เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 721-722
ตอนที่ 721 คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว (1)
สายตาซู่อีเย็นยะเยือก มองไปยังทิศที่มู่หลิงจากไปด้วยความเย็นชาไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
จนกระทั่งเงาของชายหนุ่มหายลับไปนางจึงจะดึงสติกลับมาแล้วหันหลัง
ทว่าในตอนที่นางเงยหน้าขึ้นฝีเท้าก็ชะงักหยุดลง
ที่ยืนอยู่ตรงหน้านางคือคนชุดขาวราวกับเทพเซียน
สายตาเย็นชาของชายหนุ่มมองตรงไปยังทิศทางที่ซู่อีมองไปเมื่อครู่สีหน้าไร้อารมณ์ “เหตุใดต้องให้เขาไป? ในเมื่อมาแล้วก็ควรให้เขาทิ้งของเอาไว้แล้วค่อยจากไป”
ซู่อียิ้มอย่างจนใจ “ข้ารู้แต่แรกแล้วว่าเจ้าจะเป็นเช่นนี้…ดังนั้นเมื่อครู่ข้าจึงได้อาศัยตอนที่เขาไม่ทันป้องกันวางยาเขา”
“…”
“เขาไม่ได้ป้องกันตัวจากข้าแม้แต่น้อย ในเมื่อเขาใช้พิษทำร้ายชิงเอ๋อร์ ข้าก็แค่ใช้วิธีของเขาลงโทษเขาเอง”
ซู่อีในตอนนั้นไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้
ดังนั้นมู่หลิงไม่มีทางรู้ว่าซู่อีในตอนนี้สามารถทำได้ถึงขั้นไหนกันแน่
สีหน้าหนานเสียนจึงจะดีขึ้นมา “ยาอะไร?”
“ยาปลุกกำหนัดอย่างแรง” ซู่อีหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่สนใจตระกูลมู่แล้ว นี่ไม่ได้แปลว่าข้าจะยินดีให้เฉินชิงเยียนได้อยู่อย่างสบายใจ ดังนั้นข้าตั้งใจจะหาศัตรูหัวใจกลับไปให้นางสักสองสามคน ให้นางอย่าเอาแต่จับจ้องมาที่พวกเรา”
นางไม่กังวลว่ามู่หลิงจะใช้กำลังกับหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว
แม้มู่หลิงจะไม่ได้ฉลาดอะไรทว่านิสัยของเขากลับระมัดระวังรอบคอบเป็นอย่างมาก
ที่นี่คือโลกปุถุชนมีกฎและข้อบังคับอยู่ หากเขากล้าใช้กำลังจวนเทียนเสินก็ไม่อาจปกป้องเขาได้
แน่นอน...
หากมีหญิงสาวที่เต็มใจเป็นผู้หญิงของเขาเช่นนั้นก็เป็นอีกเรื่อง
หลายปีมานี้เฉินชิงเยียนอยู่อย่างสบายอกสบายใจเกินไป หากไม่หาศัตรูหัวใจกลับไปให้นางเกรงว่าผู้หญิงคนนี้จะคอยหาเรื่องลับหลังตลอด
“การลงโทษนี้…ยังเบาไป” สีหน้าหนานเสียนปกคลุมด้วยแสงเย็นยะเยือก
หากไม่ใช่เฟิงหรูชิงมีความสามารถแข็งแกร่ง เข้าแผนของมู่หลิงจริงๆ เช่นนั้นที่จะถูกทำลายก็คือชีวิต!
ที่มู่หลิงทำร้ายนาง เขาจะคืนสนองเป็นร้อยเท่า!
ซู่อีครุ่นคิด “หรือไม่…ข้ารอให้ยาหมดฤทธิ์แล้วค่อยคิดหาวิธีทำลายกล่องดวงใจของเขา? ให้ต่อจากนี้ไปเขาไม่อาจเดินทางเท้าได้?”
