เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 165 คนรักของเขาอยู่ข้างๆเขาตลอด
บทที่ 165 คนรักของเขาอยู่ข้างๆเขาตลอด
พ่อบ้านขมวดคิ้วขึ้น
รูปพวกนั้นเขาปะติดปะต่อออกมาอย่างยากลำบากนะ จะให้ทิ้งก็ทิ้งได้ยังไง?
เขายังดื้อรั้นพูดว่า “คุณชาย ผมไปเอามาแค่ครู่เดียว”
พูดจบ ไม่รอให้จี้จิ่งเชินตอบโต้อีกครั้ง หันหลังวิ่งออกไปข้างนอก
ผ่านไปสักพัก เขาก็ถือรูปมาสองใบ เดินเข้าห้องหนังสือของจี้จิ่งเชินอย่างระมัดระวัง
วางรูปทั้งสองใบไว้บนโต๊ะหนังสืออย่างระวัง
“คุณผู้ชาย คุณดูสิครับ นี่ก็คือรูปสองใบนั้นที่ผมปะติดปะต่อออกมา”
แต่ว่าจี้จิ่งเชินยังไงก็ไม่ยอมเงยหน้า สายตาของเขามองแต่สัญญาที่ถืออยู่ในมือ
พ่อบ้านแอบๆแหงนไปดู สังเกตเห็นสัญญานั้นถือกลับหัวอยู่!
จี้จิ่งเชินไม่ได้ดูสัญญาเลยสักนิดเดียว
แน่นอนว่า เขารู้อยู่แล้วว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!
พ่อบ้านรีบตักเตือนว่า “คุณผู้ชาย คุณให้คุณเวินจากไปไม่ได้ ในเรื่องนี้ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดแน่ๆ”
จี้จิ่งเชินได้ยินคำพูดของเขาแล้ว เงยหน้าขึ้นมานิดๆ
กำลังจะเอ่ยปาก ตากลับจ้องอยู่ที่รูปสองใบนั้นที่วางบนโต๊ะ
ตัวของเขาก็ตกตะลึง!
“นี่คืออะไร?”
จี้จิ่งเชินถามขึ้นมากะทันหัน น้ำเสียงสูงขึ้นมาระดับหนึ่งโดยไม่รู้ตัว
พ่อบ้านที่กำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้คุณผู้ชายกลับไปหาเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับมาอีกครั้ง แต่มาตกใจเมื่อได้ยินคำถามของเขา จึงรีบเงยหน้าขึ้น
เห็นแต่จี้จิ่งเชินกำลังถือรูปสองใบนั้นอยู่ในมือ วางไว้ในอุ้งมือ
รูปนี้ถูกตัดจนเล็กมากๆ พ่อบ้านใช้เวลานานมาก กว่าจะปะติดปะต่อกลับมาดังเดิมทั้งสองใบ
ถึงแม้ด้านหลังของรูปจะใช้เทปกาวติดอยู่ แต่มันขยับเมื่อเคลื่อนไหว รู้สึกเหมือนจะขาดออกจากกันได้ตลอดเวลา
จี้จิ่งเชินจับไว้ในอุ้งมืออย่างระมัดระวัง มองรูปที่อยู่ตรงหน้า เหมือนถือกระจกที่กำลังจะแตกกระจายอย่างนั้น
“นี่คืออะไร?”
รอพ่อบ้านตอบไม่ไหว เขาก็ถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยเสียงที่แหบ
พ่อบ้านตกตะลึงจนอึ้งไปพักหนึ่ง รีบตอบว่า “นี่เป็นรูปก่อนหน้านั้นที่คุณผู้ชายเอาให้ผมไปติดรวมกัน ผมหาจากข้างในนั้นได้สองใบที่สภาพสมบูรณ์กว่าแล้วติดรวมกันออกมา”
สองมือของจี้จิ่งเชินสั่นนิดๆ
“รูปที่เอาออกมาจากในห้องของเวินเที๋ยนเที๋ยน?”
พ่อบ้านพยักหน้า
“ใช่ครับ คุณเอาให้ผมเองด้วย”
“ไม่มีทาง!” จี้จิ่งเชินกลับปฏิเสธกะทันหัน!
