เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 725 ชิงหลิงถูกรังแก (1)/ตอนที่ 726 ชิงหลิงถูกรังแก (2)
- Home
- เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา
- ตอนที่ 725 ชิงหลิงถูกรังแก (1)/ตอนที่ 726 ชิงหลิงถูกรังแก (2)
เฟิงชิงย่วน
หญิงสาวเอนตัวอยู่ในศาลาอย่างเกียจคร้าน
ที่ข้างกายหญิงสาวมีสาวใช้คนหนึ่งนั่งนวดต้นขาให้นางอยู่
มือของนางค้ำศีรษะนัยน์ตาดูชั่วร้ายจ้องมองไปยังผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นที่รออยู่เบื้องหน้า
ในใจผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นอยู่ไม่สุขเอ่ยถามขึ้น “คุณหนูใหญ่ ท่านเรียกข้ามามีเรื่องอะไรจะสั่งให้ข้าไปทำหรือ?”
คงจะไม่ใช่ว่าคุณหนูใหญ่คิดจะโยนงานให้เขา แล้วพาเหล่าสาวใช้ออกไปเที่ยวหรอกนะ?
“ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋น” เฟิงหรูชิงยันตัวขึ้นตรง รอยยิ้มมุมปากของนางก็ค่อยๆ หายไป ทำให้ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข “เจ้ารู้จักจวนเทียนเสินหรือไม่?”
จวนเทียนเสิน…
สามพยางค์นี้ทำให้ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นตัวสั่น เงยหน้าขึ้นมองใบหน้างดงามของหญิงสาวด้วยความตกใจ
“คุณหนู ท่านถามถึงจวนเทียนเสิน…คือ…”
“อื้อ ข้าอยากรู้ว่าทำอย่างไรจึงจะเข้าจวนเทียนเสินได้” น้ำเสียงเฟิงหรูชิงนิ่งเรียบ ท่าทางจริงจัง
ขาผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นซวนเซจนเกือบจะคุกเข่าลงกับพื้น
คุณหนูจะไปจวนเทียนเสิน?
เพราะเหตุใดเขาจึงรู้สึกว่านางไม่ได้จะไปทำเรื่องดี?
“คุณหนู จวนเทียนเสินแม้จะเหมือนกับจวนเฟิงอวิ๋นใช้ชื่อว่าจวนเหมือนกัน ทว่าจวนเทียนเสินนั่นสร้างโลกใบเล็กขึ้นมาเอง ไม่ได้อยู่ในมิติแห่งนี้…”
“ไม่ได้อยู่ในมิตินี้?” เฟิงหรูชิงสีหน้าจริงจัง “ประโยคนี้หมายความว่าอย่างไร?”
“พูดได้ว่านอกจากบรรดาคนจวนเทียนเสินเองแล้ว ไม่มีผู้ใดรู้แน่ชัดว่าจวนเทียนเสินอยู่ที่ใด แม้จะหาที่อยู่ของจวนเทียนเสินพบก็ไม่ได้เข้าไปได้ง่ายๆ คุณหนูท่านจะเข้าไปจวนเทียนเสินเพื่อ…”
ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นมองเฟิงหรูชิงแล้วเอ่ยถามอย่างเป็นกังวล
“อ้อ” เฟิงหรูชิงยกยิ้มบาง “ไปหาคน”
“หาคน?”
“อื้อ ข้าจะไปหาคนคนหนึ่ง ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นท่านรีบส่งคนไปหาที่อยู่ของจวนเทียนเสิน”
ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นลังเลอยู่สักพักก็เงยหน้าขึ้นมองเฟิงหรูชิง “คุณหนู คุณชายหนานเสียน...ไม่ใช่คนจวนเทียนเสินหรือ? ท่านสามารถไปถามเขาได้”
“ไม่จำเป็น” เฟิงหรูชิงลูบคางแผ่วเบา “ข้าไม่อยากให้หนานเสียนก้าวเข้าไปในจวนเทียนเสินอีก”
หากให้เขารู้ว่านางต้องการไปจวนเทียนเสิน หนานเสียนไม่มีทางไม่ยุ่งกับนางแน่
ทว่านาง…ก็อยากปกป้องเขา
“ท่านแค่หาพื้นที่โดยประมาณก็พอแล้ว จวนเทียนเสินน่าจะมีคนเข้าออกบ่อย หากหาไม่พบจริงๆ ก็สุ่มจับมาคนหนึ่งแล้วทรมานบีบให้พูดที่อยู่ออกมา”
บีบเค้นข้อมูลด้วยการทรมานไม่ใช่วิธีที่ดี…
ทว่าหลายปีนี้ไม่เคยมีผู้ใดใช้วิธีนี้ ไม่ใช่เพราะอะไรนอกเสียจากไม่มีผู้ใดกล้าลงมือกับจวนเทียนเสิน ต่อให้ปลายแถวคนหนึ่งก็ไม่มีผู้ใดมีความกล้านี้
มุมปากผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นกระตุกสองที
คุณหนูบอกว่าจะไปจวนเทียนเสินเพื่อหาคน ทว่าเหตุใดเขารู้สึกว่านางจะไปเพื่อซ้อมคนกัน?
