เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย - ตอนที่ 1

นายน้อยของเขาเดินงุ่นง่านด้วยโทสะแรงกล้า ก็น่าจะโมโหอยู่หรอก เพราะตั้งแต่เกิดมาคอร์เนลยังไม่เคยถูกลูบคมแบบนี้มาก่อนเลยนี่นา และสิ่งที่เจ้าหมอนั่นขโมยไปนั้นเป็นเพชรสีทองน้ำงามที่แทบจะเรียกว่าหายากที่สุดในโลกก็ว่าได้ คอร์เนลรักมันมากพอๆ กับความรักที่มีต่อน้องสาวคนสวยของตัวเองนั่นแหละ

“ผมไปตามแล้วครับ แต่หามันไม่เจอ คาดว่าพวกเซอร์คอฟอาจจะให้ความช่วยเหลือก็เป็นไปได้ครับ เพราะเพชรสีทองนั้นเป็นสิ่งที่ตระกูลใหญ่ๆ ทั้งหลายต้องการครอบครองเช่นกัน โดยเฉพาะพวกเซอร์คอฟ”

คิ้วดกดำที่ยาวขนานไปกับดวงตาคมกริบสีเขียวมรกตเลิกขึ้นน้อยๆ

“นายกำลังสงสัยดินิย่าร์อย่างนั้นหรือ?”

“ถึงแม้นายน้อยกับคุณดีนจะไม่เคยผิดใจกัน แต่ใครๆ ก็รู้ว่าเพชรสีทองนั้นหายากมาก และพวกเซอร์คอฟก็คิดเสมอว่าเพชรสีทองนั้นเป็นของต้นตระกูลตัวเอง และนายหญิงแห่งซีร์ยานอฟใช้วิธีสกปรกแย่งมันมา”

คอร์เนลไม่พูดอะไรออกมาอีก ขณะเพ่งมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ทางทิศตะวันออกของห้องทำงานส่วนตัวในคฤหาสน์ซีร์ยานอฟ

เซอร์เกมองร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งของเจ้านายด้วยความชื่นชม คอร์เนลเป็นสุดยอดของผู้ชายที่ผู้หญิงทั้งโลกฝันหา จึงไม่แปลกที่ผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันคนจะมาต่อแถวกันเพื่อให้นายน้อยของเขาเลือกขึ้นเตียง แม้ความสัมพันธ์จะชั่วข้ามคืน แต่แม่ผู้หญิงพวกนั้นก็ยังยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ขึ้นไปอยู่บนเตียงของคอร์เนล

แน่นอน นายน้อยของเขาจ่ายหนักกับการซื้อสัมพันธ์ทางกายแบบนี้ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ไม่มีผู้หญิงคนใดสร้างความประทับใจให้กับคอร์เนลจนถูกเรียกใช้ซ้ำได้เลยแม้แต่คนเดียว ทุกคนถูกปลดระวางเพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้น แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจนักหรอก เพราะนายน้อยของเขานั้นไม่เคยเห็นผู้หญิงอยู่ในสายตามาก่อน สมองที่ฉลาดจนน่านับถือของคอร์เนลนั้นมีแต่เรื่องงานเพียงอย่างเดียว ผู้หญิงไม่มีประโยชน์ต่อนายน้อยเลยหากไม่ได้อยู่บนเตียง

“ฉันต้องการข้อมูลของไอ้ยอดชายทั้งหมด”

เสียงกระด้างของผู้ชายที่ยืนนิ่งอยู่ที่ริมหน้าต่างหยุดความคิดทุกอย่างของเซอร์เกลงในทันที คนสนิทวัยเฉียดห้าสิบก้มหน้ารับคำสั่ง

“ครับนายน้อย”

เซอร์เกรับคำสั่ง ก่อนจะรีบกดโทรศัพท์มือถือหาหลานชายของตัวเองที่คอร์เนลใจดีรับเข้ามาทำงานด้วยอย่างรีบร้อน

คอร์เนลก่นด่าตัวเองภายในใจด้วยความเจ็บแค้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนฉลาดอย่างเขาจะถูกลูบคมโดยไอ้โจรกระจอกไร้การศึกษาคนนี้ ให้ตายเถอะ เขาอยากจะหักคอไอ้ยอดชายนัก!

แฟ้มเอกสารถูกปิดลงก่อนจะถูกโยนลงไปกองกับพื้นพรมอย่างรุนแรง กรามแกร่งสีเขียวครึ้มของคอร์เนลบดกันแทบละเอียด ดวงตาสีเขียวดุจมรกตเรืองวาวด้วยแรงโทสะ

“ฉันต้องการไปเมืองไทย เร็วที่สุด!”

“ไปเมืองไทยหรือครับนายน้อย” เซอร์เกร้องถามด้วยความตกใจ ไม่อยากให้สิ่งที่ตัวเองคิดเป็นจริงขึ้นมาเลย

“นายน้อยคงไม่ได้คิดจะ…”

“ไม่ต้องถามว่าฉันจะไปทำไม นายไปจัดการเตรียมเครื่องบินส่วนตัวให้ฉันก็แล้วกัน ฉันต้องการไปกรุงเทพฯ เดี๋ยวนี้”

คอร์เนลคำรามออกมาเสียงดุดัน ใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพบุตรแดงก่ำด้วยแรงโทสะ ต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหา เขาก็จะต้องหาไอ้ระยำนั่นให้พบ และจัดการฝังมันทั้งเป็นด้วยมือของเขาเอง

“ครับนายน้อย”

เซอร์เกไม่มีทางเลือกที่จะไม่ทำตามคำสั่งของคอร์เนล เขาถอยออกไปจากห้องทำงานของนายน้อยอย่างรวดเร็วโดยไม่คิดจะรอให้เจ้าของห้องไล่ซ้ำอีกครั้ง แม้ทุกย่างก้าวจะอัดแน่นไปด้วยความวิตกกังวลกับวิธีที่นายน้อยของตัวเองกำลังจะงัดขึ้นมาใช้เพื่อบีบบังคับนายยอดชายให้ยอมจำนนมากแค่ไหนก็ตาม แต่ข้ารับใช้แบบเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเอ่ยทักท้วงใดๆ นอกจากก้มหน้าทำตามคำสั่งของผู้มีบุญคุณท่วมหัวเพียงอย่างเดียว

ประตูไม้แกะสลักถูกปิดลงเบาๆ พร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่ของคอร์เนลที่เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีดำหนังแท้ราคาแพงระยับหลังโต๊ะทำงานของตัวเอง

“ในเมื่อแกใช้วิธีสกปรกกับฉัน…”

คำพูดที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยได้รูปน่าจูบของคอร์เนลนั้นอัดแน่นไปด้วยความเดือดดาล

“ฉันก็จะไม่ใช้วิธีสะอาดกับแกเหมือนกัน”

นัยน์ตาสีเขียวดุจมรกตของนักธุรกิจที่ได้ขึ้นชื่อว่าทรงอิทธิพลที่สุดในมอสโกอัดแน่นไปด้วยความเหี้ยมโหด และแน่นอนว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้ศัตรูของตัวเองลอยนวลอย่างมีความสุขได้นานเกินเจ็ดวันอย่างแน่นอน