“ถึงจะใช่มันก็เรื่องของฉัน อาจารย์ไม่มีสิทธิ์มาทำรุนแรงกับฉันแบบนี้”

“ไม่มีสิทธิ์หรือ…”

เขากระชากร่างอรชรที่ยังถูกพันธนาการสองมือเอาไว้ด้านหลังเข้ามาปะทะอก จากนั้นสองมือหนาที่ไม่ผิดจากคีมเหล็กกล้าก็ขยุ้มหัวไหล่มนทั้งสองข้างเต็มแรง

“ฉันเจ็บนะ…”

หญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บร้าว จนกระดูกแทบแตกหัก

“ต้องโปรยเงินใส่หน้าเธอก่อนถึงจะมีสิทธิ์ใช่หรือเปล่า ผู้หญิงแพศยา ผู้หญิงสกปรก เธอมันต่ำยิ่งกว่าอีตัวตามซ่องโสมมเสียอีก จันทร์เจ้าขา”

วาจาร้ายกาจของเขายิ่งทำให้หญิงสาวน้ำตาทะลัก หัวใจเจ็บร้าวทรมาน มองคนตัวโตด้วยความเสียใจและผิดหวัง ทำไมเขาจะต้องประณามหล่อนถึงขนาดนี้ด้วย หล่อนไม่ได้ฆ่าคนตายสักหน่อย

“ถ้าฉันสกปรก อาจารย์ก็ปล่อยฉันสิคะ อย่ามายุ่งกับฉัน”

เพราะความน้อยใจ ความเสียใจที่ปนเปกันจนแยกไม่ออกเลือกที่จะท้าทายพญามารอย่างไทเลอร์ออกไป โดยไม่ทันคาดคิดถึงผลตอบแทนแสนอำมหิตที่เขาจะโต้ตอบกลับมา

“หลังจากที่ฉันเข้าไปในตัวของเธอสักครั้ง… ฉันสาบานได้เลยว่าจะไม่มองเธออีกแม้แต่หางตา”

“นี่อาจารย์… หมายความว่ายังไงคะ”

หญิงสาวเอ่ยถามออกไปด้วยความตื่นตระหนก

ไทเลอร์แสยะยิ้มร้ายกาจ เอื้อมมือไปกระชากเนคไทออกจากข้อมือบางก่อนจะผลักร่างอรชรให้ออกห่างจากตัวอย่างไม่ปรานีจนหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้น จากนั้นก็หยิบกระเป๋าสตางค์สีดำของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกง และไม่นานธนบัตรจำนวนมากก็ถูกปาใส่หน้าหล่อน กลิ่นของเงินโชยฟุ้งเข้ามาในจมูก ซึ่งมันรุนแรงพอๆ กับกลิ่นไอของความอำมหิตจากไทเลอร์นั่นเอง

“ที่เธอทำทุกอย่างก็เพราะเงินพวกนี้ไม่ใช่หรือ คลานไปเก็บมันสิ”

จันทร์เจ้าขากัดฟันลุกขึ้นยืน ในมือกำธนบัตรสองสามใบเอาไว้แน่น ขณะเดินโซซัดโซเซเข้าไปหยุดตรงหน้าของไทเลอร์ หล่อนจ้องเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความน้อยใจและผิดหวังเป็นที่สุด

“คุณมันก็เหมือนๆ กับผู้ชายทุกคนบนโลกใบนี้นั่นเอง ที่คิดว่าเงินซื้อทุกอย่างบนโลกนี้ได้”

“แล้วมันก็ซื้อได้จริงๆ ไม่ใช่หรือ แม้แต่ศักดิ์ศรีของผู้หญิงอย่างเธอ จันทร์เจ้าขา…”

“ฉันไม่ขาย ต่อให้คุณเอาเงินมาฟาดหัวฉันมากกว่านี้อีกร้อยเท่าพันเท่า ฉันก็ไม่ต้องการเงินของผู้ชายใจร้ายแบบคุณ”

