เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 30
หลังจากนอนร้องห่มร้องไห้อยู่นานพอสมควร ยาหยีก็ผุดลุกขึ้นนั่ง คว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาต่อสายหาบิดา เบอร์เก่าไม่ติด แต่หล่อนมีเบอร์ใหม่ของพ่อไม่ใช่หรือ สาวน้อยรีบควานหาเศษกระดาษในกระเป๋าของตัวเอง และก็ระบายยิ้มออกมาเมื่อหาเจอ
“พ่อจ๋า”
นิ้วเรียวยาวขาวสะอาดกดต่อสายตามเบอร์ในกระดาษแผ่นเล็ก เสียงสัญญาณดังอยู่หลายครั้งกว่าปลายสายจะมีคนรับ เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ยาหยีคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
“พ่อ! พ่ออยู่ไหนคะ ทำอะไรอยู่ พ่อสบายดีไหม มีใครทำร้ายพ่อหรือเปล่า”
หญิงสาวยิงคำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยใส่เป็นชุด แต่พอได้ยินคำว่าพ่อสบายดีเท่านั้น หล่อนก็ดีใจอย่างสุดซึ้ง
“แต่เขามาแล้วนะคะ ผู้ชายคนนั้นมาตามหาพ่อ และเขาก็รู้ที่อยู่ของพ่อแล้วด้วย พ่อต้องรีบหนีไปนะ ลูกหยีกลัวว่าพ่อจะถูกทำร้าย เขาบอกว่าพ่อขโมยเพชรของเขาไป” ยิ่งบิดานิ่งเงียบไปนานเท่าไร คำว่า ‘โจร’ ที่ทุกคนในคฤหาสน์หลังนั้นหยิบยื่นให้บิดาของหล่อนก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ หล่อนไม่อยากเชื่อ ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าพ่อของหล่อนจะทำอะไรที่น่าละอายแบบนี้
“พ่อขโมยเพชรของเขามาใช่ไหมคะ บอกลูกหยีมาเถอะค่ะ”
พยายามหาคำตอบแต่สิ่งที่ได้ยินจากปากของบิดาก็คือให้หล่อนดูแลตัวเองดีๆ แล้วท่านจะรีบกลับมาหา จากนั้นสายก็ตัดไป
“พ่อ! พ่อคะ พ่อ…”
แต่ไม่ทันแล้ว สายถูกตัดไปแล้วจริงๆ หญิงสาวพยายามต่อสายหาใหม่อีกครั้งก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ และแม้แต่กดหาอีกเป็นสิบครั้งก็ยังได้ยินคำพูดเดิมๆ นั่นคือ…
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ค่ะ”
“ทำไมพ่อต้องปิดโทรศัพท์ด้วย นี่พ่อขโมยของของเขามาจริงๆ หรือคะ”
หญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง สะอื้นไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด เสียงประตูหน้าห้องถูกเคาะเพียงแค่ครั้งเดียวมันก็ถูกเปิดผลัวะเข้ามาทันที ยาหยีผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่เกือบเท่าบานประตูปรากฏอยู่ตรงหน้า
คอร์เนลยังคงหล่อเหลาและดูดีจนหล่อนต้องเบิกตาค้างด้วยความตื่นตะลึงเช่นเคย เขาหล่อเหลาได้อย่างร้ายกาจ และหล่อนก็มึนเมาทุกครั้งที่ได้มอง กว่าจะปรับสมอง ปรับสายตา และหัวใจที่เต้นแรงระรัวให้เข้าสู่โหมดปกติได้ ก็กินเวลานานหลายอึดใจ
“คะ…คุณเข้ามา…ได้ยังไง”
ถามไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักน่าเวทนา คนตัวโตแสยะยิ้มหยันที่มุมปาก ขณะชูกุญแจห้องที่หญิงสาวจำได้ดีว่ามันเป็นของลินดาขึ้นในอากาศ
“ความจริงผมได้มันมาจากยามแล้วล่ะ แต่เพื่อนคุณเกิดใจดีให้ผมมาอีกพวง”
ร่างทรงพลังที่มีเสน่ห์ไปซะทุกสัดส่วนเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ หญิงสาวที่ปากคอแห้งผากเพราะความหล่อกระชากใจของแขกหนุ่มรีบตั้งสติและกระถดถอยหนีไปจนสุดขอบเตียงอีกฝั่งด้วยท่าทางระแวดระวัง ดวงตากลมโตหวานฉ่ำจับจ้องใบหน้าหล่อคมสันเขม็ง
“อย่าเข้ามานะ”
“สั่งผมหรือ?”
