เมียพรหมจรรย์ ชุด ภรรยาของมหาเศรษฐีซาตาน - ตอนที่ 51
แม้จะตัดพ้อไปแบบนี้แต่คนตัวโตก็ยังไม่หยุดเดิน และนั่นก็ทำให้จันทร์เจ้าขาต้องเป็นฝ่ายวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างหนานั้นทางด้านหลังแทน
“อย่าไปเลยนะคะ อย่าไปจากฉันเลย อาจารย์ขา… เจ้าขารักอาจารย์นะ”
ร่างใหญ่เกร็งเครียด หัวใจเหมือนถูกสูบลมใส่จนเต็ม
“เธอ… เธอว่าอะไรนะเจ้าขา…”
เขาหมุนตัวกลับมา และเป็นฝ่ายกอดรัดร่างอรชรเอาไว้เสียเอง สายตาที่ทอดมองมานั้นเต็มไปด้วยความหวังเต็มปรี่
“ได้โปรดบอกฉัน… ได้โปรดบอกฉันอีกครั้งเจ้าขา… บอกให้ฉันรู้ว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดไป”
หญิงสาวระบายยิ้มทั้งน้ำตา ยกสองมือนุ่มขึ้นโอบประคองแก้มสากเอาไว้อย่างอ่อนโยน
“ฉันรักอาจารย์ไทเลอร์ค่ะ”
“จริงหรือ”
สีหน้าของไทเลอร์เปลี่ยนจากเจ็บปวดเป็นเปี่ยมสุขทันที
หญิงสาวพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบปากเซ็กซี่ของผู้ชายตรงหน้าเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง
“ฉันรักอาจารย์ค่ะ”
“ขอบใจ… ขอบใจมากเจ้าขา ขอบใจที่ยังอุตส่าห์รักผู้ชายใจร้ายแบบฉันได้”
ไทเลอร์กอดรัดร่างอรชรแน่นหนา พลางซบหน้าลงกับกลุ่มเส้นผมหอมกรุ่นด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความอิ่มเอม สุขสมเพราะความรักมันให้ความรู้สึกแบบนี้นี่เอง
“ใครจะไปเกลียดอาจารย์หนุ่มสุดหล่ออย่างไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟได้ลงกันล่ะคะ”
“แต่ฉันบีบบังคับให้เธอมายอมขึ้นเตียงด้วยอย่างไร้มนุษยธรรม ฉัน… รู้สึกละอายใจ”
จันทร์เจ้าขาดันตัวช่วงบนออกห่างจากคนตัวโต ขณะที่ส่วนร่างยังคงแนบแน่นชิดสนิทกันอยู่เช่นเดิม
“ใครว่าอาจารย์บังคับฉันล่ะคะ ฉันเต็มใจต่างหาก”
ไทเลอร์เบิกตากว้างจ้องหน้านวลแดงก่ำของภรรยาอย่างเหลือเชื่อ
“จริงหรือ?”