พ่อบ้านมองหน้าของเขาอย่างประหลาดใจ ไม่รู้ว่าจี้จิ่งเชินกำลังพูดถึงอะไรอยู่
แต่ว่าในปากจี้จิ่งเชินก็ยังพูดเองเออเอง
“ไม่มีทางเป็นเธอ! ไม่มีทาง…..”
พ่อบ้านก็แหงนหน้าไปดูด้วย
ในรูปสองใบนั้น ใบแรกคือเด็กผู้หญิงสองคน
เด็กหญิงคนหนึ่งกำลังหวีผมให้เด็กผู้หญิงอีกคนด้านหน้าที่มีทรงผมจุกสองข้าง กำลังยิ้มอย่างมีความสุขมาก
เด็กผู้หญิงที่ถูกดึงผมอยู่ด้านหน้านั้นในตาเต็มไปด้วยน้ำตา
รูปใบนี้ก่อนหน้านั้นเขาก็เคยเอาให้จี้จิ่งเชินดูแล้ว ไม่มีอะไรไม่เหมือนกัน
ที่ต่างกันคือ ครั้งนี้เขาได้ติดภาพพื้นหลังขึ้นมาด้วย
และพื้นหลังที่พวกเขาถ่ายภาพคือ บ้านเด็กกำพร้าที่หนึ่ง
ข้างๆบ้านเด็กกำพร้า มีป้ายไม่ค่อยใหญ่ติดตั้งอยู่ ดูแล้วยังเก่าๆหน่อย
รูปไม่ค่อยคมชัด แต่ก็สามารถเห็นตัวหนังสือได้ชัดเจน
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซี
พ่อบ้านอึ้งไปสักพัก สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซี?
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ก่อนหน้านั้นถูกเผาไม่ใช่หรือ?
และเขายังจำได้ ในตอนที่คุณผู้ชายยังเด็กอยู่เคยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่นี่หนึ่งเดือน เหมือนจะเป็นชื่อนี้
คนที่คุณผู้ชายหามาตลอด ก็คือเด็กผู้หญิงที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้
หรือนี่มันจะมีอะไรสัมพันธ์กัน?
เขาโมโหจนหันไปดูอีกรูปหนึ่ง
ในรูปก็ยังเป็นหญิงสองคน มองจากภายนอกแล้ว เหมือนคนที่อยู่ในรูปใบแรก
แต่ว่าทั้งสองคนโตขึ้นมาหน่อย ใส่ชุดนักเรียน โครงหน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนไป สามารถดูออกว่าเป็นรูปร่างที่เติบโตแล้ว
ดูออกได้อย่างชัดเจนมาก เด็กผู้หญิงที่มัดหัวจุกสองข้างคนนั้นตอนนี้เปียกไปหมดทั้งตัว ในตาเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ก็กลั้นไว้ไม่ยอมให้มันไหลลงมา
ในที่ที่ไม่ไกลจากที่เธอยืนอยู่นั้น มีเด็กผู้หญิงอีกคนยกมือขึ้นมา ทำมือเป็นรูปตัวvใส่หน้ากล้อง
พ่อบ้านดูยังไงก็รู้สึกว่าสองคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่คุ้นตามาก
เขาดูไปดูมาอย่างละเอียด ลืมตาขึ้นมาโตๆ
นี่มัน…..นี่คือคุณเวินไม่ใช่เหรอ?
และอีกคนหนึ่ง คือเจียงหยู่เทียน!
เด็กผู้หญิงที่ตัวเปียกทั้งตัวในรูปนั้น หน้าตาคล้ายๆเวินเที๋ยนเที๋ยน
และอีกคนที่อยู่ด้านหลัง เด็กผู้หญิงที่ยิ้มอย่างได้ใจเหมือนเจียงหยู่เทียนไม่มีผิด!
เขาเอารูปทั้งสองใบมาเปรียบเทียบกันแล้ว มันชัดเจนมาก เด็กผู้หญิงที่มันหัวจุกสองข้างก็คือเวินเที๋ยนเที๋ยน และเจียงหยู่เทียนก็คือเด็กผู้หญิงที่ดึงผมคนอื่น
พ่อบ้านดูแล้ว อดใจไม่ไหวบ่นออกมาว่า “คุณเจียงทำไมชอบรังแกคุณเวินตั้งแต่เด็ก?”
