เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 146 เรื่องเกิดขึ้นแล้ว
บทที่ 146 เรื่องเกิดขึ้นแล้ว
พ่อบ้านตามหลังเจี่ยงเนี่ยนเหยามา เพื่ออยากจะขัดขวางเธอเอาไว้ แต่กลับตามไม่ทันความเร็วของเธอ
“คุณหนูเจี่ยง กรุณาอย่าบุกเข้ามามั่ว ๆ!”
แต่เจี่ยงเนี่ยนเหยาเข้าหูสายทะลุหูขวา
เธอถลันเข้ามา แล้วพูดขึ้นเสียงดัง “ที่นี่เป็นที่ของฉัน! คฤหาสน์ของฉัน! ฉันต่างหากที่เป็นคุณผู้หญิงของที่นี่! ใครกล้าขวางฉัน!”
เธอปากไม่มีหูรูด พุ่งเข้ามา
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินประโยคนี้ของเธอ หน้าซีดขึ้นมาในทันที
คนอื่นไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ แต่เธอกลับชัดเจนเป็นอย่างมาก
ทำไมต้องเป็นวันนี้?
เธอก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย ยืนอยู่ข้างหลังจี้จิ่งเชิน
จี้จิ่งเชินได้ยินประโยคนี้ของเธอ ก็ขมวดคิ้ว
จากที่เขาดูเจี่ยงเนี่ยนเหยาเอาแต่กวนไม่มีเหตุมีผล
“พ่อบ้าน ส่งแขก!”
เขาออกคำสั่งด้วยเสียงเย็นชา
บอดี้การ์ดสองสามคนปรากฏตัวออกมา หิ้วปีกเธอออกไปข้างนอก
“ใครก็ไล่ฉันไม่ได้!”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาดิ้นรนอย่างแรง
จี้จิ่งเชินหันมามองเวินเที๋ยนเที๋ยน ความเย็นชาเมื่อสักครู่ที่อยู่ต่อหน้าเจี่ยงเนี่ยนเหยาหายไปในทันที ค่อย ๆ ถูกหลอมเป็นอย่างดี
“กินข้าวก่อนเถอะ ไม่รู้ว่าเธอจะให้ของขวัญอะไรกับฉัน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอ้าปาก กำลังจะพูด ทางด้านเจี่ยงเนี่ยนเหยาก็หัวเราะขึ้น
ทุกคนขมวดคิ้วมองไปทางเธอ
เจี่ยงเนี่ยนเหยาหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง
“จี้จิ่งเชิน คุณคิดว่าหล่อนคือภรรยาของคุณ?”
“คุณคิดว่าหล่อนแต่งงานกับคุณ?
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้ว มีแสงเย็นยะเยือกลึกในดวงตาของเขา
“โยนออกไป!”
บอดี้การ์ดสองสามคนงงงวย แต่เมื่อได้ยินคำสั่งของจี้จิ่งเชินก็ปฏิบัติตามอย่างรวดเร็ว
เจี่ยงเนี่ยนเหยาตบหน้าพวกเขา
“ฉันดูสิว่าใครมันกล้าแตะต้องฉัน? ฉันต่างหากคือคุณผู้หญิงของคฤหาสน์นี้!”
ทุกคนได้ยินคำพูดของเธอ ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้า คิดว่าเธอบ้าไปแล้ว
เจี่ยงเนี่ยนเหยาชี้หน้าไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
“เธอไม่ใช่คนของตระกูลเจี่ยง!”
“เธอไม่ใช่เจี่ยงเนี่ยนเหยา! ฉันต่างหากที่ใช่!”
เธอกรีดร้องให้ทุกคนสงบลงในทันที
เสียงของเธอยังอยู่ในอากาศ มันเหมือนโมเลกุลขนาดเล็กในอากาศกำลังสั่นไหว
แม้แต่เสียงเข็มตกฟื้นก็ยังได้ยิน
จี้จิ่งเชินยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น
เขาแอบกำมือแน่น ในใจค่อย ๆ เกิดความกลัวขึ้น
จิตใต้สำนึกบอกเขาว่าควรจะโยนผู้หญิงคนนี้ออกไปให้เร็ว ๆ
แต่เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง กลับเอ่ยปากขึ้น “พูดให้ชัดเจน”
เขากัดฟันแน่น
“ถ้าเธอกล้าพูดผิดแม้แต่คำเดียว! ไม่ว่าคำไหน! ฉันจะให้เธอชดใช้ค่าเสียหายแบบที่เธอคิดไม่ถึง!”
