เมียพรหมจรรย์ ชุด ภรรยาของมหาเศรษฐีซาตาน - ตอนที่ 15

แม้จะเจ็บปวด แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีก

“ฉันตกลง! เชิญคุณตักตวงความสุขจากร่างกายของฉันตามสบายเลย เชิญเลย…”

สองมือที่เคยปกปิดเต้างามอยู่ตอนนี้ตกอยู่ข้างลำตัว จากนั้นหญิงสาวก็เดินมาหยุดตรงหน้าเขา ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้ หล่อนได้ยินเสียงลมหายใจของพ่อเจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตขาดห้วง จากนั้นเขาก็กระชากหล่อนเข้าไปกอดรัดแน่น

“แบบนี้สิ… ถึงจะเรียกว่ามืออาชีพ”

แล้วเขาก็ประกบปากลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มของหล่อนอย่างอำมหิต ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ เขาต้องการจะระเบิดโทสะกับเนื้อตัวของหล่อน หล่อนรู้ดี รู้ดีว่าเขากำลังเกรี้ยวกราดแค่ไหน ฟันคมๆ ของเขาขบลงกับกลีบปากนุ่มสองสามครั้ง จากนั้นนิ้วแกร่งก็บีบคางมนอย่างไม่ปรานีเพื่อบังคับให้หล่อนเปิดปากรับความเลือดเย็นของเขาอย่างเผด็จการ

หล่อนไม่สามารถต่อต้านพลังอำนาจของเขาได้ ไม่สามารถต่อกรกับผู้ชายที่เชี่ยวชาญในเชิงรักอย่างไทเลอร์ได้เลย สติสตังแตกซ่าน สมองหยุดทำงาน ตอนนี้ในหัวของหล่อนมีแต่เขา เขาและก็เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น สัมผัสของเขาแม้จะรุนแรง แต่ก็สร้างความเสียวกระสันให้กับหล่อนมากล้น

“อ๊ะ…”

โดยเฉพาะยามที่เขาตะโบมจูบปากของหล่อน และสอดนิ้วแกร่งเข้าไปบดคลึงเกสรรักที่เนินสาวอย่างแรงร้อนไปพร้อมๆ กัน โลกของหล่อนแตกกระจาย กำลังใจที่จะขัดขืนหลุดล่วงหายวับไปกับตา ตอนนี้หล่อนทำได้แค่เพียงร้องคราง และจูบตอบพ่อผู้ชายป่าเถื่อนอย่างไทเลอร์เพียงเท่านั้น

“อาจารย์… อาจารย์ขา”

กายสาวส่ายสะบัดเป็นจังหวะกับนิ้วแกร่งที่บี้คลึงเกสรรักอยู่ ขณะที่ปากก็ร้องครางไม่หยุด เขาบดเบียดเนื้อตัวที่มีเพียงเสื้อคลุมเพียงตัวเดียวลงมาหา ปลุกเร้าด้วยลิ้น ด้วยปาก และด้วยนิ้วมือกับกายสาวของหล่อนอย่างเชี่ยวชาญ และไม่นานเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มบนกายหนุ่มสีแทนก็ถูกกระชากออกไป ตอนนี้ความแข็งแกร่งและร่างกายที่แข็งดุจหินผาก็เบียดบดเข้ากับความนุ่มนิ่มของกายสาวอย่างไร้สิ่งใดขวางกั้น

“ร้อนแรง… สุดยอด จันทร์เจ้าขา…”

ไทเลอร์เงยหน้าขึ้นจ้องมองแม่ผู้หญิงที่กำลังร้องครางเป็นชื่อของตัวเองด้วยสายตาทึ่งจัด ผู้หญิงคนนี้น่ะหรือคือคนเดียวกันกับผู้หญิงที่พยายามจะวิ่งหนีเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา คำตอบคือใช่ แต่ทำไมเจ้าหล่อนถึงได้แตกต่างกันมากมายนักนะ ยามปกติหล่อนใส่แว่น ทำตัวเหมือนสาวเฉิ่มเชย แต่ตอนนี้ ตอนที่หล่อนกำลังถูกนิ้ว ถูกลิ้นของเขาโรมรัน หล่อนกลับแปลงร่างเป็นสาวไฟแรงสูงได้อย่างง่ายดาย แค่พริบตาเดียวเท่านั้น

“อาจารย์ขา…”

ศีรษะของไทเลอร์ถูกกึ่งดึงกึ่งกระชากให้ลงไปประกบปากกับกลีบปากอิ่มที่เผยอรอคอยซ้ำอีกครั้ง ครั้งนี้หล่อนจูบตอบเขา จูบเขา  คล้ายกับไร้ประสบการณ์ แต่กระนั้นกลับปลุกไฟปรารถนาลูกใหญ่ในกายของเขาให้ลุกโชนมากขึ้นจนถึงขีดสุด

“เธอร้อนแรงได้เหลือเชื่อ…”

ชายหนุ่มร้องครางลั่นด้วยความพึงพอใจกับความร้อนแรงของสาวน้อยใต้ร่าง เจ้าหล่อนดิ้นเจ้าหล่อนร่าน และเจ้าหล่อนก็ให้ความร่วมมือได้อย่างสุดเหวี่ยง เขาไม่เคยพบพานผู้หญิงคนไหนที่ตอบสนองได้ร้อนแรงได้เท่ากับจันทร์เจ้าขามาก่อนเลย ตลอดชีวิตที่ผ่านมาผู้หญิงบนเตียงนั้นมีเป็นร้อย และถึงแม้พวกหล่อนจะร้อง จะคราง จะตอบสนองเขามากแค่ไหน แต่เขาก็มองออกว่ามันคือจริต มันคือมารยา และมันคือการแสดง แต่กับผู้หญิงคนนี้… เขารู้… รู้ได้โดยสัญชาตญาณ หล่อนรู้สึก… หล่อนกำลังรู้สึกอย่างที่กำลังแสดงออกมาจริงๆ

