เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 24
กว่าจะหาเจอก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง และหล่อนก็เหนื่อยจนหอบแฮกๆ หญิงสาวจ้องมองประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ตรงหน้านิ่ง หัวใจเต้นระรัวแรงขึ้นกว่าเดิมอีกแล้ว เมื่อสมองคิดว่าจะได้เห็นหน้าผู้ชายหล่อยิ่งกว่าเทพบุตรอย่างคอร์เนลในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
ทำไมนะ ทำไมผู้ชายหล่อๆ แบบนี้ถึงได้ต้องมาในคราบของซาตานด้วย ใจร้าย เผด็จการ และเอาแต่ใจอย่างที่สุด ข้อเสียเหล่านี้หากไปอยู่กับผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่งคงจะน่าสะอิดสะเอียนน่าดู แต่พอมันมารวมกันฝังแน่นอยู่ในผู้ชายคนนี้ ผู้ชายหล่อระเบิดอย่างคอร์เนล ทุกอย่างที่น่าสะอิดสะเอียนกลับน่าหลงใหลคลั่งไคล้ยิ่งนัก
เขาดูดีไปทุกระเบียดนิ้ว สมบูรณ์แบบหล่อเหลาโดยไม่ต้องอาศัยเสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำไป ใช่สินะ คอร์เนลดูดีเป็นอย่างมากยามที่เปลือยเปล่าทั้งตัว สาวน้อยแก้มแดงก่ำลามไปถึงใบหูเมื่อความคิดอันน่าอับอายระเบิดขึ้นในสมอง
ไม่ๆ หล่อนจะต้องไม่ตกบ่วงเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้เด็ดขาด เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อทุกอย่างสิ้นสุด จะมีหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องเจ็บปวด คอร์เนลไม่มีทางมาชายตาแลผู้หญิงข้างถนนแบบหล่อนให้เสียเวลาหรอก โลกของเขาหรูหราและสมบูรณ์แบบ ซึ่งมันตรงข้ามกับโลกที่ต่ำต้อยเรี่ยดินของหล่อนเสียเหลือเกิน ทุกอย่างแค่พรหมลิขิตเท่านั้น และที่เขายื้อหล่อนไว้ก็เพียงเพราะหล่อนยังมีประโยชน์ต่อการตามหาเพชรสีทองเท่านั้น ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจนะยาหยีจะได้ไม่คิดเข้าข้างตัวเอง หากเขามาทำดีด้วย
ร้องสั่งตัวเองอยู่ภายในอก มือบางยื่นไปกำลูกบิดทองเหลืองแวววาวเอาไว้แน่น กำลังจะกระชากประตูให้เปิดออกแต่เสียงเรียกเบาๆ จากทางด้านหลังก็ทำให้การเคลื่อนไหวทุกอย่างของหล่อนชะงักค้าง
“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”
ยาหยีหันควับกลับหลังไปมอง แล้วก็ต้องถอนใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อตัวเองจำเจ้าของเสียงพูดได้ สาวใช้คนนี้คือคนที่ขัดตัวให้หล่อนยังไงล่ะ
“เธอนั่นเอง”
“หนูเองค่ะ เอ่อ…แต่ว่าคุณมาทำอะไรที่นี่คะ ได้ยินว่านายน้อยให้คุณไปพักที่ห้องพักแขกฝั่งตะวันออกไม่ใช่เหรอ หรือว่านายน้อยเปลี่ยนแปลงคำสั่ง” ก่อนที่แม่สาวใช้ตรงหน้าจะเข้าใจผิดมากไปกว่านี้ หญิงสาวจึงรีบแก้ไขมันซะก่อน