จันทร์เจ้าขาพยักหน้ารับอย่างเอียงอาย
“จริงค่ะ ฉันน่ะหลงรักอาจารย์มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันยังสวมใส่แว่นตาหนาเตอะอยู่เลยค่ะ แต่อาจารย์คงไม่มองฉันหรอก ฉันรู้ตัวดี จนในที่สุดทั้งโชคร้ายและโชคดีก็เข้าข้างฉัน อาจารย์มาเที่ยวที่ผับและขอซื้อฉันไปนอนด้วย ฉันปฏิเสธทั้งๆ ที่รักอาจารย์…”
“ตอนนั้นฉันตั้งใจจะไปจับผิดเธอนั่นแหละ แต่ถูกเธอสาดน้ำใส่หน้า”
เขาอมยิ้มและตั้งหน้าตั้งตาฟังหล่อนเล่าต่อไป
“ตอนแรกฉันไม่คิดว่าอาจารย์จะจำฉันได้ แต่สุดท้ายแล้วอาจารย์ก็จำฉันได้จริงๆ”
“ทำไมฉันจะจำเธอไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเธอคือนักศึกษาสาวที่ฉันแอบมองตั้งแต่เธอเข้ามาเรียนปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยของฉัน”
จันทร์เจ้าขาอ้าปากค้างเพราะไม่เชื่อหูตัวเอง
“จริงเหรอคะ”
ไทเลอร์พยักหน้ารับ ตอนนี้เขาไม่ต้องการจะปิดบังอะไรกับจันทร์เจ้าขาอีกต่อไปแล้ว
“จริงสิ ฉันเฝ้ามองเธอทุกวัน”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ เห็นทำเย็นชาตลอด”
คนตัวโตหัวเราะก่อนจะประคองร่างอรชรให้เดินไปนั่งบนโต๊ะไม้ตัวยาวใต้ร่มไม้
“ถ้าไม่ทำแบบนั้นเธอก็รู้น่ะสิว่าฉันสนใจเธอ”
หญิงสาวหัวเราะบ้าง ก่อนจะพูดออกมาอีก
“แล้วอาจารย์รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงกลับไปทำงานที่ผับนั่นอีกครั้ง ทั้งๆ ที่สัญญากับอาจารย์เอาไว้แล้ว”
“นั่นสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน เห็นเธอบอกว่าฟิลิเซีย แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าฟิลิเซียทำไม”
จันทร์เจ้าขายิ้มอายๆ ให้กับความซื่อบื้อของตัวเอง
“หลังจากอาจารย์ทำเย็นชากับฉันสองสามวัน ฉันก็เจอฟิลิเซียที่มหา’ลัย ฟิลิเซียบอกฉันว่าเธอได้กลับมาเรียนที่นี่อีก เพราะเธอคืนคู่หมั้นของอาจารย์”
“แล้วเธอก็เชื่อ…”
“ค่ะ ฉันมันโง่มาก ฉันรู้… ฉันขอโทษนะคะอาจารย์ไทเลอร์”
คนตัวโตทำตาดุใส่ จากนั้นก็เค้นเสียงเหี้ยมเกรียมออกมา
“คงต้องขอโทษกันอีกหลายชั่วโมงแหละกว่าฉันจะยกโทษให้น่ะ”
คนฟังแก้มแดงก่ำ รู้ดีว่าคนตัวโตหมายความว่าอะไร
“ที่นี่ไม่ได้นะอาจารย์… แม่อยู่… พ่อก็อยู่…”
“พ่อของเธอนอนหลับ ส่วนแม่ของเธอนั่นไงมาแล้ว…”
จันทร์เจ้าขาหันไปตามสายตาของไทเลอร์ก็เห็นมารดาเดินตรงเข้ามาพอดี หญิงสาวแก้มแดงก่ำเพราะขัดเขิน
“คุณไทเลอร์ เจ้าขา… แม่จะไปตลาดนะ คงจะกลับค่ำๆ นั่นแหละค่ะ”
“ครับ ผมจะดูแลเจ้าขาให้เองครับ”
“เอ่อ แม่คะ… คือว่า…”
จันทร์เจ้าขาเรียกแม่ของตัวเอง ดวงหน้างามแดงระเรื่อเพราะความเขินอาย
“อย่าดื้อกับคุณไทเลอร์นะเจ้าขา”
“แม่น่ะ…”
