เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 65

“อย่าเข้ามานะ”

ถดถอยหนีไปชนสุดขอบเตียงอีกฝั่ง

คอร์เนลยืนเท้าสะเอวจ้องมองเขม็ง ขณะหายใจฟืดฟาดแรงๆ

“เมื่อกี้ด่าผมปาวๆ ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้ทำท่าราวกับหนูสกปรกล่ะ” น้ำเสียงไม่มีร่องรอยของอารมณ์ขันเลยแม้แต่นิดเดียว ยาหยีเม้มปากแน่น มองคนตัวโตที่กำลังกระโดดขึ้นมาบนเตียงด้วยสายตากริ่งเกรง

“คุณดื้อเองนะ”

“ปล่อยสิ!”

เมื่อข้อเท้าถูกพันธนาการด้วยอุ้งมือใหญ่ที่แข็งแกร่งดุจคีมเหล็ก หญิงสาวจึงพยายามดิ้นรน แต่ก็ทำไม่สำเร็จ สุดท้ายก็ต้องถูกเขาลากเข้ามาสวมกอดแน่น

“ถ้าคุณยอมให้สาวใช้ขัดตัวตั้งแต่แรก คุณก็คงไม่ต้องเหนื่อยเพราะผมอีกหรอกยาหยี คุณพลาดเองนะ โทษใครไม่ได้ด้วย”

เขาพูดเสียงเรียบลึกขณะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหล่อนออกจากกาย กระดุมทุกเม็ดถูกคอร์เนลปลดออกจนหมดด้วยความช่ำชองจนหล่อนต้องอ้าปากค้าง มือใหญ่ของเขาแยกสาบเสื้อออก จ้องมองเนินอกสาวที่ล้นทะลักออกมาจากบราเซียร์ลูกไม้ตัวน้อยด้วยสายตาชื่นชม หล่อนได้ยินเสียงเขาหายใจฟืดฟาด ก่อนที่คำพูดแหบพร่าจะเล็ดลอดออกมาจากปากสุดเร้าใจ

“บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เปลี่ยนไซซ์ซะ”

ยาหยีหน้าร้อนเป็นไฟ รีบยกมือขึ้นปิดเต้าอวบสล้างของตัวเอง แต่ก็ถูกคอร์เนลปัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอ และเพียงไม่นานเนื้อแท้อวบใหญ่ปลายยอดสีระเรื่อก็ดีดเด้งออกมาท้าทายสายตา

“คนบ้า…จะทำอะไรน่ะ”

“ก็จะขัดตัวให้คุณยังไงล่ะ เอ้า! ไหนขยับตัวหน่อยสิ ผมจะปลดตะขอกางเกงของคุณ”

มือของคนตัวโตยุ่มย่ามไปทั่วทั้งตัว หญิงสาวพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายแล้วกายสาวก็เปลือยเปล่าเกลี้ยงเกลาเพราะฝีมือของคอร์เนลอย่างไม่มีทางเลี่ยงได้

“เช็ดน้ำลายบ้างสิ หกแล้วน่ะ” ชายหนุ่มแซวเสียงขบขัน ขณะดึงบ็อกเซอร์ตัวจ้อยให้หลุดไปจากกายหนุ่ม และคราวนี้ยาหยีก็แทบจะหยุดหายใจซะจริงๆ หญิงสาวรีบหลับตาปี๋ทันทีเมื่อสายตาไม่รักดีเริ่มจะมองต่ำลงไปกว่าเอว

“ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ ใช้งานมารู้ไม่กี่ครั้งแล้วนะ”

‘ไม่รู้ล่ะ หล่อนไม่กล้ามองตรงๆ นี่’ หญิงสาวคิดในใจก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงการมีตัวตนของคอร์เนล เขาลงมาในอ่างน้ำเมื่อไรกันนะ ทำไมหล่อนถึงไม่รู้ตัวล่ะ

“ปล่อยค่ะ ไหนว่าจะขัดตัวให้ไงคะ”