เจี่ยงเนี่ยนเหยาได้ยินคำพูดของเขา ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ สะบัดบอดี้การ์ดออก
เธอมองเวินเที๋ยนเที๋ยนแวบหนึ่ง แล้วยิ้มมุมปาก ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
“จี้จิ่งเชิน หรือว่าคุณไม่สงสัยเลยสักนิดเดียวเหรอคะ?”
“คนตรงหน้าที่คุณคิดว่าเป็นภรรยาของคุณ ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับตระกูลเจี่ยงเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นคือคุณไม่ได้สังเกตเหรอคะว่าเธอกับผลการสืบข้อมูลครั้งแรกของคุณเป็นคนละคนเลย?”
“ฉันจำได้ ว่าครั้งแรกตอนที่คุณสืบข้อมูลฉัน บนข้อมูลน่าจะไม่มีรูปภาพใช่ไหมคะ?”
จี้จิ่งเชินได้ยินประโยคนี้ก็ขมวดคิ้ว
เรื่องนี้ก่อนหน้านี้เขาเคยสงสัยอยู่ ตอนหลังจึงสั่งให้คนไปสืบข้อมูลใหม่
“ครั้งแรกเป็นเหตุสุดวิสัย แต่ครั้งที่สอง……”
“นั่นเป็นเพราะพ่อฉันเป็นคนทำ! เจี่ยงหงซึ่ง! เขาเปลี่ยนข้อมูลการสืบค้นทั้งหมดของคุณ! เอารูปของฉันเปลี่ยนเป็นเธอ!”
จี้จิ่งเชินหรี่ตามองไปที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาอย่างเคร่งขรึม
คนที่อยู่ในห้องรับแขกทุกคนก็ขมวดคิ้ว
เจี่ยงเนี่ยนเหยาหัวเราะเย็นชา แล้วพูดขึ้นต่อ “คุณคิดไม่ถึงใช่ไหมคะ วันแต่งงานวันนั้น ฉันหนีการแต่งงาน ส่วนผู้หญิงตรงหน้าคนนี้!”
เธอชี้ไปทางเวินเที๋ยนเที๋ยน
“คนที่คุณคิดว่าเป็นภรรยาของเธอ ก็เป็นเพียงแค่ขโมยที่แอบเข้ามาในตระกูลเจี่ยง! ขโมยของของตระกูลเจี่ยง แถมยังขโมยตำแหน่งของฉัน!”
จี้จิ่งเชินใจเต้นแรง ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
จู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ในคืนวันแต่งงาน คำพูดพวกนั้นที่เวินเที๋ยนเที๋ยนเคยพูดไว้……
ทุกคนมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างตกตะลึง รอให้เธอโต้แย้ง
แต่พวกเขารอวินาทีนึงแล้ว สองวินาทีแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไม่พูดอะไรแม้แต่นิด
สองมือประสานอยู่ด้านหลัง หน้าซีดขาว ตัวแอบสั่น
เห็นท่าทางแบบนั้นของเธอ ทุกคนเผยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อขึ้นอีกครั้ง
หรือว่าที่เจี่ยงเนี่ยนเหยาพูดมาทั้งหมดคือเรื่องจริง?
เจี่ยงเนี่ยนเหยามองทุกคนด้วยความพึงพอใจ
เธอไม่ได้ดี เวินเที๋ยนเที๋ยนก็อย่าแม้แต่จะคิด!
เธอกัดฟันแน่น ชี้ไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนแล้วกล่าวโทษเขาทีละคำทีละตัวอักษร
“คนที่คุณคิดว่าเป็นภรรยาที่แสนดีของคุณ คนที่คุณรักที่สุด ตั้งแต่ต้นจนปลายหลอกคุณมาตลอด! ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะบรรลุข้อตกลงกับพ่อของฉัน คุณคิดว่าเธอจะอยู่ข้างกายคุณตลอดเหรอคะ?”
