คอร์เนลกระโดดลงไปยืนอยู่ข้างเตียง ความไร้เดียงสาของเจ้าหล่อนทำให้เขาอยากจะให้เวลาหล่อนอีกสักนิด แต่ดูเหมือนว่าแม่คุณจะไม่ได้ต้องการมันเลยแม้แต่น้อย ก็ดูสิ ร่างงามแอ่นสูงจนเขาเห็นในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากจะมอง ลมหายใจของเขาค้างเติ่งทันที จากที่คิดจะเดินหนีออกไปจากห้องนอน ตอนนี้ชายหนุ่มกลับกระชากเสื้อผ้าของตัวเองออกไปจากกายกำยำแทน

เนื้อตัวหนุ่มเปลือยเปล่า ผิวสีน้ำผึ้งเรียบตึงไปทั่วทั้งเรือนกาย ยาหยีอ้างปากค้างกับความสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของผู้ชายตรงหน้า ทุกส่วนสัดล้วนงดงามดุจชายชาตรี หัวไหล่กว้างบึกบึน ลำแขนกำยำดูทรงพลัง แผงอกที่ดกดำไปด้วยไรขนหยิกหยอยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมัดงาม หน้าท้องที่แข็งยิ่งกว่าไม้กระดาน และต่ำไปกว่านั้น…

สาวน้อยหน้าแดงก่ำ หลับตาปี๋ คนตัวโตที่ยืนอยู่หัวเราะเบาๆ ในลำคอขณะก้าวขึ้นมาบนเตียงนอน กลิ่นไอแห่งความต้องการพุ่งโชยอย่างรุนแรง และเขาก็ทาบทับลงมาหา กายเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่บดอัดเคล้ากันอย่างแนบแน่นจนยาหยีรับรู้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของชายหนุ่ม

“ผมกำลังจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ…”

เสียงเขาดังขึ้นที่ข้างใบหู ชายหนุ่มก้มลงมาจูบปากอิ่มของหล่อนอีกครั้ง จากนั้นก็พรมจูบต่ำลงไปตามซอกคอ เนินอก หยุดหยอกเย้ากับปลายถันงามทั้งสองข้างจนพออกพอใจ จึงเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปจูบเลียที่หน้าท้องแบนเรียบที่เจ้าของหดเกร็งรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ยาหยีกรีดร้องออกมาด้วยความรัญจวนที่สุดในชีวิต

“คอร์เนล…ได้โปรด…คอร์เนล…”

เมื่อหลังคาโลกถล่มลงมาใส่ศีรษะ ร่างงามบิดเกร็ง ช่องท้องร้อนผ่าวราวกับถูกสุมด้วยกองไฟ ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนค่อยๆ ขยับเข้ามาหาอย่างช้าๆ

“เย็นเข้าไว้ยาหยี”

‘เย็นเข้าไว้เหรอ? มันจะเย็นลงได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขายังไม่ยอมหยุดทรมานหล่อนด้วยความช่ำชองของบุรุษเพศเลยแม้แต่นิดเดียว’ หญิงสาวร้องคราง ดิ้นสะบัดอย่างรุนแรง

“คอร์เนล…”

ความสุขกระจายอาบไล้ร่างงามราวกับพายุคลั่ง สาวน้อยสะอื้นเรียกชื่อคนตัวโตครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาของหล่อนพร่างพราวไปด้วยดวงดาวนับร้อยนับพันดวง ร่างสาวลอยสูงขึ้น ก่อนที่ความสุขล้ำจะระเบิดตูมเข้าใส่หน้าอย่างรุนแรง มันรุนแรงเสียจนหล่อนแทบหมดสติ

“โอ้…”

อุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้สัมผัส หญิงสาวปรือตาขึ้นมองคนตัวโตที่ตอนนี้เลื่อนตัวขึ้นมาชะโงกอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ ชายหนุ่มระบายยิ้มกว้างออกมา ภูมิใจนักที่เขาสามารถทำให้แม่สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างยาหยีหลงใหลกับสัมผัสสวาทของตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้น