“คุณหนู นี่…”
“อ้อ จริงสิ” เฟิงหรูชิงไม่ให้โอกาสผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นได้พูด “ท่านไปหาคนที่ดูโง่ๆ หน่อยเค้นถาม แล้วก็ถือสิ่งนี้ไว้ในมือ”
นางโยนป้ายคำสั่งอันหนึ่งลงตรงหน้าผู้อาวุโสเหลยอวิ๋น
“นี่คือ…”
หลังผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นเห็นคำว่าพรรคเภสัชเทพตัวอักษรสี่ตัวนี้บนป้ายคำสั่งก็ตกใจ เขาเงยหน้าแข็งทื่อขึ้นตาโตอ้าปากค้าง
“ต้องหาคนที่ดูเป็นคนโง่เขลาแล้วเผยให้เห็นป้ายนี้อย่างไม่ทันระวัง” เฟิงหรูชิงเอ่ยปากด้วยรอยยิ้ม
ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นชะงัก “คุณหนู ป้ายคำสั่งนี้ของท่าน...ไปนำมาจากที่ใด?”
“ค้นมาจากกู้เจิ้นหยาง ได้นำมาใช้ตอนนี้พอดี” หลังมือเฟิงหรูชิงรองคางเอาไว้ นัยน์ตาสีดำเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “พรรคเภสัชเทพทำร้ายเสด็จแม่ของข้ามานานหลายปีเช่นนี้ นี่เป็นเพียงดอกเบี้ยเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น”
……..
ตอนที่ 726 ชิงหลิงถูกรังแก (2)
ไม่ต้องพูดว่าเรื่องเหล่านั้นล้วนเป็นฝีมือของกู้เจิ้นหยางเพียงคนเดียว
ตอนนั้นกู้เจิ้นหยางลักพาตัวเสด็จแม่ไป แล้วยังใช้ชีวิตของพวกเขาทั้งครอบครัวบีบบังคับนาง
แต่พรรคเภสัชเทพกลับกักขังเขาแค่สามปีเท่านั้น
หากพรรคเภสัชเทพลงโทษเขารุนแรงกว่านี้ ถ้าสามารถยับยั้งการกระทำของกู้เจิ้นหยางได้ นักรบที่บริสุทธิ์มากมายต้องมาสูญเสียชีวิตหรือ?
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะพรรคเภสัชลำเอียง
ไม่ยำเกรงต่อหนานเสียน แม้ว่ากู้เจิ้นหยางจะถูกลงโทษในที่สุด หลังจากบรรดาคนพรรคเภสัชเทพรู้ว่าเสด็จแม่ของนางเป็นนายหญิงจวนเฟิงอวิ๋นแล้วย่อมจะต้องตอบโต้กลับอย่างรุนแรง!
และนางก็ไม่เชื่อว่าพรรคเภสัชเทพจะไม่โกรธแค้นนางแม้แต่น้อย!
“คุณหนู…” ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นหลับตาลง “เรื่องนี้ข้าจะทำด้วยตัวเอง”
ทุกคนในจวนเฟิงอวิ๋นล้วนโกรธแค้นพรรคเภสัชเทพเข้ากระดูก!
ความผิดของถังลั่วพ่อลูกสมควรตายเป็นหมื่นครั้ง ทว่ากู้เจิ้นหยางแห่งพรรคเภสัชเทพจึงจะเป็นต้นเพลิงของเรื่องทั้งหมด
ไม่มีเขาครอบครัวนายหญิงก็รักใกล้ชิดกันมากกว่านี้ พวกเขาก็ไม่ต้องเสียนายหญิงไปนานหลายปีเช่นนี้!
โยนความผิดให้พรรคเภสัชเทพเขาไม่รู้สึกหนักใจแม้แต่น้อยนิด!