หญิงสาวตัดพ้อมารดา เพราะท่าทางท่านจะเอ็นดูไทเลอร์มากกว่าหล่อนเสียแล้ว
จันทราระบายยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากรั้วบ้าน คราวนี้ตรงนี้ก็เหลือแค่หล่อนกับพ่อจอมหื่นตามลำพังอีกแล้ว
“ปละ ปล่อยก่อนค่ะ”
“อย่าขัดคำสั่งของคุณแม่สิจ๊ะเมียจ๋า จำไม่ได้หรือว่าท่านบอกให้เธอเชื่อฟังฉัน”
ปลายจมูกของคนตัวโตระดมเข้าใส่ซอกคอของหล่อนอย่างหิวกระหาย หล่อนดิ้นรนอยู่พักใหญ่ก็ต้องยอมจำนน
“อ๊า… อื้อ… อาจารย์ ตรงนี้เดี๋ยว… คนผ่านมาเห็น”
“งั้นไปห้องของเธอ… ฉันทนไม่ไหวแล้ว อยากกินเธอใจแทบขาดแล้วทูนหัว”
คนฟังหน้าแดงก่ำ แล้วก็อดที่จะตีต้นแขนกำยำของคนที่กำลังอุ้มหล่อนเดินแกมวิ่งขึ้นบันไดไม่ได้
“คนลามก”
“เดี๋ยวจะลามกแบบสุดๆ ในห้องนอน คอยดูสิ…”
หญิงสาวหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข และเมื่อประตูห้องปิดสนิทลง ทั้งหล่อนและเขาก็กระชากเสื้อผ้าออกจากตัวด้วยความรีบร้อน จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่กันอย่างบ้าคลั่ง ไทเลอร์ทั้งดูดทั้งเลียไปทั่วทั้งกายสาว ในขณะที่จันทร์เจ้าขานอนดิ้นพลาดๆ ด้วยความเสียวซ่านปานจะขาดใจ
“อาจารย์ขา…”
“ไทล์… เรียกฉันว่าพี่ไทล์ เมียจ๋า…”
เขาสั่งและเลียไม่หยุด ทั้งปาดทั้งดูดจนบั้นท้ายงามยกร่อนตลอดเวลา
“พี่ไทล์ อย่าหยุดนะคะ อย่าหยุด อ๊า…”
ไทเลอร์หัวเราะอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็เดินหน้าปรนนิบัติเมียรักให้เสียวซ่านต่อไปตลอดหลายชั่วโมง
“พี่ไทล์… อ๊า… พี่ไทล์ขา…”
ไม่อยากจะเชื่อว่าอาหารเย็นธรรมดาๆ จากฝีมือของหล่อนกับมารดาจะทำให้ไทเลอร์เจริญอาหารได้มากมายขนาดนี้ ดูสิ… พุงยื่นเลยทีเดียว
“เข้าไปในห้องเถอะค่ะ ยุงเยอะนะนั่งตรงนี้”
ไทเลอร์ระบายยิ้มและดึงภรรยาร่างเล็กเข้ามาสวมกอด จับให้หล่อนนั่งซ้อนอยู่บนตัก แนบใบหน้ากับต้นคอด้านหลังของหล่อน ขณะช้อนตาขึ้นมองดวงจันทร์ดวงกลมโตตรงหน้า
“นั่นคือความหมายชื่อของเธอใช่ไหม เจ้าขา…”
คนถูกกอดหัวเราะคิกคัก ก่อนจะตอบรับ
“แม่บอกว่าตอนคลอดฉันออกมา เป็นวันพระจันทร์เต็มดวงค่ะ แม่กับพ่อก็เลยตั้งชื่อว่าจันทร์เจ้าขาค่ะ ซึ่งก็คล้องกับชื่อของแม่ของฉันด้วย”
“ฉันดีใจจังเลย ที่ได้เป็นเจ้าของพระจันทร์ เธอเป็นของฉันนะเจ้าขา”
น้ำเสียงของไทเลอร์นุ่มนวล อ้อมกอดของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น หล่อนไม่เคยรู้สึกมีความสุขได้มากขนาดนี้มาก่อนเลย
“ฉันรักคุณจังค่ะ ไทเลอร์”
“บอกให้เรียกพี่ไทล์ไงครับ”
เขาหัวเราะ ดันร่างของหล่อนให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะจับให้หล่อนหันมาเผชิญหน้า