เขาหัวเราะขบขัน ขณะที่คนฟังอย่างหล่อนแอบน้ำตาเล็ดด้วยความหวั่นเกรง ท่าทางของคอร์เนลในตอนนี้ช่างดูดุดันอำมหิตยิ่งนัก
“ใช่! คุณไม่ควรจะมาวุ่นวายที่นี่อีก ในเมื่อ…”
แก้มสาวแดงก่ำกับสิ่งที่ยังไม่สามารถพูดออกไปได้ แค่คิดกายสาวก็ร้อนผ่าว วูบวาบหวามไหวจนช่องท้องบีบเกร็งอย่างบ้าคลั่งเสียแล้ว
“ในเมื่อ?”
คิ้วเข้มที่ยาวขนานไปกับดวงตาสีเขียวคมกริบเลิกขึ้นน้อยๆ พร้อมกับรอยยิ้มหยันที่มุมปากหยักสวยมากความสามารถของเขา
“ในเมื่อคุณก็ได้ฉันไปอีกครั้งแล้วนี่ ในห้องทำงานของคุณน่ะ” ในที่สุดก็กัดฟันพูดออกมาจนจบประโยคได้สำเร็จ หญิงสาวก้มหน้ามองมือตัวเองที่กำลังบีบกันแน่นบนตักบอบบางของตัวเองเขม็งราวกับกำลังหาลายแทงสมบัติก็ไม่ปาน
คอร์เนลได้ฟังคำพูดของสาวน้อยที่นั่งตัวสั่นอยู่เบื้องหน้าก็อดขบขันไม่ได้ ทั้งสงสาร ทั้งเอ็นดู แถมยังหลงใหลจนแทบคลั่ง แต่เขาจะไม่มีวันแสดงความรู้สึกใดๆ ออกไปเด็ดขาด จะไม่มีวันยอมให้ใครได้ล่วงรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองเป็นอันขาด แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำให้เขาร้อนทุกครั้งที่ได้พบ ได้เห็น และได้อยู่ใกล้ก็ตาม
“ผมแทบไม่เชื่อว่าเป็นเซ็กส์ครั้งที่สองของคุณ…ลีลาพลิ้วสุดๆ”
“คนเลว!”
จากที่นั่งก้มหน้ามองมือของตัวเองเปลี่ยนมาเป็นเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้ชายที่ตอนนี้กระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วเขม็ง ความโกรธทำให้หญิงสาวลืมที่จะถดถอยหนี มือบางยกขึ้นสูงแล้วตวัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่ยื่นเข้ามาใกล้เต็มแรง รอยนิ้วมือปรากฏครบทั้งห้านิ้วบนแก้มสากของเขา
“ฉันเกลียดคุณ!”
“ผมชอบคำว่าเกลียดของคุณจัง เพราะผมมั่นใจว่าตัวเองจะสามารถเปลี่ยนมันเป็นคำว่ารัก เป็นคำว่าปรารถนา ได้เพียงแค่จูบเดียวเท่านั้น”
คำพูดคำรามออกมาด้วยความเดือดดาลสุดขีด ขณะรวบมือบางของยาหยีเอาไว้ได้ทันก่อนที่เจ้าหล่อนจะทันได้ฟาดมันลงมาบนแก้มของเขาอีกครั้ง กรามแกร่งขบกันแน่นด้วยโทสะร้าย หากหล่อนไม่แลดูเปราะบางและน่าทะนุถนอมแบบนี้ละก็ เขาคงจะขยี้ให้แหลกคามือไปแล้ว
“ชอบซาดิสต์หรือไง”
เขาจับมือเรียวทั้งสองข้างไพล่ไปด้านหลัง พร้อมกับกระชากร่างอรชรที่พยายามดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายเข้ามาสวมกอด ปากร้อนๆ จมูกโด่งงามซุกไซ้ซอกซอนไปทั่วใบหน้าและลำคอระหงด้วยความหิวกระหายจัด หญิงสาวดิ้นรนแต่ก็สู้พละกำลังของคอร์เนลไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องโอนอ่อนปล่อยให้พ่อคนตัวโตกอดจูบลูบขยำไปตามอำเภอใจ แถมยังร้องครางด้วยความพึงพอใจอย่างน่าละอายออกมาเสียอีก
“บอกสิว่าอยากให้ผมหยุดทำร่างกายของคุณ”
คนตัวโตพูดพร้อมๆ กับสอดมือใหญ่อบอุ่นเข้าไปใต้เสื้อตัวสวยของยาหยี เขาโอบประคองเต้างามเต็มมือเอาไว้อย่างทะนุถนอมอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนจะเปลี่ยนโหมดมาเป็นดุดันหนักหน่วงขยำจนเนื้อนวลแทบแหลกเหลวคามือ
“บอกสิว่าอยากให้ผมหยุดทุกอย่าง”
“ไม่…อย่าหยุดนะคะคอร์เนล”
ในที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับแรงปรารถนาที่หล่อนไม่เคยเอาชนะได้เลยสักทีอีกครั้ง มือบางที่เป็นอิสระนานแล้วยกขึ้นตวัดรอบลำคอแข็งแกร่งเอาไว้แน่น กลีบปากอิ่มเผยอขึ้นหาริมฝีปากร้อนระอุของผู้ชายแสนหล่อที่กำลังบีบขยำเต้างามของตัวเองด้วยความโหยหาจับใจ
