เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 45

“อ้าว…ก็มันบอกว่าเพชรถูกปล้นไปไม่ใช่หรือครับ”

“เชื่อคำพูดของโจรทั้งหมดไม่ได้หรอก ไปอีวาน ตามฉันมา”

เซอร์เกเดินดุ่มๆ ลงจากเรือนพักไปอย่างรวดเร็วโดยมีอีวานหลายชายเดินตามไปติดๆ มุ่งหน้าสู่เรือนคุมขังยอดชายในทันที

ยาหยีนั่งอ่านหนังสือสอบอยู่บนเตียง โดยข้างๆ ตัวก็มีคอร์เนลนอนอยู่ใกล้ๆ

“อ่านจบหรือยังลูกหยี ผมอยากนอนกอดคุณแล้วนะ” มือใหญ่เริ่มซุกซนไปตามผิวสาว

“ยังอีกนานค่ะ คุณนอนไปก่อนเถอะ”

“ไม่เอาน่ะ ผมจะรอนอนพร้อมคุณ…” น้ำเสียงของคนตัวโตเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย

ยาหยียิ้มบางๆ ขณะปลายตามองใบหน้าหล่อเหลากระชากใจของคอร์เนลด้วยความขบขัน ก่อนจะปิดหนังสือเรียนลงและวางมันลงข้างๆ ตัว

“ทำไมวันสองวันนี้ดีกับฉันจังล่ะคะ” ถามเพราะอย่างรู้จริงๆ คนตัวโตหันขวับมาจ้องหน้าหล่อน เขาเงียบไปนานกว่าจะตอบออกมา

“ผมคงเบื่อที่จะวิ่งไล่ตามคุณแล้วมั้ง เพราะเถียงกันทีไรคุณหนีผมทุกที”

จากที่เคยกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงก็เปลี่ยนมาเป็นลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ แถมยังดึงร่างของหล่อนให้ขึ้นมานั่งคร่อมตักไว้เสียอีกต่างหาก

“คุณทำให้ผมไม่อยากนอนคนเดียวอีกแล้ว รู้ไหมลูกหยี”

เขาก้มลงมาจูบปากหล่อนเบาๆ ยาหยีระบายยิ้มขมขื่นเมื่อนึกถึงคำสัญญาที่ตัวเองให้ไว้กับเซอร์เกในสวนสาธารณะ

“ฉันจะไปจากคอร์เนลทันทีที่พ่อของฉันได้รับอิสรภาพ”

‘ซึ่งก็คงอีกไม่นาน…’

เมื่อเห็นยาหยียังไม่กล้าพูดออกมา ชายหนุ่มก็เร่งเร้าขึ้นอีก

“พูดมาเถอะน่า ผมรับรองว่าจะให้ทุกอย่างที่คุณขอ”

“ฉันอยากพบพ่อค่ะ”

บรรยากาศรอบๆ ตัวตึงเครียดเข้าขั้นรุนแรงทันทีเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของคอร์เนลเคร่งขรึมลง ก่อนที่น้ำเสียงไร้ความรู้สึกของเขาจะเล็ดลอดออกมา

“ผมคิดเอาไว้ล่วงหน้าแล้วล่ะว่าคุณจะต้องขอสิ่งนี้”

“แล้วคุณโกรธฉันหรือเปล่าคะ”

ถามออกไปด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง เกลียดตัวเองเหลือเกินที่ยังแคร์ความรู้สึกนึกคิดของผู้ชายคนนี้ไม่ยอมเลิก ทั้งๆ ที่กำลังจะจากกันอยู่แล้ว

คนตัวโตยิ้มบางๆ ขณะยกร่างอรชรลงนั่งกับที่นอน

“ผมจะโกรธคุณทำไมล่ะ ในเมื่อมันเป็นข้อแลกเปลี่ยนระหว่างเรา ผมนอนกับคุณในทุกครั้งที่ต้องการ แล้วคุณก็ได้พบกับพ่อ มันก็สมน้ำสมเนื้อกันแล้วนี่”

“แต่ท่าทางของคุณ…”

เขาดูเย็นชาขึ้นในฉับพลันจนยาหยีรู้สึกหวั่นใจ ยิ่งเห็นเขาก้าวลงจากเตียง และถอยออกห่างไปเรื่อยๆ หล่อนก็ยิ่งมั่นใจว่าคอร์เนลกำลังไม่พอใจ

‘นี่เขาคงไม่ได้กำลังคิดว่าที่หล่อนยอมมีเซ็กส์ร้อนๆ กับเขาโดยไม่ขัดขืนนั้นก็เพียงเพราะว่าหล่อนต้องการพบพ่อหรอกนะ’

แต่นั่นแหละคือสิ่งที่คอร์เนลกำลังคิดอยู่…

“ผมพึ่งคิดได้ว่ามีงานที่ต้องไปเคลียร์ให้จบในคืนนี้”

คนตัวโตที่พึ่งพร่ำพลอดใส่ผิวสาวของหล่อนว่าคิดถึงสุดใจขว้างความห่างเหินใส่หน้าหล่อนอย่างมหาศาล หล่อนอึ้งพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

“คุณเดินลงไปที่หน้าตึก เซอร์เกจะรอรับคุณไปหาไอ้…เอ่อ…พ่อของคุณที่นั่น” และเขาก็เปิดประตูเดินลิ่วๆ หายไปในพริบตา ยาหยีน้ำตาคลอ กัดปากแน่นจนไม่รู้สึกเจ็บอีกต่อไป

“ต่อให้ฉันรักคุณมากแค่ไหน ฉันก็ต้องเลือกพ่อ”

ลุกขึ้นจากเตียง จัดการแต่งเนื้อแต่งตัวจนเรียบร้อย จากนั้นก็เดินออกจากห้องนอนไปอีกคน หญิงสาวมุ่งหน้าลงไปที่หน้าตึกเพื่อไปหาเซอร์เกตามคำบัญชาของคอร์เนล