“หัวใจของฉัน เป็นของเธอแล้วนะเจ้าขา อย่าทิ้งขว้างมันเด็ดขาด เพราะถ้าเธอทำแบบนั้น ฉันคงตายทั้งเป็น”
หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา มองเขาด้วยหัวใจทั้งดวง
“เจ้าขาไม่มีทางทำร้ายพี่ไทล์แบบนั้นหรอกค่ะ เจ้าขารักพี่ไทล์มากนะคะ รักสุดหัวใจ ถ้าไม่มีพี่ไทล์เจ้าขาก็เหมือนไม่มีหัวใจค่ะ”
เขาก้มลงจูบให้รางวัลคนปากหวานอย่างดูดดื่มเลยทีเดียว
“หวานจัง…”
คนถูกตะโบมจูบยิ้มอย่างเอียงอาย และรีบร้องขัดขึ้นเมื่อไทเลอร์ทำท่าจะทำมากกว่าจูบ
“ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวแม่ออกมาเห็นเข้า”
ไทเลอร์หัวเราะและยอมรับคำทัดทานของหล่อนแต่โดยดี
“งั้นเราไปอาบน้ำกันนะ ฉันอยากอาบน้ำพร้อมๆ กับเมียของตัวเอง”
จันทร์เจ้าขาแก้มแดงขึ้นอีก เพราะยังจำเรื่องราวภายในห้องน้ำที่รัสเซียได้เป็นอย่างดี หล่อนถูกดื่มถูกกินจนแทบสลบคาห้องน้ำเลยทีเดียว
“ห้องน้ำที่นี่ไม่กว้างพอ… เอ่อ จะทำแบบนั้นหรอกค่ะ”
คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่นัยน์ตาของหล่อน
“เมื่อตอนกลางวันฉันเห็นท่าน้ำอยู่ด้านหลังบ้านของเธอ งั้นเรา…”
“ไม่นะคะ… มันมืดแล้วเจ้าขากลัว”
แม้หล่อนจะส่ายหน้าดิก แต่ไทเลอร์ก็ช้อนตัวหล่อนขึ้นอุ้มและเดินดุ่มๆ ตรงไปยังจุดหมายที่เขาต้องการจนได้
“ความมืดไม่ใช่สิ่งน่ากลัวเมียจ๋า แต่ความหิวกระหายของฉันต่างหากที่เธอต้องหวาดกลัว”
เขาพูดขึ้นเมื่อวางร่างของหล่อนให้ยืนกับพื้นไม้ที่เป็นท่าน้ำ
“มาอาบน้ำกันนะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ และอีกอย่างเราก็ไม่ได้เตรียมผ้าขนหนูกับสบู่มาด้วยนะคะ”
หล่อนคิดว่าจะรอด แต่คนตัวโตเจ้าเล่ห์กว่าอย่างเห็นได้ชัด
“นู่นไง ฉันเตรียมเอามาวางรอไว้ตั้งแต่ตอนที่เธอเข้าไปทำมื้อเย็นกับแม่ของเธอแล้วล่ะ”
หล่อนมองตามนิ้วแกร่งไป แล้วก็ต้องเป่าลมออกจากปากอย่างอ่อนอกอ่อนใจ แพ้อีกแล้วนี่เหรอเรา
“คนเจ้าเล่ห์”
ไทเลอร์หัวเราะ และเริ่มลงมือปฏิบัติการ
“มาเร็วๆเลย ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”
“พี่ไทล์หื่นจัง ทำไมไม่อิ่มสักทีล่ะคะ”
เขากระชากหล่อนเข้าไปปลอกเปลือกเสียจนเปลือยเปล่า ร่างกายอวบอัดขาวเนียนหยอกล้อกับแสงจันทร์ทำให้เขาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย
“ไม่มีวันอิ่ม ตลอดชีวิต”
แล้วไม่นานเขาก็ล่อนจ้อนไม่แพ้หล่อน ดีนะที่แถวนี้เป็นที่ดินของหล่อนจึงไม่ค่อยมีใครผ่านนัก ไม่อย่างนั้นหล่อนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“มานี่… หิวจนตาลายแล้ว”
“แต่ว่า…”
