“ฉันจะจ่ายเงินให้เธอเอง โดยที่เธอไม่ต้องไปทำงานให้เหนื่อย”

หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงกรีดร้องดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว แต่ไม่ใช่หล่อนแน่ จันทร์เจ้าขาก้าวลงจากเตียงและยืนท้าวสะเอวจ้องหน้าเจ้าของข้อเสนอน่าสะอิดสะเอียนนั้นตาเขียวปั๊ด

“ฉันไม่ต้องการเงินของอาจารย์ค่ะ”

“แต่ฉันยินดีจะจ่ายมันให้กับเธอ”

ไทเลอร์ยังยืนยันเช่นเดิม และไม่สะทกสะท้านกับท่าทางขุ่นเคืองของสาวตรงหน้าแม้แต่นิดเดียว เขามักจะโปรยเศษเงินให้กับผู้หญิงของตัวเองเสมอ เขายินดีจ่ายไม่อั้นถ้าสิ่งนั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่จันทร์เจ้าขากลับไม่อยากได้เงินของเขา ทั้งๆ ที่หล่อนบอกเองว่ากำลังต้องการใช้เงินหรือมันคือมารยาเพื่อทำให้เขายอมจ่ายสูงขึ้นกันนะ

“แต่ฉันไม่ต้องการเศษเงินของอาจารย์ค่ะ ฉันยินดีใช้แรงงานแลกกับเงิน ไม่ต้องการเงินของผู้ชายคนไหนฟรีๆ”

ไทเลอร์ไหวไหล่กว้างอย่างไม่เข้าใจกับท่าทางของผู้หญิงตรงหน้า แต่เขาก็เลือกที่จะดึงร่างแน่งน้อยนั้นเข้ามากอด และซุกหน้ากับร่องอกอวบเพื่อยุติปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น แต่จันทร์เจ้าขาไม่ยอมง่ายๆ หล่อนดิ้นรนและต่อว่าเขา

“ฉันต้องการทำงานค่ะ”

คนตัวโตเงยหน้าขึ้นจากร่องอก สบตากับสาวน้อยที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดง

“เธอก็ทำมันอยู่ทุกคืนแล้วนี่ เหนื่อยว่าการทำงานอย่างอื่นด้วยซ้ำ รับไปเถอะน่า อย่าคิดมาก ฉันยินดีจ่ายให้เธอไม่อั้นเจ้าขา”

คนฟังรู้สึกไม่ต่างจากถูกตบหน้าแรงๆ

“ถ้าอาจารย์พูดแบบนั้น ก็แสดงว่าในสายตาของอาจารย์ ฉันเป็นแค่อีตัว ที่นอนอ้าขาเพื่อให้ได้เงินอย่างนั้นใช่ไหมคะ”

“ไม่เอาน่า เจ้าขา ฉันว่าเธอคิดเยอะไปหรือเปล่า”

“ฉันไม่ได้คิดเยอะ แต่คำพูดของอาจารย์ทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้น”

ชายหนุ่มถอนใจออกมา และใช้กำลังที่เหนือกว่าดึงร่างอรชรให้ลงมานั่งบนตักแกร่ง แม้เจ้าหล่อนจะขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้

“เอาเป็นว่าเรายุติเรื่องนี้กันสักพักเถอะ ฉันเหนื่อยที่จะพูดถึงมันแล้ว”

“ไม่ได้ค่ะ เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง ฉันต้องการทำงาน เพราะต้องการส่งเงินกลับไปให้พ่อกับแม่ที่เมืองไทย”

ไทเลอร์หรี่ตามองอย่างหงุดหงิด

“ฉันก็ยินดีจะจ่ายให้เธอแล้วไง จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา แต่ห้ามกลับไปทำงานที่ผับนั่นอีก แค่นี้ไม่เห็นมีอะไรซับซ้อนเลยเจ้าขา เธอจะคิดมากคิดเยอะไปทำงานทำไม ฉันจ่ายเงินให้กับผู้หญิงของตัวเองเสมอ ก็ไม่เห็นใครเคยมีปัญหาแบบเธอ”

ความน้อยใจแล่นพล่านเข้ามาในอกอย่างรุนแรง และก็ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหนนักถึงทำให้หล่อนสามารถดิ้นรนจากปลอกแขนของไทเลอร์ได้สำเร็จ หรือว่าเขาเป็นคนปลดปล่อยเองหล่อนก็ไม่อาจจะรู้ได้ รู้เพียงว่าตอนนี้หล่อนกำลังจ้องหน้าเขาด้วยความขุ่นเคืองสุดขีดเลยทีเดียว

“ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าอาจารย์จะเคยทำยังไงกับผู้หญิงของตัวเอง แต่ฉันจะไม่ยอมรับเงินจากอาจารย์แม้แต่เหรียญเดียว หากไม่ได้ทำงานแลกเงิน”

“จริงเหรอคะ”

ไทเลอร์พยักหน้ารับ รู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดเมื่อเห็นรอยยิ้มของจันทร์เจ้าขา มันอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ แต่ตั้งแต่มีหล่อน เขาก็รู้สึกมีความสุขแบบนี้มาตลอด

“จริงสิ แล้วเงินเดือนก็เรียกได้เลยตามต้องการนะ”

รอยยิ้มกว้างเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ อย่างเกรงใจ

“ความจริงฉันก็อยากได้เงินเดือนสูงๆ หรอกนะคะ แต่ฉันไม่อยากเอาเปรียบอาจารย์ เอาแค่เงินเดือนเท่าที่เคยได้รับจากผับก็แล้วกันค่ะ”

“โธ่ เจ้าขา ฉันรวยล้นฟ้า แค่เงินเดือนๆ ละไม่กี่เหรียญทำไมฉันจ่ายให้เธอไม่ได้ อย่าคิดมาก ฉันเต็มใจให้นะ อย่าลืมสิว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”

หล่อนไม่ชอบฟังคำนี้จากปากของเขาเลย ‘ผู้หญิงของฉัน’ มันไม่จีรังยั่งยืนเลยสักนิด อีกหน่อยผู้หญิงของฉันก็จะกลายเป็นขยะที่น่ารังเกียจ

“แต่ฉันยังยืนยันคำเดิมค่ะ ว่าต้องการเท่ากับเงินเดือนที่ผับ”

เป็นอีกครั้งที่ไทเลอร์ต้องยอมทำตามความต้องการของคนอื่น และคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแม่จันทร์เจ้าขาแสนสวยตรงหน้านี่ไง

“ก็ได้ ก็ได้… เธอต้องการเท่าไหร่ ฉันจะจัดให้ก็แล้วกันนะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วยังมีอะไรที่ยังไม่พอใจอีกไหมทูนหัว”

หล่อนรู้ดีว่าคนตัวโตกำลังประชดประชัน

“ไม่มีแล้วค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่เมตตาฉัน”

คนตัวโตหรี่ตามองด้วยสายตาหิวกระหายไม่คิดปิดบัง

“หากอยากขอบคุณ… เป็นการกระทำดีกว่ามั้งคนสวย… มามะ มาทำให้ฉันร้องครางเหมือนเมื่อคืนดีกว่า ทำให้ฉันขึ้นสวรรค์ในปากของเธอ…”

“อาจารย์น่ะ… เอาอีกแล้วเหรอคะ”

หญิงสาวพ้อเสียงขัดเขิน แต่กระนั้นก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเขาจับให้หล่อนลงไปคุกเข่าที่พื้น จากนั้นเขาก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นของตัวเองออกจากไปจากตัวอย่างรีบร้อน

“ไม่ชอบหรือ”

จันทร์เจ้าขาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต พร้อมๆ กับใช้สองมือโอบประคองท่อนกายแข็งแกร่งของพ่อเทพบุตรสุดหล่อเอาไว้อย่างนุ่มนวล

“ใครว่าล่ะคะ ฉันชอบมากต่างหาก”

แล้วจันทร์เจ้าขาก็ก้มลงดูดกลืนตัวตนแข็งแกร่งเข้าไปในอุ้งปากของตัวเองจนหมด จากนั้นก็ดลบันดาลทำให้คนตัวโตสั่นเทิ้มไปทั้งร่างราวกับจับไข้สูง

“โอ้ว… เจ้าขา… ยอดมาก วิเศษเหลือเกิน วิเศษที่สุด”

มือหนาจับศีรษะของหล่อนให้โยกขึ้นลงไปเลียนแบบการร่วมรักอย่างเร่าร้อน บ้าคลั่ง และไม่นานเลยพ่อเจ้าประคุณก็แตกระส่ำใส่ปากและลำคอของหล่อนอย่างรุนแรง ท่ามกลางเสียงครวญครางที่เต็มไปด้วยความสุขสม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักก็ผุดพรายขึ้นเต็มดวงหน้างาม หล่อนอยากทำให้เขามีความสุขอย่างนี้ไปชั่วชีวิตจังเลย…