ธนบัติที่กำเอาไว้ในอุ้งมือถูกปาคืนใส่หน้าหล่อลากดินของไทเลอร์ จากนั้นก็จะวิ่งหนี แต่ร่างทั้งร่างของหล่อนก็ถูกอุ้งมือจอมมารกระชากเอาไว้เสียก่อน

“เธอไม่มีสิทธิ์ออกไปจากที่นี่ ตราบใดที่ยังไม่ได้ทำให้ฉันสนุกบนเตียง”

“ปล่อยนะ อย่าทำกับฉันแบบนี้ อาจารย์ไม่มีสิทธิ์”

หล่อนดิ้นรน พยายามที่จะรักษาศักดิ์ศรีสุดท้ายของตัวเองเอาไว้ แต่มันก็ริบหรี่เต็มที

“ผิดแล้วล่ะสาวน้อย… ฉันมีสิทธิ์ตั้งแต่โปรยเงินใส่หน้าของเธอแล้ว”

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการเงินของอาจารย์ ฉันจะไม่ขายตัวให้อาจารย์”

ไทเลอร์หัวเราะหยัน มองสตรีที่ดิ้นรนพยายามจะหนีด้วยสายตาขยะแขยง ใช่… เขาขยะแขยงจันทร์เจ้าขา… ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! ยังต้องการร่างกายสวยงามของหล่อนบนเตียงของเขา

รู้… รู้อยู่เต็มอกว่าแม่นี่แสนจะสกปรก ต่ำช้าโสมม แต่เขาก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ห้ามไม่ให้แตะต้องหล่อนไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

“ในเมื่อเธอยอมขายตัวให้ผู้ชายทุกคนในรัสเซียได้ ฉัน… ก็ต้องซื้อเธอมานอนด้วยได้เช่นกัน”

“ไม่… ฉันไม่ยอม… อย่าทำกับฉันแบบนี้นะ”

คนฟังหน้าซีดและหันกลับมามองทั้งน้ำตา หัวใจอัดแน่นไปด้วยความอัปยศอดสู ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับเหตุการณ์น่าสะอิดสะเอียนแบบนี้

“นี่… อาจารย์หมายความว่า…”

ไทเลอร์ไหวไหล่กว้างของตัวเองน้อยๆ ขณะเดินมาหยุดตรงหน้าแม่สาวน้อยแสนสกปรก แต่กระนั้นเขาก็ยังหักห้ามใจให้อยู่ห่างๆ หล่อนไม่ได้เลยสักนิด เขายังต้องการหล่อน ต้องการจนแทบบ้า และก็แทบคลั่งจนพังโลกได้ทั้งใบ เมื่อจู่ๆ ก็มีไอ้ระยำสามคนมาแสดงตัวตนว่าเคยลิ้มลองเจ้าหล่อนมาแล้ว เขาแทบบ้า แทบอยากจะบีบคอหล่อนให้หักตายคามือ แต่เขาก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น เขาลากหล่อนมาที่นี่ มาที่เพนท์เฮ้าส์ที่จะขยี้แม่สาวน้อยคนสวยให้ตายคาเตียง

อีตัวแบบหล่อน ต้องตายบนเตียงเท่านั้น

“นอนกับฉัน… เพื่อแลกกับการไม่ถูกไล่ออก”

เสมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาใส่ศีรษะ น้ำตาที่ไหลเต็มหน้าค่อยๆ เหือดแห้งไปจากแก้มนวล แต่กลับไหลบ่าเข้าท่วมท้นหัวใจสาวแทน หล่อนเจ็บปวดทรมาน ที่ถูกจอมมารตรงหน้าเหยียบย่ำศักดิ์ศรี แต่หล่อนไม่มีทางเลือก… ไม่มีทางเลือกใดอีกแล้ว

อีกไม่ถึงเดือนหล่อนก็จะเรียนจบแล้ว จะได้ใบปริญญาไปให้พ่อกับแม่ที่รออยู่ที่เมืองไทย พวกท่านตั้งความหวังเอาไว้กับหล่อนมาก หวังให้หล่อนเรียนจบและกลับไปหางานดีๆ ทำและอยู่กับพวกท่านที่บ้านในชนบท แต่นี่… หล่อนกลับจะถูกไล่ออก กำลังจะทำให้ฝันของพวกท่านพังทลาย