“ท่านไม่ต้องไปหาเขา” สายตาหนานเสียนละกลับมา “เรื่องบางเรื่องข้าสามารถจัดการได้ ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือ ยิ่งไม่จำเป็นต้องเจอเขาอีก”
“อื้อ” ซู่อีตอบรับอย่างเชื่อฟัง
ครั้งนี้นางเกือบจะไม่อาจควบคุมเอาไว้อยู่ ครั้งหน้าหากเจอเขาอีก...ความสุภาพอ่อนหวานทั้งหมดในตัวนางคงต้องหมดสิ้น
หนานเสียนไม่ได้พูดมากความ เขาเดินไปทางประตูเมืองช้าๆ
ในใจดูเหมือนยังคงคำนวณระยะห่างของเฟิงหรูชิงในตอนนี้อยู่…
…
หลังจากที่หนานเสียนตามเฟิงหรูชิงออกจากแคว้นหลิวอวิ๋นไป ถังอิ่นกับกู้อีอีที่ถูกทอดทิ้งก็บ้าไปโดยสิ้นเชิง
ในมือเสี่ยวหลัวลี่ถือจดหมายฉบับหนึ่ง มือของนางกำลังสั่นเทาน้ำตาคลอเบ้า ใบหน้าเล็กๆ ขาวซีด
เสี่ยวชิงไปแล้ว!
นึกไม่ถึงว่านางจะทิ้งจดหมายไว้แล้วจากไปแล้ว!
เฟิงหรูชิงไม่ต้องการพวกนางแล้วหรือ?
กู้อีอีกับถังอิ่นสบตากันสองสามวินาที ความเศร้าเสียใจอย่างไม่มีสิ้นสุดเกาะกุมหัวใจ พวกนางควบคุมความเศร้าในใจไว้ไม่อยู่กอดกันร้องไห้น้ำมูกไหล
เสียงร้องไห้โหยหวนแม้แต่ทั้งถนนล้วนได้ยินอย่างชัดเจน
ไม่นานซู่อีก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน “ถังอิ่น พวกเจ้าเห็นหนานเสียนหรือไม่? หนานเสียนให้คนไปบอกข้าประโยคหนึ่งแล้วเขาก็ไม่อยู่แล้ว”
พวกเขาก่อนหน้านี้ไม่นานยังเพิ่งจะเจอกันข้างนอกแท้ๆ ตอนนั้นหนานเสียนไม่ได้พูดอะไรเลย หากนางรู้แต่แรกว่าชิงเอ๋อร์กับหนานเสียนจะออกจากแคว้นหลิวอวิ๋น ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องตามพวกเขาไป
…………..
ตอนที่ 722 คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว (2)
ถังอิ่นชะงักค้างไปสองสามวินาทีก่อนจะร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม “หนานเสียนปีศาจจิ้งจอกนั่นพาเสี่ยวชิงของข้าหนีไปแล้ว!”
กู้อีอีหน้าซีด
นางคิดไม่ถึงว่าฝีมือการวางหมากของหนานเสียนจะสูงส่งถึงขั้นนี้ สามารถพาเอาเสี่ยวชิงหนีไปกับเขาได้!
เทียบกับหนานเสียน ครั้งนี้นางกับถังอิ่นแพ้อย่างน่าอนาจยิ่งนัก!
ในความจริงแล้วถังอิ่นกับกู้อีอีล้วนถูกความโศกเศร้าเกาะกุมสมอง ทำให้ไม่ทันไม่ขบคิดเลยว่าหากเฟิงหรูชิงหนีไปกับหนานเสียนจริงนางไม่มีทางพาคนจวนเฟิงอวิ๋นไปด้วย แม้แต่ชิงหลิงกับหลิวลี่ครั้งนี้ก็ตามนางไปด้วย
มีเพียงนางกับกู้อีอีที่ถูกทิ้งไว้
“จริงสิ” สายตาซู่อีหันไปทางกู้อีอี “เจ้าแซ่กู้?”
นางจำได้ว่านายท่านจวนเทียนเสินก็แซ่กู้?
กู้อีอีย่อมรู้ว่าซู่อีเป็นแม่ของหนานเสียน หลังจากได้ยินคำถามของนางก็นึกว่านางรู้ฐานะของนางสีหน้าจึงเปลี่ยนไปอีกครั้ง หลบหลังถังอิ่นอย่างร้อนตัว
“บังเอิญจริง” ซู่อียิ้ม “ท่านผู้นั้นแห่งจวนเทียนเสินก็แซ่กู้ แต่ว่าแซ่กู้นี้พบเจอได้บ่อยครั้ง ข้าอาจจะคิดมากไปเอง”
กู้อีอีถอนหายใจโล่งอก
จะให้ซู่อีรู้ไม่ได้ว่านางเกือบจะได้เป็นคู่หมั้นของหนานเสียน
เกิดซู่อีบอกเสี่ยวชิงแล้วหลังจากนี้นางจะเผชิญหน้ากับเสี่ยวชิงอย่างไร? จะเป็นผู้ติดตามนางได้อย่างไร?
