ตั้งใจหาข้ออ้างมาเพื่อพบเขามากกว่า
“คุณจะมาสมัครจริงหรือเปล่า?”
น้ำเสียงเขาจริงจังขึ้นอีกครั้งและจับตามองเธอราวรอคำตอบ
“ทางฝ่ายบุคคลเขาบอกวุฒิฯเป้ไม่ตรงกับความต้องการของเขาค่ะ”
“งั้นหรือ?”
ปรียาพยักหน้ารับ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ในลำคอ แล้วเดินไปนั่งใกล้ๆ เธอ
“คุณพูดภาษาอังกฤษได้ไหม?”
ปรียาพยักหน้า
“เท่านี้ คุณก็สามารถทำงานที่บริษัทผมได้แล้ว”
“คุณจะให้เป้ทำงานที่นี่หรือคะ?”
เขาขยับตัวเข้ามาคล้องไหล่แล้วก้มลงจูบปากเธอ ก่อนจะลามไปที่ซอกคอและหน้าอกอวบอิ่ม
“ถ้าคุณจะมาเป็นพนักงานของผม…ผมจะทำแบบนี้กับคุณไม่ได้นะครับ”
เขาพูดงึมงำในลำคอด้วยความเสียงกระเส่าสั่น ในขณะที่มืออีกข้างก็ลูบไล้ที่ชายกระโปรงร่นขึ้นมาถึงขาอ่อน
“คุณต้องการทำงานหรือว่า..แค่ต้องการเจอผม”
“เจอคุณ!”
หญิงสาวตอบออกไปแทบจะทันที ก่อนจะนิ่งเงียบ เพราะดันเผยความในใจให้เขารับรู้โดยไม่ได้ตั้งใจ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาคมประดุจเหยี่ยว
“ผมก็ว่าอย่างนั้นล่ะ”
“เป้…แค่อยากรู้ว่าคุณสบายดีไหม?”
เธอเลี่ยงและเมินมองไปทางอื่น
“เท่านั้นหรือ?”
มือของเขาลูบไล้ไปมาที่เนื้อขาอ่อนที่ชายกระโปรงร่นขึ้นมาเกือบจะถึงโคนขา และแค่มือสากๆ ที่ลูบคลำอยู่ ปรียาก็เสียวซ่านจนขนลุกซู่ เขากดจมูกลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่องของเธอ แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนของเธอออก ก่อนที่แนบใบหน้าเข้าฟอนเฟ้นเนินหน้าอกของเธอแล้วใช้มือขยับขยำปทุมถันด้วยความหื่นกระหาย
“อูยยย คุณวินขา”
“นุ่มเหลือเกินสาวน้อย ผมชอบที่มันทั้งนุ่มและเด้งมืออย่างนี้”
มือของเขาบีบขยี้ที่ปทุมถันทั้งสองข้างอย่างเมามันและหนักหน่วง พร้อมกับใบหน้าที่ก้มลงฟอนเฟ้นทรวงอกทั้งที่มันถูกห่อหุ้มด้วยชุดชั้นในและเสื้อเชิ้ตสีขาว
“ยังไม่ตอบผมเลยว่า อยากจะมาดูว่าผมสบายดีเท่านั้นล่ะหรือ?”
“ชะ…ใช่ค่ะ อูยยย”
หญิงสาวแหงนเงยใบหน้าขึ้นพิงพนักโซฟา เธอแอ่นอกเข้าหาใบหน้าของเขาที่กำลังฟอนเฟ้นทรวงอกของเธออย่างเมามัน กระดุมเสื้อเริ่มหลุดออกมาเป็นเม็ดที่สอง
“ผมคิดว่าใจเราจะตรงกันเสียอีก เพราะผมไม่อยากจะรู้ว่าคุณสบายดีหรือเปล่า แต่อยากจะรู้ว่า..คุณ…”
มือของเขาเลื่อนลงลูบโคนขาของเธออีกครั้งแล้วแหวกเข้าไปที่เนินเนื้อจนหญิงสาวต้องแยกขากว้างโดยอัตโนมัติ นิ้วกลางของเขาถูกไถอยู่ที่กลางร่องกลีบเนื้อ จนปรียาต้องกัดฟันกลั้นความเสียวซ่านไว้
“ต้องการผมไหม?”
นิ้วร้ายกาจของเขาขยับคลึงคลำอยู่ที่กลีบเนื้อจนน้ำหล่อลื่นซึมออกมาเลอะกางเกงชั้นใน
“คุณละคะ ต้องการเป้ไหม?”
ปรียาย้อนถาม พลางเอื้อมมือเข้าไปเกาะกุมที่เป้ากางเกงที่ตุ่ยตุงของเขา และพบว่ามันพองตัวขึ้นมาจนเห็นชัด
“ยังจะต้องบอกอีกหรือ?”
เขาก้มลงจูบปากแลกลิ้นกับเธอด้วยความกระหายใคร่ หญิงสาวจูบตอบด้วยความร้อนแรง พร้อมกับเสียงรูดซิบดัง แคว๊ก!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตู ทำให้เขารีบผละออกจากหญิงสาวแล้วลุกขึ้นยืนรูดซิปขึ้น ก่อนจะมองไปที่หญิงสาวที่รีบดึงรั้งชายกระโปรงให้กลับมาในสภาพเดิม
“มีอะไรหรือ?”
เขาตะโกนถามไป พร้อมๆ กับพนักงานค่อยๆ เปิดประตูเข้ามา
“บอสคะ เรื่องคุณรัศมีเรียบร้อยแล้วค่ะ คอนเฟิร์มลูกทัวร์บินถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิพรุ่งนี้ห้าโมงเช้าค่ะ”
“ตามนั้น แล้วผมจะตามไปที่เชียงใหม่เอง”
“ค่ะบอส”
หญิงสาวกลับออกไปโดยไม่ลืมส่งยิ้มให้กับสาวน้อยที่นั่งหน้าแดงก่ำอยู่ที่โซฟา
“ผมหิวแล้ว”
ปรียาพยักหน้าแล้วเมินมองทางอื่นอย่างเขินๆ
“คุณเองก็คงหิว เราไปหาอะไรกินดีกว่า”
“ที่ไหนดีคะ?”
ปรียาเงยหน้าขึ้นยิ้ม ใจเต้นระรัว
“ไม่ห้องคุณ…ก็ห้องผม”
YOU MAY ALSO LIKE
