และก็เหมือนเขาจะอดใจไม่ไหว ก้มลงดูดอมปลายถันนั้นจนสาวน้อยเจ้าของร่างดิ้นเร่าๆ ด้วยความเสียวกระสันรุนแรง ซอกขาเต็มไปด้วยหยาดรักที่ทะลักออกมา มันน่าละอาย แต่หล่อนก็ไม่สามารถห้ามตัวเองได้เลย จันทร์เจ้าขาคิดอย่างท้อแท้และสิ้นหวัง

“คน… คนบ้ากาม”

ไทเลอร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็ดันร่างอรชรเปลือยเปล่าให้เดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงหน้าถาดอาหารที่ตัวเองเป็นคนลงมือทำ

“กินซะ จะได้มีแรงดีดแรงดิ้นยามที่ฉันเข้าไปในตัวของเธอ”

“คนลามก”

หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ตอนนี้ไม่สามารถอธิบายได้เลยว่าความรู้สึกใดมีมากกว่ากันระหว่างขุ่นเคืองกับขัดเขิน

เขามองหล่อนด้วยสายตาหิวกระหายเช่นเดิม ก่อนจะหมุนตัวเดินหายเข้าไปในห้องหนึ่งที่อยู่ด้านในสุดไม่นานก็ออกมาพร้อมๆ กับเสื้อคลุมสีขาวสะอาด

“ใส่ซะ เพราะขืนเธอนั่งแก้ผ้าล่อตาล่อใจฉันอยู่แบบนี้ ฉันคงตบะแตกเอาง่ายๆ แน่”

หญิงสาวรีบรับเสื้อคลุมมาสวมใส่มือไม้สั่น และเมื่อตัวเองมีเกาะห่อหุ้มความอ่อนแอแล้ว ความขุ่นเคืองก็ระเบิดตูมตามในอก

“ฉันไม่หิว เชิญคุณทานไปคนเดียวเถอะ”

“จะไม่หิวได้ยังไง เมื่อคืนเธอออกศึกทั้งคืน”

คนฟังหน้าแดงก่ำ ด้วยความอับอาย

“ฉัน… จะกลับที่พัก”

หล่อนผุดลุกขึ้นยืน แต่คนตัวโตหาได้ยอมให้หล่อนขัดใจเขาได้ไม่

“กินให้หมดก่อน ส่วนเรื่องกลับห้องน่ะ เธอได้กลับแน่ ฉันไม่คิดจะเอานางบำเรอของตัวเองมาเก็บไว้ในสถานที่ส่วนตัวแบบนี้หรอก”

แม้จะเจ็บไปทั้งใจกับคำพูดที่ได้ยิน แต่จันทร์เจ้าขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา หล่อนไม่มีสิทธิ์ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็แค่การแลกเปลี่ยน ไม่มีความรู้สึกมาเกี่ยวข้อง จันทร์เจ้าขาพยายามบอกตัวเองเช่นนั้น บอกตัวเองซ้ำๆ อยู่ภายในอก แต่หัวใจเจ้ากรรมมันไม่ฟังเลย มันยังคงคาดหวัง เฝ้าหวังว่าผู้ชายสูงส่งอย่างไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ จะชายตามอง ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว

“ฉันไม่กิน และจะกลับเดี๋ยวนี้”

หล่อนผลักอกกว้าง แต่เขากลับไม่กระเด็นอย่างที่หล่อนต้องการเลยสักทีเดียว ยังยืนจังก้าเป็นก้อนหินขวางหน้าหล่อนเช่นเดิมไม่สะทกสะท้าน

“หลีกไปนะ”

“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันจันทร์เจ้าขา หน้าที่ของเธอตอนนี้คือยอมรับฟังคำสั่งของฉันให้ได้โดยดี ไม่อย่างนั้นเธอจะเรียนไม่จบ จำเอาไว้”

หญิงสาวกัดฟันแน่น

“คนเลว!”

