หล่อนตัดพ้อ ต่อว่า อย่างแสนจะเจ็บช้ำ เพราะเห็นว่าที่นี่คือบ่อข้าวบ่อน้ำของหล่อน เขาถึงขนาดต้องกระทำการเหี้ยมโหดแบบนี้เชียวหรือ

“มันเป็นเพราะเธอต่างหากล่ะ ถ้าเธอไม่ขัดคำสั่งฉัน ทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้”

“ฉันก็แค่อยากทำงาน…”

“แล้วเธอคิดหรือว่าฉันจะทนเห็นผู้หญิงของตัวเองไปเดินเฉิดฉายอยู่ในผับนรกนั่นให้ผู้ชายเป็นร้อยเป็นพันโลมเลียด้วยสายตาน่ะ ฉันไม่มีทางยอม”

เขาหวง เขาหวงหล่อนมาก นี่หล่อนไม่เข้าใจเลยหรือไง

“แต่ถึงอาจารย์จะทำแบบนี้ ฉันก็สามารถไปทำงานที่อื่นได้อีก”

ไทเลอร์หัวเราะเยาะ และขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็จะสั่งปิดทุกสถานบันเทิงในรัสเซียซะ”

จันทร์เจ้าขากัดปากแน่น เงยหน้าสบตากับคนตัวโตอย่างเจ็บปวด

“อาจารย์คงต้องการให้ฉันหมดทางเลือกใช่ไหมคะ ต้องการให้ฉันคุกเข่าและรับเงินจากอาจารย์ใช่ไหมคะ”

ไหล่กว้างไหวน้อยๆ และเขาก็ทรุดกายลงนั่งข้างๆ ตัวของหล่อน จันทร์เจ้าขาคิดจะขยับหนีแต่เขารู้ทันจึงคว้าเอวคอดเอาไว้แน่น

“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอคุกเข่าให้ฉัน แต่สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ…”

นัยน์ตาสีเขียวมรกตสะกดให้หล่อนหยุดหายใจเพื่อเขา

“ให้เธอรับความช่วยเหลือจากฉัน”

“เพราะอะไรคะ”

เขาไม่ได้ยิ้มให้กับหล่อน แต่ยังคงจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาอ่านไม่ออกเช่นเคย

“เธอเป็นสมบัติของฉันนะจันทร์เจ้าขา ดังนั้นเธอต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉัน… เข้าใจหรือเปล่า”

เมื่อหญิงสาวไม่ยอม ไทเลอร์จึงก้มลงดูดอมปลายถันงามและตวัดลิ้นโรมรันเม็ดเต่งตึงนั้นจนมันแข็งชูชันมากยิ่งขึ้น

“อ๊า… อาจารย์ขา…”

“ตอบมาสิว่าจะไม่ขัดใจฉันอีก จันทร์เจ้าขา”

“ค่ะ ค่ะอาจารย์ ฉันจะไม่ขัดใจอาจารย์อีกแล้ว อู๊ย… อย่าหยุดนะคะ”

มือบางกดศีรษะทุยให้แนบแน่นกับเต้างามมากยิ่งขึ้น ขณะที่กายสาวก็แอ่นหยัด ดิ้นเร่าๆ ด้วยความรุนแรงเสน่หาปานจะขาดใจ

“อาจารย์…”

ไทเลอร์ค่อยๆ พรมจูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ และต่ำลงไปซุกไซ้ที่หน้าขาอวบ เขาตวัดเลีย ดูดดื่มจนเจ้าของร่างสั่นเทิ้มราวกับเจ้าเข้าทรง

“อู๊ย… อาจารย์ขา…”

“เธอชอบมัน…”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโอหังและมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ แต่กระนั้นหล่อนก็ต้องยอมรับว่ามันคือเรื่องจริง

“ค่ะ ฉันชอบ… อาจารย์ อ๊า…”

ไทเลอร์หัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็สาดซัดเพลิงร้อนๆ ที่คุกรุ่นไปด้วยแรงปรารถนาเข้าใส่ร่างแน่งน้อยอย่างเมามัน ดุเดือด จนสุดท้ายก็ขึ้นสวรรค์ด้วยกันทั้งคู่

“อาจารย์… ยกเลิกคำสั่งปิดผับนะคะ”

จันทร์เจ้าขาเอ่ยวิงวอนคนตัวโตที่นอนนิ่งอยู่บนร่างด้วยน้ำเสียงหวานฉ่ำ เขาเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

“ถ้าเธอสัญญาว่าจะไม่หนีไปทำงานที่นั่นอีก ฉันจะรับพิจารณา”

“ฉันสัญญาค่ะ สัญญา อู๊ย… อาจารย์ขา ฉันทนไม่ไหวแล้ว…”

แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นอีก ความเร่าร้อน เดือดพล่านและเสียวกระสัน เกือบเลยมื้อเที่ยงเลยนั่นแหละกว่าหล่อนจะได้มีโอกาสก้าวลงจากเตียงนอน