เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 53
เซอร์เกให้อีวานหลอกล่อบอดี้การ์ดที่คุมหน้าเรือนคุมขังของยอดชายออกไปที่อื่นชั่วคราว จากนั้นตัวเองก็เดินหายเข้าไปในห้องพักของตัวเองเพื่อจะอำพรางกายเข้าไปช่วยนักโทษ แต่เขายังไม่ทันจะได้สวมใส่ชุดดำปิดหน้าปิดตาที่เตรียมไว้ได้สำเร็จเลย อีวานหลานชายก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเรียกเสียก่อน เซอร์เกรีบเปิดประตูรับและถามด้วยความข้องใจทันที
“เกิดอะไรขึ้นหรืออีวาน ทำไมมีเสียงปืนดังขึ้นล่ะ”
“น้าเซอร์เกจ้างคนอื่นเข้ามาช่วยนายยอดชายหรือเปล่าครับ” อีวานละล่ำละลักถามด้วยความเหนื่อยหอบเพราะวิ่งมาตลอดทาง
ผู้เป็นน้าชายส่ายหน้าพรืด
“ไม่มีนี่ ก็นี่ไงฉันกำลังจะไปช่วยนายยอดชาย แล้วใครยิงปืน”
“คนที่บุกเข้ามาช่วยนายยอดชายครับ มันยิงคนของเราเจ็บไปถึงสามคน”
คำบอกเล่าของหลานชายทำเอาเซอร์เกถึงกับอึ้งไปด้วยความตกใจ
“ใคร? ใครมันมาช่วยนักโทษ พวกมันรู้ได้ยังไงว่าวันนี้ทางจะสะดวก”
“ผมว่าต้องเป็นไอ้ตัวบงการขโมยเพชรสีทองแน่ๆ เลย แล้วนายยอดชายโกหกเราทุกอย่างด้วย เพชรต้องยังอยู่กับไอ้คนที่มาช่วยมันนั่นแหละ มันคงกลัวว่านายยอดชายจะปากโป้งเลยต้องมาเอาตัวไป”
เซอร์เกกัดฟันแน่น นึกละอายใจนักที่มีส่วนทำให้คอร์เนลชวดที่จะได้รู้ที่ซ่อนของเพชรสีทอง เพราะความคิดโง่ๆ ของเขาคนเดียวแท้ๆ
“ไอ้ยอดชายมันเล่นละครได้เนียนจริงๆ เล่นจนฉันเชื่อว่าเพชรน่าจะอยู่กับพวกเซอร์คอฟ แต่ถ้ามีคนมาช่วยถึงเมืองไทยแบบนี้ ไม่น่าจะใช่พวกเซอร์คอฟแล้วล่ะ มันต้องเป็นคนในซีร์ยานอฟนี่แหละ” เซอร์เกถอดชุดดำที่ใส่ได้ครึ่งๆ กลางๆ ออกจากตัวด้วยความเจ็บใจ
“เราไม่น่าหลงกลพวกมันเลย มันคงจับตามองดูเรามาหลายวันแล้ว” คนสนิทวัยกลางคนตั้งข้อสังเกต
“ถ้าอย่างงั้นก็มีเกลือเป็นหนอน”
อีวานแทรกขึ้น เซอร์เกหันไปมองหน้าหลานชายนิ่งนานอย่างใช้ความคิด จากนั้นก็ล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรหาคอร์เนลทันที
“นายน้อยครับ มีคนเข้ามาช่วยนักโทษครับ มันยิงคนของเราบาดเจ็บไปสามคน ผมกับอีวานไม่เป็นไรครับ นายน้อยรีบกลับมาเถอะครับ”
“นายน้อยว่ายังไงบ้างครับน้าเซอร์เก” อีวานถามเสียงหวาดหวั่น
“นายน้อยไม่ได้ว่าอะไร บอกเพียงแต่ว่าจะรีบกลับมา แต่น้ำเสียงค่อนข้างช็อกทีเดียว” เซอร์เกเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม ก่อนจะก้าวยาวๆ ออกไปจากเรือนพักเพื่อมุ่งหน้าไปหาร่องรอยการปล้นตัวนักโทษที่เรือนคุมขัง อีวานรีบวิ่งตามไป
“แล้วเรื่องของคุณยาหยีล่ะครับ จะทำยังไงดี”