หล่อนยกมือจะฟาดหน้าเขา แต่เขาห้ามเอาไว้ด้วยน้ำเสียงดุดันเสียก่อน

“อย่าคิดจะตบหน้าฉันเชียวนะ เพราะโทษของเธอจะรุนแรง จนเธอรับไม่ไหวเลยทีเดียว”

ไทเลอร์กัดฟัน ขืนตัวเอง ผลักร่างนุ่มนิ่ม หอมกรุ่นให้ออกห่างจากกาย จากนั้นก็บังคับด้วยมือหนาให้หล่อนนั่งลงบนโซฟาหน้าถาดอาหารเช่นเดิม

“กินซะ”

จันทร์เจ้าขาเชิดหน้า มองเขาอย่างเจ็บแค้น

“คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย คุณมันไม่รักษาคำพูด”

ไทเลอร์หัวเราะเบาๆ ด้วยความเยาะหยัน

“ฉันน่ะลูกผู้ชายทั้งแท่ง เธอได้ชิมแท่งฉันมาทั้งคืนแล้วยังจะกล้าพูดคำนี้อีกหรือจันทร์เจ้าขา และที่บอกว่าฉันไม่รักษาคำพูด มันก็ต้องโทษเธอล่ะนะที่ไม่ร้อนแรงอย่างที่ฉันต้องการ ดังนั้นถ้าไม่อยากถูกไล่ออกไปจากมหาวิทยาลัยทั้งๆ ที่จะจบในเดือนหน้านี่แล้ว เธอก็ต้องหัดพัฒนาฝีมือบนเตียงของตัวเองบ้าง”

หล่อนอยากจะฆ่าเขาให้ตายนัก จันทร์เจ้าขาคิดอย่างขุ่นเคือง

“ก็ได้… ฉันจะฝึกฝนตัวเองให้ฝีมือดีขึ้น กับผู้ชายสักคนในมหาวิทยาลัย”

คนตัวโตที่ยืนยิ้มกริ่มราวกับผู้ชนะอยู่เปลี่ยนท่าทีเป็นเดือดดาลทันควัน เขาแทบจะกระโจนมาหยุดตรงหน้าของหล่อน จากนั้นก็ตะปบบ่าบอบบางเต็มแรง

“ก็ลองสิ ลองไปร่านกับผู้ชายคนอื่นดูสิ ฉันได้ฆ่าทั้งเธอและทั้งมันแน่”

แม้จะเจ็บร้าวที่หัวไหล่มากแค่ไหน แต่จันทร์เจ้าขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะโต้ตอบคนตัวโตจอมอำมหิตออกไป

“คุณบอกเองนี่ว่าต้องการให้ฉันพัฒนาฝีมือ… เรื่องเซ็กซ์”

หล่อนจงใจเน้นคำท้ายสุดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ประชดประชันเขาด้วยการเชิดหน้าสูง มองอย่างไม่หวั่นเกรง

“หรือว่าเปลี่ยนใจแล้วล่ะคะ”

“ฉันไม่เปลี่ยนใจหรอก แต่คนที่เธอจะซ้อมด้วยคือฉัน… ไม่ใช่ไอ้อีคนไหนทั้งนั้นจำเอาไว้ด้วยจันทร์เจ้าขา”

เขาผลักหล่อนแรงๆ ด้วยโทสะจนร่างอรชรกระแทกกับพนักโซฟา จากนั้นก็ท้าวสะเอวจ้องหน้าหล่อนเขม็งด้วยสายตาลุกเป็นไฟ

“และถ้าเธอขัดคำสั่งของฉันเมื่อไหร่ เธอได้พ้นสภาพการเป็นนักศึกษาแน่ จันทร์เจ้าขา”

“คนเผด็จการ!”

เขายิ้มเยาะ ไม่สะทกสะท้านต่อคำต่อว่าของหล่อนแม้แต่นิดเดียว

“นั่นแหละคือฉัน กินซะ และถ้าฉันออกมาจากห้องน้ำแล้วเธอยังกินไม่หมดล่ะก็ ฉันจะให้เธอกินอย่างอื่นแทน จำเอาไว้!”

แล้วพ่อคนตัวโตก็ก้าวยาวๆ เดินหายเข้าไปในห้องน้ำอย่างหัวเสียสุดขีด ในขณะที่หล่อนมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน

“คนใจร้าย ฉันไม่ฟังคำสั่งของคุณหรอก”

หญิงสาวกัดฟันแน่น ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน เดินตามเก็บเสื้อผ้าของตัวเองจนครบจากนั้นก็รีบสวมใส่และเผ่นแนบออกไปจากเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ อย่างไม่คิดชีวิต เขาจะรู้สึกยังไงก็ช่าง จะโกรธก็ช่างหากไม่เห็นหล่อน แต่เขาก็คงไม่เก็บมันมาเป็นอารมณ์นานนักหรอก เพราะหล่อนไม่ใช่คนสำคัญที่ผู้ชายสูงส่งอย่างเขาจะมอง