หล่อนทำร้ายพ่อกับแม่ไม่ได้ ทำไม่ได้…

“ตกลงค่ะ ฉันจะนอนกับอาจารย์”

ไทเลอร์แสยะยิ้มร้ายกาจมองสตรีตรงหน้าด้วยความชิงชัง อีตัวยังไงก็คืออีตัววันยังค่ำ ไม่มีทางเปลี่ยนสันดานได้หรอก

“ไปอาบน้ำให้สะอาด ล้างกลิ่นสำส่อนให้หมดจดเสียด้วย เพราะถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยต้องการสาวบริสุทธิ์บนเตียง แต่ฉันก็ไม่ต้องการอีตัวบนเตียงเช่นกัน เธอคืออีตัวคนแรกที่ฉันอยากลิ้มรส ไปได้แล้ว ฉันให้เวลาครึ่งชั่วโมง…”

คนฟังเจ็บลึกไปถึงขั้วหัวใจ แต่เพราะไม่มีทางเลือกจึงจำต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง หล่อนก้มหน้าจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ถูกเรียกเอาไว้ก่อน

“เธอคุมกำเนิดยังไง”

น้ำเสียงห้วนกระด้างของเขาสร้างความประหลาดใจให้กับหญิงสาวยิ่งนัก หล่อนมองเขาด้วยความมึนงง และตอบไม่ถูก

ไทเลอร์มองอย่างรำคาญใจ

“ทำไมไม่ตอบล่ะ กิน ฉีด หรือว่าใส่ห่วง…”

จันทร์เจ้าขาหน้าแดงก่ำ ไม่รู้จะตอบยังไง สุดท้ายก็จำต้องพูดความจริงออกไป

“คือฉัน… ฉันไม่ได้กินยาคุม…”

“งั้นก็คงฉีดยาใช่ไหม… ดีปลอดภัยดี”

หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ

“เอ่อ ฉันไม่ได้ฉีดยาคุมด้วยค่ะ”

ไทเลอร์กระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อผู้หญิงตรงหน้าพยายามแสดงท่าทางไร้เดียงสาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“งั้นก็ใส่ห่วง…”

ชายหนุ่มคิดว่าคำตอบของตัวเองในตอนนี้คือสิ่งที่ถูกต้องที่สุด แต่สุดท้ายก็ผิดคาดเมื่อแม่เจ้าประคุณส่ายหน้าซ้ำอีกครั้ง

“แล้วตกลงเธอคุมกำเนิดยังไง”

เสียงกระด้างที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดยิ่งทำให้จันทร์เจ้าขาตัวสั่น

“ฉัน… ฉันไม่ได้คุมกำเนิด”

“พระเจ้า! แล้วเธอรอดพ้นจากการตั้งครรภ์ได้ยังไง หรือว่าเธอเป็นหมัน”

“ฉันไม่รู้… ฉัน…”

“ไม่ต้องพูดแล้ว น่ารำคาญ รีบไปอาบน้ำเร็วๆ เข้า และก็ออกมาทำหน้าที่แสนถนัดของเธอซะ ส่วนเรื่องคุมกำเนิดฉันจะจัดการเอง”

หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง น้ำตาซึมคลอขอบตา ขณะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ หัวใจของหล่อนมีแต่รอยแผลกับการกระทำของผู้ชายใจร้ายอย่างไทเลอร์

“แล้วไม่ต้องใส่เสื้อผ้าออกมานะ ฉันไม่ต้องการเสียเวลาถอดมันออก”

แม้จะปิดประตูห้องน้ำแล้วแต่เสียงอำมหิต เลือดเย็นของผู้ชายที่หล่อสุดๆ ในสามโลกก็ยังคงตามเข้ามารังควาน หญิงสาวทรุดฮวบลงกองกับพื้นห้องน้ำ นั่งร้องไห้ด้วยความปวดใจอยู่เนิ่นนาน