เพื่อนน้องแยงกี้ไร้เดียงสา - ตอนที่ 0 อารัมภบท

อารัมภบท

 

จำนวนปีที่ผมโสดก็เท่ากับอายุของผมนั่นคือ 20ปี

 

มันไม่ใช่ว่าผมนั้นไม่สนใจเพศตรงข้ามเลย ในตอนม.ต้นผมก็เคยมีประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวัง หรือตอนม.ปลายที่ผมเคยจินตนาการถึงแฟนสาวในอุดมคติของผม

 

ความปรารถนาที่จะมีแฟนนั้นไม่ได้สัมพันธ์กับการที่จะมีแฟนจริงๆ ถ้าการหาแฟนมันง่ายเหมือนที่ซื้อข้าวปั้นจากร้านสะดวกซื้อ ในโลกนี้คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่ต้องร้องไห้เพราะเขาอยากมีแฟนหรอก

 

ตัวผมนั้นรู้สึกได้ว่า ตนเองนั้นไม่มีโชคในเรื่องของผู้หญิงเอาซะเลย จนในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะไม่ดิ้นรนอีกต่อไป

 

ผมได้ตัดสินใจเลิกหาแฟนแล้ว

 

มันไม่ใช่ว่าผมยอมแพ้นะ ผมแค่พักมันไว้ก่อน

 

ในฐานะนักเรียน ผมควรจะตั้งใจในการเรียน

 

มันไม่สายเกินไปที่จะสนุกกับความรักหลังจากที่เข้าสู่สังคมของคนทำงานแล้ว

 

เป้าหมายในอุดมคติของผมคือการที่สามารถแต่งงานได้ในตอนที่ความรักของผมที่มีต่อเธอถึงขีดสุด

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่ต้องการแฟนในตอนนี้

 

ผมไม่ต้องการแม้แต่คนเดียว

 

เพื่อการเป็นสามีที่ดีในอนาคต ผมจะตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อภรรยาของผม

 

จากการตัดสินใจดังกล่าว จากมุมมองของคนอื่น ผมกลายเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ขยันขันแข็งแต่แล้ว…..

 

ในวันหนึ่ง ผม คามิโจ สึคาสะ ได้ถูกผลักลงโดยเด็กสาวม.ปลาย

 

สาวสวยผมสีบลอนด์ที่ดูค่อนข้างโปร่งแสงกำลังมองลงมาที่ผม แก้มของเธอได้ถูกย้อมกลายเป็นสีชมพู

 

รูปลักษณ์ของเธอโดดเด่นมาก ถ้าคุณบอกว่าเธอคือนางฟ้าผมคงเห็นด้วยอย่างแน่นอน ผมสีบลอนด์ของเธอมีสีขาวเป็นประกายในส่วนปลายผมของเธอ ทำให้ดูสูงส่ง ความจริงที่ว่าผมของเธอมีสีดำเล็กน้อยที่รากผมบ่งบอกว่าเธอนั้นไม่ใช่นางฟ้าแต่เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่ง

 

จากนั้นริมฝีปากสีแดงอ่อนของเธอก็ได้เปิดออก

 

“ฉันจะติดตามคุณไปตลอดชีวิต! ลูกพี่! ได้โปรดรับฉันเป็นลูกน้องด้วยเถอะ”

 

ถ้าเธอนั่งนิ่งๆ เงียบๆ ผู้ชายหลายคนคงแทบจะหลงเสน่ห์ในทันทีที่เห็น

 

แต่ว่า ภาพลักษณ์ที่เธอแสดงออกมาดูกล้าหาญและโฉบเฉี่ยว ที่เหมือนจะเตะผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้น

 

เป็นแบบที่เขาเรียกกันว่า แยงกี้

 

“ ‘ ลูกพี่ ‘ งั้นเหรอ….โทษทีนะฉันไม่แผนที่จะรับลูกน้องน่ะ”

 

“เป็นงั้นเหรอ”

 

“และอีกอย่างนะ ฉันไม่ใช่แยงกี้”

 

“เข้าใจแล้ว นั่นก็จริง งั้น งั้น….”

 

สาวสวยผมบลอนด์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างออกมา

 

“ใช่แล้ว เรามาเป็นคู่แต่งงานกันเถอะ! ฉันอยากแต่งงาน!! แต่งงานกับฉันนะ!!”

 

“หาาาา!?”

 

เสียงงุนงงของผมดังก้องอยู่ในห้อง

 

ขอย้ำอีกครั้งนะครับว่าประวัติการมีแฟนของผมเท่ากับอายุของผม

 

อีกอย่างเธอกับผมยังไม่ได้คบกันเลยด้วยซ้ำ

 

—แต่อยู่ๆเธอก็มาขอผมแต่งงาน…

 

ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมและฮาตะ เอริกะสาวผมบลอนด์สุดสวยจะมาลงเอยแบบนี้ได้

 

นี่เป็นผลงานแปลเรื่องที่สองเลยอยากลองแปลอะไรที่มันหวานๆดูบ้าง ถ้าอยากแนะนำติชมการแปลเต็มที่ได้เลยครับ เพราะจะได้นำไปปรับปรุงเพื่อความสมบูรณ์ของงานแปล

เพจผู้แปล Lemon FT ถึงจะไม่ค่อยได้โพสต์แต่ก็ขอฝากไว้ก่อน