“คุณก็จะได้มันทั้งหมด”

“ครับ ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”

ยามรีบตอบโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เซอร์เกระบายยิ้มกว้างออกมาด้วยความพึงพอใจ เงินนี่มันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ

“ดีมาก และจงทำเป็นคุ้นเคยกับนายน้อยของผมเอาไว้ซะ เพราะบางทีท่านอาจจะแวะเวียนมาที่หอพักแห่งนี้อีกหลายครั้ง”

“ครับผม…ขอเงินด้วยครับ” ยามบอกความต้องการของตัวเองออกไป พร้อมกับยื่นมือออกมาตรงหน้า

เซอร์เกยิ้มบางๆ ก่อนจะหย่อนเงินใส่มือของคู่สนทนา

“หลายหมื่นเชียวนะเนี่ย”

ยามวัยกลางคนยิ้มกว้างด้วยความปลาบปลื้มใจ

“ขอบคุณมากครับ ผมรับรองว่าจะอำนวยความสะดวกให้กับนายน้อยของคุณอย่างเต็มที่”

เซอร์เกหันมองหลานชายนิดหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ

“ไม่มีอะไรหรอก แค่เป็นห่วงนายน้อยเท่านั้นเอง”

อีวานรู้ทันทีว่าน้าชายกำลังห่วงคอร์เนลเรื่องอะไร

“ผมเองก็เป็นห่วงนะครับน้าเซอร์เก นายน้อยไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ตั้งแต่บุกเข้าไปอาละวาดถึงห้องเรียนของนักศึกษา แถมยังติดสินบนเพื่อให้ตัวเองขึ้นไปบนหอหญิงได้อีก ผมว่านายน้อยของเรากำลังมีความรักเสียแล้วล่ะ”

คำพูดของอีวานมีผลทำให้สีหน้าของเซอร์เกเครียดเคร่งขึ้นในพริบตา

“มันอันตรายมากเหลือเกิน หากนายน้อยเกิดติดอกติดใจลูกสาวของนายยอดชายเข้าจริงๆ หายนะลูกใหญ่คงจะตามมาในไม่ช้านี้แหละ”

“ผมว่านายยอดชายไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกครับ แต่พวกเซอร์คอฟกับเคอร์ซาคอฟมากกว่าที่น่ากลัว พวกนั้นจ้องจะเล่นงานนายน้อยของเราตลอดเวลา พวกมาเฟียสิ้นคิด…” อีวานสบถออกมาด้วยความไม่ชอบใจ

“ก็มีแต่พวกรุ่นปู่รุ่นพ่อของพวกเซอร์คอฟกับเคอร์ซาคอฟเท่านั้นแหละที่ยังเห็นว่าการเป็นมาเฟียแบบผิดกฎหมายนั้นเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง พวกรุ่นลูกอย่างคุณดินิย่าร์และคุณจัสตินไม่น่าจะเห็นดีเห็นงามไปด้วยเลย ติดแต่ที่ยังไม่ได้เข้าไปบริหารงานเต็มตัวเท่านั้น” เซอร์เกนำคำพูดของคอร์เนลที่เคยพูดกับตนเองไว้มาใช้อธิบายให้กับหลานชายฟัง

“แต่ก็ยังไว้ใจไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ…” อีวานยังบ่นพึมพำไม่เลิก

เซอร์เกได้ยินก็ทอดถอนใจออกมายาวเฟื้อย ภาวนาให้นายน้อยของตัวเองแค่หลงใหลยาหยีชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้นพอ