หล่อนสะบัดตัวหนี เมื่อคนตัวโตจะก้มต่ำลงมาจูบปากอีกครั้ง จากนั้นก็จะถลันออกจากรถ แต่มือหนาก็เร็วเหลือเกิน คว้าหล่อนเอาไว้ได้ทันอีกแล้ว

“ห้าแสนเหรียญ… นี่มันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมากสำหรับผู้หญิงแบบเธอเลยนะ จันทร์เจ้าขา”

หญิงสาวมองเขาด้วยความเจ็บช้ำ มองทั้งน้ำตา ชอกช้ำไปทั้งหัวใจ

“ถ้าจะนอนกับฉัน คุณก็ต้องแลกด้วยสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณ”

ไทเลอร์หัวเราะเยาะ มองหล่อนอย่างดูแคลน

“นี่แม่คุณ เธอมีค่าขนาดจะมาต่อรองกับฉันเลยหรือ เนื้อตัวของเธอไม่ได้สะอาด ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องจ่ายให้เธอมากกว่าอีตัวคนอื่นๆ ที่ฉันลากขึ้นไปขย่มบนเตียง”

“งั้นเราก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก ลาก่อนค่ะอาจารย์ไทเลอร์”

เมื่อเห็นหญิงสาวจะไปจริงๆ ชายหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะรั้งเอาไว้ เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องรู้สึกโหยหาแม่นี่ ทำไมจะต้องอยากได้แม่นี่จนตัวสั่น หล่อนก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นไม่ใช่หรือ ไม่ได้มีอะไรดีมากกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาผ่านมาเลย หนำซ้ำดูว่าจะต่ำต้อยไร้ราคากว่าเสียอีก สวยกว่าเหรอ ไม่ใช่หรอก หุ่นดีกว่าเหรอ ก็ไม่ใช่ แล้วเพราะอะไรล่ะ เพราะอะไร เพราะอะไรกันแน่ถึงทำให้เขาต้องการหล่อนมากมายเพียงนี้ ต้องการจนแทบคลั่ง ต้องการจนต้องยอมลงทุนทุกอย่างเพื่อให้ได้หล่อนมาอยู่บนเตียง เพราะอะไร?!

“เดี๋ยวก่อนสิ…”

“ฝันไปเถอะแม่คนหัวหมอ ฉันไม่มีทางยอมให้อิสรภาพของตัวเองไปอยู่ในกำมือของอีตัวแบบเธอหรอก ไม่มีทาง!”

แล้วเขาก็ปล่อยมือจากหล่อนทันที ราวกับมือของหล่อนนั้นคือกองไฟ สายตาสีเขียวจัดของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยามชิงชัง หล่อนเจ็บปวดกับสายตาของเขา เจ็บปวดกับคำพูดของเขา และเจ็บปวดเป็นที่สุดกับการกระทำของเขา

“งั้นอาจารย์ก็ไม่ควรจะเข้าใกล้ฉันอีก หวังว่าอาจารย์จะทำได้นะคะ”

จันทร์เจ้าขาฝืนยิ้มคล้ายกับไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆ ที่ภายในอกเจ็บเจียนตาย จากนั้นก็ก้าวลงไปจากรถสปอร์ต ปิดประตูเบาๆ และยืนนิ่ง ไม่นานเจ้ารถราคาแพงระยับคันนั้นก็แล่นจากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมๆ กับร่างของหล่อนที่ทรุดฮวบลงกองกับพื้น น้ำตาไม่รู้มาจากไหนนักหลั่งรินท่วมท้นใบหน้า หัวใจทุกข์ทรมานและแสนจะขมขื่น ถ้าผู้ชายคนอื่นพูดแบบนี้หล่อนคงจะแค่รู้สึกอับอาย แต่นี่คือไทเลอร์… ไทเลอร์ผู้ชายที่หล่อนเฝ้าแอบรักแอบมองอยู่เงียบๆ มากว่าสี่ปี ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขาไม่ผิดไปจากคมมีดเลยแม้แต่นิดเดียว มันทั้งเชือดทั้งเฉือนหัวใจขอหล่อนอย่างไร้ความปรานี หล่อนเจ็บปวด ทรมาน แต่ก็ทำได้แค่เพียงร้องไห้ปลอบตัวเองอยู่เงียบๆ เท่านั้น

หล่อนไม่มีสิทธิ์ ไม่มีสิทธิ์ที่จะแตะต้องไทเลอร์ นี่คือสิ่งเดียวที่หล่อนจำเป็นต้องท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ เขาสูงประดุจดั่งแผ่นฟ้ากว้าง ในขณะที่หล่อนต่ำต้อยราวกับก้นเหวลึก ไม่มีทางที่จะได้คู่กัน ไม่มีทางแม้จะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม

หญิงสาวซบหน้าร้องไห้กับหัวเข่าทั้งสองข้างของตัวเองด้วยความเจ็บปวด ซึ่งในขณะที่ผู้ชายที่หล่อนกำลังตัดพ้อกับความใจร้ายของเขานั้นก็กำลังหงุดหงิดงุ่นง่านไม่ต่างกัน ไทเลอร์หักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าจอดข้างทางอีกครั้ง ก่อนจะซัดกำปั้นหนาลงกับพวงมาลัยรถจนเสียงแตรดังลั่น

“ระยำ! เธอคิดว่าเธอเป็นใคร คิดว่าเธอเป็นใคร ถึงกล้ามาเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่น่าสะอิดสะเอียนแบบนี้กับฉัน ยายผู้หญิงชั้นต่ำ ผู้หญิงอย่างเธอ แค่ฉันยอมมีเซ็กซ์ด้วยมันก็มากเกินพอแล้ว”

กำปั้นหนาหนักสีแทนระดมทุบลงบนพวงมาลัยรถซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงแตรดังสนั่นหวั่นไหว แต่ผู้ชายที่เหยียบโลกเอาไว้ทั้งใบอย่างไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟไม่สนใจ เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น ตอนนี้สิ่งที่เขากำลังสนใจที่สุดก็คือความบ้าคลั่งในร่างกายของตัวเองมากกว่า ร่างกายที่ไม่ยอมสงบ ร่างกายที่ยังคงหิวกระหายไม่จางลง

“มันก็แค่เซ็กซ์ ผู้หญิงคนไหนก็ทำให้ฉันสนุกได้”

แล้วรถสปอร์ตคันงามก็แล่นออกไปจากข้างทาง มุ่งหน้าไปยังเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของตัวเองที่กินพื้นที่ทั้งชั้นของโรงแรมที่ดีที่สุดในมอสโกทันที เขาจะโทรเรียกนางเอกเบอร์หนึ่งของรัสเซียมาขย่มบนเตียง แค่นี้ไอ้ความรู้สึกหิวกระหายของเขาก็จะหายไป ใช่… มันจะต้องหายไปจนหมด แม่จันทร์เจ้าขาไม่มีทางมาครอบงำสมองฉลาดๆ ระดับบิลเกตส์ของเขาได้ ไม่มีทางเป็นไปได้