เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 26
เขายกมือขึ้นโอบประคองเต้างามเอาไว้ หญิงสาวถอนหายใจแรงๆ หงายศีรษะไปด้านหลังเมื่อถูกนิ้วแกร่งขยี้ยอดทรวงแรงๆ
“ผมพยายามที่จะอยู่ห่างจากคุณ เพราะเห็นว่าคุณยังไม่หายไข้ดี”
คนตัวโตพึมพำขณะซุกไซ้ซอกคอนุ่มด้วยความหิวกระหาย มือใหญ่เคล้าคลึงเต้างามประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างย่ามใจ หญิงสาวร้องครางเบาๆ ในลำคอ เมื่อบั้นท้ายของตัวเองชนเข้ากับขอบโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของคอร์เนล
“แต่ในเมื่อคุณมาหาผมถึงที่แบบนี้…”
ร่างบอบบางลอยละล่องขึ้นมานั่งบนโต๊ะไม้แข็งแรง มือใหญ่จับต้นขานวลให้แยกออกจากกัน รูดกางเกงชั้นในตัวจ้อยให้มันร่วงลงไปกองรวมกับบราเซียร์ จากนั้นก็แทรกตัวเข้าอยู่ในระหว่างต้นขาของหญิงสาว
“ผมก็จะไม่มีทางปล่อยคุณไปเด็ดขาด ผมจะมีเซ็กส์กับคุณเดี๋ยวนี้”
ขาดคำเขาก็จูบลงมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วงหิวกระหาย หญิงสาวเผยอปากรับการรุกรานของคนตัวโตด้วยความเต็มอกเต็มใจ เบียดกระแซะกายสาวเข้าหาด้วยอารมณ์ร้อนระอุเช่นกัน ชายหนุ่มก้มลงมาคลุกเคล้าใบหน้าสากระคายของตัวเองที่ร่องอกสาว ดูดกลืนปลายถันเข้าไปในในอุ้งปาก ลิ้นมากความสามารถโลมเลียหยอกเย้ายอดทรวงด้วยความช่ำชอง
“คอร์เนล…”
สาวน้อยร้องครางด้วยความรัญจวน เนื้อตัวเบ่งบานแทบจะแตกปริ มหัศจรรย์เหลือเกินกับปาก ลิ้น และฝ่ามือของเขาที่ร่ายมนต์ขลังกับผิวสาวของตัวเอง
“อยากให้หยุดหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ อย่าหยุด”
มือบางตวัดรอบกายกำยำเอาไว้แน่น เบียดความอวบอัดเข้าหา บอกความต้องการเป็นภาษากายให้กับผู้ชายที่กำลังดื่มกินทรวงงามของตัวเองอย่างบ้าคลั่งได้รับรู้
คอร์เนลระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้สมองที่เคยหมกมุ่นแต่เรื่องงานจมปลักอยู่กับเถ้าถ่านเสน่หาอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น เขาต้องการยาหยี ต้องการจนทนต่อไปไม่ได้อีก เขาไม่สามารถยืดการเล้าโลมหญิงสาวให้นานมากกว่านี้ได้อีกแล้ว เขาต้องการหล่อนเดี๋ยวนี้!
