“ฉันรู้ว่าคุณใหญ่ ใหญ่มาก…”

หล่อนลากเสียงหยัน พยายามซ่อนความโหยหาที่มีต่อเขาเอาไว้สุดกำลัง เก็บมันให้ลึกลงไปสุดใจด้วยความสามารถทั้งหมดที่มี แต่กว่าจะทำได้สำเร็จหล่อนหมดกำลังไปมหาศาลเลยทีเดียว

“บางทีฉันอาจจะใหญ่กว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีก จันทร์เจ้าขา”

เขาจำชื่อหล่อนได้ เรียกชื่อหล่อนได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ ขณะเดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน

“และถ้าเธออยากจะพิสูจน์ คืนนี้ขึ้นเตียงกับฉัน”

“คุณจะดูถูกฉันมากไปแล้วนะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ขายตัว”

หล่อนโวยวายเสียงดังแต่คนตัวโตไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อแม้แต่น้อย เขาแค่นยิ้ม กวาดตามองหล่อนไปทั้งตัวราวกับกำลังประเมินราคา

“เวลาเธออยู่ในชุดนักศึกษา เธอเหมือนยายเฉิ่มไม่มีผิด แต่ฉันยังจำภาพของเธอเมื่อคืนได้เป็นอย่างดี เธอจะร้อนแรงมากเวลาอยู่ใต้ร่างของฉัน ฉันต้องการฟังเสียงครางของเธอ ยามที่ฉันฝังลึกอยู่ในตัวของเธอ…”

น้ำเสียงของเขาแปร่งพร่าเล็กน้อย และเขาก็กระชากหล่อนเข้าไปกอด หญิงสาวร้อนผ่าวราวกับไฟไปทั้งร่าง แม้จะรักเขา แต่สายตาที่เต็มไปด้วยการดูถูกของเขาก็ทำให้หล่อนต่อต้านสุดกำลัง หล่อนผลักไสเขาเต็มแรงจนเป็นอิสระ จากนั้นก็ตวัดมือนุ่มๆ ของตัวเองลงบนซีกแก้มสากเต็มแรง ไม่คิดยั้งมือ หล่อนตบเต็มแรง แต่ใบหน้าของเขากลับไม่สะบัดไปตามแรงแม้แต่นิดเดียว มีแค่เนื้อแก้มเท่านั้นที่ไหวไม่มาตามแรงปะทะ

“ผู้ชายต่ำช้าอย่างคุณ ไม่ควรมีที่ยื่นอยู่ในโลกนี้ด้วยซ้ำ”

หญิงสาวเค้นเสียงแหลมเล็กใส่ผู้ชายตรงหน้า กำลังจะวิ่งหนีออกไปจากห้อง แต่ข้อมือกลมกลึงก็ถูกกระชากเอาไว้ด้วยอุ้งมือหนาร้อนผ่าวราวกับไฟเสียก่อน เขากระชากหล่อนเข้ามาเผชิญหน้า นัยน์ตาสีเขียวจัดของเขาตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีเพลิงอย่างเห็นได้ชัด เขาโกรธจัด และแน่นอนว่าเขาอาจจะฆ่าหล่อนหมกห้องเรียนนี้ก็เป็นได้ คนคิดสั่นไปทั้งตัวและหัวใจ

“คุณ… จะทำอะไร…”

ถามออกไปปากคอสั่น

เขาไม่ตอบ แต่แสยะยิ้มร้ายกาจ ขณะก้มหน้าต่ำลงมาหา นิ้วแกร่งราวกับคีมเหล็กตรึงปลายคางมนเอาไว้แน่น บังคับให้หล่อนต้องเงยหน้ามองเขาอย่างไร้ทางเลือก

“ฉันจะจูบเธอ”

“ไม่นะ อย่าจูบอีกนะ”

เพราะถ้าเขาทำอีก หล่อน… หล่อนจะไม่สามารถหยุดทุกอย่างเอาไว้ได้อีก หล่อนจะต้องเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสแสนดุดันของเขา และแน่นอนว่าความอับอายจะต้องวิ่งเข้าใส่เมื่อเขายุติการกระทำแสนเย้ายวนนั้นลง

เขาไม่สนใจการต้านทานของหล่อนเลยแม้แต่น้อย เพราะสุดท้ายจูบที่แสนเร้าใจก็ระเบิดพร่างพรายขึ้นอีกครั้ง เขาจูบหล่อนด้วยสัมผัสแบบเดิม นั่นก็คือดุดัน ดิบเถื่อน ไร้ความปรานี เขาขยี้ปากของหล่อนอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะบังคับให้หล่อนเปิดปากรับลิ้นแกร่งร้อนชื่นอย่างเผด็จการ หล่อนพยายามหันหน้าหนี แต่เขาตรึงเอาไว้แน่นหนา

“ยะ อย่า…”

ไทเลอร์ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ไม่สนใจหรอกว่าผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังดิ้นเร่าๆ อยู่นั้นกำลังรู้สึกยังไง เพราะผู้ชายอย่างเขาต้องการอะไรก็ต้องได้ และในเมื่อเขาต้องการแม่สาวแสนพยศคนนี้จนแทบคลั่ง หล่อนก็มีหน้าที่ตอบสนองให้เขาหยุดคลั่งเท่านั้น

“ดิ้น… ส่ายแบบนั้นแหละ…”

ชายหนุ่มครางเบาๆ อย่างพึงพอใจ เมื่อร่างอรชรที่แสดงท่าทางขัดขืนในตอนแรกยอมโอนอ่อนผ่อนตาม เขาประกบ บดเคล้าเข้าหาหล่อนอย่างแนบแน่น ไม่ใช่แค่ที่ปาก แต่เป็นทั้งตัว เขาแนบชิด จงใจถูไถเนื้อตัวกำยำของตัวเองกับความนุ่มนิ่มของกายสาว เสียงหล่อนร้องครางเบาๆ เมื่อปากของเขานาบลงกับต้นคอขาวสะอาด กลิ่นสาปสาวช่างมีอำนาจต่อระบบการควบคุมตัวของเขาเสียเหลือเกิน ไทเลอร์คิดอย่างลุ่มหลง ขณะซุกไซ้ใบหน้ากับซอกคอระหงอย่างเร่าร้อน มือหนาข้างหนึ่งรัดรอบเอวคอดเอาไว้ อีกข้างหนึ่งสอดแทรกเข้าไปในใต้เสื้อ กอบกุมเต้างามอวบอัดที่อยู่ใต้บราเซียเอาไว้ทันที จากนั้นก็เริ่มออกแรงบีบเคล้นแผ่วเบา แต่ไม่นานสัมผัสนุ่มนวลก็เปลี่ยนแปลงเป็นหนักหน่วง ดุดัน

“อ๊ะ…”