แผดเสียงก้องขึ้นมาด้วยความเกรี้ยวกราด จ้องหน้าบิดาเขม็ง อังเดรถอนใจออกมา

“ก็ยายขวัญขยันเรียนทั้งๆ ที่แทบจะไม่มีโอกาส ทว่าแกน่ะมีโอกาสเรียนแต่ไม่ยอมไขว่คว้าเอาไว้ วันๆ เอาแต่หัวหกก้นขวิดไปทั่ว นี่อย่าคิดนะว่าพ่อไม่รู้เรื่องที่แกไปทำแท้งมาสามครั้งติดน่ะ ระวังเถอะมดลูกมันจะพังเอา”

“พ่อ! นี่นังขวัญมันเอามารายงานพ่อใช่ไหม”

“ขวัญไม่ได้บอก…”

อังเดรตอบขณะลุกขึ้นยืน เดินไปที่โต๊ะหยิบเช็คออกมาเซ็นและส่งให้กับบุตรสาวที่เดินหน้าแดงก่ำด้วยโทสะตามมาด้วยความรำคาญ

“แล้วพ่อรู้ได้ยังไงคะ อย่าบอกนะว่านั่งทางในแล้วเห็น”

เสียงของเอริก้าเหยียดเยาะจนอังเดรต้องถอนใจออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีกด้วยความกลุ้มใจ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาจะเหลวแหลกได้แบบนี้ นี่คงไม่ใช่เพราะกรรมที่เขาไปจับผู้หญิงมาค้าประเวณีหรอกนะ

“ก็ไอ้คลินิกที่แกไปทำแท้งน่ะ มันก็เป็นคลินิกประจำที่พ่อพาเด็กในซ่องไปทำแท้งเหมือนกันน่ะสิ แล้วทำไมพ่อจะไม่รู้ล่ะ!”

เอริก้าเม้มปากแน่น ก่อนจะรีบกระชากเช็คจากมือของบิดาขึ้นมามอง

“แค่หมื่นเหรียญเองหรือคะ อย่างนี้คืนเดียวก็หมด”

“ก็เอมอารมณ์เสีย แต่พอได้ตบนังขวัญระบายอารมณ์แล้วก็รู้สึกสบายใจ อารมณ์ดีขึ้นมาทันตาเห็นเลยค่ะ อืม…งั้นคืนนี้เอมจะยอมไปงานเลี้ยงกับพ่อก็แล้วกันนะคะ ไปล่ะ เดี๋ยวเย็นๆ จะกลับมาค่ะ”

“ยายเอม!” อังเดรเรียกลูกสาวเอาไว้ไม่ทัน เพราะเจ้าหล่อนวิ่งหายออกไปจากห้องเสียแล้ว

“เป็นไงบ้างขวัญ พ่อขอโทษแทนยายเอมด้วย”

ขวัญชีวาส่ายน้ำน้อยๆ ฝืนยิ้มออกมา

“ขวัญไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ แค่นี้เอง เอ่อ…เดี๋ยวขวัญไปชงกาแฟมาให้พ่อใหม่นะคะ”

อังเดรถอนใจออกมาเมื่อเห็นรอยแดงที่ใบหน้าของลูกบุญธรรมเต็มๆ ตา

“ไม่ต้องแล้วล่ะขวัญ ไปพักผ่อนเถอะ แล้วคืนนี้ไปงานเลี้ยงกับพ่อนะ”

“ขวัญไม่ไปไม่ได้เหรอคะพ่อ น้องเอมคงไม่อยากเห็นหน้าขวัญ” นี่แหละคือสิ่งที่ขวัญชีวาวิตกกังวลมากที่สุด

“เรื่องนั้นพ่อจะจัดการเอง ขวัญไปพักผ่อนเถอะนะ”

ในเมื่อไม่มีทางขัดคำสั่งของบิดาบุญธรรมได้ หญิงสาวจึงได้แต่ระบายยิ้มเศร้าๆ และเดินกลับยังไปยังห้องพักที่อยู่ในเรือนเดียวกับบรรดาสาวใช้ของตัวเองอย่างไม่มีทางเลือก

‘นี่หากพ่อรู้ว่าชุดที่ท่านอุตส่าห์ซื้อให้หล่อนถูกเอริก้าใช้คัตเตอร์กรีดจนขาดไปหมดแล้ว ท่านจะยังบังคับให้หล่อนไปงานเลี้ยงในคืนนี้กับท่านอีกหรือเปล่านะ’