คนตัวโตผลักร่างอรชรให้กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโต๊ะทำงานที่ตอนนี้เอกสารทุกอย่างถูกกวาดลงไปกองกับพื้นห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่างเร่งร้อน หญิงสาวใช้สองแขนเท้ากับพื้นโต๊ะเอาไว้ ขณะผงกศีรษะขึ้นมองคอร์เนลด้วยสายตาแห่งความปรารถนารุนแรง
เขากำลังกระชากเข็มขัดและปลดตะขอกางเกงออก จากนั้นก็รูดซิปกางเกงลงจนสุด แก้มสาวแดงระเรื่อไม่กล้ามองต่อไปอีก จำต้องหลับตาปี๋ คอร์เนลหัวเราะออกมาเมื่อจัดการปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ
“เตรียมร้องว่าเอาอีกได้เลย…ยาหยี”
และทุกอย่างก็สวยงาม เร่าร้อน รุนแรง แกมบ้าคลั่ง แรงรักจากคอร์เนลยังคงดิบเถื่อนเช่นเดิม ทุกการเคลื่อนไหวทำให้หญิงสาวไม่สามารถสะกดกลั้นเสียงร้องครางด้วยความสุขสมเอาไว้ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
กระแสความเสียวซ่านทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกที่มีคอร์เนลอยู่ภายในกายทำให้หล่อนอิ่มเอิบเหลือเกิน เนื้อตัวของหล่อนร้อนผ่าวราวกับมีลาวาร้อนๆ ไหลเข้ามาสิงสู่ ความวาบหวามจากแรงขับเคลื่อนของนักรักผู้ช่ำชองกำลังทำให้ร่างกายของหล่อนลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ
“คอร์เนล…โอ้…”
ผิวกายทุกตารางนิ้วกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟพิศวาสร้อนแรง ยิ่งเขาดำเนินบทรักอย่างหนักหน่วงมากขึ้นเท่าไร เรือนกายของหล่อนก็ยิ่งเดือดพล่าน ร้อนฉ่า สะโพกงามส่ายพลิ้วระริกไหวรับลำนำสวาทจากคอร์เนลด้วยความโหยหาแทบขาดใจ
“คอร์เนล…ไม่ไหวแล้ว…”
“เช่นกันทูนหัว”
เขาพึมพำเสียงแหบพร่าเร่าร้อน ก้มลงงับปลายถันอีกครั้งขณะไม่หยุดเคลื่อนไหว และการกระทำแสนรัญจวนนี้ก็ทำให้สาวน้อยซาบซ่านอย่างรุนแรง แล้วสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ก็ถล่มลงมาใส่ร่าง ยาหยีเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ความอิ่มเอมอาบไล้ไปทั่วทั้งเรือนร่าง
คอร์เนลกัดฟัน พยายามยื้อฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้สุดกำลัง แต่มันก็ต้องขาดกระจุยลงอย่างน่าเจ็บใจเมื่อเรือนกายหนุ่มร้อนผ่าวถูกรัดรึงอย่างรุนแรง และเพียงไม่ถึงอึดใจเขาก็ต้องร้องคำรามลั่นห้องทำงาน เสียงกึกกักของขาโต๊ะกับพื้นห้องดังถี่ยิบ
ร่างใหญ่หอบหายใจระรัวเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ความสุขสมยังอาบไล้ไปทั่วทั้งกายหนุ่ม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะขาดความยับยั้งชั่งใจขนาดร่วมรักกับผู้หญิงภายในห้องทำงานของตัวเองเลยทีเดียว แถมมันยังไม่ใช่ที่พื้น ที่โซฟา หรือแม้แต่กำแพงห้อง แต่มันเป็นบนโต๊ะทำงานอันแสนศักดิ์สิทธิ์ของเขาอีกต่างหาก
นี่แม่ยาหยีทำเสน่ห์ยาแฝดใส่เขาหรือเปล่านะ สมองของเขา ร่างกายของเขา ถึงได้โหยหาแต่ความหวานฉ่ำจากหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้น
“คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมนอนด้วยโดยไม่เลือกสถานที่”
เสียงห้วนกระด้างของคนตัวโตที่ดังทำลายความเงียบงันช่วยดึงให้ยาหยีกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง หลังจากปล่อยตัวปล่อยใจให้หลงระเริงไปกับความรัญจวนบาดจิตของคอร์เนลอยู่นานหลายนาที
“เอ่อ…”
กลายเป็นคนติดอ่างไปซะงั้น ขณะที่แก้มสาวแดงก่ำด้วยความขัดเขิน ร่างกายของเขากับหล่อนยังหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าหล่อนรู้สึกมหัศจรรย์แค่ไหนกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ยังไม่ทันจะได้ปริปาก คำพูดเลือดเย็นของคอร์เนลก็แหวกม่านแห่งความสุขเข้าไปสู่เนื้อหัวใจของหล่อนอย่างไม่ปรานี
“และผมก็ไม่ชอบใจเลย ให้ตายสิ!”
เขาสบถออกมาเสียงเครียด ก่อนจะผละออกห่างในเฉียบพลัน บ็อกเซอร์สีเข้มถูกดึงขึ้นมาอยู่ที่เดิม มือใหญ่ติดตะขอกางเกงและรูดซิปขึ้น จัดการกับเข็มขัดหนังราคาแพงระยับเป็นสิ่งสุดท้าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองร่างอรชรที่ยังนอนแผ่หลาอยู่บนโต๊ะไม้เช่นเดิมด้วยสายตาเฉยเมย
“ลงมาได้แล้ว หรือว่าจะเอาอีกรอบ”
YOU MAY ALSO LIKE
