เสียงห้าวคำรามลั่นไม่ผิดจากเสียงของสัตว์ป่า เส้นเอ็นตามต้นแขนและลำคอของเขาปูดเป่งแทบปริแตก ใบหน้าหล่อลากดินที่ตอนนี้แดงก่ำแหงนเงยไปด้านหลัง พร้อมๆ กับร่างกำยำแข็งแกร่งชื้นเหงื่อที่กระตุกเกร็งอยู่อย่างยาวนาน สายพันธุ์รักร้อนระอุพุ่งเข้าใส่ภายในกายสาวอย่างไร้ขีดจำกัด ในที่สุด… ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นจริงๆ สวรรค์ที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่เป็นนรกเพราะหล่อนกำลังจะถูกเขาขับไล่ลงจากเตียงในเวลาต่อจากนี้
น้ำตาแห่งความชอกช้ำไหลทะลักออกมาอาบแก้ม สิ่งมีค่าที่มอบให้เขาไป มันไม่มีทางทำให้ผู้ชายใจร้ายอย่างไทเลอร์มองกลับมายังหล่อนหรอก ทุกอย่างมันจบลงแล้ว จบลงพร้อมๆ กับหัวใจที่แตกสลายของหล่อน
“หน้า… หน้าที่… ของฉันเสร็จแล้ว…”
เสียงสะอื้นตะกุกตะกักแผ่วเบาจนฟังแทบไม่ได้ยินดังขึ้นทันทีเมื่อคนตัวโตก้มลงมาจ้องหน้า เขามองหล่อนนิ่งด้วยสายตามืดดำอ่านไม่ออก ซึ่งมันก็เหมือนเช่นทุกครั้งนั่นแหละที่หล่อนไม่เคยอ่านความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ออกเลย
“ใครว่าล่ะ… มันแค่พึ่งเริ่มต้นต่างหากล่ะ”
ปากร้อนผ่าวของเขาก้มลงแตะเบาๆ ที่หน้าผากมนชื้นเหงื่อของหล่อน ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยจะคลี่รอยยิ้มพึงพอใจออกมาให้ได้เห็น เขายิ้มทำไม ยิ้มแบบนี้ทำไมกัน หรือว่าสาแก่ใจที่ได้ทำลายศักดิ์ศรีของหล่อนจนย่อยยับแบบนี้
“เราตกลงกันแค่… ครั้งเดียว”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย”
“คนหลอกลวง…”
ไทเลอร์ระบายยิ้มหรี่ตาแคบกวาดมองไปทั่วกายสาวที่ตอนนี้กลายเป็นของเขาโดยสมบูรณ์แล้วด้วยความหวงแหนปิดไม่มิด
“เอาน่า… อย่าโวยวายสิเมียจ๋า… เรามาต่อกันอีกรอบเถอะ ฉันยังไม่อิ่มเลย”
“คนบ้า… ไหนคุณบอกว่าจะไม่มีครั้งที่สองยังไงล่ะ นี่ปล่อยฉันนะ เอาไอ้ส่วนนั้นของคุณออกไปจากร่างกายฉันซะด้วย”
สะโพกงามดิ้นส่ายแต่หารู้ไม่ว่ายิ่งดิ้นยิ่งส่ายหนี เขาก็ยิ่งตื่นตัว และยิ่งเต็มไปด้วยความต้องการมากล้น
“นี่ถ้าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์นะ ฉันคงคิดว่าเธอกำลังเชิญชวนฉันอยู่”
คำพูดของพ่อคนใจร้ายยิ่งทำให้จันทร์เจ้าขาเต็มไปด้วยความน้อยใจ มือน้อยๆ กำเป็นหมัดและทุบลงกับแผงอกกว้างเต็มแรงหลายครั้งติด แต่เขาก็ไม่อุทธรณ์ใดๆ ออกมาเลย จนหล่อนเจ็บมือและหยุดไปเองในที่สุด
“พอใจหรือยังล่ะ”
“คนใจร้าย ออกไปจากตัวของฉันได้แล้ว”
ไทเลอร์ก้มลงจูบปากอิ่มหนักหน่วง ดูดกลืนทุกความต้านทานขัดขืนของหล่อนให้หายไปจากกายจนหมดเกลี้ยง นานหลายนาทีว่าเขาจะปลดปล่อยให้ปากช้ำๆ ของหล่อนเป็นอิสระ หล่อนจ้องหน้าเขา มองเขาด้วยสายตาน้อยใจ
“จำไม่ได้หรือไงคะ ถ้าคุณ…”