“ก็ไม่ต้องทำยังไง ในเมื่อพ่อของเธอหนีไปได้แล้ว เธอก็ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับฉัน” เซอร์เกพูดทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดเดิน
“แต่เราไม่ได้เป็นคนช่วยพ่อของเธอตามที่ได้ตกลงกันไว้นะครับน้าเซอร์เก” อีวานค้าน รู้สึกสงสารยาหยีขึ้นมาตงิดๆ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนตั้งป้อมไม่ชอบหน้าเป็นคนแรก
เซอร์เกหยุดเดิน และหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับหลานชายที่เดินตามมาด้วยใบหน้าถมึงทึง
“ใครช่วยก็ไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่าเธอต้องไปจากชีวิตของนายน้อยตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับฉันอย่างไม่มีทางบิดพลิ้วได้”
“แล้วถ้าหากนายน้อยตามหาเธอล่ะ น้าจะทำยังไง น้าก็รู้ไม่ใช่หรือว่าคนระดับนายน้อยไม่มีทางหาผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งไม่เจอแน่นอน”
ผู้เป็นน้าชายถอนใจออกมา ดวงตาคมกริบมืดดำลึกลับ
“เราก็ทำให้นายน้อยไม่คิดจะตามหาเธออีกต่อไปสิ แค่นี้ทุกอย่างก็จบ นายน้อยของเราก็จะกลับมาเป็นหนุ่มหล่อในฝันที่ไม่มีสาวๆ คนไหนเอื้อมถึงอย่างที่เคยเป็นมาตลอดชีวิตอีกครั้ง”
เซอร์เกเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้อีวานผู้เป็นหลานชายได้แต่ยืนทอดถอนใจอยู่เพียงลำพังด้วยความรู้สึกผิดในใจเหลือแสน
‘นี่เขาทำถูกหรือผิดนะ ที่สนับสนุนให้น้าเซอร์เกทำแบบนี้’
“มีอะไรหรือคะคอร์เนล”
แม้จะพอเดาออกว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น แต่หญิงสาวก็ยังแสร้งถามออกไปด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา หล่อนไม่อยากให้เวลานี้มาถึงเลย เวลาที่ต้องแยกจากกันชั่วนิรันดร์
“มีปัญหาเกิดขึ้นที่บ้าน เราคงต้องกลับกันแล้ว”
คนตัวโตที่กำลังดื่มด่ำกับเต้างามเปลือยเปล่าของหล่อนขยับกายจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกมือบางรั้งเอาไว้เสียก่อน
“อย่าไปเลยนะคะ…อยู่กับฉันอีกนิด”
ดวงตาสีเข้มดุจมรกตเต็มไปด้วยความกังขาขณะจ้องมองใบหน้าของหล่อน ยาหยีปั้นยิ้มหวานฉ่ำกลบร่องรอยเศร้าหมองในดวงตาของตัวเองเอาไว้อย่างแนบเนียน กลีบปากสาวยิ้มกว้างเมื่อเอื้อนเอ่ยวาจาออกไป
“เรายังไม่จบกันเลยนะคะ…ที่ตั้งใจไว้น่ะ”
คอร์เนลยิ้มบางๆ ใช่…เขายังทำไม่จบยกเลย แต่…เขาต้องรีบกลับ การหลบหนีไปของนายยอดชายเป็นเรื่องใหญ่มากกว่าเซ็กส์ร้อนๆ จากยาหยีนัก และหากเจ้าหล่อนรู้ว่าพ่อของตัวเองสามารถหนีรอดอุ้งมือของเขาไปได้แล้วละก็ หล่อนยังจะยอมให้เขาตักตวงความสุขอยู่อย่างนี้อีกไหม ยาหยีจะยอมปล่อยให้เขาจูบและครอบครองด้วยความเร่าร้อนอยู่อีกหรือเปล่า
