นี่เขาคงจะบ้าไปแล้ว ถ้าหล่อนมีน้ำนมคงให้ไปแล้วล่ะ

“ฉันให้ไม่ได้หรอกค่ะ ไม่มีน้ำนมจะให้”

เนื้อนวลแก้มแดงก่ำเมื่อตอบออกไป แต่คนตัวโตหาได้สังเกตเห็นไม่

“ผู้หญิงก็อย่างนี้นั่นแหละ มีลูกแล้วก็ยังอยากสวย รู้ไหมว่านมจากแม่มีประโยชน์กับเด็กมากแค่ไหน มันมีคุณค่าทางอาหารยังไง แม่สมองกลวงแบบเธอคงไม่เข้าใจหรอกสินะ”

หญิงสาวถอนใจออกมาอย่างหงุดหงิด แม้เขาจะหล่อลากไส้ หล่อจนน่าลากไปเข้าถ้ำไปปล้ำให้เสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่หล่อนก็อดเคืองเขาไม่ได้

“ฉันว่าคุณกลับไปซะเถอะค่ะ พี่ไมค์ยังไม่กลับมาหรอก”

เมื่อถูกไล่เอาซึ่งๆ หน้าจากผู้หญิงที่มีอำนาจต่อระบบการหายใจของตัวเองอย่างมหาศาลตรงหน้า คิริลก็ถึงกับขบกรามแน่น จ้องมองกลับไปด้วยสายตาแข็งกระด้าง

“ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้”

“ดีแล้วค่ะ แล้วคราวหน้าคราวหลังก็อย่าเข้ามาในบ้านหลังนี้โดยพละการอีกนะคะ เพราะถึงแม้ว่าคุณจะเป็นหัวหน้าของพี่ไมค์ แต่ฉันก็ไม่ไว้ใจคุณ”

คนที่กำลังจะหมุนตัวและเดินออกมาหยุดชะงัก และหันกลับมาตวัดสายตาเย็นชาใส่

“ถ้าฉันไม่พละการเข้ามา เด็กคนนี้ก็คงร้องไห้จนคอแตกตาย หรือถ้าร้ายไปกว่านั้นก็อาจจะตกบันได หรืออะไรก็ได้ที่น่าอันตรายสำหรับเด็กตัวเท่านี้ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่แท้ๆ อย่างเธอก็คงจะยิ้มด้วยความดีใจใช่ไหมล่ะ ที่หมดห่วงคล้องคอไปสักที”

นี่พ่อเทพบุตรตรงหน้ามองหล่อนเลวร้ายขนาดนี้เชียวหรือ เนื้อนวลคิดอย่างเหลือเชื่อ แต่ก็ไม่คิดจะปฏิเสธความเข้าใจผิดอันใดของเขาออกไปอีก มันเสียเวลาเปล่าๆ เพราะไม่ว่าเขาจะเข้าใจว่าหล่อนเป็นเนื้อนวลหรือเนื้อนางผู้เป็นพี่สาว หล่อนกับเขาก็เหมือนอยู่กันคนละโลกอยู่ดี

“ฉันรับรองได้เลยว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”

คนฟังแค่นยิ้ม หรี่ตามองอย่างดูแคลน

“ฉันก็หวังว่าเธอจะไม่ทิ้งลูกชายออกไปหาชู้รักอีกเช่นกัน”

หล่อนจะทำโอที จะทำงานให้มากขึ้น เพื่อนำเงินมาจ่ายค่าจ้างพี่เลี้ยงให้กับหนูเอวาหลานสาวตัวน้อยที่แสนอาภัพของหล่อนคนนี้

“ใครไม่รักหนู แต่น้ารักหนูนะจ๊ะ หนูเอวา”

เนื้อนวลระบายยิ้มบางๆ ให้กับเด็กน้อยที่กำลังดูดนมจากขวดด้วยความหิวกระหาย โถ… คงหิวมานานแล้วสินะ หล่อนโกรธไมราเป็นที่สุดเลยหญิงสาวรอจนหนูเอวาหลับไปพร้อมๆ กับขวดนมแล้วจึงช้อนร่างเล็กๆ ไปใส่ในเปลเด็ก จากนั้นก็เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาไมราทันที

“พี่ไมรา ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนคะ”

“เอ่อ พี่… พี่ก็กำลังเลี้ยงหนูเอวาอยู่ไง นี่กำลังชงนมอยู่เลย”

คนฟังอย่างเนื้อนวลแค่นยิ้มหยัน นับว่าเป็นโชคดีเหลือเกินที่หล่อนรู้ทันเสียในวันนี้ เพราะไม่อย่างนั้นหลานสาวของหล่อนอาจจะต้องตายคามือของไมราพี่เลี้ยงใจร้ายคนนี้ก็ได้ นี่หล่อนทำร้ายหลานของตัวเองหรือเปล่านะ

“อ้าวเหรอ แต่ฉันกลับมาบ้าน… ไม่เห็นพี่ไมราเลย พี่อยู่ตรงไหนคะ”

คราวนี้เสียงของไมราเงียบหายไป ก่อนจะอึกอักตอบออกมา

“เอ่อ… นี่นวลกลับบ้านแล้วเหรอ”

“ใช่จ้ะ”

เนื้อนวลกัดฟันตอบออกไป ทั้งๆ ที่ความจริงอยากจะด่าให้เสียคนเลยด้วยซ้ำ

“เอ่อ แล้วทำไมวันนี้กลับเร็วนักล่ะจ๊ะ ทุกวันเห็นสามสี่ทุ่ม”

ไมรายังคงอิดออดและไม่ตอบคำถามชวนคุยให้หลงประเด็นอยู่ร่ำไป แต่เนื้อนวลไม่หลงกล หล่อนตวาดกลับอย่างเหลืออดทันที

“พรุ่งนี้พี่ไมราไม่ต้องมาเลี้ยงหนูเอวาแล้วนะ ส่วนเงินค่าจ้างที่เหลือเอาไปเลย ถือว่าฉันทำบุญก็แล้วกัน ฉันไม่โกรธไม่แค้นเพราะหลานของฉันยังปลอดภัยดี แต่อย่าให้ฉันเจอพี่ก็แล้วกัน เพราะฉันจะตบพี่สั่งสอนพี่โทษฐานที่ทำให้หลานของฉันร้องไห้หิวนม จำเอาไว้!”

“เอ่อ นวล… นวลฟังพี่ก่อน…”

เนื้อนวลตัดสายทันทีไม่สนใจจะฟังคำแก้ตัวใดๆ ของไมราอีก นี่ถ้าอยู่ใกล้ๆ หล่อนคงตบคนไร้ความรับผิดชอบอย่างไมราจนหน้าหันไปแล้วล่ะ

“อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย พี่ไมรา”