“อาจารย์ขา… ได้โปรด…”

ชายหนุ่มเลื่อนตัวไปคุกเข่าที่ระหว่างต้นขาอวบ มองความหยาดเยิ้มแสนหวานที่เขาได้ลิ้มลองมาแล้วด้วยริมฝีปากด้วยความหิวกระหาย จากนั้นก็สอดสองมือหนาเข้าไปใต้บั้นท้ายอวบที่ส่ายระริกอยู่และดึงเข้ามาหา จดจ่อความใหญ่โตมหึมากับความเป็นหญิงตรงหน้า

“ฉันกำลังจะทำให้เธอ… ลืมวันนี้ไม่ลง… จันทร์เจ้าขา…”

นิ้วของเขาลดลงมาบี้คลึงเกสรรักอีกครั้ง จากนั้นก็สอดลึกเข้าไปในช่องทางรักที่เปียกชื้น

“ต่อไปมันจะไม่ใช่นิ้ว… แต่มันจะเป็นตัวตนของฉัน…”

และมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาบอก เมื่อนิ้วของเขาถูกชักออกไป ก่อนจะแทนที่ด้วยความใหญ่โตแสนมหึมา เขากดส่วนหัวของมันเข้ากับความเป็นหญิงของหล่อน แต่ความเจ็บแปล๊บที่เกิดขึ้นทำให้ความเสียวซ่านภายในกายสาวจางหายไปโดยสิ้นเชิง หล่อนเบี่ยงตัวหนีด้วยความตกใจ

“อ๊ะ อย่า…”

“อย่ามาพูดคำนี้ตอนนี้”

ขาเค้นเสียงแปร่งพร่าใส่หน้าหล่อน จากนั้นก็กดกระแทกเข้ามาอีก

หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บร้าวไปทั้งร่าง เจ็บเหมือนกับร่างกายกำลังถูกฉีกทึ้งด้วยจอมมารร้ายอย่างเขา ไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ

“เจ็บ ฉันเจ็บ…”

ความเจ็บปวดของหล่อนทำให้เขาประหลาดใจ แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถบังคับให้เขาหยุดครอบครองหล่อนได้ การควบคุมตัวเองของเขาล้มเหลวตั้งแต่เห็นกายสาวเปลือยเปล่าของหล่อนแล้วนั่นแหละ เขาขยับ กดลึก และส่ายวน แต่การดิ้นรนทั้งน้ำตาของเจ้าหล่อนก็ทำให้เขาต้องกัดฟันแน่น พยายามที่จะบอกตัวเองให้หยุด ให้หยุดเคลื่อนไหว แต่เขาทำไม่ได้…

“ฉัน… หยุดไม่ได้… เธอแน่นเหลือเกิน”

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผู้ชายที่มีอำนาจล้นฟ้าเช่นเขาต้องพบจุดจบแบบนี้ จุดจบกับร่างกายสวยสดของผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่เขาพึ่งจะรู้ชัดในตอนนี้เองว่าแสนจะบริสุทธิ์แค่ไหน หล่อนสะอาดและไร้เดียงสา เพราะอย่างนี้นี่เองหล่อนถึงได้จูบไม่เป็น ถึงตอบคำถามของเขาไม่ได้ว่าตัวเองกำลังต้องการอะไร หล่อนเป็นพรหมจารี จันทร์เจ้าขาเป็นสาวพรหมจรรย์

สะโพกเพรียวส่ายระรัว เขากระแทกแล้วก็กระแทกเข้าใส่ร่างกายอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย หล่อนคับแน่น ร้อนฉ่า กล้ามเนื้อเนียนนุ่มแสนหวานที่โอบกระชับรอบความแข็งแกร่งของเขานั้นมันเป็นยิ่งกว่าแพรต่วนเนื้อดีที่สุดในโลกเสียอีก

“พระเจ้า… ทำไมเธอถึงได้วิเศษขนาดนี้…”

ชายหนุ่มยังคงตรอกย้ำความเป็นเจ้าของเข้าใส่สะโพกงามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งตอนนี้เจ้าหล่อนก็คงหายเจ็บปวดแล้วเพราะเริ่มร่อนสะโพกขึ้นรับแรงปะทะของเขาด้วยเช่นกัน เสียงครางของหล่อนดังขึ้นแผ่วเบา สองแขนของหล่อนกอดรัดเขาแน่น

ไทเลอร์กัดฟันแน่นต้องการจะยืดระยะเวลาแห่งความสุขให้เนิ่นนานเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมาในอดีต แต่กลับผู้หญิงคนนี้… กับกล้ามเนื้อที่ตอดระรัวอยู่ในตอนนี้ มันยากยิ่งที่เขาจะฝืนตัวเองเอาไว้จากความสุขสม เขาทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ได้อีก

ครั้งหน้า… ครั้งหน้าเขาจะต้องนานกว่านี้ ครั้งหน้า… เขาจะทำให้หล่อนคลั่งเพราะเขา ไม่ใช่อย่างที่เขาคลั่งเพราะหล่อนเช่นนี้

“ไม่ไหวแล้ว… ฉันไม่ไหวแล้ว… โอ้ว…”

“จำไม่ได้หรือไงคะ ถ้าคุณ…”