“นอกจากนี้…” เฟิงหรูชิงเงียบลงแววตาเคร่งขรึม “ท่านบอกสถานการณ์ตอนนี้ของจวนเฟิงอวิ๋นให้ข้าหน่อย อย่างเช่นศิษย์ที่มีพรสวรรค์”
นางไม่เคยตัวคนเดียวตลอดมา
ไม่ว่าจะกองทัพเลือดเหล็กหรือจวนเฟิงอวิ๋นในตอนนี้ล้วนก้าวเดินบนเส้นทางนั้นร่วมกับนาง ดังนั้นนางจะต้องรวบรวมศิษย์ที่มีพรสวรรค์แล้วให้สภาพแวดล้อมที่ดีที่สำหรับการฝึกตบะแก่พวกเขา!
ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นกำหมัดคำนับ “หากพูดถึงผู้มีพรสวรรค์ในบรรดาลูกศิษย์ ตอนแรกในบรรดาคนที่ข้าส่งไปให้ท่านเจิ้งฉู่ฉู่เป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงสุด นางเป็นหลิงอู่ขั้นต้นที่มีอายุน้อยที่สุด”
ผู้มีพรสวรรค์คนหนึ่งไม่ได้หมายความว่าระดับในตอนนี้ของนางคือระดับใด แต่เป็น…นางใช้เวลานานเท่าใดจึงจะสามารถถึงระดับนั้น
แม้ล้วนเป็นหลิงอู่ขั้นต้นเช่นเดียวกัน ทว่าเจิ้งฉู่ฉู่อายุน้อยที่สุด เช่นนั้นนางก็คือคนที่มีพรสววรค์สูงสุดในนั้น
“นอกจากนี้แล้วยังมีอีกคนที่สามารถเทียบกับเจิ้งฉู่ฉู่ได้ ชื่อว่ามั่วเฟยเฟย เพียงแต่เจิ้งฉู่ฉู่จิตใจสงบนิ่ง นางกลับหยิ่งทะนง ทว่านางก็มีพรสวรรค์จริงๆ”
เฟิงหรูชิงพยักหน้าน้อยๆ “สำหรับผู้บำเพ็ญตบะแล้วหยิ่งทะนงก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดี ผู้มีพรสวรรค์ไม่ว่าคนใดก็ย่อมมีความภาคภูมิใจของนางเอง ทว่าความหยิ่งทะนงไม่ใช่กำเริบเสิบสาน วันหน้าข้าจะสังเกตดูแล้วค่อยว่าอีกที”
นางยินดีรับผู้มีพรสวรรค์ที่หยิ่งทะนง แต่จะไม่ยอมช่วยคนที่ใช้ความพรสวรรค์กระทำการกำเริบเสิบสาน
ดังนั้นบางคนนางยังต้องสังเกตดูสักระยะแล้วค่อยว่ากันอีกที
“ขอรับ คุณหนู”
ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นถอนหายใจ
นอกจากเจิ้งฉู่ฉู่แล้วที่เข้าตาเข้าก็เป็นมั่วเฟยเฟย เพิ่งจะอายุได้ยี่สิบปีเต็มก็ถึงระดับหลิงอู่ ในโลกสันโดษนี้ล้วนนับว่าเป็นผู้มีพรสวรรค์เป็นอย่างมาก
ทว่าคุณหนูใหญ่ทำเช่นนี้ก็มีเหตุผลของนางเอง
ถ้าเป็นแค่ศิษย์ในจวนแม้มั่วเฟยเฟยจะหยิ่งดื้อรั้นเอาแต่ใจ ขอเพียงไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคนในจวน ไม่ทำเรื่องในจวนเสียหาย ก็ล้วนสามารถทำเป็นหลับตาข้างหนึ่งได้
แต่ว่าเห็นได้ชัดว่าคุณหนูใหญ่ต้องการหาหน่วยอารักขาส่วนตัวเป็นของตัวเอง เช่นนี้แล้วนิสัยใจคอจะต้องมีเงื่อนไขที่สูงมาก
“เช้าแล้วท่านไปเถอะ รีบสืบข่าวมาให้ข้าโดยเร็ว ข้ารอได้ไม่นาน”
“ขอรับ เช่นนั้นข้าขอลาก่อน”
หลังจากผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นกำหมัดคำนับเสร็จก็หันหลังจากไป
หลังเขาจากไปได้ไม่นานเฟิงหรูชิงก็ลุกขึ้นยืนยิ้มบาง “หลิวลี่ ไปเถอะ ไปเดินรอบๆ เป็นเพื่อนข้า นี่คือที่ที่เสด็จแม่อาศัยอยู่นานหลายปี ข้ายังไม่เคยเห็นเลย…”
…………