เมื่อถูกกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้สาวน้อยอ่อนเปลี้ยไปหมดทั้งกายและใจ การแนบชิดกันโดยมีสายน้ำโอบล้อมไว้แบบนี้ มันช่างทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงได้ง่ายดายเหลือเกิน ก็ดูสิ ตอนนี้ร่างกายของหล่อนเหลวแทบกลายเป็นขี้ผึ้งโดนไฟลนอยู่แล้วนะ ทั้งๆ ที่กำลังอยู่ในน้ำชัดๆ สาวน้อยถอนใจออกมา พยายามจะไม่ขยับตัวมากเกินความจำเป็น

“ได้กอดแบบนี้ ไม่อยากขัดตัวให้แล้วล่ะ อยากทำอย่างอื่นมากกว่า”

‘ดู๊…ดูสิ ดูพ่อสุดหล่อพูดเข้า ทำไมไม่อ้อมค้อมเลยนะ ดูสิทำร่างกายของหล่อนปั่นป่วนไปหมดแล้ว เลือดในกายก็เดือดพล่านร้อนฉ่า แถมช่องท้องยังปวดร้าวรุนแรงอีก’

“เอ่อ…แต่ว่า…เราควรจะ…”

แล้วเมื่อถึงที่สุด หล่อนก็ไม่สามารถประกอบคำพูดให้ออกมาเป็นคำได้เลยแม้แต่นิดเดียว สมองทำงานรวนจนพังพินาศยับเยิน ยิ่งตอนถูกพ่อเจ้าประคุณโอบประคองเต้างามเอาไว้แล้วใช้นิ้วขยี้ส่วนปลายแรงๆ ด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งสติสตังหลุดกระเจิง

“อย่า…”

“ไม่มีทางหรอก ใกล้แบบนี้ แล้วยิ่งอยู่ในสภาพนี้ด้วย ผมไม่มีทางปล่อยคุณแน่” เขาพูดเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยอารมณ์หิวกระหาย ปลายจมูกร้อนผ่าวก้มลงซอนไซ้ซอกคอนุ่มของหล่อน ทั้งปากและลิ้นขบเม้มดูดดื่มผิวสาวจนเกิดร่องรอย

“ผมอุตส่าห์หนีออกไปทำงาน แต่คุณก็เรียกให้ผมกลับมาจนได้”

เขาพึมพำเมื่อหมุนร่างของหล่อนให้หันมาเผชิญหน้า มือใหญ่จับเรียวขางามให้ตวัดรอบเอวสอบของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่ปากร้อนๆ จะก้มลงดูดรวบถันอวบสล้างเข้าไปในอุ้งปาก สาวน้อยครางฮือ เบียดกายเข้าหาด้วยความรัญจวน

“ดังนั้นผมไม่ปล่อยคุณแน่ ถึงแม้ว่าเราจะพึ่งแยกจากกันมาไม่ถึงสามชั่วโมงก็ตาม”

และทุกอย่างก็เริ่มต้นขึ้น เขาจูบดูดดื่มไปทั่วทั้งผิวสาว แสดงอภินิหารให้หล่อนรู้ว่าการร่วมรักในอ่างที่มีน้ำห้อมล้อมนั้นมันมีความสุขรุนแรงมากแค่ไหน หล่อนร้องแล้วร้องอีก ร้องจนเสียงแหบเสียงแห้ง แต่พ่อตัวดีก็ยังไม่ยอมหยุดรังแกเนื้อนวลของหล่อนแม้แต่นิดเดียว

จากที่เคยคิดว่าจะหยุดแค่ครั้งหรือสองครั้ง สุดท้ายแล้วมันก็ล่วงเลยมาเกือบเท่าตัว และกว่าที่หล่อนจะได้รับการขัดตัวจริงๆ จังๆ หล่อนก็ถูกพ่อสุดหล่อคอร์เนลตักตวงความสาวจนแทบจะหมดเรี่ยวหมดแรงคาอ่างน้ำเสียให้ได้