คนตัวโตไม่สนใจท่าทางอิดออดอ่อนแรงของเมียสาว เขาดึงร่างอวบอิ่มของเจ้าหล่อนเข้าไปฟัดอย่างเมามัน จูบไซ้ บีบเคล้นด้วยความหิวกระหาย จากนั้นก็ประคองให้ร่างอรชรเดินเคียงคู่กับเขาลงไปในสายน้ำอันเย็นย่ำ
แต่น้ำมันเย็นจริงๆ เหรอ ทำไมหล่อนยังคงร้อนเป็นไฟอย่างนี้ล่ะ
“ฉันรักเธอนะ รักมากที่สุดจันทร์เจ้าขา เธอน่ารัก น่าทะนุถนอม หัวใจของฉันจะเป็นทาสของเธอไปชั่วนิรันดร์”
คำสารภาพรักดังขึ้นซ้ำๆ อีกครั้ง พร้อมๆ กับจูบร้อนๆ ที่ระดมใส่ไปทั่วทั้งซอกคอ หญิงสาวกัดฟันครางแผ่วเบา เสียวสยิวไปทั่วทั้งร่าง ฝ่ามือของไทเลอร์ยังคงสร้างความร้อนระอุให้กับหล่อนได้อย่างมหาศาลเช่นเดิมแม้จะมีสายน้ำเย็นเฉียบโอบล้อมเอาไว้รอบกายก็ตาม
“ขอบคุณมากนะคะ พี่ไทล์… ขอบคุณจริงๆ”
เขาเงยหน้าขึ้นจากซอกคอของหล่อน จ้องลึกเข้ามาในดวงตากลมโตที่ระยิบระยับงดงามยิ่งกว่าดวงนภาบนฟากฟ้านิ่งนาน ประกาศให้หล่อนรู้ว่าเขานั้นรักหล่อนมากแค่ไหน
“ฉันยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้เมียของตัวเองมีความสุข”
“ขอบคุณมากค่ะ… ขอบคุณจริงๆ”
ไทเลอร์ระบายยิ้ม และก้มหน้าต่ำลงมาหาคนที่เกาะเกี่ยวร่างเปลือยแข็งชันของเขาเอาไว้แน่นด้วยนัยน์ตาหิวกระหายแรงกล้า
“ฉันจะพาพ่อของเธอไปรักษาที่รัสเซีย เราจะกลับไปที่นั่น อยู่ที่นั่นด้วยกัน”
“ขอบคุณมากค่ะพี่ไทล์ แต่แม่กับพ่อของเจ้าขาคงไม่ชอบอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่โตอย่าง Demon’s Palace เท่าไหร่นักหรอกค่ะ พวกท่านชอบความสงบ”
“นั่นไม่ใช่ปัญหาเมียจ๋า ฉันจะสร้างบ้านหลังเล็กๆ ที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ให้กับพวกท่าน ส่วนเธอจะอยู่กับฉันที่ Demon’s Palaceหากคิดถึงอยากไปเยี่ยมเมื่อไหร่ ฉันยินดีจะพาไปทุกเมื่อ ความคิดของฉันยอดเยี่ยมไหมที่รัก”
“วิเศษที่สุดเลยค่ะพี่ไทล์…”
หญิงสาวตอบกลับด้วยความซาบซึ้ง น้ำตาซึม รักผู้ชายตรงหน้าเหลือเกิน
“งั้นคืนนี้ตบรางวัลหนักๆ หน่อยนะครับที่รัก เอาแบบโต้รุ่งจนเช้าเลย”
“แหม… ทุกคืนก็ไม่เห็นเจ้าขาจะได้นอนก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเลยนี่คะ”
“งั้นยาวถึงเที่ยงวันเลยนะที่รัก”
“โห คนตะกละ”
จันทร์เจ้าขาหัวเราะคิกคักให้กับความหื่นความหิวของสามีตัวโต จากนั้นก็ปล่อยให้เขาระดมจูบ ลูบไล้ และกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่มีเกี่ยงงอน แถมยังตอบสนองอย่างสุดเหวี่ยงอีกต่างหาก
“โอ้ว… เจ้าขา ทำไมถึงได้ร้อนแรงแบบนี้…”
เสียงร้องคำรามที่เต็มไปด้วยความเสียวกระสัน กลิ่นไอของรักแท้ฟุ้งขจรขจายไปทั่วทั้งคุ้งน้ำ หัวใจของไทเลอร์ถูกมัดตรึงเสียแล้วด้วยฝีมือของจันทร์เจ้าขาเมียรักนั่นเอง
“ฉันรักเธอ จันทร์เจ้าขา…”
อวสาน
YOU MAY ALSO LIKE