“คุณควรจะถามดูดี ๆ ว่าข้อแลกเปลี่ยนของเธอกับพ่อของฉันคืออะไร พ่อของฉันให้เงินเธอเท่าไหร่ เธอถึงได้แสดงดีขนาดนี้”
เธอมองเวินเที๋ยนเที๋ยนแวบหนึ่ง ริมฝีปากที่ทาลิปสีแดงสดค่อย ๆ ยิ้มกว้างขึ้น
ราวกับรอยยิ้มกระหายเลือด
“แต่ฝีมือการแสดงของเธอดีขนาดนี้ แม้กระทั่งคุณก็ถูกหลอกได้ ราคาน่าจะไม่ต่ำนะ?”
จี้จิ่งเชินได้ยินประโยคนี้ ร่างกายเกร็งขึ้นในที
มือที่อยู่ข้างลำตัวกำหมัดแน่น จนเส้นเลือดบนหลังปูดขึ้นมา!
“ฉันฟังแค่คำอธิบายของเธอ”
จู่ ๆ เขาก็พูดออกมาเสียงต่ำ เหมือนกับใช้แรงทั้งหมดของร่างกายถึงจะส่งเสียงออกมาได้
ถึงแม้สายตาของเขาจะจ้องเขม่นอยู่ที่เจี่ยงเนี่ยนเหยา แต่ทุกคนรู้ว่าเขากำลังถามเวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนขยับนิดหน่อย หน้าซีดยิ่งกว่าเดิม
จี้จิ่งเชินพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันเชื่อแค่เธอ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอ้าปากกำลังจะพูด เจี่ยงเนี่ยนเหยาก็หัวเราะเยือกเย็นขึ้นมาก่อน
“เธอใจฝ่อ แน่นอนว่าไม่กล้าพูด ไม่ดูตัวเองเลยว่าสภาพเป็นไง คิดว่าใครก็……”
“หุบปาก!”
ดวงตาของจี้จิ่งเชินมีเลือดปนเล็กน้อย ตะโกนตัดคำพูดของเจี่ยงเนี่ยนเหยา
เจี่ยงเนี่ยนเหยาถูกเขาทำให้ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแต่คำเดียว
เขาค่อย ๆ หมุนตัวกลับมาทางเวินเที๋ยนเที๋ยน
“ฉันอยากฟังแค่เธอ”
เสียงของเขาเบาหวิว เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังออกถึงความหวาดกลัวในน้ำเสียงของของเขา
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่กล้าแม้แต่จะมองตาเขา
เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย มือสั่นจนน่ากลัว
ทำไมต้องเป็นวันนี้?
ทำไม?
ห้องรับแขกเงียบไปครู่หนึ่ง
ความเงียบของเวินเที๋ยนเที๋ยน ราวกับยืนยันคำพูดพวกนั้นของเจี่ยงเนี่ยนเหยา
พ่อบ้านกับแม่ครัวมองเธออย่างตกตะลึง
พวกเขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าคนตรงหน้าจะโกหกพวกเขาทุกคน
แถมยังโกหกคุณผู้ชาย……
พ่อบ้านหันหน้ามามองจี้จิ่งเชิน
มองแค่แวบเดียว หัวใจก็เต้นเร็ว
ดวงตาของจี้จิ่งเชินแดงไปหมด เขาจ้องมองไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ข้างหน้า
ลึกไปในดวงตาคู่นั้น มีความตกใจ มีความกระวนกระวายใจ มีความอาลัยอาวรณ์ มีความรัก
และมีความเกลียดที่รุนแรงอย่างมาก
พ่อบ้านตะลึงมากกับภาพที่เห็น
ท่าทางของเขาดูใจเย็นเป็นอย่างมาก เขายื่นมือออกไปจับเวินเที๋ยนเที๋ยนให้เงยหน้าขึ้น
ให้เธอมองตนเอง
“เธอพูดสิ!”
เสียงคล้ายกับฟ้าร้องดังสะเทือนเลื่อนลั่น!
YOU MAY ALSO LIKE