แค่คำพูดประโยคเดียว ก็ทำให้จิ่งเชินอึ้งไปทั้งตัวทันที
เขาเงยหน้าขึ้นทันที มองไปที่พ่อบ้าน เอารูปที่เด็กผู้หญิงสองคนนั้นถ่ายคู่กันตรงหน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าวางลงตรงหน้าของพ่อบ้าน
แววตาของจี้จิ่งเชินจ้องเขาอย่างไม่กะพริบตา ไม่เคยตั้งใจอย่างนี้มาก่อน
“คุณบอกผมที ในนี้ใครคือเวินเที๋ยนเที๋ยน?”
พ่อบ้านเอามาดูอย่างละเอียดสักพัก
สองรูปนี้ถ้าหยิบมาดูแค่ใบเดียวจะดูไม่ออกเลยสักนิดเดียว ว่าใครเป็นใคร เด็กๆในตอนอายุน้อยๆหน้าตาจะคล้ายกัน
แต่ถ้าเอารูปที่พวกเขาใส่ชุดนักเรียนมาเปรียบเทียบแล้ว ก็จะชัดเจนดูออกได้เลย
พ่อบ้านชี้เด็กผู้หญิงที่มัดผมจุกสองข้างและกำลังร้องไห้คนนั้น พูดว่า “คนนี้คือคุณเวิน”
แล้วก็ชี้เด็กผู้หญิงอีกหนึ่งคน
“นี่ก็คือ…..”
ยังพูดไม่ทันจบ จี้จิ่งเชินก็รีบลุกขึ้นมา
“ไม่ใช่! นี่คือเทียนเทียน!”
พ่อบ้านยิ่งไม่เข้าใจ
“ใช่ นี่ก็คือคุณเวินครับ”
จี้จิ่งเชินถือรูปทั้งสองใบนั้น เดินไปเดินมา เหมือนผีสิงอย่างนั้น
“ไม่ใช่เธอ เป็นเธอได้ยังไง?”
“ผมทำอะไรลงไป?”
พ่อบ้านมองหน้าจี้จิ่งเชินด้วยความกังวล
“คุณผู้ชาย คุณเป็นอะไรเหรอครับ?”
จี้จิ่งเชินหยุดเดินทันที
“ผมฟังชื่อของเธอผิด ผมดูเธอผิดคน ที่แท้เธออยู่ข้างๆผมมาตลอด”
“ผิดแล้ว ผิดแล้ว”
เขารีบร้อนเดินออกไปข้างนอก ไม่สนพ่อบ้านที่เรียกอยู่ ขึ้นรถไปและเหยียบคันเร่ง เสียงรถดังบึ้มพุ่งออกไป
ในสมอง มีแต่ภาพของเวินเที๋ยนเที๋ยนและ “เทียนเทียน” สลับซับซ้อนไปมา
——เธอชื่ออะไร? ฉันชื่อเทียนเทียน
“จี้จิ่งเชิน ที่จริงฉันยังมีชื่ออีกชื่อหนึ่ง เพื่อนสนิทของฉัน เรียกฉันว่าเที๋ยนเที๋ยนทุกคน…..”
——พี่จิ่งคะ ต้องยิ้มเยอะๆถึงจะมีคนชอบเยอะๆนะ แต่ถึงแม้พี่จิ่งจะไม่ชอบยิ้ม เทียนเทียนก็ชอบ…..
“จี้จิ่งเชิน ฉันเคยบอกคุณหรือยัง ฉันชอบคุณ?”
——พี่จิ่งคะ เทียนเทียนกลัวความมืด
“จี้จิ่งเชิน ฉันกลัวความมืด”
——ดีจังเลย พี่จิ่งหาครอบครัวของตัวเองเจอแล้ว เทียนเทียนก็อยากมีบ้านมาตลอด ต่อจากนี้พี่จิ่งยังจะมาเยี่ยมเทียนเทียนอีกไหมคะ?
“จี้จิ่งเชิน ฉันก็มีสิงที่ฉันอยากจะปกป้อง”
สิ่งที่เธออยากจะปกป้อง ก็คือสถานเลี้ยงดูเด็กกำพร้า!
ใช่คือเธอนั่นล่ะ!
“เทียนเทียน”ของเขา
คนรักของเขา
อยู่ข้างกายของเขาตลอดเวลา…..
YOU MAY ALSO LIKE
