เค้นเสียงสาปแช่งคนตัวโตที่ตอนนี้กำลังซ่อนตัวเองในชุดเสื้อคลุมตัวใหญ่ด้วยความเจ็บแค้น กลีบปากสาวสั่นระริกด้วยโทสะ ความเสียใจกระแทกกระทั้นอยู่ภายในอกอย่างรุนแรง

ไม่ใช่แค่คอร์เนลไม่เห็นค่าพรหมจารีของหล่อนเท่านั้น แต่ยังเหยียบย่ำมันอย่างไม่ไยดีด้วยฝ่าเท้าของเขาอย่างโหดเหี้ยม หล่อนจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายที่ปล้นความสาวของหล่อนคนนี้เด็ดขาด จะไม่มีวันให้อภัย!

ร่ำร้องบอกตัวเองอยู่ภายในอกราวกับคนเป็นบ้า พยายามเกลียดผู้ชายที่ยืนยิ้มเหยียดหยันให้ตรงหน้าอย่างสุดความสามารถ แต่…หล่อนทำไม่ได้ หล่อนเกลียดคอร์เนลไม่ลง เขาหล่อ หล่ออย่างร้ายกาจ และที่สำคัญเขาคือผู้ชายคนแรกของหล่อน

“ฉันเกลียดคุณ…”

แทนที่เขาจะสะทกสะท้าน แต่คนตัวโตกลับหัวเราะร่วนออกมาด้วยความขบขันซะงั้น ทั้งๆ ที่รอบกายของหล่อนกับเขาแสนจะตึงเครียด

“ขอบคุณที่พูดคำนี้ออกมา” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโอหัง “เพราะผมก็ไม่ต้องการให้คุณมารักผมสักนิด!”

ใบหน้างามร้อนผ่าวราวกับถูกลนด้วยเปลวไฟ เจ็บลึกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ เลือดไหลซึมท่วมท้นอยู่ในอก ผู้ชายคนนี้เหี้ยมโหดและแสนอำมหิตยิ่งนัก หล่อนคงไม่มีทางเอาชนะได้ หากเขาไม่เป็นฝ่ายยอมรับความพ่ายแพ้นั้นเสียเอง

“หวังว่าคงไม่แต่งตัวนานเกินกว่าเวลาที่ผมกำหนดนะครับคุณผู้หญิง เพราะไม่อย่างนั้นผมจะทำให้คุณนั่งไม่ได้ไปหลายวันทีเดียว”

มือใหญ่กระชับสาบเสื้อคลุมเนื้อดีสีน้ำตาลเข้มให้แน่นขึ้น ขณะหมุนตัวหันหลังให้กับหล่อน หญิงสาวเป่าปากด้วยความโล่งอกเมื่อสำนึกได้ว่าตัวเองกำลังจะได้อยู่เพียงลำพัง แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อคอร์เนลหมุนตัวกลับมาอีก

“แล้วอย่าคิดล่ะว่าตัวเองหมดภาระแล้ว”

“คุณหมายความว่ายังไง?” ร้องถามออกไปด้วยกระแสเสียงสั่นระริก ดวงตากลมโตเบิกกว้างจ้องมองคนตัวโตที่ตอนนี้ขยับเข้ามาใกล้กว่าเคยนิ่ง ความหวาดหวั่นอัดแน่นอยู่ในสายตาหวานฉ่ำคู่นั้นอย่างมหาศาล

“อ๊ะๆ อย่าคิดเชียวนะว่าผมจะใช้บริการคุณเป็นเดือนๆ เพราะแค่อาทิตย์เดียวก็คงจะเบื่อเต็มทนแล้วล่ะ”

“คนสารเลว!”

คอร์เนลยักไหล่อย่างไม่แยแส พลางหมุนตัวเดินลิ่วๆ ตรงไปที่ประตูห้องนอน มือใหญ่กระชากมันออกแรงๆ ก่อนจะก้าวออกไปด้วยท่าทางสง่างาม ไม่คิดจะสนใจกับคำสาปแช่งที่ยาหยีตะโกนไล่หลังตามมาเลยแม้แต่นิด

ให้หล่อนด่าเขาต่อไปเถอะ แล้วเขานี่แหละจะทำให้หล่อนเปลี่ยนคำด่าพวกนั้นเป็นคำอ้อนวอนขอให้เขาครอบครองหล่อนแทนในเซ็กส์ร้อนๆ ที่จะมีกันในครั้งหน้า

แล้วครั้งหน้ามันเมื่อไรกันนะ? สองวัน หรือสามวัน หรือว่าจะปล่อยให้นานเป็นอาทิตย์ดี ไม่ล่ะ เขารอนานเป็นอาทิตย์ไม่ได้หรอก แค่รอให้ถึงคืนพรุ่งนี้เขาก็ทำท่าจะย่ำแย่อยู่แล้ว ยาหยีฝังแน่นอยู่ในสายเลือดของเขาเสียแล้วล่ะตอนนี้

กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกด้วยความเดือดดาล ขณะเรือนกายใหญ่ที่มีเพียงเสื้อคลุมราคาแพงตัวเดียวสวมทับอยู่ตรงไปยังระเบียงที่เป็นทางเชื่อมลงไปสู่สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านข้างของตัวคฤหาสน์

ตูม!

ละอองน้ำกระเซ็นอย่างรุนแรงเมื่อมันกลืนร่างของคอร์เนลลงไปในนั้น ชายหนุ่มดำผุดดำว่ายอยู่ในวารีอย่างบ้าคลั่ง ช่วงแขนทรงพลังจ้วงใส่ผิวน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาต้องการให้พลังงานที่มันดูจะมีเหลือเฟือเสียเหลือเกินในขณะนี้เหือดหายไปให้หมด จะได้ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีกะจิตกะใจที่จะคิดเมกเลิฟซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับยาหยีอีก

แต่…แม้แต่น้ำเย็นเฉียบในสระว่ายน้ำใหญ่ตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะดับไฟร้อนๆ ที่โจมตีหน้าขากำยำของตัวเองลงได้เลยแม้แต่นิดเดียว

ระยำ!

คอร์เนลสบถแล้วสบถอีกด้วยความเดือดดาล ทำไมนะ ทำไมเขาถึงไม่สามารถสลัดแม่สาวน้อยคนสวยที่พึ่งถูกเขาพร่าผลาญพรหมจรรย์ไปสดๆ ร้อนๆ จากสมองได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว เจ้าหล่อนฝังแน่น จมลึกอยู่ในก้นบึ้งของความนึกคิดราวกับเป็นตุ๊กแกยังไงยังงั้น

“ก็แค่ของใหม่ ของสด…แค่นั้น”

หนุ่มหล่อร้องบอกตัวเองอยู่ภายในใจอย่างดุเดือด ขณะจ้วงลำแขนแหวกว่ายสายน้ำเย็นยะเยือกนั้นต่อไปรอบแล้วรอบเล่าอย่างไม่ยอมแม้แต่จะหยุดพักหายใจ