หญิงสาวเค้นเสียงเกรี้ยวกราดออกมา มองผู้ชายตรงหน้าด้วยความขุ่นเคือง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไทเลอร์จะเป็นผู้ชายโอหังได้ขนาดนี้ และไม่อยากจะเชื่อเลยว่าที่เขายื่นมือเข้าไปช่วยหล่อนจากฟิลิเซียกับพวกนั้นเพราะต้องการสิ่งตอบแทน ไม่ใช่เพราะมนุษยธรรม

“นั่นแหละฉัน… ทุกอย่างคือฉันทั้งหมด”

“คนบ้า… คนบ้า…!”

คนถูกว่ากล่าวไหวไหล่ซ้ำอีกครั้งอย่างไม่แยแส จากนั้นก็ยกร่างอรชรของหล่อนให้ขึ้นไปนั่งซ้อนตักแกร่ง แผ่นหลังของหล่อนชนเข้ากับพวงมาลัยรถอย่างจังเลยทีเดียว ในขณะที่ด้านหน้าก็คือแผงอกกว้างที่แน่นหนั่นไปด้วยกล้ามเนื้อซิกแพค

ไม่มีทางหนีสำหรับหล่อนเลย…

“คราวนี้ก็ตอบแทนฉันได้แล้ว เธอจะได้รีบๆ ไปทำงานยังไงล่ะ”

นิ้วแกร่งของเขาไล้ไปตามกลีบปากของหล่อน ก่อนจะมาเช็ดเลือดแห้งๆ ที่มุมปากของหล่อนให้อย่างนุ่มนวล

“ปากของเธอควรจะแตกเพราะรสจูบของฉัน ไม่ควรแตกเพราะฝีมือของคนพวกนั้น”

โอ้… ทำไมพ่อเจ้าประคุณถึงได้พูดอะไรได้วาบหวามถึงเพียงนี้ นี่เขาจะรู้ไหมนะว่าทำให้ร่างทั้งร่างของหล่อนลุกเป็นไฟ เขากำลังทำให้บางส่วนของกายสาวหยาดเยิ้ม และแน่นอนว่าความโหยหา หิวกระหายกำลังทะลักทลายเข้าท่วมท้นจิตสำนึกของหล่อน

บ้าจริงๆ เลย… หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว…

“อย่าทำบ้าๆ แบบนี้นะคะ อาจารย์ไทเลอร์…”

มือหนาจับเอวคอดแน่น จากนั้นก็บังคับให้มันหมุนเป็นวงกลมกับหน้าขากำยำของตัวเองเป็นจังหวะเย้ายวน สาวน้อยกัดฟันแน่น แต่สุดท้ายก็ต้องเผลอครางออกมา

“อ๊ะ…”

“เห็นไหม… มันไม่ใช่เรื่องบ้าสักนิด เธอชอบมัน… และฉันก็ชอบมันเช่นกัน”

“แต่อาจารย์คะ… เรา… เราไม่ควร…”

เขาจะต้องได้หล่อน จะต้องครอบครองกายสาวแสนงดงามของเจ้าหล่อนให้ได้ จากนั้นเขาก็จะเบื่อหน่าย และฟาดหัวหล่อนด้วยเงินสักก้อนเมื่อยามที่ต้องการให้หล่อนเดินจากไป มันง่าย มันง่ายสุดๆ กับผู้ชายที่มีอำนาจเงินล้นฟ้าแบบเขา อยากได้ก็ต้องได้ อยากเขี่ยทิ้ง หล่อนก็ต้องเดินจากไปโดยไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

ไทเลอร์ยิ้มให้กับความคิดแสนวิเศษของตัวเอง ขณะสอดแทรกนิ้วเข้าไปในช่องรักที่หยาดเยิ้มรอคอยอย่างเชื่องช้า มันคับแน่น รัดนิ้วแกร่งของเขาแน่นในทุกๆ ทิศทาง

“พระเจ้า… เธอรัดนิ้วฉันแน่นเหลือเกิน จันทร์เจ้าขา… เธอคับแน่นมาก”

“อาจารย์ขา… ได้โปรด…”

เพราะอ่อนหัดจึงทำให้ร่างกายและความรู้สึกถูกไฟปรารถนาครอบงำได้อย่างง่ายดาย แค่เขาจูบ แค่เขาสัมผัสในจุดที่ไวต่อความรู้สึกเท่านั้น หล่อนก็อ่อนระทวย พ่ายแพ้ยอมศิโรราบยอมเป็นทาสรักทาสสวาทของเขาอย่างง่ายดายเสียแล้ว

“เธอจะได้ฉันทั้งตัว… แต่ไม่ใช่ในรถ”

เขาก้มลงดูดปากอิ่มที่ร้องครางตลอดเวลาหนักๆ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะจับร่างอ่อนระทดระทวยให้กลับไปอยู่ในที่เดิม เบาะเดิมที่หล่อนเคยนั่งอยู่ จากนั้นก็จ้องหน้าด้วยสายตาหิวกระหาย

“ในรถมันแคบเกินไป ฉันชอบบนเตียง… ฉันชอบมองผู้หญิงของฉันดิ้นพล่านบนเตียง”

ร่างอรชรยังคงสั่นสะท้าน สมองยังคงเลือนราง ความควบคุมตัวเองยังไม่หวนคืนกลับมา ร่างกายยังคงโหยหาสัมผัสเร้าใจจากผู้ชายที่กำลังจ้องมองมาไม่เปลี่ยนแปลง

“ไปโรงแรมกับฉันนะ”

มองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความหิวกระหาย ไทเลอร์หลงลืมไปชั่วขณะว่าตัวเองไม่เคยต้องรอการยินยอมจากผู้หญิงคนไหน เขาต้องการ เขาก็จะทำ และเขาก็ทำมันได้อย่างยอดเยี่ยมในทุกครั้งที่ผ่านมาด้วย แต่กับจันทร์เจ้าขา กับแม่ผู้หญิงที่ร้องครางระโหยปานจะขาดใจเพียงแค่ถูกนิ้วแกร่งของเขาบี้คลึงเกสรรักเท่านั้น เขากลับต้องการให้หล่อนพึงพอใจ พึงพอใจกับสิ่งที่เขากำลังจะทำ

“เราจะอยู่ด้วยกันบนเตียงทั้งคืน”

“แต่ฉันต้องทำงาน…”

สติสตังค่อยๆ กลับมา สามัญสำนึกเริ่มทำงาน ความอดสูอับอายค่อยๆ ปรากฏในหัวใจ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้มันตอกย้ำให้หล่อนรู้อย่างชัดเจนเลยว่าตัวเองนั้นร่านร้อนแพศยาและชั้นต่ำแค่ไหน หล่อนยอม… ยินดียอมเขาทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาไม่ได้รัก เขาทำมันเพราะความใคร่เท่านั้น แต่หล่อนก็ยังยอม

นังโง่! นังจันทร์เจ้าขา คนโง่!

หญิงสาวตะโกนด่าตัวเองก้องอก อดสูอัปยศเป็นที่สุดกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

“ฉันจะจ่ายเงินให้เธอก้อนใหญ่ เพื่อแลกกับเซ็กซ์ร้อนๆ ในค่ำคืนนี้”