“ได้โปรด…อย่าหยุด…ฉันต้องการคุณ”
เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะแว่วมาจากลำคอของคอร์เนล แต่ตอนนี้ยาหยีไม่สนใจอะไรอีกแล้ว หล่อนกำลังคลั่ง และคนที่เป็นตัวการทำให้หล่อนคลั่งแบบนี้ก็คือคอร์เนล ผู้ชายหล่อระเบิดระเบ้อคนนี้
ยาหยีห่อปากปล่อยให้ลิ้นแกร่งบุกรุกเข้ามาหา หล่อนเกี่ยวลิ้นใหญ่เอาไว้ด้วยลิ้นเล็กๆ ของตัวเอง ก่อนจะลองแหย่ลิ้นหวานเข้าไปในอุ้งปากร้อนผ่าวของคนตัวโตบ้างด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ แต่พอได้ยินเสียงร้องครวญครางที่บอกให้รู้ว่าเจ้าของเสียงพึงพอใจมากแค่ไหน หญิงสาวก็ระบายยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ พลางแอ่นเต้างามใส่มือใหญ่ร้อนผ่าวด้วยท่าทางเชิญชวน
“คุณร้อนแบบนี้กับผมได้คนเดียวเท่านั้นแหละ”
คอร์เนลร้องครางออกมาด้วยเสียงห้าวที่แหบแห้ง ไฟปรารถนาปะทุใส่ใจกลางกายอย่างรุนแรง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่หยิ่งผยองในสายเลือดและศักดิ์ศรีของตัวเองมากมายเช่นเขาจะต้องมาศิโรราบให้กับเสน่ห์นางของลูกสาวคนทรยศอย่างยาหยีได้แบบนี้
เขาหลง เขาคลั่งไคล้ และเขาก็ไม่อาจจะต้านทานเจ้าหล่อนได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ทั้งๆ ที่เคยพยายามจะทำใจแข็ง พยายามที่จะแข็งใจไม่แตะต้อง แต่แค่ได้กลิ่นกายหอมๆ ได้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่งามดุจช่างปั้นเท่านั้น เขาก็ตบะแตกเสียแล้ว
ก็ดูสิ พึ่งจะฟาดเจ้าหล่อนบนโต๊ะทำงานมาเมื่อไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ตอนนี้ดันรู้สึกต้องการเจ้าหล่อนจนแทบบ้าอีกแล้ว อยากได้ อยากชิม อยากฝังเร้นกายเข้าไปในความนุ่มลื่นดุจกำมะหยี่นั้นอีกครั้ง อยากมากจนไม่อาจจะรอได้อีกต่อไป
“ยาหยี…ลูกหยี…คุณน่ารักเหลือเกิน”
สองมือใหญ่ลูบไล้ฟอนเฟ้นเคล้าคลึงร่างงามหนักหน่วง ตั้งแต่เต้าอิ่มไปยังบั้นท้ายอวบ ปากของเขาวิเศษยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้เสียอีก มันสามารถทำให้หล่อนร้อนวูบวาบแล้วก็เสียวซ่านในท้องน้อยอย่างรุนแรง
“คอร์เนล…ได้โปรด…”
สาวน้อยร้องครางด้วยความเสียวกระสันขณะตอบสนองสัมผัสสวาทแสนชำนาญของคนตัวโตผู้หิวจัดด้วยลีลาสาวร่านรักเจนโลก เส้นผมสีดำขลับสยายยุ่งเหยิงเต็มที่นอน ขณะที่สะโพกอวบงามส่ายพลิ้วราวกับใบไม้ต้องลมหนาว
“คุณทำให้ผมคลั่ง…ทูนหัว…”
ทั้งสองกอดรัดกันแน่น บดเบียดอัดเคล้าคลึงกันจนแทบจะหลอมกลายเป็นเนื้อเดียวกัน เสียงเตียงสั่นสะเทือนเมื่อคอร์เนลประกาศความเป็นเจ้าของร่างงามอย่างดุดัน ทุกจังหวะรักที่ถูกคนตัวโตขับเคลื่อนเดินไปข้างหน้าด้วยลีลาเร่าร้อน บทสวาทของคอร์เนลยังดุเดือดและป่าเถื่อนไม่เปลี่ยนแปลง แต่หล่อนก็ชอบมัน รักมัน และติดใจมันจนโงหัวไม่ขึ้น
ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดก็ช่างมัน ตอนนี้ขอแค่ได้อยู่กับคอร์เนล ได้กอดเขาไว้แบบนี้ ได้นอนฟังเสียงครางด้วยความเสียวกระสันของเขาบนกายของตัวเอง แค่นี้ก็พอใจแล้วล่ะ
YOU MAY ALSO LIKE
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2022/01/10921_cover-75x106.jpg)