หล่อนใช้สรรพนามห่างเหินกับเขาอย่างจงใจ
“มีเซ็กซ์กับฉันอีกเป็นครั้งที่สอง คุณจะต้องจดทะเบียนกับฉัน”
สีหน้าของเขากระด้างขึ้นทันตาเห็น นัยน์ตาสีเขียวจัดของเขาก็ยังคงอ่านความรู้สึกไม่ออกเช่นเดิม อ่านไม่ออกเลยว่าผู้ชายที่ยังคงฝากฝังความแข็งแกร่งกำยำอยู่ในร่างของหล่อนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ กำลังมีความคิดอะไรอยู่ในหัวสมองฉลาดๆ ของเขาบ้าง
“ฉันถูกเลี้ยงมาให้ซื่อสัตย์กับคำสัญญาของตัวเอง เธอไม่ต้องกังวลหรอก”
ความประหลาดใจอัดแน่นเต็มนัยน์ตากลมโต
“งั้นก็แสดงว่าคุณจะ…”
“แน่นอน ถ้าฉันจะนอนกับเธอซ้ำอีกครั้ง ฉันก็จะจดทะเบียนกับเธออย่างที่เคยพูดเอาไว้ ศักดิ์ศรีกับคำพูดของฉันคือสิ่งเดียวกัน”
หล่อนควรจะดีใจสิ ควรจะดีใจที่จู่ๆ เทพบุตรอย่างไทเลอร์ก็จะตกมาอยู่ในอุ้งมือของหล่อน ดีใจสิที่เขาจะจดทะเบียนสมรสด้วยหากเขาเดินหน้าสานต่อความเร่าร้อนเหมือนอย่างครั้งที่แล้วซ้ำขึ้นอีก แต่ทำไม…? ทำไมหล่อนกลับรู้สึกแย่แบบนี้ แย่จนน้ำตาไหลพรากออกมา
ก็เพราะหล่อนรู้ยังไงล่ะ รู้อยู่เต็มอกว่าเพราะอะไร เพราะอะไรเขาถึงยอมรับปากกับหล่อน เพราะเซ็กซ์ยังไงล่ะ เซ็กซ์ที่เขายังไม่อิ่ม เซ็กซ์ที่เขายังต้องการจะสานต่อมันอีกครั้ง
มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาของตัวเองทิ้ง จากนั้นก็ปั้นสีหน้าของตัวเองให้เรียบเฉย มองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่าที่สุดเท่าที่ตัวเองสามารถจะทำได้
“คุณไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนกับฉันหรอกค่ะ…”
แทนที่ไทเลอร์จะรู้สึกดีใจ โล่งใจกับสิ่งที่ได้ยิน ตรงกันข้าม… มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เขากำลังค่อยๆ เดือดดาลมากขึ้นแทนต่างหาก นี่เจ้าหล่อนกล้าผลักไสผู้ชายสมบูรณ์แบบเช่นเขาเลยอย่างนั้นหรือ กล้าทำแบบนี้ได้ยังไง
“ทำไม”
“อีกไม่ถึงเดือนฉันก็จะเรียนจบ จากนั้นฉันก็จะกลับบ้านเมืองของฉันทันที เราคงไม่ต้องพบกันอีก เพราะฉันคงไม่สนใจที่จะอยู่ที่มอสโกต่อ ฉันมีภาระที่ต้องกลับไปรับผิดชอบ”
“คนรักหรือ”
“แล้วแต่คุณจะคิด ฉันไม่อยากจะอธิบาย เพราะถึงพูดไป ในสายตาของคุณฉันก็เลวอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ”
คนฟังขบกรามแน่นจนขึ้นสัน มือหนาข้างหนึ่งตะปบลงบนเต้างามอย่างดุดัน
“แต่เธอเป็นเมียของฉัน ถ้าเธอพูดฉันจะฟัง”
เมียเหรอ? เมียบำเรอ เมียเก็บเท่านั้นแหละ หล่อนไม่มีสิทธิ์ในตัวของผู้ชายคนนี้ เขาไม่ได้รักหล่อน ไม่ได้ต้องการหัวใจของหล่อน ร่างกายของหล่อนเท่านั้นที่เขากำลังต้องการในตอนนี้ แต่อีกไม่นาน อีกไม่นานหล่อนก็จะต้องถูกเขี่ยทิ้งเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ของเขา