ในที่สุดเพลิงปรารถนาที่โหมใส่อย่างบ้าคลั่งก็กลืนกินฟางเส้นสุดท้ายแห่งการควบคุมตัวเองของคอร์เนลจนหมดสิ้น มันขาดสะบั้นลงทันทีเมื่อฝ่ามือนุ่มๆ เลื่อนขึ้นมาลูบไล้แผงอกและสะกิดหัวนมเล็กๆ ของเขาอย่างซุกซน

‘ให้ตายเถอะ เขาทนไม่ไหวแล้ว’

มือใหญ่ตรึงบั้นท้ายงามงอนที่ส่ายไปมากับที่นอนเอาไว้ด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว จากนั้นก็ก้มลงหาร่างอวบงามด้วยท่าทางของพรานนักล่า หญิงสาวระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ รอคอยกับสิ่งที่ผู้ชายที่คุกเข่าอยู่ระหว่างขาจะมอบให้

‘มันจะต้องสวยงาม จะต้องสดสวยยิ่งกว่าสิ่งที่หล่อนพึ่งได้พบเจออย่างแน่นอน’ ยาหยีคิดอย่างคาดหวัง หลับตาพริ้มเมื่อคอร์เนลเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของ

“โอ๊ย! เจ็บ!” โลกหมุนคว้างหกคะเมนตีลังกาอย่างบ้าคลั่ง เสียงหวานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างกายเกร็งเขม็ง

“เจ็บค่ะ คอร์เนล…”

สาวน้อยสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจกับความเจ็บปวดที่เรียกได้ว่าเนื้อตัวแทบจะฉีกขาด มือบางที่ลูบไล้แผงอกกว้างอย่างหลงใหลเปลี่ยนมาเป็นผลักไสพัลวัน คนตัวโตกัดฟันแน่นกับความรัดรึงของหญิงสาวใต้ร่าง เขาชะงักหยุดนิ่งในทันทีที่ยาหยีร่ำร้องออกมา

ทั้งๆ ที่ระวังแล้วนะ แถมยังเดินหน้าอย่างเชื่องช้ากว่าทุกครั้งที่เคยมีเพศสัมพันธ์ แต่ทำไมยาหยียังเจ็บปวดอีกล่ะ เขาไม่ได้ป่าเถื่อนหรือรุนแรงเหมือนๆ กับที่ทำกับแม่สาวๆ คนอื่นยามสนุกกันบนเตียงเลยด้วยซ้ำ

ก็เพราะหล่อนบริสุทธิ์ยังไงล่ะ

เสียงหนึ่งในสมองร้องตอบมา และมันก็ทำให้เนื้อตัวหนุ่มพองโต ความหวงแหนที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมีอยู่ในกายอาบไล้เรือนร่างจำนวนมหาศาล ชายหนุ่มก้มลงมองแม่สาวน้อยที่กำลังร้องไห้อย่างรู้สึกเจ็บปวดด้วยสายตาแปลกใจ

หล่อนทำให้เขารู้สึกหวงแหนได้ยังไงกันนะ ความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เขาไม่เคยรู้สึกหวงแหนอยากเป็นเจ้าของผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต แต่ทำไมกับยาหยี เขาถึงมีความรู้สึกว่าอยากจะเก็บเจ้าหล่อนเอาไว้คนเดียวนะ

คอร์เนลสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ และร้องบอกตัวเองว่าตอนนี้ไม่ควรจะสนใจหรือคิดอะไรอีกแล้ว นอกจากตักตวงความหวานฉ่ำของผู้หญิงใต้ร่างให้อิ่มเอม และจากนั้นก็รีบเฉดหัวของหล่อนไปให้พ้นหูพ้นตา

“ผมระวังแล้ว…” เขาก้มลงจูบซับน้ำตาให้กับยาหยีด้วยความอ่อนโยนอย่างไม่รู้ตัว “แต่คุณตัวเล็กกว่าผมมากเหลือเกิน แถมยังเป็นครั้งแรกอีก”

คำพูดเปิดเผยของชายที่ทาบทับอยู่บนร่างทำให้ยาหยีถึงกับหน้าแดงก่ำ พยายามอดทนกับความเจ็บแปลบแกมอึดอัดชวนหายใจไม่ออกที่คนตัวโตบันดาลให้มันเกิดขึ้นกับร่างกายของหล่อน

“แต่ผมหยุดไม่ได้…”