“นายน้อยของเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงคำสั่งหรอกจ้ะ แต่ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องพบกับเขาเดี๋ยวนี้”
สาวใช้พยักหน้าหงึกๆ เมื่อได้ยินคำชี้แจงของแขกสาว
“อย่างนี้นี่เอง แต่นายน้อยไม่ได้อยู่ในห้องนอนหรอกค่ะ” ร้องบอกเมื่อเห็นว่ายาหยีกำลังจะเปิดประตูห้องนอนของคอร์เนลเข้าไป
“แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ”
“ห้องทำงานค่ะ เห็นว่ามีงานด่วนเข้ามา”
“งั้นเธอพาฉันไปหาเขาหน่อยได้ไหมจ๊ะ ฉันมีเรื่องสำคัญจริงๆ”
สาวใช้ส่ายหน้าพรืดทันที
“ไม่ได้หรอกค่ะ นายน้อยหวงห้องทำงานมากค่ะ พวกสาวใช้จะเข้าไปทำความสะอาดได้ก็ยังต้องทำตอนที่เธออยู่เลย แล้วยิ่งมาเกิดเรื่องที่พ่อของคุณเข้าไปขโมยเพชรสีทองในห้องทำงานเธอด้วยแล้ว นายน้อยก็ยิ่งระวังตัวเพิ่มขึ้นหลายเท่า”
‘จนมาถึงตอนนี้หล่อนยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อของตัวเองเป็นขโมย แต่จากคำบอกเล่าของคนที่นี่ก็ทำให้หล่อนเริ่มเชื่อมากขึ้นแล้วล่ะ’
“แต่ฉันต้องไปจริงๆ นะ ต้องพบกันเขา ถ้าเธอไม่พาฉันไป ฉันก็คงต้องหาเอง”
“แม้คฤหาสน์หลังนี้จะเล็กกว่าอาณาจักรซีร์ยานอฟที่กรุงมอสโกมาก แต่ยังไงคุณก็หานายน้อยไม่พบหรอกค่ะ ห้องหับที่นี่มีมากมาย”
สีหน้าผิดหวังของยาหยีทำให้สาวใช้วัยรุ่นอดสงสารไม่ได้ แต่ก็ยังไม่คิดจะช่วยอยู่ดี
“กลับไปรอที่ห้องนอนเถอะค่ะ รับรองว่าคืนนี้นายน้อยต้องไปหาคุณแน่ๆ เพราะท่าทางนายน้อยดูจะหลงใหลคุณมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่พวกเราเคยเห็นมาเลย”
รู้ว่าควรจะเชื่อคำพูดของสาวใช้ แต่หล่อนทนรอให้ถึงเย็นนี้ไม่ได้หรอก แค่ทนต่อไปอีกสักชั่วโมงเดียวก็อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว
“ก็ได้…เธอไม่ต้องพาฉันไปก็ได้ แต่บอกหน่อยได้ไหมว่าห้องทำงานของคุณคอร์เนลอยู่ส่วนไหนของคฤหาสน์หลังนี้ นะบอกหน่อยเถอะ”
ยาหยีได้ยินเสียงถอนใจเบาๆ จากปากของคู่สนทนา ก่อนที่สิ่งที่ตัวเองอยากรู้จะหลุดรอดตามติดออกมา
“ทิศเหนือค่ะ อยู่ใกล้ๆ กับระเบียงไม้ที่มองเห็นสระว่ายน้ำ คุณต้องเจอประตูกระจกก่อน เปิดมันออกแล้วเลี้ยวซ้าย หนูบอกได้แค่นี้แหละค่ะ”
“แค่นี้ก็ขอบใจมากแล้วล่ะจ้ะ”
คนพูดระบายยิ้มพึงพอใจออกมา ก่อนจะรีบย่ำเท้าเดินไปตามเส้นทางที่คู่สนทนาบอกมาคร่าวๆ ในทันที ทิ้งให้คนมองต้องส่ายศีรษะไปมาด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ มองเห็นหายนะของนายน้อยตัวเองขึ้นมารำไร
“นายน้อยดิ้นไม่หลุดแน่คราวนี้”
สาวใช้วัยรุ่นถอนใจออกมาแรงๆ ขณะเร้นกายหายเข้าไปในห้องนอนของคอร์เนลเพื่อทำความสะอาดตามหน้าที่ประจำของตัวเองทันที
YOU MAY ALSO LIKE