“ใช่แล้ว ไม่ผิด ล้วนเป็นความบังเอิญ ที่จริงตระกูลของข้าธรรมดามากจริงๆ นะ”
“…”
ซู่อีใช้สายตาสงสัยมองไปที่กู้อีอีอีกครั้ง รู้สึกว่านางหนูนี่แปลกพิลึก…
ทว่านางก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ขอเพียงนางหนูนี่ไม่ทำร้ายชิงเอ๋อร์ก็เพียงพอแล้ว
“เสี่ยวชิงของข้า ฮือๆ…” ถังอิ่นน้ำตานองหน้าน้ำมูกไหลเยิ้ม “ข้าจะไปหาเสี่ยวชิง”
“แต่ว่า…” กู้อีอีลังเลเล็กน้อย “ในจดหมายของเสี่ยวชิงบอกไว้แล้ว ให้เจ้าอยู่จวนแม่ทัพไม่ว่าที่ไหนก็ห้ามไป”
ถังอิ่นเสียใจจนน้ำตาร่วงหล่น “เสี่ยวชิงหนีไปกับชายสุนัขนั่นแล้ว หากข้าไม่ตามไปต่อไปในใจของเสี่ยวชิงก็จะไม่มีที่ของข้าแล้ว…”
“ที่พูดมาก็ถูก...” กู้อีอีพยักหน้าเห็นด้วย “เวลาที่ข้ากับเสี่ยวชิงไปมาหาสู่กันน้อยเกินไปจะมาแยกจากนางในเวลาเช่นนี้ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นข้าก็จะยิ่งไม่มีโอกาส”
เมื่อเห็นนางหนูของคนนี้จะไปหาเฟิงหรูชิงชุดขาวของซู่อีก็โบกสะบัดขวางหน้าทั้งสองคนไว้
“พวกเจ้าจะไปหาชิงเอ๋อร์ไม่ได้”
ถังอิ่นทำปากยื่นด้วยความน้อยใจ “เพราะอะไรกัน?”
เพราะอะไร?
ซู่อียิ้มบาง นางหนูนี่คิดไม่ดีกับชิงเอ๋อร์มาตั้งแต่แรก นางไม่มีทางให้นางไปรบกวนหนานเสียนเด็ดขาด
อย่างไรเสียหนานเสียนก็เป็นลูกชายแท้ๆ ของนาง แม้นางจะพูดออกไปว่าจะพาชิงเอ๋อร์จากไปก็เป็นเพียงแค่ข่มขู่เขาเท่านั้น ตอนนี้นางจะไม่ช่วยลูกชายตัวเองได้อย่างไร?
“เพราะว่า…” ซู่อีสง่างามดุจดั่งสายลม มีรอยยิ้มบางเบา “ชิงเอ๋อร์ไม่ชอบให้คนอื่นตามนาง ครั้งนี้นางเพียงออกไปทำธุระเท่านั้น คาดว่าไม่นานก็คงกลับมาแล้ว”
ถังอิ่นมองซู่อีด้วยความสงสัย “จริงหรือ ไม่นานนางก็จะกลับมาใช่หรือไม่?”
“อื้อ”
“นางไม่ได้หนีไปกับปีศาจจิ้งจอกหนานเสียนแล้ว?”
“หนานเสียนไม่จำเป็นต้องหนีไปกับนาง นางเป็นของหนานเสียน”
ถังอิ่นไม่พูดอะไรต่อ
นางกัดนิ้วหัวแม่มือขมวดคิ้วแน่น
ซู่อีพูดไม่ผิด เสี่ยวชิงไม่ชอบให้คนตามนาง หากถูกเสี่ยวชิงพบแล้วนางไม่ชอบนางยิ่งขึ้นจะทำอย่างไร?
“เช่นนั้นท่านจะไปหาเสี่ยวชิงหรือไม่? ท่านบอกนางว่าถังอิ่นกับกู้อีอีเป็นเด็กดีรอนางอยู่ที่จวนแม่ทัพ ให้นางรีบกลับมา”