เป็นหัวกิลด์ของกิลด์ระดับสูงสุดในต่างโลก ผมผู้อ่อนแอที่สุด แต่ด้วยรักอันหนักหน่วงของสมาชิกในกิลด์ แม้อยากออกก็ออกไม่ได้ - ตอนที่ 3 รองหัวหน้า ผู้มากฝีมือในการดูแลเรื่องต่างๆ

 

“กิจกรรมวันนี้ไปสำรวจดันเจี้ยนดีไหม คิดว่าไงล่ะ โคร ? ”

 

　ไม่กี่นาทีต่อมา มีหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับเส้นผมสีบลอนด์อ่อนนุ่มสลวยปลิวไสว

 

　เด็กคนนี้ชื่อ ลูลูชิลา

　เธอเป็นหญิงสาวสวยที่อยู่ในตำแหน่งรองผู้นำ

 

　เนื่องจากผมมักจะไม่ค่อยออกคำสั่ง บทบาทในฐานะหัวหน้ากิลด์เลยค่อนข้างจืดจาง 

บางทีการที่คนอย่างผมออกคำสั่งอาจเป็นการรบกวนพวกเขามากกว่า

     “ดันเจี้ยนรึ?”

　

 “โอ้? ฟุบหน้าแบบนั้น… คุณไม่เห็นด้วยเหรอ?”

 

 “ไม่ล่ะ…อืม ผมไม่อยากไป ถ้าจะไปล่ะก็ ไป”รังของก็อบลิน” ดีกว่าไหม? ”

 

“ที่นั่นเอง”

 

   ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบไปดันเจี้ยน ปัญหาคือสถานที่

 

   [รังของก็อบ]  ดันเจี้ยนที่พวกก็อบลินมารวมตัวกัน

　

　ชาติที่แล้ว เมื่อนึกถึงก็อบลิน ก็จะนึกถึงมอนสเตอร์ปลาซิวปลาสร้อยที่สามารถปราบได้ง่ายๆ  แต่ที่โลกนี้ ดูเหมือนว่าพวกมันจะแข็งแกร่งพอสมควร

　ก็อบลินฉลาดกว่าสัตว์ประหลาดตัวอื่นๆ และพวกมันจะคิดก่อนโจมตี ทำให้พวกมันเป็นปัญหามาก นอกจากนี้ก็อบลินบางตัวยังใช้เวทย์มนตร์อีกด้วย

　อย่าลืมว่ามันเป็นมอนสเตอร์ที่เต็มไปด้วยความใคร่ ก็อบลินส่วนใหญ่เป็นตัวผู้ ดังนั้นผมจึงได้ยินว่ามีเหตุการณ์ที่ผู้หญิงถูกลักพาตัวเป็นครั้งคราว

 

　และพวกนั้นน่ารำคาญจริงๆ ถ้าผมจะสู้ ผมอยากจะสู้กับมอนสเตอร์เท่ๆ อย่างมังกรมากกว่า

 

 “ฉันได้รับข้อมูลว่ามีสมบัติมากมายซ่อนอยู่ในรังของก็อบลิน คุณสนใจไหม?”

 

　เฮีอก

 

　ผมนอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะตอบสนองต่อคำพูดเหล่านั้น

 

　มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้

　ก็อบลินนั้นฉลาด และอาจเป็นไปได้ว่าพวกมันขโมยสิ่งของและสมบัติจากนักผจญภัยและซ่อนของเหล่านั้นไว้ อาจจะมีของหายากอยู่ด้วย

　ผมชอบสมบัติ

　เหตุผล? แค่มีมันก็เจ๋งแล้ว คนหน้าตาแย่ๆ แบบผมก็ต้องใช้การแต่งตัวปกปิด ใช่ไหมล่ะ

 

“กระตุ้นอีกนิดนึงละกัน—”

 

“แล้วก็นะ ———หากคุณเข้าร่วมในดันเจี้ยนนี้ ฉันจะเข้าร่วมการประชุมกิลด์ครั้งต่อไป”

 

“โอเค ผมจะไป”

 

　เมื่อผมได้ยินเสียงกระซิบล่อลวงแบบนั้น ผมก็กระโดดขึ้นและตัดสินใจไปที่ดันเจี้ยน

 

  “ดังนั้น โคร จะเข้าร่วมในการยึดดันเจี้ยน แต่ฉันกังวลถ้าเขาจะไปคนเดียว…”

 

   ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นใช่ไหม? จริงๆ แล้วถ้าคิดถึงดันเจี้ยนนี้ คนอื่นๆ ก็น่าจะทำได้ไม่ใช่เหรอ?

 

 “มีใครอาสาจะไปกับโครบ้าง?…”

 

　ลูลู่ถามและมองไปที่สมาชิกคนอื่นๆ ผมคิดไปเองใช่ไหมว่าลูลู่ตั้งใจพูดดังกว่าปกติ?

 

　ผมตกตะลึงที่ทุกคนยกมือขึ้นพร้อมกัน