‘เพราะมันนั่นแหละ เขาถึงต้องมาเข้าตาจนแบบนี้’

คอร์เนลกล่าวโทษยอดชายอย่างดุเดือดภายในอก โทสะแรงกล้ากำลังครอบงำเขาอย่างรุนแรง ถ้าไอ้ยอดชายมันไม่ขโมยเพชรสีทองของเขาไป เรื่องทุกอย่างก็คงไม่เกิดขึ้น และเขาก็คงไม่ต้องมาติดแหง็กอยู่ในบ่วงเสน่หาของแม่ยาหยีแสนหวานจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้หรอก คอยดูเถอะ เขาจะอัดมันให้เละเลย!

ประตูห้องพักที่ถูกดัดแปลงมาเป็นที่ควบคุมตัวของยอดชายถูกเปิดออกแรงๆ พร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่เปียกชุ่มของคอร์เนลที่ก้าวเดินเข้ามา โดยมีเซอร์เก อีวาน และบอดี้การ์ดอีกสามสี่คนเดินตามมาข้างหลัง

ยอดชายกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความหวั่นเกรง ขณะเงยหน้าสบตากับผู้ชายที่หน้าบูดหน้าบึ้งราวกับถูกใครขัดใจมาอย่างรุนแรงตรงหน้าด้วยสายตาสำนึกผิด

“ผมขอโทษครับ”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจะฟัง บอกมาว่าเพชรของฉันอยู่ที่ไหน”

“ผมไม่รู้ครับ โอ๊ย!”

ยอดชายร้องครางออกมาเมื่อถูกหมัดหนักๆ ของคอร์เนลเสยเข้าใส่เต็มหน้า คอร์เนลกระชากร่างที่ผอมบางกว่าตัวเองของยอดชายด้วยมือใหญ่เพียงมือเดียว ก่อนจะเค้นเสียงคำรามลอดไรฟันขาวสะอาดออกไป

“จะบอกดีๆ หรือว่าอยากเห็นศพของลูกสาวก่อนล่ะ” คอร์เนลคำรามติดๆ กันออกมา ขณะโยนร่างของยอดชายลงไปกองกับพื้นห้องแรงๆ

“ยาหยี! อย่านะครับ อย่าทำเธอ เธอไม่รู้เรื่อง…” ยอดชายร้องขอชีวิตลูกสาวลั่น แต่คอร์เนลก็เหี้ยมโหดเหลือเกิน

“แกจะไม่รู้ได้ยังไงไอ้ระยำ! ในเมื่อแกเป็นคนขโมยมันไปจากฉัน”

“ผมขโมยไปจริงๆ ครับ แต่ผมก็ถูกปล้นไปซะก่อน”

“อะไรนะ ถูกปล้น!” อีวานอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ ก่อนจะพูดต่อด้วยความไม่ไว้ใจในตัวยอดชาย

“โกหกกันหรือเปล่านายยอดชาย คำพูดของนายเคยเชื่อได้ที่ไหนกันล่ะ”

“หุบปากอีวาน ให้นายน้อยเป็นคนถามมันเถอะ” เซอร์เกปรามหลานชายเสียงดุ จนอีวานจำต้องสงบปากสงบคำและยืนฟังเงียบๆ ตามเดิม ยอดชายเห็นสายตาของคอร์เนลไม่มีวี่แววที่จะเชื่อคำพูดของตัวเอง เขาจึงรีบยืนยันขึ้นอีกครั้ง

“ผมพูดเรื่องจริงนะครับ ผมถูกปล้นจริงๆ หลังจากที่ออกมาจากคฤหาสน์ซีร์ยานอฟได้ไม่นาน”

“แล้วใครเป็นคนจ้างแก” คอร์เนลเค้นเสียงถาม เขาสังเกตเห็นไอ้คนทรยศนิ่งเงียบไปหลายอึดใจทีเดียวกว่าจะยอมเปิดปากออกมา

“พวกเซอร์คอฟครับ”

และทุกอย่างก็เงียบกริบลงอย่างสิ้นเชิง เซอร์เกมองร่างสูงใหญ่ของคอร์เนลที่ก้าวยาวๆ ออกไปจากห้องคุมขังนักโทษด้วยสายตาเป็นกังวล นายน้อยของเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำเมื่อได้ยินคำสารภาพของนายยอดชาย

‘เห็นทีจะเกิดศึกใหญ่ระหว่างตระกูลเสียแล้วล่ะมั้ง’

เซอร์เกถอนใจแรงๆ อีกครั้ง ขณะหันมาสั่งให้อีวานคุมตัวยอดชายไว้ให้แน่นหนา ก่อนที่ตัวเองจะเดินตามคอร์เนลออกไป