ผมล่าสัตว์ประหลาดไปเรื่อยๆ…ยิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่ ผมก็เห็นศพของสัตว์ประหลาดมากขึ้นเท่านั้น และก็สามารถรุกเข้าสู่ส่วนลึกได้มากขึ้น

 

　จากนั้นก็มาถึงพื้นที่ทางตันขนาดใหญ่

 

“มันจบแล้วเหรอ…?”

 

“ที่โล่งแบบนี้ น่าจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นเกิดขึ้น”

 

　คึ่กคึ่กคึ่ก…

 

　อาการสั่นอย่างกะทันหัน ขณะที่ผมคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง หินก้อนใหญ่ตรงหน้าก็เริ่มขยับและเผยตัวออกมา

 

　มันเป็นโกเลม

　ความสูงเกือบ 4 เมตร ร่างกายทั้งหมดทำจากหินแข็ง ทำให้มันรู้สึกกดดันอย่างมาก

 

　ดูเหมือนว่ามันจะตัดสินว่าเราเป็นศัตรู

 

　คนทั้งสามหายใจไม่ออกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่ล้นออกมาจากร่างยักษ์

 

“ฉัน-ฉันสงสัยว่าเราสามารถเอาชนะอะไรแบบนี้ได้ไหม…”

 

“ไม่เป็นไร มันเป็นแค่ก้อนหิน”

　

“ค-แค่ก้อนหิน…!”

 

　ผมขอร้องล่ะ อย่าทำหน้าตา “เท่ระเบิด” แบบนั้นกับผมเลย เพราะมันทำให้ผมรู้สึกอายมาก

 

　ทันใดนั้นโกเลมก็เริ่มโจมตี

　พลังเวทย์มนตร์รวบรวมอยู่ในปากของโกเลม และเตรียมพร้อมที่จะปลดปล่อยออกมา

 

　และมันก็ยิงออกมา

　

” ฮ่า”

 

　ผมตัดลำแสงนั้น

 

“ว้าว!?”

 

“เอาล่ะ ทุกคน รีบๆเอาชนะมันกันเถอะ ผมจะตัดลำแสง ดังนั้นอย่ากลัวแล้วพุ่งเข้ามา”

 

“ร-รับทราบ!”

 

　หากปิดกั้นการโจมตีได้ก็เป็นเพียงก้อนหิน มันเป็นคู่ฝึกที่ดี

 

“คำขอเสร็จสมบูรณ์”

 

“ขอบคุณที่เหนื่อยนะ”

 

　ไคโตะและเมลรายงานตัวกับนาชาที่แผนกต้อนรับ ผมดูสถานการณ์จากบาร์ที่อยู่ติดกับบ้านกิลด์

 

　รวมเวลาเดินทางก็เย็นแล้วกว่าจะถึงบ้านกิลด์

 

“โครซัง ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนนะคาดหวังว่าจะได้ร่วมงานกันอีก!”

 

“อืม เช่นกัน”

 

　มันเป็นไปอย่างราบรื่นและเรายังสามารถเพิ่มความยากของคำขอได้อีกด้วย

 

　พวกเขานั้นบริสุทธิ์ จริงใจ คุ้มค่าที่จะแนะนำ ดังนั้นทำให้ผมอยากสั่งสอนต่อไป

 

　ไม่มีหัวข้อที่จะพูดคุยแล้ว งั้นผมจะต้องเปลี่ยนบรรยากาศสักหน่อย

 

“ชิอิฮะชอบแพนดี้คุงใช่ไหม?”

 

“หา!? นั่น ม ไม่ใช่นะ…!”

 

　เธอดูลนลาน มันเป็นปฏิกิริยาที่เข้าใจได้

 

“ผมจะเก็บเป็นความลับ คุณช่วยบอกความจริงได้ไหม”

 

“เอิ่ม อ่า……”

 

“ได้โปรด ผมคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของผู้นำที่จะต้องเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคนในกิลด์”

 

　แม้ว่าความสัมพันธ์ของมนุษย์จะซับซ้อนก็ตาม ผมชอบเรื่องราวความรัก ถึงมันไม่เกี่ยวกับผมก็เถอะ

 

　“ฉันเข้าใจแล้ว” ชิอิฮะพูด น้ำเสียงของเธอสงบลงและเริ่มพูด

 

“อย่างที่บอก เราเป็นเพื่อนสมัยเด็กและก่อตั้งกิลด์ขึ้นมา ในหมู่พวกเรา ฉันรู้จักแพนดี้มาเป็นเวลานานที่สุด”

 

“อ่าฮะ”

 

“เขามีค่อนข้างโผงผางและปากเสียสักหน่อย…แต่เขามีความรู้สึกยุติธรรมมากกว่าคนส่วนใหญ่ และเมื่อฉันยังเด็กเขาก็ช่วยฉันไว้หลายครั้ง และฉันก็เริ่มชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้น.. ”

 

“เข้าใจละ”

 

　สรุปคือเขาตกหลุมรักเพื่อนสมัยเด็กที่คอยช่วยเหลือเขามาเป็นเวลานาน…บางทีเขาอาจจะเป็นตัวละครหลักของละครโรแมนติกคอมเมดี้ก็ได้นะ?

 

“เขามีความปรารถนาอยากแข็งแกร่งกว่าใครๆ เขาเลยเป็นแบบนั้น…”

 

“อา……”

 

　เขาเป็นตัวละครหลักของเรื่อง NTR รึไง

 

　แพนตี้คุง คุณมีความสามารถ ดังนั้นผมคิดว่าคุณควรถ่อมตัวกว่านี้หน่อยนะ

 

“พี่จ๋า!”

 

“หือ? ยูมะนี่นา”

 

　เมื่อผมได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ยูมะก็วิ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับราเฟียและโรเฟียที่ตามมา เกิดอะไรขึ้นกับสมาชิกคนอื่นๆ?

 

“อ๊ะ”

 

　ผมจับยูมะที่กอดผมอย่างแรง

 

“โรเฟียและราเฟียมาทำอะไรที่นี่เหรอ?”

 

“เรามารายงาน เพราะคำขอสำเร็จแล้ว”

 

“แล้วหัวหน้าชั่วคราวไม่มาด้วยรึ?”

 

“หัวหน้าของ [nightmare] คือคุโระคุง”

　

“ฉันไม่คิดว่าจะคนที่บ้าอำนาจและเห็นแก่ตัวขนาดนั้นจะเป็นหัวหน้าได้”

 

　อ๋อ ใช่ ผมเดาไว้แล้ว นั่นคือสิ่งที่มันเป็น

 

“ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงการแลกเปลี่ยนหัวหน้า โปรดอย่าลืมพาเขากลับมาแบบมีชีวิตด้วยล่ะ”

 

“ฉันขอโทษที่สำหรับปัญหาที่หัวหน้าเราสร้าง”

 

“ไม่เป็นไร ฉันแน่ใจว่าเขาจะเป็นเด็กดีเมื่อการประชุมแลกเปลี่ยนผู้นำสิ้นสุดลง”

 

　โรเฟียพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง ราเฟียมีสีหน้ารังเกียจ ส่วนยูมะรุมะก็เกาะติดผมไม่ปล่อย

 

　แพนดี้คุงทำทุกอย่างตามต้องการและทำให้พวกผู้หญิงโกรธเคือง เขาคงไม่รู้สินะว่าพวกสาวๆ น่ากลัวขนาดไหน?

 

　อยากรู้ว่าช่วงนี้แพนดี้คุงทำอะไรอยู่ ผมหวังว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่