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดหรอกค่ะ คุณอยากจะทำอะไรกับฉันต่อก็เชิญ…”
“แน่ใจนะว่าจะไม่เรียกร้องสิทธิ์”
คนพูดเค้นเสียงเดือดดาลออกมา ให้ตายเถอะ เขาไม่ได้ต้องการเห็นท่าทางเย็นชาแบบนี้ของหล่อน เขาต้องการให้หล่อนวิงวอนให้เขารับผิดชอบหล่อน วิงวอนให้เขาทำให้หล่อนหลอมละลายอีกครั้ง
“ค่ะ ฉันจะไม่ใช้สิทธิ์ใดๆ ทั้งสิ้น คุณมีเวลาต่อจากนี้อีกห้าชั่วโมงในการร่วมรักกับฉัน เพราะเมื่ออาทิตย์ตกดินเมื่อไหร่ ฉันจะเดินจากคุณไป และเราจะไม่รู้จักกันอีกเลย”
“เธอทำได้จริงๆ หรือ”
แม้หัวใจจะชอกช้ำทรมาน และต้องการจะอยู่กับเขาไปชั่วชีวิต แต่เพราะศักดิ์ศรีก็ทำให้หล่อนก้มหน้าตอบรับมันออกไป
“ฉันทำมันได้ค่ะ มันง่ายมากสำหรับฉัน”
แต่มันยากยิ่งสำหรับเขา ให้ตายเถอะ… นี่หล่อนต้องการจะให้เขาลืมมันจริงๆ หรือ แล้วเขาจะลืมมันได้ยังไงกัน ในเมื่อ… ความคับแน่นของหล่อนยังคงบีบรัดท่อนเนื้อแข็งชันของเขาอยู่แบบนี้ หล่อนรัดเขาแน่น ความคับแคบแสนหวานของหล่อนกำลังทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก เขาต้องการหล่อน และระบุระยะเวลาที่จะเบื่อหน่ายไม่ได้เลยสักนิด เขาอยากมีหล่อนบนเตียงทุกค่ำคืน ตั้งแต่แรกเห็นหน้าจนถึงบัดนี้ เขาไม่สามารถปฏิเสธมันได้อีกแล้ว จันทร์เจ้าขาคือสมบัติของเขา หล่อนเป็นผู้หญิงของเขา ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยหล่อนไปแน่
หล่อนไม่มีทางได้เดินจากไปเอง นอกจากจะถูกเขาเขี่ยทิ้งเท่านั้น
“แต่ฉันมีปัญหา มีปัญหามากด้วย”
สะโพกเพรียวขยับส่ายวน และกระแทกเข้าใส่อย่างหนักหน่วง รุนแรง ดุดัน และป่าเถื่อน สาวน้อยกัดฟันแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงครางจากความเสียวกระสันเอาไว้ แต่แล้วความพยายามก็จบสิ้นลงเมื่อปากร้อนผ่าวของพ่อเจ้าประคุณก้มลงดูดปลายถันที่ยังแข็งเป็นไตรอคอยด้วยความร้อนแรง
“อ๊ะ… อื้อ…”
“เธอจะต้องอยู่กับฉัน… จนกว่าฉันจะบอกให้เธอเดินจากไป”
“ไม่… อื้อ… อ๊ะ…”
“ไม่หรือ…”
ชายหนุ่มขบเน้นๆ กับปลายถัน พร้อมกับกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ปรานี ซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า จนสาวน้อยไม่สามารถต้านทานอะไรได้อีก
“ไทเลอร์… โอ้ว…”
“จำเอาไว้นะเมียจ๋า ในเมื่อฉันเป็นคนแรกของเธอ…”
เขาหยุดเคลื่อนไหวและจ้องหน้าหล่อน มองด้วยสายตาดุดันและเต็มไปด้วยไฟเสน่หา ขณะที่มือหนาก็ขยำเต้างามทั้งสองข้างอย่างไม่ปรานีปราศรัย หล่อนร้องกรี๊ดๆ ดิ้นเร่าๆ ส่ายระริกปานใบไม้ต้องลมพายุอยู่บนเตียง มองเขาอย่างวิงวอน
“ฉันก็ต้องเป็นคนสุดท้ายด้วยเช่นกัน… ฉันเป็นคนหวงของจำใส่กะโหลกสวยๆ ของเธอเอาไว้ซะด้วย”
“ไทเลอร์… อย่าหยุด… ได้โปรดอย่าหยุด…”
คนตัวโตหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างผู้ชนะ ก่อนจะระเบิดโลกทั้งใบของหญิงสาวใต้ร่างให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ หล่อนกรีดร้อง ครวญคราง และส่ายระริก สะโพกงามหยัดร่อนขึ้นรับแรงปะทะดุดัน ป่าเถื่อนของผู้ชายที่หล่อลากไส้ลากดิน หล่อสุดๆ ในสามโลกอย่างไทเลอร์อย่างบ้าคลั่ง
ใช่… หล่อนกำลังบ้า… ไทเลอร์กำลังทำให้หล่อนกลายเป็นคนบ้า เป็นผู้หญิงที่ติดเซ็กซ์ แค่เขากระแทก แล้วก็กระแทกเข้าใส่อย่างล้ำลึก หล่อนก็แทบขาดใจกับกายหนุ่มกำยำโซมเหงื่อซะแล้ว หล่อนกอดรัดเขาเอาไว้แน่น มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา เมื่อยามที่สวรรค์ถล่มลงมาใส่หน้า
“ไทเลอร์… ไทเลอร์ขา… อ๊า…”
หล่อนสั่นสะท้านเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง บอกให้คู่รักที่กำลังสอดเสียบความใหญ่ยักษ์เข้าใส่เป็นจังหวะเร่าร้อนรู้ว่าตัวเองนั้นผ่านการสุขสมแล้ว
“วิเศษสุดๆ คนสวย… แม่เมียไร้เดียงสาของฉัน”
สะโพกเพรียวกำยำของไทเลอร์ยังคงชำแรกแทรกลึกเข้าใส่เนินสาวแน่นหนั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดุดัน ถี่ระรัวขึ้นเรื่อยๆ เขาเองก็ทานทนต่อความคับแน่น ตอดระรัวของกล้ามเนื้อสาวไม่ได้แล้วเช่นกัน หล่อนสมบูรณ์แบบ และร้อนเป็นไฟเพียงแค่อยู่ใต้ร่างเขาเท่านั้น
“ไม่ไหวแล้ว… ฉัน… อ๊า… โอ้ว…”
ชายหนุ่มสุขสมอย่างรุนแรง มันรุนแรงที่สุดในชีวิตหนุ่มด้วยเช่นกัน มันทำไมนะ… ทำไมแค่ผู้หญิงไร้เดียงสาธรรมดาๆ คนหนึ่งจะปลุกเร้าความต้องการบ้าคลั่งของเขาให้ตื่นตัวขึ้นมาได้อย่างรุนแรงเช่นนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำได้ แต่แม่ผู้หญิงที่สวยไปทั้งตัว ปากหวานราวกับน้ำผึ้ง ผิวเนียนนุ่มหอมกรุ่นยิ่งกว่าดอกไม้ และคับแน่นที่สุดเท่าที่เคยพานพบมาก่อนอย่างจันทร์เจ้าขาทำได้ หล่อนทำให้เขาบ้าคลั่ง… บ้าคลั่งยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก
เขาไม่เคยตะกละตะกลามแบบนี้ แต่เขาก็ทำกับหล่อน… ผู้หญิงที่ทำให้เขาร้อนเป็นไฟได้แค่เพียงสบตา
“เจ้าขา… ฉันยังไม่อิ่ม…”
ดวงตาหวานฉ่ำที่ปรือปิดไปแล้วนั้นค่อยๆ เผยอลืมขึ้น รอยยิ้มหวานฉ่ำแต่งแต้มดวงหน้างดงาม ก่อนที่สองมือน้อยๆ จะตวัดรอบลำคอของเขาเอาไว้ และดึงรั้งให้ลงไปจุมพิตกับกลีบปากช้ำที่เผยอรอคอยอยู่
ช่างหวานเหลือเกินกับการกระทำของเจ้าหล่อน ไทเลอร์คิดอย่างหลงใหล บ้าคลั่ง และแน่นอนว่าเขาจะไม่มีทางรั้งรอใดๆ ได้อีก เขาดำเนินบทรักแสนร้อนกับกายสาวงดงามซ้ำอีกครั้ง และมั่นใจเหลือเกินว่าเขาไม่มีทางหยุดแค่ครั้งที่สามแน่นอน หล่อนน่ากิน น่าฟัด และน่าครอบครองเป็นที่สุด
“เมียจ๋า… โอ้ว… เมียจ๋า…”
MANGA DISCUSSION