คำตอบก็คือ ‘ไม่’ แน่นอนว่ายาหยีไม่มีทางอยู่กับเขาต่อไปอีกแม้แต่วินาทีเดียว ดังนั้นวิธีที่จะทำให้เจ้าหล่อนไม่มีทางเดินไปจากเส้นทางชีวิตของเขาก็คือ การพลิกแผ่นดินตามล่าไอ้ยอดชายให้กลับมาอยู่ในอุ้งมือเช่นเดิม
“เราจะไปต่อกันที่บ้าน…ในห้องนอนของเรา” คอร์เนลพยายามแกะแขนของยาหยีออกจากตัว แต่เจ้าหล่อนไม่ยอมง่ายๆ
“ไม่ค่ะ ฉันทนไม่ไหว ฉันต้องการคุณอีก”
ว่าแล้วแม่เจ้าประคุณก็จัดการพลิกร่างของตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบน ก้มลงประกบปากลงจูบเขาอย่างโหยหา ชายหนุ่มอยากจะผลักไสแต่ก็ต้านทานแรงเสน่หาจากยาหยีไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ก็ดูแม่เจ้าประคุณสิ จูบเอาๆ แถมยังแหย่ลิ้นเล็กๆ เข้ามาในอุ้งปากของเขาเสียอีก แม้ว่ากิริยาของหล่อนจะยังดูเงอะงะไม่ช่ำชองเหมือนกับสาวๆ ที่เขาเคยผ่านมา แต่มันก็ทำให้เขาแทบคลุ้มคลั่งได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ลูกหยี…พอก่อน ผมไม่มีเวลา…จริงๆ”
คอร์เนลครางลึกในลำคอ พยายามกัดฟันขัดขืนแต่ก็แพ้ไม่เป็นท่าเมื่อแม่เจ้าประคุณเลื่อนใบหน้าลงมาตวัดปลายลิ้นของตัวเองกับหัวนมเล็กๆ ของเขาที่ซ่อนอยู่ในกลุ่มเส้นขนหยิกหยอยแรงๆ จนชายหนุ่มถึงกับสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งตัว
“ลูกหยี…คุณกำลังจะฆ่าผมนะ”
“คอร์เนล…อยู่เฉยๆ ค่ะ” เตือนเสียงหวานขณะก้มลงดูดลิ้มชิมเนื้อหนุ่มด้วยลีลาเลียนแบบกับที่คอร์เนลเคยทำกับร่างกายของหล่อนทุกอย่าง แถมยังทำได้ดีจนคนนอนร้องครางให้คะแนนเต็มสิบอีกต่างหาก
“ลูกหยี…”
ฝ่ามือนุ่มลูบไล้ไปทั่วทั้งกายหนุ่ม ดูดดื่มความหวานฉ่ำไปทั่วทั้งอณูเนื้อชาย หล่อนอยากจะเก็บความทรงจำเหล่านี้เอาไว้ อยากจะเก็บความรักครั้งสุดท้ายก่อนที่จะต้องจากกันชั่วนิรันดร์เอาไว้หล่อเลี้ยงหัวใจตัวเองยามที่ต้องยืนอยู่เพียงลำพัง
“หลับตานะคะ ฉันจะทำให้คุณมีความสุข”
สาวน้อยเลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากเซ็กซี่อีกครั้ง เต้างามอวบใหญ่ถูไถบดเคล้ากับแผงอกกว้างกำยำจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน คอร์เนลคำรามออกมาอย่างสิ้นสุดความอดทน ชายหนุ่มกำลังจะจับร่างอรชรที่กำลังส่ายเลื้อยปานงูของยาหยีให้พลิกกลับลงไปนอนใต้ร่าง แต่หญิงสาวกลับร้องห้ามไว้ซะก่อน
“ฉันอยากให้คุณเป็นม้าค่ะ”
“ลูกหยี…ผมไม่ไหวแล้ว”
คนครางตัวเกร็งสะท้านเยือก กัดฟันนอนหลับตารับความรัญจวนแสนหวานที่เกิดจากปาก ลิ้น และฝ่ามือนุ่มๆ ของสาวน้อยที่คร่อมทับอยู่บนกาย และความเสียวกระสันเจียนคลั่งที่ได้รับก็ทำให้เขาไม่ได้เอะใจกับท่าทางของยาหยีเลยแม้แต่นิดเดียว
“ทนอีกนิดหนึ่งสิคะ อีกนิดเดียว…”
YOU MAY ALSO LIKE
